Leven met pijn, kletsend het jaar door.
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Nieuwe regel: Ga geen sorry zeggen voor je bericht, ga niet zeggen dat je klaagt. Klagen doen we geen van allen, wel even lekker van ons afschrijven.
Toevoeging verwijderd door moderator ivm in strijd met huisregels.
Leatje, is het ooit bekend geworden, waardoor je bekkenklachten hebt gekregen en waardoor de pijn zich nu uitbreidt naar andere lichaamsdelen? Rot hè, dat pijn je zo beperkt. We herkennen dat allemaal. Niet gek dat je depressieve klachten ontwikkelt.
Cassandra, ik ken verschillende mensen die nieuwe heup(en) hebben gekregen. Iedereen is er enorm van opgeknapt. Ik hoop dat dit ook voor jou geldt, want dit is echt wel enorm beperkend.
Ik heb ook regelmatig last van mijn heupen. Zowel in het ziekenhuis als bij mijn huisarts is er een spuit inde heup geplaatst. De laatste was vorig jaar zomer. Sinds ik een Personal Trainer heb, heb ik veel minder pijn in mijn heupen. Rug helaas (nog) niet.
Bij stress uit pijn zich idd altijd op de zwakke plekken. Dat klopt helemaal Picunia. Ik hoop echt dat de revalidatie je gaat helpen. Ik duim heel hard voor je.
Wat betreft een eventuele studie en ruimte krijgen, gaat lastig worden vrees ik. Ik weet nu al dat man er niet achter staat. En die geeft helaas, sowieso weinig steun op een aantal gebieden. Zit er gewoon niet in. Ik zal dus naast dat ik goed moet nadenken of ik hier überhaupt aan begin, tegen die tijd ook nog eens behoorlijk op mijn strepen moeten gaan staan.
En dat betekent dat het hier niet gezellig gaat worden in huis. Ik neem dus echt goed de tijd voor ik een definitieve beslissing neem hierin.
Want hoewel je natuurlijk altijd kunt stoppen met de opleiding, zou dat wel een beetje mijn eer te na zijn. Als ik iets begin, wil ( en zal! ) ik het afmaken ook. Daar ben ik dan ook weer heel koppig in. Zou afhaken echt als falen voelen.
Hoi Picunia , fijn je hier weer te zien. Nu neem ik even vrijaf van het schrijven. Tot later iedereen 💐
Jeetje, wat wordt er een hoop geschreven. Bijna 100 nieuwe berichten. Ik kan het even niet bijbenen geloof ik.
Ik ben druk, helaas. Vermoedelijk heeft het ongeluk toch iets meer impact gehad op mijn lijf dan we dachten dus dat wordt wel opgepakt. Niet in diagnostische zin overigens. Dus even afwachten of dat wat gaat uitmaken.
Wat naar, Alcedo, dat het ongeluk toch meer impact heeft gehad dan je had verwacht. Hopelijk kun je er wel mee verder.
Afhaken, Lientje, met goede redenen is nooit falen. Maar wat je schrijft over weinig steun van man krijgen op bepaalde gebieden, had ik wel tussen de regels door gelezen. Van daar dat ik schreef over een uitdaging. Ik begrijp dat je goed na moet denken of je ruzies ervoor over hebt, om de opleiding te gaan doen. Lijkt me lastig, want de opleiding gaat veel van je vragen. Dan kan je de bullshit van het thuisfront er niet bij hebben. Jammer dat man je hierin niet wil/kan steunen. Ik wens je veel wijsheid!
Pecunia, nee het is niet bekend waarom ik altijd pijn heb. Ik ben net gestart met pinnrevalidatie. Ik begrijp dat jij dat ook doet. Ik ben blij dat het is begonnen. De laatste strohalm, zo voelt het voor mij. Gisteren een pittig gesprek gehad met werkgever en hr. Hr had nogal een oordeel liet ze merken. Dit was onverwacht erg pittig. Wederom het gevoel me te moeten verdedigen. Vandaag belt de arbodienst me. Ik hoop dat ze begrijpen dat én reintegreren én pijnrevalidatie niet samengaan. Maar ik zie het duister in. We gaan het zien.
Lientje voor jou een lastige situatie. Aan de ene kant moet je je eigen plan trekken, aan de andere kant weet je dat een opleiding pittig gaat zijn en dan is steun ook wel belangrijk. Succes met de overwegingen. Mocht je starten en het lukt niet dan noem je het falen en dat begrijp ik wel, maar voor een ander zou ik er toch respect voor hebben dat zij het had geprobeerd. Het kan ook wat meevallen uiteindelijk.
Precies, Leatje. Als Lientje zou beginnen en het niet halen (bijvoorbeeld door gebrek aan steun van het thuisfront), dan is dat geen falen.Maar dan verdient ze alle respect, omdat zij een poging heeft gedaan.
Leatje, ik hoop dat je werkgever zich goed laat adviseren door de arboarts. Re-integreren en pijnrevalidatie (zeker als die op dezelfde leest geschoeid is als de mijne) gaat absoluut niet samen. Zelf heb ik 35 jaar in HR gewerkt, tot ik ziek werd in 2018. Ik zie dat de laatste jaren HR steeds meer naar voren wordt geschoven om beslissingen te nemen, die bij een leidinggevende horen. Ik hoop dat dat bij jou niet het geval is. Leidinggevenden vinden dat vaak makkelijk, dan zijn zij niet de kwaaie pier, want ‘het moest van HR’. Ik heb dat altijd geweigerd.
HR is tegenwoordig net zoiets als roosteraars. Zitten achter een bureau, kijken of er een poppetje staat en niet naar de mens achter het poppetje. Best triest eigenlijk. En zeker als je met psychische of lichamelijke problemen kampt want je bent er wel van afhankelijk helaas.
Hier gaat het lichamelijk redelijk maar kon beter. Vooral bij bukken en inspanning heb ik snel last van mijn hoofd. Geen idee of dit normaal is. Zal hopelijk nog wel zakken.
Vanmorgen wel weer zelf dd boodschappen gedaan. Erop gelet de tassen niet te zwaar te maken. Vanmiddag ga ik schoonmaken en opruimen in pleegkind zijn huis. Kijken of dat fysiek een beetje gaat in een rustig tempo. Ben benieuwd.
Nu eerst maar koffie en dan hier rustig wat in huis doen.
Ben helemaal leeggezogen afgelopen week. Ik reageer later even weer. Hopelijk kan iedereen wat genieten van het zonnetje.🌞
Leatje schreef op 12-04-2025 om 11:19:
Ben helemaal leeggezogen afgelopen week. Ik reageer later even weer. Hopelijk kan iedereen wat genieten van het zonnetje.🌞
Sterkte Leatje 