Leven met pijn, kletsend het jaar door.
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Nieuwe regel: Ga geen sorry zeggen voor je bericht, ga niet zeggen dat je klaagt. Klagen doen we geen van allen, wel even lekker van ons afschrijven.
Toevoeging verwijderd door moderator ivm in strijd met huisregels.
Wij zijn uit eten geweest. Ons " pleeg " kind is morgen jarig. Was lekker en gezellig. Volgende week is oudste dochter jarig, dan ga ik daarheen. 1,5 uur heen en 1,5 uur terug, pfff, je doet wat om je kinderen te zien.
Goedemorgen. Vandaag weer een werkdag voor de boeg. Gisteren avond geëindigd met veel pijn aan de rechterzijde van mijn lichaam, ik noem dit altijd mijn herseninfarct pijn, omdat dit direkt te linken is aan mijn infarct.( die heb ik links in mijn hoofd gehad ) Mijn hele rechterkant ( arm én been deden zeer gisteravond, soms is het wel eens alleen mijn arm, meestal vnl mijn been, maar nu dus weereens beide. Na een nachtje slapen is het wel iets gezakt gelukkig, nu maar hopen dat het vandaag niet te druk wordt op het werk.
Alcedo, hoe gaat het met de verkoudheid? En hoe vergaat het de rest?
Lientje, wat erg dat je nog zoveel pijn en ellende hebt van dat infarct na zoveel jaar. Gefeliciteerd met je pleegkind!
Alcedo, voel je je weer wat beter?
Ik had gisteren een rare dag. Ik moest iets doen voor mijn vrijwilligerswerk. Op de terugweg boodschappen gedaan. Toen ik thuiskwam had ik 11 telefoontjes van mijn man. Hij bleek bij achteruitrijden op een kei te zijn gereden, voorband en bumper kapot. Dus ik met zomerband en krik naar hem toe, 35 min. rijden. Aangekomen bleek ik de band voor mijn eigen auto meegenomen te hebben. Dus weer naar huis en weer terug. Al met al zo’n twee uur onderweg. Toen moest ik de snert nog maken. Maar die was wel erg lekker!
Alcedo: beterschap!
Lientje: jij ook! Lijkt me wel naar als je voelt in je lichaam waar het ooit misging.
Picunia: is het lang geleden dat je leukemie kreeg? En daarmee dus de beperkingen die je nu hebt?
Vanmorgen de badkamer en slaapkamer gesopt, bed verschoond. Nu een paar dagen rust. Ik moet zondag naar verjaardag kleindochter en dat is ook niet in de buurt. Vind ik heel vermoeiend, alleen de reis al.
zo hèhè, ik ben er ook weer. Ik heb tegenwoordig echt mega-moodswings en dan ben ik niet te genieten en zeg maar liever helemaal niks tegen anderen. Ook niet op het forum. Al te vaak heb ik mensen geschoffeerd op die manier en dat vind ik niet leuk van mezelf.
Ik geef de overgang en hormonen maar de schuld, mag dat.... 
Vervelend Lientje, die pijn rechts. Ik heb dat links. Meestal in mijn arm, maar ook wel in mijn been. Gisteren ging mijn rechterarm ook meedoen, mijn hand functioneerde ook nog nauwelijks, dus daar schrok ik wel van. Twee armen die pijn doen en niet willen wordt wel erg ingewikkeld. Maar vandaag gaat het gelukkig weer een stuk beter. Ik heb de woonkamer voor het eerst in eeuwen goed schoongemaakt, daar komt het niet altijd van ben ik bang.
Pecunia kon je man niet beter de Wegenwacht bellen?
Picunia, jeetje, schrok je je niet rot, 11 telefoontjes?
Mrs Mary, wel fijn een paar dagen rust. Kan me zo voorstellen dat je er tegenop ziet zo'n lange rit naar je kleinkind. Ik zie er ook tegenop volgende week naar dochter zo'n stuk rijden.
Werken was vandaag weer een leuke uitdaging. Gelukkig had ik een stagiair mee die me een en ander uit handen kon nemen. 
, dat was wel heel fijn. Geen dag hetzelfde in de zorg.
Haha Mug, echt? Doe je zo lelijk dan ook op het forum??
Kan wel door de overgang komen natuurlijk.
Oei, twee kanten die uitvallen, dat lijkt me ook angstig ja. Ik heb soms wel eens aan beide kanten pijn, uitval heb ik echter gelukkig maar aan één kant.
Mijn man had de Wegenwacht niet gebeld, omdat hij dan te lang moest wachten. De bedoeling was natuurlijk, dat ik met het goeie wiel zou komen en dan was hij na ruim een half uur weer op weg. Hij had nog een afspraak, vandaar. Die heeft hij moeten afzeggen.
Ik schrok inderdaad wel heel erg van die meldingen, vooral omdat ze van hem kwamen. Hij belt nooit zomaar.
MrsMary, bijna vijf jaar geleden kreeg ik de diagnose. Ik heb veel problemen gehad en veel bijwerkingen van de behandeling. Pas na drie jaar kon ik weer een beetje leven. Inmiddels gaat het dus redelijk goed, maar de oude zal ik nooit meer worden.
Haha nee hoor Lientje, ik denk alleen maar kattige dingen, maar zeg dan gewoon niks 😂
Fijn om een stagiaire erbij te hebben. Ik was stagebegeleider op mijn werk, echt leuk om te doen vond ik dat. Mijn collega's hadden er een hekel aan.
Ik heb een bewoner met dementie die kneiterhard je pijnpunten aanvoelt en dan echt kattig / gemeen uit de hoek kan komen.
Vandaag tegen mij toen ik opstond van het randje van het bed waarop ik met haar had zitten praten: kan je eraf komen, dikzak?
Okee. Ik weet dat ik niet de slankste ben, maar zoveel eerlijkheid stel ik niet op prijs . Gelukkig kan ik inmiddels wel tegen een stootje, werken met dementerenden is altijd uitdagend en elke dag is weer anders .
Maar poeh, moet dan wel heel even slikken hoor. En dóór.... gaaf, een baan in de zorg.
Oh Lientje! Mijn vader had Alzheimer en zat in een verpleeghuis op het eind van zijn leven. Daar maak je echt van alles mee. Je kunt daar elke dag lachen en huilen. Heel confronterend soms. Trek het je niet aan, al is dat moeilijk.
Ik kan het gelukkig goed goed van me af zetten MrsMary. Dat moet ook wel , anders hou je het niet vol. Maar degenen die zeggen dat PG niet uitdagend is, hebben echt ongelijk hoor!
Nou zeker Lientje!
Ik heb een enorme bewondering voor jou en je collega’s. Lijkt me niet altijd makkelijk.
Picunia schreef op 09-02-2023 om 21:15:
Ik heb een enorme bewondering voor jou en je collega’s. Lijkt me niet altijd makkelijk.
Dank je Picunia. En nee, het is zeker niet altijd makkelijk. Je moet best stevig in je schoenen staan. En laat dát nu net één van de dingen zijn die ik niet ben/ kon/ was. Ik ben dus ook de afgelopen jaren heel erg gegroeid daarin. Dit komt me ook in mijn privé leven goed van pas. Me laten omscholen tot deze baan is een van de beste dingen die ik gedaan heb in mijn leven, op meerdere fronten zelfs.