Kanker, klaar met behandelingen. En dan...
Ik schreef op Viva mee in het borstkankertopic. Maar ik ben nu ruim een jaar klaar met de behandeling, heb me op 4 januari beter gemeld op mijn werk en werk dus weer volledig (in mijn geval 20 uur per week). En gelukkig krijg ik niet meer iedere dag de vraag hoe het met me gaat, maar ik merk dat ik wel de behoefte heb om erover te praten. Want ondanks dat ik 'beter' ben ben ik nog iedere dag bezig met de kwaaltjes en houdt het me toch nog behoorlijk bezig.
Dus wie heeft er zin om mee te kletsen over een leven ná de behandelingen en hoe het is om je leven weer op te pakken na zo'n heftige tijd?
Picunia schreef op 14-12-2021 om 21:53:
Redbulletje, ik weet niet of onder normale omstandigheden botontkalking kan herstellen. Bij mij ontstond die door de behandelingen. Ik krijg elk jaar een infuus met een botversterkend medicijn, en die blijkt dus goed te werken. Bovendien is bewegen ook heel belangrijk en dat doe ik ook 3ā4 keer per week. Ik heb na de behandeling 7 wervelfracturen gehad, dus ik ben wel blij dat ik daar niet meer bang voor hoef te zijn.
Dat is wel heftig! Fijn dat 't bij jou door de infusen verbeterd is. Ik heb geen idee hoe 't er bij mij eventueel voorstaat. Ik heb 2 infusen gekregen na m'n bestraling maar er is toen geen scan gemaakt om te kunnen eiken/vergelijken. Heb de laatste paar jaar wel veel last van gewrichten maar dat hoeft natuurlijk niks met botdichtheid te maken te hebben.
Agen, ik ga er toch echt vanuit dat na de kerstvakantie de scholen weer open gaan. Mijn kinderen zitten niet meer op de basisschool, dus het is hier niet aan de orde. Tijdens de tweede golf had ik hetzelfde probleem, net toen ik weer volledig ging werken gingen de scholen dicht 🙁.
Picunia, wat fijn dat je botten weer stevig genoeg zijn. Wat een naar bericht dat je zoveel kans hebt om weer kanker te krijgen.
Tussen vijf en tien jaar is ook wel een hele lange periode, Picunia. Ik kan me helemaal voorstellen dat je van zo’n bericht van slag bent, ook als het niet echt nieuws is. Kun je je goed over zoiets heen zetten? Fijn dat aan de andere de kant je je dan weer geen zorgen hoeft te maken over je botten!
In het nieuws was vandaag dat een booster nu al drie maanden na de laatste vaccinatie kan. Binnenkort maar eens uitzoeken hoe dat zit voor mensen die drie ipv twee prikken gehad hebben.
Mida, waardeloos, weer volledig aan de slag gaan tijdens een schoolsluiting. Mijn kinderen zijn nu natuurlijk alweer bijna twee jaar ouder dan tijdens de allereerste. Dat scheelt voor de jongste twee wel fors in hoe zelfstandig ze zijn. Maar dan nog… Ik heb wat minder vertrouwen dan jij in het weer open gaan van de scholen.
Agen schreef op 14-12-2021 om 22:24:
Mida, waardeloos, weer volledig aan de slag gaan tijdens een schoolsluiting. Mijn kinderen zijn nu natuurlijk alweer bijna twee jaar ouder dan tijdens de allereerste. Dat scheelt voor de jongste twee wel fors in hoe zelfstandig ze zijn. Maar dan nog… Ik heb wat minder vertrouwen dan jij in het weer open gaan van de scholen.
Mijn jongste zat toen in groep 8, dus redelijk zelfstandig. Maar hij is ernstig dyslectisch en had een leerachterstand, dus hij vond het heel fijn als ik er wel was om te helpen met het huiswerk. Gelukkig heb ik een fantastische werkgever die graag meedenkt en kon ik in die paar weken halve dagen werken (snipperdagen genoeg na 1,5 jaar thuiszitten😉).
Picunia, nog even (de vorige reactie was op mijn telefoon en dat typt niet zo fijn). Hebben ze ook verteld waar je op moet letten of blijf je zolang ook onder controle? Ik zou er ook best nerveus van worden als ik wist dat de kans redelijk is dat het ergens terug komt.
Redbulletje, slik jij nog Tamoxifen? Ik heb namelijk het idee dat ik daarvan ook last krijg van mijn gewrichten. Ik ben zo stijf als ik net uit bed kom, of als ik een tijdje op de bank heb gezeten.
Ow, Picunia, dat is idd wel nieuws dat even moet verteren. Verdorie, veel ´rust´ is je als kankerpatiënt niet gegund he.
Wel super goed nieuws van je botten, zeg!
De gynaecoloog had ook gesuggereerd om een botmeting te doen bij mij maar mijn behandelende arts vond dat niet nodig.
Ik krijg sowieso een botversterker (maandelijkse inspuiting) en dat is zowat de sterkste behandeling die je kan krijgen. Dus wat zo´n meting ook zou uitwijzen, de behandeling zou niet veranderen.
Dan hoeft het voor mij ook niet.
ondertussen zit mijn voorlaatste werkdag voor dit jaar er op.
Hoewel... mijn fysiotherapeut raadde me eigenlijk af om twee weken vakantie te nemen. Omdat ik dan eigenlijk wat ik opgebouwd heb, weer zou verliezen.
Dus mss werk ik die tweede week toch wel weer drie halve dagen, maar dat hoef ik nu nog niet te beslissen.
De vermoeidheid blijft een issue en het is heel vervelend omdat ik er ook veel over stress.
Bijvoorbeeld: volgende week worden mijn ramen vervangen. Dat duurt de volledige dag, en het gaat over alle ramen dus ik heb nergens een plek waar ik me kan terugtrekken. Na 1 zo'n dag ben ik compleet gesloopt vrees ik 😔
Daar zit ik dus nu al over te piekeren en strategieën en oplossingen voor te bedenken.
Ook ivm kerst heb ik een aanpassing aan het programma doorgevoerd waar m´n broer een beetje grumpy over was, maar het moet leefbaar zijn.
MIDA, tot vijf jaar na de diagnose blijf ik halfjaarlijks op controle en na vijf jaar jaarlijks. Als ik klachten krijg of als ik me ongerust maak, moet ik aan de bel trekken. Er is een kans dat ik weer een keer kanker krijg, maar dat is geen zekerheid. Ik laat het voor nu los. Ik word er gek van als ik hierover blijf malen.
Aliva, de enige tip die ik je kan geven: go with the flow. Niet al stressen, maar denken: als ik moe word dan is het maar zo. Het gezegde is niet voor niets:”men lijdt het meest van het lijden dat men vreest”. Misschien valt het wel mee.
Je zou ook kunnen overwegen om bijvoorbeeld de eerste week een halve dag te werken en de tweede week twee halve dagen. Dan heb je het een beetje gespreid en het helpt toch ‘in training’ te blijven.
Vervelend van die ramen. Kun je niet een dagje naar een vriendin of familie?
Picunia schreef op 16-12-2021 om 09:15:
Ik laat het voor nu los. Ik word er gek van als ik hierover blijf malen.
Fijn dat je dat kunt! Ik denk dat ik daar moeite mee zou hebben, dat het toch altijd in je gedachten is.
Ik maak me voor het eerst sinds Corona een beetje zorgen. Vanwege mijn overgewicht kwam ik eerder in aanmerking voor een vaccinatie als dat ik op ‘mijn leeftijdscategorie’ had moeten wachten. Daardoor heb ik ook Astra Zenica gekregen, toen vond ik dat prima. Die hele kleine kans op trombose was verwaarloosbaar. Maar nu lees ik overal dat je met Astra Zenica niet beschermd bent tegen de nieuwe Omicron variant. Én ik moet nu ook nog eens gewoon wachten tot mijn jaar (1973) aan de beurt is, dus geen voorrang meer. Waarschijnlijk ben ik pas ergens halverwege januari aan de beurt om een afspraak te maken en tegen die tijd is de Omicron variant waarschijnlijk al dominant. Ik vind het een beetje krom dat er nu blijkbaar geen noodzaak is om mensen die eerder gevaccineerd zijn ook nu weer eerder op te roepen. Misschien maak ik me druk om niets, maar het houdt me toch bezig…….
Mida, leven je ouders nog en moeten die nog geboostered worden? Dan zou je kunnen meegaan als begeleider en je ook meteen laten prikken; dat kan volgens mijn huisarts. (Iemand anders dan je ouders kan natuurlijk ook.)
Ik kan me wel voorstellen dat je er onzeker van wordt. Ik heb ook Astra zeneca gehad (een ‘prullenbak vaccin’, omdat ik op die manier de eerste prik nog kon krijgen voor start chemo), en het zou me ook niet helemaal lekker gezeten hebben nu als ik niet al een derde prik gehad had omdat de tweede wel tijdens de chemo was. Zijn je kinderen gevaccineerd? Mijn jongste twee zijn nog te jong, dus de kans dat die het de komende tijd nog mee naar huis nemen is zo best groot.
Picunia, succes met parkeren. Gaat je dat zo makkelijk af als uit je post lijkt, of niet je toch af en toe even opnieuw insteken?
Mijn ouders krijgen de 30e hun booster en dat is net de enige dag in de kerstvakantie dat ik moet werken 😕. Was anders wel een goede optie geweest. Mijn kinderen zijn gevaccineerd, dus dat is wel fijn. Maar ik hoor in mijn omgeving steeds meer mensen, ook gevaccineerden, die toch positief zijn. Een collega van me (30 jaar, wel ongevaccineerd) ligt zelfs op de IC in slaap gehouden.
Het is inderdaad verontrustend, die nieuwe variant. Ik heb m'n booster gehad maar blijf toch erg voorzichtig.
Maatregelen als afstand houden, (ffp2)masker dragen, grote groepen vermijden en zoveel mogelijk buiten afspreken zijn ook heel efficiënt natuurlijk.
Ik weet niet of je werk- en gezinssituatie dat toelaat?
Wat erg van je collega!
Picunia, ik snap wat je zegt van ´go with the flow´. Het piekeren over de vermoeidheid is inderdaad al vermoeiend op zich.
Maar ´dan ben ik maar moe´ , zo kan ik echt niet redeneren.... ik vind dat moe zijn zo ellendig, ik kom dan echt tot NIETS.
Dat is het me niet meer waard op den duur.
Bij familie kan ik niet terecht want die wonen te ver en ik blijf toch graag in de buurt.
Maar ik heb gebeld en het is mogelijk om mijn bureau als laatste te doen. Daar zet ik dan een 1persoonslattenbodem en matras van mijn dubbel bed.
En dan kan ik daar gezellig samen met de kat bivakkeren tot de rest gedaan is. Een grote opluchting!
Ik ben vandaag al afdekkarton voor mijn parket en plastic voor de meubels gaan kopen.
Mijn broer en 'schoonzus komen de avond vooraf helpen alles weg te schuiven en af te dekken .
Dus nu kan ik dat ff parkeren tot het zover is.
MIDA, kun je niet in overleg gaan met je werkgever, zodat je toch met je ouders mee kunt gaan? Het is ook voor je werkgever van belang dat je goed ggevaccineerd bent, zodat ernstige gevolgen van Corona bij jou niet aan de orde zullen zijn. Ik snap je onrust heel goed. Mijn partner en ik hebben meegedaan aan een onderzoek, waarin werd gekeken wat het vaccin in een nierpatiënt deed. Hij deed mee in de controlegroep. Wij hebben half maart de tweede prik gehad. Er is twee keer bloed afgenomen om te kijken hoeveel anti-stoffen er in zat. Zaterdag kregen we de uitslag van de laatste keer, die in september was afgenomen. Ik had nog ruim 1600, maar hij had nog maar 305, terwijl het minimum 300 moet zijn. Nu, drie maanden later zit hij vast onder de 300. Ik heb inmiddels een derde prik gehad in oktober, maar hij komt begin volgend jaar pas in aanmerking. Hij is nu dus extra voorzichtig, werkt thuis en komt nauwelijks meer buiten. Het zou mooi zijn als je snel de booster kunt krijgen, want met jouw kwetsbare gezondheid en de combinatie met AstraZenica is dat wel nodig.