Kanker, klaar met behandelingen. En dan...
Ik schreef op Viva mee in het borstkankertopic. Maar ik ben nu ruim een jaar klaar met de behandeling, heb me op 4 januari beter gemeld op mijn werk en werk dus weer volledig (in mijn geval 20 uur per week). En gelukkig krijg ik niet meer iedere dag de vraag hoe het met me gaat, maar ik merk dat ik wel de behoefte heb om erover te praten. Want ondanks dat ik 'beter' ben ben ik nog iedere dag bezig met de kwaaltjes en houdt het me toch nog behoorlijk bezig.
Dus wie heeft er zin om mee te kletsen over een leven ná de behandelingen en hoe het is om je leven weer op te pakken na zo'n heftige tijd?
Klinkt goed, Aliva. Mooi dat je tot januari, dankzij je vakantiedagen, rustig kunt opbouwen.
Agen schreef op 02-12-2021 om 18:55:
Mooi dat het meeviel, Aliva. Vind je het prettig om de vrijheid te hebben om zelf je plan te trekken? Succes met dag twee morgen. Zie je je collega’s ook nog wel eens in het echt of is alles ook bij jullie online?
Alles online. We mogen 1x per week naar de werkvloer en mss doe ik dat wel een keer. Alleen... hoeveel collega's ga ik er treffen? Dus daar denk ik nog even over na.
Die vrijheid... ik weet het niet goed. Er is veel veranderd her voorbije jaar en ik zou toch wel graag een beetje weten in welke richting mijn leidinggevende denkt en waar hij prioriteiten ziet.
Maar dat komt mss nog wel, dit was nog maar dag 1 he.
Hij ging sowieso een wekelijks overlegje plannen.
In jouw plaats zou ik het denk ik fijn vinden om een paar keer met een collega die je wegwijs kan maken in alles wat veranderd is, af te spreken op het werk. Dat is echt heel veel makkelijker dan thuis in je eentje het wiel uitvinden.
Mijn werkgever is heel strikt met thuiswerken, maar voor nieuwe medewerkers kan er af en toe nog wel iets, en jij bent bijna een soort nieuwe medewerker, toch?
Mijn werkdag wordt dan wel minimaal 2 uur langer, met de verplaatsing erbij.
Voorlopig hou ik het dus bij thuiswerk en mss 1 keer naar het werk om te socialisen.
Ik heb het gevoel dat ik wel snel weer ´bij´ zal zijn.
Gelukkig ben ik iemand die snel mee is met digitale wijzigingen, het interesseert me ook en het frustreert me niet om nieuwe dingen uit te zoeken.Dus op dat vlak verwacht ik geen problemen.
Ik ben ondertussen al gevraagd om mee te werken in een opdracht die past in mijn ´vroegere´ takenpakket .
Dus ook daar heb ik een start gemaakt.
Vandaag ging het weer goed.
Het valt me mee dat ik die halve dag goed volhoud.
Nadien ben ik wel echt moe en suf. Ik hoop dat ik vannacht goed kan slapen en dat het morgen weer beter is.
Ik krijg wel eens de vraag wat er helpt tegen die vermoeidheid.
Maar ik heb de indruk dat er niet echt iets helpt, behalve gewoon afwachten tot het wegtrekt. En ondertussen ´gewoon´ je ding doen (hoewel ik dan toch wel vaak - te veel denk ik - op de bank lig).
Wat doen jullie?
Wel fijn van weer een ´weekend ´ gevoel te hebben.😄
Aliva, fijn dat het weer aan het werk zijn niet tegenvalt. En natuurlijk ben je dan moe, na een halve werkdag. Ik merk zelf dat zolang ik bezig blijf het meevalt met de vermoeidheid. Maar zo gauw ik eraan toegeef en op de bank ga zitten sukkel ik toch in slaap.
Heb je er nog veel last van, mida?
ja, in rust overvalt het je he.
Ik heb me gisteren na een uurtje rusten met veel moeite naar buiten gesleurd voor een boodschap.
Dat hielp wel een beetje.
Maar vandaag ben ik compleet uitgeteld, ondanks een volledige nachtrust.
in de sportschool lukte het ook niet goed, mijn hartslag ging veel sneller de hoogte in.
Het is een korte sessie geworden.
Aliva schreef op 04-12-2021 om 11:11:
Heb je er nog veel last van, mida?
De dagelijkse dingen gaan goed, maar zo gauw er iets extra’s bij komt merk ik het zeker wel. Als ik een feestje heb in het weekend (nu even niet natuurlijk😉) ga ik ‘s middags een uurtje naar bed. Ik werk ook maar 20 uur (2,5 dag) dat is voor mij ideaal dan kan ik na een dag werken de volgende dag weer thuis wat aanrommelen. Ik ga wel op mijn parttime dagen sporten. En mijn pubers houden me natuurlijk ook lekker bezig 😉
Ondertussen twee jaar na het einde van je behandeling, kan dat kloppen?
Zit er nog evolutie in die vermoeidheid, volgens jou?
Ik vind het wel wat beangstigend dat het zo lang kan aanslepen.
Ja klopt, ongeveer twee jaar na de laatste chemo die was in januari 2020. Maar ik heb in augustus 2020 nog wel die complicatie gehad (abces met operatie voor de drain) die er écht heel hard heeft ingehakt. Ik heb ook nu nog de hormoontherapie en ben veel zwaarder geworden (en ik was eigenlijk al te zwaar 😔) dus dat zal ook wel meespelen denk ik. Ik ben gewoon niet fit, ondanks dat ik keurig twee keer per week ga sporten. Ik ben er vooral op vakantie achter gekomen hoeveel ik heb ingeleverd. We gaan het liefst op vakantie naar bergachtige gebieden en echt wandelen deden we al niet, maar zelfs kleine stukjes bergop wandelen was nu een drama. Gewoon wandelen is geen probleem. In het dagelijkse leven gaat het goed hoor, ik heb mijn draai wel weer gevonden. Maar ik merk gewoon dat ik sneller moe ben na een dagje winkelen, of als we een keer een feestje hebben gehad tot laat. Daar moet ik gewoon rekening mee houden dat ik dan de volgende dag wat rustiger aan doe.
Ik heb trouwens afgelopen woensdag mijn jaarlijkse mammografie gehad en alles was goed! Toch wel weer een opluchting. Ik heb meteen aangegeven dat ik nu wel klaar ben voor de operatie om mijn eierstokken te laten verwijderen. Die moeten eruit omdat mijn tumor hormoongevoelig was, dus gevoed wordt door hormonen. En als mijn eierstokken eruit zijn maak ik die niet meer aan. Ik krijg nu 4x per jaar een injectie daarvoor, dat is dan niet meer nodig, ik moet dan nog wel de Tamoxifen blijven slikken (nog 5-8 jaar).
Ik heb meteen gevraagd of ze iets aan mijn litteken kunnen doen. Daar zit precies waar de drain heeft gezeten een soort diepe deuk waar nog steeds (1,5 jaar na de drain!) af en toe vocht uitkomt. Ik weet niet of het dan echt van binnenuit komt, of dat het een soort smetplekje is, maar het is in ieder geval heel vervelend. Waarschijnlijk kunnen ze in dezelfde operatie ook mijn litteken ophogen/vlakker maken, dus dat is heel fijn, scheelt weer een extra narcose. Ik heb op 6 januari een afspraak met de gynaecoloog voor de intake en dan is het afwachten op welke termijn de operatie ingepland kan worden. Het is een kijkoperatie, dus poliklinisch.
Aliva, ik heb al eerder geschreven dat bij mij die vermoeidheid onvoorspelbaar is. De ene dag kan ik de hele wereld aan en soms moet ik de volgende dag echt bijkomen. Maar het kan ook zomaar zijn, dat dat helemaal niet nodig is. Tijdens mijn oncologische revalidatie hoorde ik dat 35% van de kankerpatiënten chronische vermoeidheid overhoudt. Maar dit houdt in dat die vermoeidheid je zomaar kan overvallen, zonder dat daar een aanleiding voor is. Dat heb ik niet. Ik kan altijd herleiden waar ik zo moe van ben geworden. Ik neem aan dat met het toenemen van mijn conditie de vermoeidheidsklachten zullen afnemen. Hoe is dat voor jou?
Oh ja, ik ben inmiddels drie jaar na behandeling. Maar de behandeling heeft zo’n heftig effect op mij gehad, dat ik pas na twee jaar voorzichtig begon te herstellen.
MIDA, wat fijn dat de uitslag van de mammografie goed was. Ik snap de opluchting. Ik hoop dat je snel geopereerd kunt worden, dan heb je het maar achter de rug. Heb je daarvoor een lang herstel nodig?
Zelf mag ik volgende week weer aan de bak voor mijn jaarlijkse controles. Nu het zo dichtbij komt, is het toch weer spannend.
succes met de controle, pucunia!
Ik kan er vermoeidheid ook wel herleiden maar het is ook zoals je zegt, onvoorspelbaar welke inspanning nu juist welke graad van vermoeidheid teweeg brengt.
Mida, hopelijk kan je operatie vlot ingepland worden.
Bergop wandelen is sowieso zwaar he, en een paar kilo extra voel je dan heel snel.
Qua gewicht had ik het ´geluk´ dat ik al in de overgang was en mijn eetpatroon daarop al had afgestemd.
Ik vind het echt sneu voor al die vrouwen die door hun behandeling in de overgang gegooid worden. Dan heb je daar óók nog eens mee te dealen. Ik had dat tenminste al achter de rug.
Ik probeer 3x per week te sporten waarvan 1 keer een flinke wandeling ofzo zodat ik aan een portie daglicht kom.
De kwestie is natuurlijk of ik dat kan volhouden als ik meer begin te werken.
Picunia, als het goed is is de herstelperiode ongeveer twee weken, dus dat is nog te overzien. Maar omdat mijn litteken na de operatie(s) zo slecht herstelde hou ik er rekening mee dat het ook nu wat langer duurt voordat de wondjes dicht gaan.
Ook weer spannend voor jou dan! Je maakt je toch vaak drukker om zo’n controle als nodig is hè. Succes alvast!
Aliva, ik weet natuurlijk dat bergop wandelen zwaar is, maar het was toch wel gênant dat ik zelfs in Vaals op een vakantiepark al compleet buiten adem was als we van het huisje naar de receptie/parkeerplaats/zwembad moesten lopen. En dat zo drie tot vier keer per dag 😮💨. Ik zou het gewoon fijn vinden als mijn basisconditie wat beter zou zijn, maar ja dat zal ik toch echt zelf moeten doen door af te vallen en meer te sporten. Maar daar kan ik me op dit moment echt nog niet toe zetten. Inderdaad zomaar in de overgang gegooid worden is best heftig….
Mida, gefeliciteerd met de goede mammografie! Lekker dat dat weer achter de rug is! Ik wist niet dat het verwijderen van eierstokken een relatief kleine ingreep was - met grote gevolgen, dat dan weer wel. En ondanks dat het niet een enorm zware operatie is, kan ik me goed voorstellen dat je er tegenop zit. Je hebt wel genoeg gepruts aan je lichaam gehad.
En Picunia, jij veel succes met de onderzoeken. Krijg je snel uitslagen?
Ik heb sinds mijn diagnose heel veel gewandeld en, toen dat weer een beetje kon, gesport, omdat ik merkte dat ik me daar echt beter door voelde (minder duf en het hielp mijn gedachten te verzetten). Prettig bijeffect is, dat ik mijn Corona kilo’s weer kwijt ben, en nog net iets meer. Aliva, nu ik weer meer werk, het weer slechter wordt en het zwembad ‘s avonds dicht is, vind ik het ook wel lastig om in een ritme te blijven.