Kanker, klaar met behandelingen. En dan...
Ik schreef op Viva mee in het borstkankertopic. Maar ik ben nu ruim een jaar klaar met de behandeling, heb me op 4 januari beter gemeld op mijn werk en werk dus weer volledig (in mijn geval 20 uur per week). En gelukkig krijg ik niet meer iedere dag de vraag hoe het met me gaat, maar ik merk dat ik wel de behoefte heb om erover te praten. Want ondanks dat ik 'beter' ben ben ik nog iedere dag bezig met de kwaaltjes en houdt het me toch nog behoorlijk bezig.
Dus wie heeft er zin om mee te kletsen over een leven ná de behandelingen en hoe het is om je leven weer op te pakken na zo'n heftige tijd?
Hey Dimples, ik (her)ken je nog 😊.
Spannend dat je weer 32 uur op school gaat werken! Heb je er weer zin in? Wat zou het fijn zijn als er weer eens een ‘normaal’ schooljaar zou zijn. Mijn kinderen beginnen allebei aan een nieuwe opleiding, de jongst op het VMBO en de oudste op het MBO. Ze hebben met een een valse start als ze weer thuis onderwijs zouden moeten volgen. Maar ze zijn inmiddels allebei volledig gevaccineerd, dus ik hoop dat ze dit jaar gewoon op school les krijgen 🤞.
Hallo Mida, ja ik heb er wel echt weer zin in. Eindelijk weer voor een volle klas kunnen staan 😃
Voor mij al heel fijn maar zeker ook voor de leerlingen. Hoop zo dat de scholen niet weer dicht moeten.
Nu eerst op naar Duitsland, met mijn man paar daagjes er lekker tussenuit 😁
Hoi Dimples, succes en veel plezier met weer aan de slag gaan! Kan me voorstellen dat dat spannend is. In mijn werk kan ik makkelijk even pauze nemen als ik dat nodig heb, met een klas vol leerlingen wordt dat lastiger. Hoe ging dat bij jou met online lesgeven? Mijn concentratie is er echt wel slechter op geworden, en dat merk ik heel erg bij online overleggen. Die moeten niet te lang duren, want dan houd mijn brein er min of meer mee op.
Voor mijn kinderen hoop ik ook op een normaal jaar. Vooral voor de oudste. Die gaat naar de derde, maar heeft tot nu toe meer dan de helft van zijn middelbareschooltijd thuis gezeten.
Dimples, wat fijn dat je nog door hebt kunnen werken tijdens de behandelingen. Mijn vriendin had ook borstkanker en heeft ook bijna de hele behandelperiode gewerkt. Mij leek dat nogal uniek. Maar jij bewijst dat het meer mensen lukt. Fijne vakantie en een goed begin van het schooljaar! Het lijkt me trouwens best een uitdaging. Je kunt niet even een uurtje rustig aan doen, als je moe bent. Succes daarbij!
Nube, ik snap dat de keuringsarts het wel wat vroeg vond, dat je weer aan het werk ging. Ik snap ook dat je als zelfstandige het je ook niet kunt veroorloven. Maar ging/gaat het wel? Kun je wel makkelijk even stoppen en bijkomen?
OT: je naam is eindelijk geaccepteerd door de autocorrect van mijn tablet.
MIDA, zijn je kinderen deze week begonnen met school? Het zal wel wennen zijn na zolang thuisonderwijs en een nieuwe opleiding. Voor jou wordt het in huis dus ook wat rustiger. Misschien helpt dat bij het bijtanken na het werk.
Ik zit een beetje in een dip. Een week geleden ben ik gevallen en heb nog steeds veel pijn. Het doet me zo denken aan de periode waarin ik, na alle behandelingen, maanden in de kamer heb gelegen en nauwelijks iets kon doen. Toen wist ik niet of het over zou gaan en nu weet ik dat gelukkig wel. Maar de herinnering maakt me verdrietig.
Aahhh, hier een virtuele knuffel, Picunia! Ik herken dat wel, dat een associatie zomaar weer van alles kan oproepen. Toen ik mijn eerste controlemammo had, kwamen er ook allemaal herinneringen en gevoelens terug. Daardoor was ik ook minder blij en opgelucht dan ik verwacht had toen de radioloog zei dat ze niks afwijkends had gezien. Ik denk ook weleens dat er nu meer ruimte is voor die gevoelens dan in the heat of the moment, toen je geest vooral stond ingesteld op de behandelingen doorstaan.
Maar steeds pijn hebben helpt ook echt niet voor je gemoedstoestand natuurlijk. Dus ik snap heel goed dat je het nu even zwaar hebt!
Ik vond het fijn om weer te kunnen werken, maar ik kan redelijk goed mijn eigen tijd indelen en bepaal ook zelf of ik werk aanneem of niet. Dus bij mij was dat geen probleem. Ook omdat mijn werk niet fysiek is. Ik ben nog heel lang fysiek minder fit geweest, maar toen kon ik prima achter een laptop zitten.
Picunia schreef op 25-08-2021 om 09:30:
MIDA, zijn je kinderen deze week begonnen met school? Het zal wel wennen zijn na zolang thuisonderwijs en een nieuwe opleiding. Voor jou wordt het in huis dus ook wat rustiger. Misschien helpt dat bij het bijtanken na het werk.
Nee, wij wonen in het zuiden dus hier hebben ze nog ruim een week vakantie. Het is inderdaad wel heel spannend voor allebei een nieuwe start na zo’n vreemde periode.
Och Picunia, ik begrijp je helemaal! Het is gewoon enorm balen als je weer beperkt wordt. Je wil eigenlijk alleen maar vooruit en nu word je letterlijk weer terug geworpen in je herstel. Hopelijk voel je je snel weer wat beter 
Komende week hebben we leuke plannen, maar ik vind het ook wel spannend of ik het ga trekken. Wij (mijn man en ik) zitten in de organisatie van een kindervakantieweek, superleuk maar ook heel intensief! We beginnen vrijdag al met opbouwen en dan volgende week komen er iedere dag zo’n 300 kinderen hutten bouwen, spelletjes spelen en heel veel plezier maken. Voor bijna ons hele gezin een hoogtepunt van het jaar. Onze oudste is voor het eerst niet betrokken, die had (begrijpelijk) andere plannen. Maar onze jongste mag voor het eerst ook meehelpen in plaats van zelf meedoen. Normaal ben ik na zo’n week gesloopt, dus ik ben benieuwd of ik het nu ga volhouden. Ik heb me voorgenomen om af en toe mijn rust te nemen en niet de hele tijd maar door te gaan, maar ik weet niet of me dat gaat lukken 😂.
Hopelijk krijg je er vooral energie van, Mida. Driehonderd kinderen klinkt behoorlijk intensief, dat wel.
Picunia, je hebt er weinig aan, maar beterschap! Ook al weet je dat dit weer goed komt, het is toch weer een stap terug in een traject dat al zo lang duurt.
Over herinneringen en associaties: ik heb mijn telefoon normaal op stil staan, omdat mijn horloge een melding geeft als ik gebeld word. Voor telefonische ziekenhuisafspraken die ik echt niet wil missen, zet ik het geluid wel aan, voor de zekerheid. Omdat die telefonische afspraken nou nooit echt ontspannen waren, krijg ik nu de zenuwen zodra ik mijn ringtone hoor, en ik hoor ‘m nog al eens, omdat het een hele standaard ringtone is die de halve wereld heeft.
Agen, het moet mij van het hart dat ik vind dat je steeds lieve en begripvolle dingen schrijft, ook in het topic van Millie.
OT: misschien moet je je ringtone veranderen. Ik neem aan dat je nu geen telefoontjes van het ziekenhuis meer hoeft te verwachten nu je klaar bent met de behandelingen.
MIDA, ik vind je een held dat je met 300 kinderen een speelweek gaat doen, zeker gezien je conditie. Ik hoop dat je het vol kunt houden en veel plezier hebt.
Nube, kun je nu weer net zo veel werk aan als voor je ziekte? En gaat het ook weer net zo goed?
Ik merk dat mijn geheugen, dat meer dan uitstekend was, heel erg achteruit is gegaan. Het belemmert me ook wel in mijn vrijwilligerswerk. Ik moet veel meer op gaan schrijven om dingen niet te vergeten. Dat was ik helemaal niet gewend.
Dankjewel, Picunia. Ik kan ook best een kreng zijn hoor 
. Ringtone aanpassen moet ik nog steeds een keer doen, maar dat vergeet ik dus steeds (heel bekend, dat verslechterde geheugen, en ik heb het vaak niet eens zo door tot ik erop gewezen wordt dat ik iets ben vergeten). Ik heb het nu dus maar gedaan. Het stomme is alleen dat ik die ringtone nog steeds overal hoor omdat hij zo standaard is. Met de ziekenhuisbelafspraken ben ik nog niet helemaal klaar; er staan er nog twee in mijn agenda. Maar hopelijk wordt het nu wel snel een stuk minder.
Agen, ik ben eigenlijk een beetje verbaasd dat je nog steeds telefonische afspraken hebt. Ik dacht dat ook in het ziekenhuis, de afspraken weer redelijk normaal waren. Ik vond die telefonische afspraken verschrikkelijk! Ze bellen nooit op de afgesproken tijd, waardoor je een halve dag op het telefoontje zit te wachten. En ik vind het gewoon niet prettig over de telefoon, ik heb het idee dat ik meer informatie krijg tijdens een fysiek gesprek. Ik heb natuurlijk niet veel afspraken meer, maar de afspraken die ik heb zijn allemaal ‘gewoon’ in het ziekenhuis.
Vervelend dat je zo’n naar gevoel krijgt van die ringtone. Bepaalde dingen roepen toch weer herinneringen op, dat is denk ik niet te voorkomen. Ik heb een tijdje moeilijk kunnen eten en toen heb ik heel veel soep gemaakt, dat ging goed. Mijn lievelingssoep is courgettesoep en als ik die nu maak moet ik ook altijd nog even aan die periode denken. Gelukkig smaakt hij er daarom niet minder lekker door 🤣.