Diagnose Frozen shoulder. Tips gevraagd.

Even kort nu: het duurt idd lang. Maar de pijn blijft niet duren. Ik heb een heel lange fase gehad dat de beweging nog erg beperkt was maar de pijn grotendeels weg/ op de achtergrond. 
Momenteel, nadat het een hele poos alleen maar bergopwaarts ging, toch weer wat overbelast blijkbaar en pijn is weer meer aanwezig. Maar absoluut niet te vergelijken met de pijn in beginfase. 
Veel geduld vooral  ja…..
En pas op met ongecontroleerde bewegingen. Ik ging bijv wandelen op ongelijk terrein bergopwaarts en greep vanuit een reflex een hekje vast. Of probeerde vanuit een reflex iets te vangen… au!! nou, dat zijn dus situaties die je moet zien te voorkomen!

Er zijn al meerdere draadjes over geweest. Deze bijvoorbeeld https://www.viafora.nl/forum/gezondheid-en-welzijn/wat-hielp-jou-bij-je-frozen-shoulder

ook gehad, en het duurt idd lang voor het helemaal over is. Ik had de pech dat ik het in beide armen had. Maar fysio (schroef het aantal beurten bij je zorgverzekering voor volgend jaar maar omhoog) idd en daar ook dry needling. Hielp mij iig. Geen ongecontroleerde bewegingen idd, maar dat is lastig want die doe je in een flitsreactie. Te ver reiken met je arm (omdat je iets achter uit de kast wilt pakken) is ook pijnlijk. 

Succes ermee, het is erg vervelend

Hoe sneller je het accepteert en ruimte ervoor maakt in je leven, hoe minder last je ervan hebt. Het is ontstaan door gewone bewegingen, dus diezelfde bewegingen steeds weer blijven uitvoeren gaat het niet genezen. Je kan je er niet tegen "trainen" zoals je spierkracht en -uithoudingsvermogen kan trainen. 

Als je die bewegingen niet meer uitvoert krijgt het de kans om het weefsel opnieuw op te bouwen.

Dit type weefsel neemt er 6 maanden tot meer dan 2 jaar voor om, vezeltje voor vezeltje, zichzelf weer op te bouwen. Er bestaat geen stimulans om dat binnen enkele weken te doen. Zo knap is men nog niet.

Het heeft bij mij minstens een jaar geduurd en daarvoor en daarna was het ook nog aanwezig maar in mindere mate. Je kon buiten dat jaar ook nog aan andere dingen denken, zeg maar. In dat jaar waarin het op zijn ergst was kon dat niet.

Dingen die je pijnloos kan doen zou ik blijven doen, om spierkrachtverlies te voorkomen. Als je spieren blijft gebruiken, blijft de bloedcirculatie in die gebieden in stand. En dát is nodig voor de genezing. Flink wandelen en als het kan, hard lopen, maakt dat je bloed flink rondgepompt wordt. Natuurlijk moet je niet gaan vallen of nieuwe blessures op gaan lopen.

Dingen die een telkens terugkerend drama waren: aankleden, voedsel bereiden, iets boven me in kastjes pakken (niet doen), haar verzorgen (er zijn verlengde hulpstukken voor), truien en shirts aantrekken en uittrekken, jas aandoen. Naar de wc gaan. 

Ruime kleding hielp veel. Je leert vanzelf het zo pijnloos mogelijk te doen.

Zelfmassage kan helpen zolang je daarbij geen pijn voelt.
Het ergste waren plotselinge relexmatige bewegingen die je overkwamen, waardoor je even vergat dat je jezelf moest ontzien. Bijvoorbeeld iemand reikte je een pakje van 5 kg toe en die nam je dan automatisch aan en dan kon je het wel uitgillen van de pijn.

Of dingen die dreigden te vallen en die je probeerde te "redden" voordat ze op de grond vielen. Dat soort plotselinge bewegingen waar je zelf geen vat op had en die je terugzetten in de tijd maakten me depressief en ontmoedigd.

Het komt nog telkens terug (eens per zoveel maanden), en duurt dan even, een paar dagen, een dag of een gedeelte van de dag.

De oorzaak is meestal niet te achterhalen. Het is fijn als je arts het niet meteen op de psyche gooit als primaire oorzaak. Sterkte!

Bij mij heeft het ook ruim een jaar geduurd maar de pijn niet, zoals les zegt. Ik heb veel geoefend met de fysio. Sterkte want het is heel vervelend!

Het is vaak ook gerelateerd aan de menopauze. 
Bij mij heeft het bijna 2 jaar geduurd voor het echt helemaal over was. Maar de pijn periode is korter inderdaad. Wat was dat hels. Het straalde ook helemaal door naar mijn arm. 
Je kan er niks tegen doen. Dus accepteren is je enige optie.

ik heb meer dan een jaar een oefenprogramma gehad bij de fysio, een vaste rij oefeningen 2x per week, met geen verbetering.(De fysiotherapeute was hier niet bij, ik deed de oefeningen zelfstandig in het oefenlokaal)
Toen stopte mijn fysiotherapeute en kreeg ik een meneer, die zei dat hij t ook op een andere manier kon doen maar dat dat erg veel pijn ging doen.
Ik was inmiddels zo moedeloos van die oefeningen die niks hielpen dat ik zei probeer maar.
Hij heeft toen terwijl ik lag op de bank aan mijn arm/schouder getrokken en gedraaid, was idd behoorlijk pijnlijk maar ik voelde gelijk heel veel verbetering 
Na 2sessies was t over!
Dus ik was best ontevreden over de eerste fysiotherapeute.
Maar volgens de nieuwe meneer had wat hij had gedaan niet in t begin gekund.
Toch heb ik t idee dat ik voorde eerste een leuke melkkoe was( ik legde een papiertje voor haar neer dat ik geweest was en mijn oefeningen had gedaan, zag haar 1 soms 2 x per maand, maar t koste de gewone behandeling)

Bij mij werden door de fysio ook trek-oefeningen uitgevoerd aan mijn schouder. Ik weet eigenlijk niet of het geholpen heeft. Misschien was het na een jaar ook wel vanzelf opgelost geweest.

Egel. schreef op 20-08-2025 om 10:37:

Ik ben toen naar een supergoede fysio geweest, want ze zei: fysio heeft helemaal geen zin. Doet eerder kwaad dan goed. Dus dat was toen mijn enige consult. In de loop van het jaar ging het beter.
Nog steeds dankbaar voor die eerlijke fysio!

Die van mij ook, "kom maar terug als het ontdooit, dan kan ik herstel ondersteunen. Tot die tijd: 2-3 x per dag bungelen. Ik raad je wel aan te gaan krachttrainen met begeleiding van een goede trainer die samenwerkt met een fysio. Kan hier op het werk, kan ook in je woonplaats." En sindsdien heb ik een personal trainer en is er 1,5 jaar om die schouder heen getraind.