burn-out of een smoes?
Ik heb een zus die nooit echt gewerkt heeft. Hooguit een paar uurtjes per week, maar dat heeft ze ook al jaren niet gedaan. Over 3 weken is mijn vader jarig is en wij organiseren dan zijn verjaardag door alle ooms en tantes uit te nodigen en te koken en alles in goede banen te leiden. Het kost hooguit een middagje werk en dit hebben wij al jaren zo gedaan. Dus toen ik mijn zus belde om het te bespreken kapte zij mij gelijk af en vertelde dat ze dit er niet bij kon hebben omdat ze overtuigd is dat ze een burn-out heeft. Ik vroeg gelijk van wat dan, maar daar kon ze geen antwoord opgeven. Persoonlijk heb ik weinig empathie voor haar situatie. Zelf werk ik 36 uur, heb nog een vol schema doordeweeks en kan die verjaardag plannen. Dus ik vraag mij echt af of iemand die niet werkt en een erg rustig sociaal leven een burn-out kan hebben of dat dit een smoes is om niet die verjaardag te organiseren. Wat denken jullie?
Nou ik denk dat er vanalles kan zijn, maar jullie zijn allebei volwassen en zij trekt blijkbaar haar plan een andere kant op dan jij. Dat mag, en jij kunt tegelijkertijd doen wat jou een goed idee lijkt/wat jij belangrijk vind en doorgaan met je leven.
Uiteraard kan iemand die geen baan heeft ook overspannen of uitgeput raken. Het is ook niet zo’n aardige vraag, waar ze dat van heeft.
Of ze heeft er gewoon geen zin in en dat is ook prima.
En waarom zou er een specifieke reden moeten zijn voor die eventuele burn-out?
Heb je je bezorgdheid ge-uit of ze het dan wel redt qua huishouden, kinderen, ... en of ze hulp wil?
Als die burn-out écht is kan het wel eens zijn dat het ook thuis volledig in het 100 draait.
Tuurlijk kan het zijn dat ze gewoon niet zit te wachten op het organiseren van een feestje. Zeker met een zus die "het maar een middagje werk" vindt en sowieso al op haar neerkijkt.
Maar voor 't zelfde geld is er écht wat aan de hand.
Ik denk dat jouw reactie er niet voor gaat zorgen dat je er ooit achter komt wat er echt speelt. Ik kan me niet voorstellen hoe het moet zijn om, als je aan je familie vertelt dat je overspannen bent, als reactie te krijgen 'waarvan dan', en ben dankbaar dat mijn familie beter reageerde toen ik er doorheen zat.
En waarschijnlijk kampt je zus al langer met (psychische) problematiek. Anders zou ze waarschijnlijk wel meer gewerkt hebben.
Het is niet dat ik op haar neerkijk. Maar ik snap gewoon niet dat als je geen werk hebt, een burn-out kan krijgen. Wij moeten allemaal het huishouden doen, koken, sporten en helpen op de school van onze kinderen, de meeste van ons werken daar ook nog eens voltijd bij. Als ze geen zin zou hebben kan ze het gewoon zeggen, doe ik het wel alleen maar misschien is ze bang dat ze een slecht figuur slaat, maar om nu te zeggen dat ze een burn-out heeft...
Dit is wel een heel klassieke : gebruik NIVEA en laat OMA thuis. Ofwel, ga onbevooroordeeld een rustig gesprek aan met je zus. Zo te horen hebben jullie dat allang niet gedaan.
Aanvulling: ik ga er teveel van uit dat iedereen ooit doodgegooid is met gesprekstechnieken. Niet invullen voor een ander en oordelen, meningen en adviezen weglaten.
voor sommigen is dat hele rijtje van huishouden, koken, sporten, kinderen managen al een fulltime baan. Daarnaast werken kan dan ook teveel zijn en al het andere buiten je normale routine ook.
Jij wee niet wat er met je zus aan de hand is. Voor hetzelfde geld heeft ze wel een burn out oid. Laat gaan
Hoeveel contact hebben jullie overigens? Dat je niet al wist - desnoods via je vader - dat het niet goed gaat met zus?
Rosemary00 schreef op 06-09-2025 om 19:03:
Het is niet dat ik op haar neerkijk. Maar ik snap gewoon niet dat als je geen werk hebt, een burn-out kan krijgen. Wij moeten allemaal het huishouden doen, koken, sporten en helpen op de school van onze kinderen, de meeste van ons werken daar ook nog eens voltijd bij. Als ze geen zin zou hebben kan ze het gewoon zeggen, doe ik het wel alleen maar misschien is ze bang dat ze een slecht figuur slaat, maar om nu te zeggen dat ze een burn-out heeft...
Welke kennis heb jij in huis om te beoordelen of ze een burn out heeft? Misschien raakt ze wel gefrustreerd en gestrest door iemand die precies weet hoe het allemaal moet en er fulltime naast werkt.
Door een lange periode van stress kan je een flinke burn out krijgen, en met zoveel onbegrip zal het er niet beter op worden.
Rosemary00 schreef op 06-09-2025 om 19:03:
Het is niet dat ik op haar neerkijk. Maar ik snap gewoon niet dat als je geen werk hebt, een burn-out kan krijgen. Wij moeten allemaal het huishouden doen, koken, sporten en helpen op de school van onze kinderen, de meeste van ons werken daar ook nog eens voltijd bij. Als ze geen zin zou hebben kan ze het gewoon zeggen, doe ik het wel alleen maar misschien is ze bang dat ze een slecht figuur slaat, maar om nu te zeggen dat ze een burn-out heeft...
Voilá, misschien zou je je dan eens beter kunnen inlezen? Of denk jij dat mensen alleen een burn-out kunnen krijgen van werk/betaalde baan?
apart hoe jij denkt
Je kunt je nl ook afvragen waarom ze niet werkt. Mss kan ze minder aan, is ze kwetsbaarder etc. De burnout nu is mss prc de reden waarom ze niet ook nog structureel kan werken.. wellicht was ze dan al veel eerder burn out geraakt of ernstiger. Het is erg genoeg dat jij/ anderen werken huishouden kinderen en activiteiten zonder problemen kan combineren ( fijn voor jou dat jou dit lukt) terwijl voor haar het huishouden al te veel vraagt. Dan is een activiteit organiseren te veel ja. En van mensen die dichtbij staan reacties krijgen als jij geeft is heel verdrietig voor haar.
Ik heb ook jaren thuis gezeten. Ik had nog geen kinderen, kon alleen in kortere periodes parttime werken en dan lukte het huishouden niet eens. Mijn zus vroeg toen aan mij: “Wat dóe je dan de hele dag, wat heb je te doen als je geen volle werkweek en geen kinderen hebt, waar ben je in vredesnaam moe van?” Ik heb een onzichtbare aandoening (dat wist ze), waarbij mensen me alleen maar zien als ik een goede dag heb. Ze had nul inlevingsvermogen. Inmiddels gaat het veel beter met me, werk ik 32 uur en heb ik 2 pubers. Mijn nieuwe partner doet het huishouden.
Zij heeft nu long covid. Haar kinderen zijn het huis uit en ze kan niet meer werken. Ik vraag me in gedachten af of ze nu misschien begrijpt hoe je van ‘niets doen’ zo ontzettend moe kunt zijn…
TO, probeer het antwoord van je zus te accepteren. Jij weet niet waar je zus allemaal mee te dealen heeft. Als jij de energie voor het organiseren van een feestje hebt, doe je ding. Maar dring het niet op aan iemand die aangeeft dat het haar niet lukt. Misschien kun je haar eens jouw hulp aanbieden?
ik denk dat jij heel blij mag zijn met jouw leven!
En dat je het niet kan voorstellen!