Ziekmelden na ontslag en voor tekenen vso op advies jurist.

Als je geld hebt voor een eventueel vakantiehuis in Spanje, dan begrijp ik niet waarover je je zoveel zorgen maakt, TO. Je spreekt ergens dat je in paniek bent, kom op zeg. Als je ergens een (flinke) spaarpot hebt, dan komt dit wel overdreven over! Natuurlijk begrijp ik dat je dit geld voor andere doeleinden had bedoeld, maar er zullen ook mensen in jouw situatie zijn, die niet ergens nog een flinke reserve hebben. En dan moet dat huis in Spanje maar een jaartje (of misschien 2) wachten. Het leven heeft altijd onverwachte wendingen en dit is er een van. Maar dat je in paniek geraakt, want 4 studerende kinderen en huis dat moet afbetaald worden, dat begrijp ik met een reserve voor een vakantiehuis niet.

En waar ik ook nog even op terug kom: je spreekt ergens over 'een lager loon'. Als jij echt nog aan de slag wil geraken dan zal je toegevingen moeten doen. Niemand gaat een man of vrouw van een eind in de 50 aannemen aan het loon waar ze op hun vorige werk mee zijn geëindigd. Natuurlijk moet jij niet voor het loon van een 18-jarige gaan werken, maar extreme eisen stellen, daar vrees ik voor dat je dan nog terug aan het werk geraakt.

Ik sluit me aan bij de posters die al geschreven hebben dat als je teveel 'maart', je met lege handen gaat achterblijven. Voor zover ik denk heb jij nog geen reden tot klagen, alhoewel wat je nu meemaakt natuurlijk niet prettig is.

Mannen boven de 50 nemen we wel aan voor het laatste loon wat ze verdient hebben? Wat voor gekke vooroordelen liggen hieronder? 

Ik denk dat ik niet zo goed begrijp waarom je het niet voor laat komen bij de rechter? Zoals ik het lees heeft dat bedrijf geen poot om op te staan. Dan kun je bij de rechter waarschijnlijk veel meer krijgen dan met een transitievergoeding en uit dienst per 1 september. 

Ik zou me hier niet bij neerleggen, absoluut niet. Tenzij we hier niet het hele verhaal horen, dat kan ook nog natuurlijk.

Maar voor iemand met zo'n hoge functie in een groot bedrijf vind ik wel dat je dit niet handig doet, eerder paniekvoetbal dan strategisch denken wat voor jou het beste is. 

Ik snap dat niet meer kunnen werken ook niet zo. Je zegt dat je eind 50 bent. Dan moet je nog minstens 8 (en misschien wel 10 jaar, afhankelijk van je leeftijd). dat is best nog wel een tijd, ook tijd genoeg voor een ander bedrijf om in je te investeren.

Ik heb nu bij meerdere werkgevers gewerkt waar mensen van boven de 60 gewoon werden aangenomen (waaronder als directeur). Ik denk dat er kansen genoeg zijn, en misschien niet tegen hetzelfde salaris maar wel een vergelijkbaar salaris. Bedenk eens wat je aan salaris nodig zou hebben. 
- Stel je hebt nu 4000 euro netto per maand. Is dan 3500 euro ook goed? 
- Krijg je nu een 13de maand en/of bonus? Zo ja hoeveel en wat doe je er mee (sparen? dan kan je misschien ook zonder). Zo nee, misschien heeft het nieuwe bedrijf dat wel en dan gaat je salaris ook omhoog.

En haal eens diep adem. Natuurlijk is het niet leuk maar de kans dat het (uiteindelijk) gewoon goed komt is ook erg groot. 
ik heb meegemaakt dat er ergens 4 collega's uit moesten, geen dossier etc. Heel veel gedoe geweest maar 1 van die 4 heeft een andere baan gevonden waar hij het veel meer naar zijn zin heeft.  De 3 andere zijn gebleven (want geen dossier etc) maar zijn daar niet persé gelukkiger van geworden.

Als je door een gang naar de rechter nog niet ergens anders aan de gang kan, krijg je al die tijd wel gewoon je salaris enzo, dus financieel gezien heb je wat langer de tijd voor alles. En dat is binnen een paar maanden ook wel achter de rug. Ondertussen kun je wel je netwerk weer wat activeren enzo. 

merelvanhrhier schreef op 09-07-2025 om 17:40:

Even voor de goede orde: we hebben geen ton staan ofzo waar we in 1x een huisje van zouden kunnen betalen. Het was een idee en we hebben geld achter de hand maar niet om cash af te tikken. Even uit de wereld dat we rijke stinkerds zijn.

De rechtsgang houdt me iets tegen omdat al die tijd ik niet elders aan het werk kan. Vso tekenen betekent ook door kunnen. Naar de kantonrechter betekent weer uitstel etc. Ik mag op zich wel solliciteren denk ik maar wat duidelijk is benoemd: geen voorstel hebben liggen van een ander bedrijf voor vso is getekend.

Omdenken: een rechtsgang biedt je de kans om op je gemak een andere baan te zoeken die voldoet aan je eisen en wensen. Wat heb je te verliezen met zo’n mager VSO- bod?

merelvanhrhier schreef op 09-07-2025 om 17:42:

[..]

Ja ik heb bonus en dertiende maand etc. Ik wil eigenlijk gewoon niet voor minder gaan werken maar we gaan het zien. Ik heb jaren hiernaartoe gewerkt en altijd meer dan fulltime naast een gezin, veel opgegeven, veel gereisd, veel gemist thuis, veel en lang gestudeerd. Ik vind ook gewoon dat ik het waard ben inmiddels. Het is niet dat ik net kom kijken.

Maar als je zegt dat je met ww op gegeven moment krap komt te zitten lijkt me dan aan het werk belangrijker dan niet zakken in salaris. En dan zeg ik natuurlijk niet dat je in supermarkt moet gaan werken. (Al krijg je wel een hogere ww als je werkt, ook als dat onder je oude salaris lag want je krijgt een hoger percentage ww).

En niet iedereen krijgt betaald naar wat ie waard is . Na je huidige werkgever lijkt een leukere baan voor minder geld beter dan een baan voor hoog salaris bij vervelendere werkgever omdat je vindt dat je dat salaris waard bent. 

Het is ook niet dat als je een baan hebt je dan niet meer verder kunt kijken naar een betere baan met betere voorwaarden. 

Persoonlijk heb ik liever leuk werk met iets minder inkomen. Geen huis in Spanje, maar wel rust en plezier. Maar goed, daar heb ik mijn keuzes sowieso op afgestemd. Ik begrijp dat jij graag carriere hebt willen maken. Er veel voor gelaten hebt. En nu 'wordt het afgepakt'. Dat voelt oneerlijk. Als je een marathon loopt is het niet fijn als ze ineens de finishlijn weghalen als je er bijna bent en je medaille onthouden. Dat een ander (ik en andere forummers) überhaupt niet aan die marathon zouden beginnen, vinden dat je ook met 5km lopen content moet zijn, vinden dat die medaille toch niet zo nodig is enz maakt nog niet dat het voor jou niet kut is. 
Maar ik denk dat ik dan juist de stap naar de rechter zou maken. Anders ga je hier de rest van je leven toch verbolgen over zijn. Misschien als je daar je recht kunt halen dat je daarna je er ook beter bij het vervolg kunt neerleggen en daarin betere keuzes kunt maken. 

Ik had een vriendin die bij een zeer gerenommeerd farmaceutisch bedrijf ZELF haar ontslag wou geven, want de druk was té hoog; natuurlijk, want superhoge lonen worden niet gratis en aan iedereen weggeven. Maar als ik wegga, doe ik dat niet voor minder loon, zei ze. Ik ben dat loon gewoon en ik ga op dat niveau verder. Intussen bleef ze op haar oude werk ongelukkig zijn. Ze solliciteerde zich rot maar overal stootte ze op hetzelfde 'probleem': loon.
Na lange tijd was ze er zo erg aan toe dat ze toch een baan accepteerde die een heel stuk onder de verdiensten van haar baan in de farma-sector lag.
Vanaf toen bloeide ze terug open en (lang verhaal, kort) zei ze dat ze dit veel eerder had moeten doen. Dat ze iedereen zou aanraden om niet 'loon' als eerste en enige criterium te weerhouden want dat er meer dan alleen 'geld' is.

Ik heb toch een beetje de indruk - en neem me niet kwalijk, TO, het is niet kwetsend bedoeld en ik begrijp je ook wel - dat je op verschillende punten een beetje moeilijk doet. In eerste instantie was het over 'hoe.gaan.wij.dat.overleven?' met een loon dat wegvalt. Tot iemand zich afvroeg of je met zo een hoog loon wat je hebt/had dan niks opzij had gezet. Dan geef je schoorvoetend toe dat je wel geld apart hebt 'maar dat dat is voor een vakantiehuis'. Je zit paniekerig te doen terwijl er een buffer is maar je die buffer eigenlijk niet wil aanspreken. 
Dan zeg je: maar het is geen ton hoor. Zelfs al zou het 20.000 euro zijn, dat is al een mooie som om een financieel-moeilijke tijd te overbruggen. En dan moet dat vakantiehuis tijdelijk of definitief er niet komen. Dat zijn, wat men noemt: tegenslagen van het leven.

Nu ben je blijkbaar niet van plan om voor minder dan je had te gaan werken. Maar elke dag verliezen mensen hun job met een goed inkomen, en die denken er ook zo over. Ik weet niet welke functie je hebt/had, maar ik zit een beetje te denken aan personeelsbeleid vanwege de 'hr' in jouw nickname. Ik kan me voorstellen dat een gelijk(w)aardig loon je niet van de eerste dag gegeven wordt omdat dit ook met vertrouwen, jaren dienst en kennis van de branche heeft te maken. Tenzij je personeelsdirecteur was, dan - weet ik uit ervaring - je van de ene naar de andere firma kan hoppen zonder loonverlies. Anders is het - zoals de meesten - jezelf bewijzen en telkens proberen iets hogerop te geraken.
Trouwens, hoe lang werk je op dit bedrijf en waarom willen ze dan nu, na x-aantal jaren
plots van jou af? Je bent toch een steunpilaar van de afdeling.

Ik gun jou alles wat je in gedachten hebt, echt waar TO. Maar ik denk dat je zowel op gebied van inschatting van jouw financiën en hoe ver je daar mee geraakt (volgens mij gaat dat allemaal vééél beter meevallen dan je nu denkt) als op gebied van opnieuw in het circuit geraken, je gedachten een beetje zal moeten aanpassen. 

Je kan voor 'gelijk' of voor 'geluk' gaan. En eigenlijk is er in het leven van die twee woorden maar één wat echt belangrijk is. 

Maar aan jou te bewijzen dat IK ongelijk heb! 

Goed gezegd, Letterkoekje!