Voedselallergie
Ik vroeg mij af in hoeverre zijn jullie bereid om rekening te houden met voedselallergieën? Ik ben zelf altijd heel welwillend om gerechten aan te passen en rekening te houden met iedereen. Ik vind het ergens ook wel een leuke uitdaging.
Omdat mijn baby koemelkeiwit allergie heeft ben ik nu zelf degene met een strikt dieet (ivm borstvoeding). En ik merk toch dat ik het lastig vind met alle kerst etentjes, nieuwjaarsrecepties etc. Vooral met de iedereen neemt iets mee feestjes, omdat het er dan dus regelmatig in eindigt dat er voor mij geen toetje is en geen salade is voorzien en ik dus uiteindelijk zelf allerlei extras moet maken waarvan dan ineens ook iedereen wil proeven.
Dit weekend staat er ook weer zon feestje gepland en ik heb degene die het toetje maakt gevraagd om bladerdeeg zonder melk te gebruiken zodat ik het ook kan eten. Maar nee dat zou minder lekker zijn dan roomboter bladerdeeg dus daar ging ze niet aan beginnen. Ik ben er eigenlijk al de hele avond verdrietig om, want dat betekent dus dat ik of geen toetje heb of dat ik het weer zelf moet regelen. Het is nota bene ook nog ongevraagd in mijn huis en ik merk dat ik uit kwaadheid het liefst het hele feest zou willen cancelen.
Hoe kijken jullie hier naar?
Met medische noodzaak houdt ik altijd rekening. Vegetarisch of halal lukt mij ook nog wel. Indien nodig houd ik rekening met wat je graag drinkt of eet als je bij mij op visite komt en haal ik speciaal voor jou iets te drinken dat je lust ook als wij het nooit drinken. Bij iedere verjaardag haal ik jus d'orange en wat over is gaat door het gootgat.
Al heel lang haal ik voor de flauwekul diëten van schoonmoeder niks speciaals meer, mede doordat het ook iedere keer weer anders was wat ze niet mocht. Geen varkensvlees "mogen" eten omdat ze daar iets van en pijntje van kreeg dus kipfilet voor haar gehaald in plaats van de rollade die wij zouden eten. Neemt ze van de borrelplank de ene plak rauwe ham na de andere een ook van de salami kon ze niet afblijven.
Hier loop ik al 25 jaar tegenaan. Ik vertrouw anderen allang niet meer met mijn dieet.
Mijn huidige vriendlief is heel behulpzaam en gluten die meekomen met bezoek, worden vakkundig door hem afgevangen, in de schuur gezet en de inbrenger wordt van een preek voorzien. Dat hoef ik dus lekker zelf niet meer te doen. Heel fijn want ik blijf het moeilijk vinden en ga dan concessies doen die gevolgen hebben voor mijn gezondheid. Ik vraag ook iedereen handen te wassen bij binnenkomst want ik kan me nog heugen dat iemand een graai in de (gluten- en notenvrije) paaseitjes deed en ik meteen dacht “oei nou kan ik er niet meer van nemen” want je weet niet wat ze daarvoor in hun handen hebben gehad.
Dat is de routine bij mij thuis. Als ik ergens anders heenga, maak ik alleen iets voor mijzelf. Ik ben het namelijk beu dat ze van mij willen proeven. Ik wil geen vreemde (kruisbesmette) vingers in mijn eten en ik wil afgepast meenemen. Het is heel weinig inlevend: zij willen álles proeven, ‘dus’ ook dat van mij en ik mag lekker toekijken naar alles wat ik niet mag. Ik proef ook niet alles dus hoeven zij dat ook niet. Kleine restrictie voor ze, de mijne is oneindig veel groter. Van sommige dingen weet ik niet eens hoe het smaakt.
Ik heb een paar hele goede vrienden die ik wel vertrouw met mijn dieet. Die zijn heel bezorgd en voorzichtig en vragen mij bij twijfel. Dat waardeer ik héél erg. Zo lief vind ik dat. Dan is alles op tafel glutenvrij en dan maak ik wél iets voor iedereen. 
ToetieToover schreef op 03-01-2024 om 22:49:
Hier loop ik al 25 jaar tegenaan. Ik vertrouw anderen allang niet meer met mijn dieet.
Mijn huidige vriendlief is heel behulpzaam en gluten die meekomen met bezoek, worden vakkundig door hem afgevangen, in de schuur gezet en de inbrenger wordt van een preek voorzien. Dat hoef ik dus lekker zelf niet meer te doen. Heel fijn want ik blijf het moeilijk vinden en ga dan concessies doen die gevolgen hebben voor mijn gezondheid. Ik vraag ook iedereen handen te wassen bij binnenkomst want ik kan me nog heugen dat iemand een graai in de (gluten- en notenvrije) paaseitjes deed en ik meteen dacht “oei nou kan ik er niet meer van nemen” want je weet niet wat ze daarvoor in hun handen hebben gehad.
Dat is de routine bij mij thuis. Als ik ergens anders heenga, maak ik alleen iets voor mijzelf. Ik ben het namelijk beu dat ze van mij willen proeven. Ik wil geen vreemde (kruisbesmette) vingers in mijn eten en ik wil afgepast meenemen. Het is heel weinig inlevend: zij willen álles proeven, ‘dus’ ook dat van mij en ik mag lekker toekijken naar alles wat ik niet mag. Ik proef ook niet alles dus hoeven zij dat ook niet. Kleine restrictie voor ze, de mijne is oneindig veel groter. Van sommige dingen weet ik niet eens hoe het smaakt.
Ik heb een paar hele goede vrienden die ik wel vertrouw met mijn dieet. Die zijn heel bezorgd en voorzichtig en vragen mij bij twijfel. Dat waardeer ik héél erg. Zo lief vind ik dat. Dan is alles op tafel glutenvrij en dan maak ik wél iets voor iedereen.
Het lijkt me echt heel rot als dit elke keer je ervaring is.
Het doet mij denken aan die keer dat ik naar een babyshower ging waar iemand glutenallergie had. Dus ik mijn hele keuken geschrobt vooral ik glutenvrije hapjes voor haar maakte. Zorgvuldig verpakt meegenomen. Kon ik ter plaatste nog maar net voorkomen dat iemand anders dat bakje op de schaal bij de niet glutenvrije sandwiches wilde leggen..
Jillz schreef op 03-01-2024 om 22:32:
Net even met man besproken en die had wel een top plan. Wij moeten zorgen voor salade en laat schoonbroer die nu een hoofdgerecht verzorgd met melkvegetarisch zijn en schoonzus van het toetje is zwanger. Dus man stelde voor om een maaltijd salade met medium biefstuk te maken zodat ik direct ook een hoofdgerecht heb.
Ik heb wel besloten dat ik de maaltijdsalade eerst serveer met biefstuk er door heen. Zodat ze even denken shit en wij dan. En dan als het besef is ingedaald dat het niet sociaal is om geen rekening met dieetwensen te houden alsnog de salade zonder biefstuk uit de koelkast te pakken.
Als toetje maak ik dan een brownie die ik mooi de volgende dag kan serveren bij de koffie met vriendinnen.
Wat ontzettend kinderachtig. Zal een leuk feestje worden zo.
Jillz schreef op 03-01-2024 om 22:32:
Net even met man besproken en die had wel een top plan. Wij moeten zorgen voor salade en laat schoonbroer die nu een hoofdgerecht verzorgd met melkvegetarisch zijn en schoonzus van het toetje is zwanger. Dus man stelde voor om een maaltijd salade met medium biefstuk te maken zodat ik direct ook een hoofdgerecht heb.
Ik heb wel besloten dat ik de maaltijdsalade eerst serveer met biefstuk er door heen. Zodat ze even denken shit en wij dan. En dan als het besef is ingedaald dat het niet sociaal is om geen rekening met dieetwensen te houden alsnog de salade zonder biefstuk uit de koelkast te pakken.
Als toetje maak ik dan een brownie die ik mooi de volgende dag kan serveren bij de koffie met vriendinnen.
Begrijp ik nu goed dat jij zowel het hoofdgerecht en het toetje niet kunt eten.
Agen schreef op 03-01-2024 om 23:12:
[..]
Wat ontzettend kinderachtig. Zal een leuk feestje worden zo.
Inderdaad beetje passief agressief anderen de les leren. Zet gewoon 2 varianten op tafel.
Vervelend dat er geen rekening met je gehouden wordt. Misschien vinden ze het lastig/moeilijk om een alternatief te maken.
Hier een kind met allergie. Daar wordt gelukkig wel rekening mee gehouden ook in restaurants, alhoewel schoonouders er soms verrast reageren als ik vraag wat ergens in zit (oh mag je dat niet / wat was het ook alweer).
Tuinfluiter schreef op 03-01-2024 om 23:14:
[..]
Begrijp ik nu goed dat jij zowel het hoofdgerecht en het toetje niet kunt eten.
Ja klopt en voorgerecht is ook nog even een vraagteken. Daar heb ik nog geen antwoord of daar iets met melk in zit.
Nu ik er goed over nadenk is de kern van mijn irritatie denk ik vooral dat er straks in mijn keuken gekookt wordt, waarbij ik van alles mag aanwijzen, aangeven en opruimen. En dat ik vervolgens kan kiezen tussen aan tafel erbij zitten zonder mee te eten of dan toch maar voor mezelf ook drie gangen te verzorgen. Kortom ik heb er enorm veel werk van en ben tegelijkertijd niet echt onderdeel van het diner.
Wat ontzettend flauw dat ze geen rekening met je willen houden, zeker als het medisch is.
In de situatie die hier ook beschreven werd van geen varkensvlees mogen bij het hoofdgerecht, maar het ondertussen in andere vorm toch van de borrelplank snaaien, dan snap ik wel dat mensen daar geen rekening mee willen houden.
Zelf had ik pas trouwens ook eigenlijk geen eten op een familiefeestje. Het ingrediënt waarvan echt wel bekend is dat ik het niet mag hebben, lag overal en nergens op tafel én het zat per ongeluk ook al door het hoofdgerecht ipv alleen los erbij geserveerd. Dat voelt echt heel vervelend en onwelkom, zeker als de rest van het gezelschap niet eens opmerkt dat jij alleen maar op een droog broodje zit te kauwen
Mugske schreef op 03-01-2024 om 23:23:
[..]
Inderdaad beetje passief agressief anderen de les leren. Zet gewoon 2 varianten op tafel.
Vervelend dat er geen rekening met je gehouden wordt. Misschien vinden ze het lastig/moeilijk om een alternatief te maken.
Hier een kind met allergie. Daar wordt gelukkig wel rekening mee gehouden ook in restaurants, alhoewel schoonouders er soms verrast reageren als ik vraag wat ergens in zit (oh mag je dat niet / wat was het ook alweer).
Wat is er lastig aan een pakje koopmans original bladerdeeg in plaats van een pakje koopmans roomboter? Dat is letterlijk de vraag die ik gesteld heb inclusief een plaatje van het pakje en dat het te koop is in iedere supermarkt.
Dat hoofdgerecht vind ik nog tot daar aan toe ik kan mij voorstellen dat iemand dat lastig vind. Maar bladerdeeg A of B dat is wat mij betreft gewoon onwil.
Jillz schreef op 03-01-2024 om 23:26:
[..]
Ja klopt en voorgerecht is ook nog even een vraagteken. Daar heb ik nog geen antwoord of daar iets met melk in zit.
Nu ik er goed over nadenk is de kern van mijn irritatie denk ik vooral dat er straks in mijn keuken gekookt wordt, waarbij ik van alles mag aanwijzen, aangeven en opruimen. En dat ik vervolgens kan kiezen tussen aan tafel erbij zitten zonder mee te eten of dan toch maar voor mezelf ook drie gangen te verzorgen. Kortom ik heb er enorm veel werk van en ben tegelijkertijd niet echt onderdeel van het diner.
Mijn keuken is glutenvrij dus ik zou het niet goedvinden dat ze daar gluten gaan koken. Ik ben zelfs een keer ziek geworden van rondstuivende pannenkoekenmix in andermans keuken, ik stond ernaast te kletsen.
Ik snap je heel goed. Eten is een sociaal gebeuren en je wordt toch min of meer buitengesloten. Het is al dit weekend, en hopelijk nog niet te laat om je grenzen aan te geven. En grenzen hebben consequenties. Ik zou zelf aansturen op elders eten en dan voor mezelf zorgen en dat aldaar opeten en verder ook niks bijdragen. Dat kan je man desgewenst wel doen als die wel wil mee-eten en delen.
Happyapple schreef op 03-01-2024 om 23:31:
Wat ontzettend flauw dat ze geen rekening met je willen houden, zeker als het medisch is.
In de situatie die hier ook beschreven werd van geen varkensvlees mogen bij het hoofdgerecht, maar het ondertussen in andere vorm toch van de borrelplank snaaien, dan snap ik wel dat mensen daar geen rekening mee willen houden.
Zelf had ik pas trouwens ook eigenlijk geen eten op een familiefeestje. Het ingrediënt waarvan echt wel bekend is dat ik het niet mag hebben, lag overal en nergens op tafel én het zat per ongeluk ook al door het hoofdgerecht ipv alleen los erbij geserveerd. Dat voelt echt heel vervelend en onwelkom, zeker als de rest van het gezelschap niet eens opmerkt dat jij alleen maar op een droog broodje zit te kauwen
Ja het is in dit geval echt wel heel noodzakelijk. Baby heeft zelfs een tijd in het ziekenhuis gelegen zo slecht reageerde ze op de borstvoeding waar koemelk in zat. Dus niet iets om even een avondje vanaf te wijken.
Die ervaring die jij beschrijft heb ik dus ook al een aantal keer gehad. Soep waar ik dan voor mezelf een kom van apart had gezet voordat de room erdoor ging die dan even later vrolijk tussen de rest werd gezet en dan kan ik het dus niet gokken van de verkeerde te eten. Of dat er dan per ongeluk gebakken werd in boter die melk bevat. Je voelt je gewoon buiten gesloten als iedereen eet en de Oeh wat lekkers over tafel vliegen en jezelf noodgedwongen toekijkt. Inmiddels neem ik maar vaak een noodvoorraadje mee zodat ik in elk geval geen honger hoef te hebben.
Ook voor een hoofdgerecht vind ik het behoorlijk onbeschoft ongepast. Er zijn maar weinig hoofdgerechten waar melk in gaat, en als je dan toch perse iets met melk wil kiezen dan zoek je daar een oplossing voor. In het geval van de lasagne maak je een apart schaaltje zonder bechamelsaus, of je vervangt de melk door water/vruchtensap/havermelk/whatever, afhankelijk van wat je maakt.
ToetieToover schreef op 03-01-2024 om 23:39:
[..]
Mijn keuken is glutenvrij dus ik zou het niet goedvinden dat ze daar gluten gaan koken. Ik ben zelfs een keer ziek geworden van rondstuivende pannenkoekenmix in andermans keuken, ik stond ernaast te kletsen.
Ik snap je heel goed. Eten is een sociaal gebeuren en je wordt toch min of meer buitengesloten. Het is al dit weekend, en hopelijk nog niet te laat om je grenzen aan te geven. En grenzen hebben consequenties. Ik zou zelf aansturen op elders eten en dan voor mezelf zorgen en dat aldaar opeten en verder ook niks bijdragen. Dat kan je man desgewenst wel doen als die wel wil mee-eten en delen.
Gelukkig is het in dit geval niet zo dat kruisbesmetting direct een groot gevaar is. Tenminste zolang het geen hele druppels melk zijn. Dus zolang ik het aanrecht even afneem voor ik iets klaar maak en zorg dat mijn eten afgedekt is, kan het koken geen kwaad.
Wat ik wel irritant vind is dat toen ze met kerst bij ons waren ik uiteindelijk hun eten dat ik dus niet mocht grotendeels stond op te warmen en op te dienen terwijl zij aan tafel zaten. Dat ik in wat ik maak rekening houd met hun wensen. En dat de alternatieven die ik voor mezelf had gemaakt, omdat ik toen ook al nagenoeg niks mocht, vervolgens door iedereen werden gegeten en schoon opgingen.. uiteindelijk zat iedereen vol behalve ik en was er nog veel eten over dat ik dus niet mocht.
Tijgeroog schreef op 03-01-2024 om 23:50:
Ook voor een hoofdgerecht vind ik het behoorlijk
onbeschoftongepast. Er zijn maar weinig hoofdgerechten waar melk in gaat, en als je dan toch perse iets met melk wil kiezen dan zoek je daar een oplossing voor. In het geval van de lasagne maak je een apart schaaltje zonder bechamelsaus, of je vervangt de melk door water/vruchtensap/havermelk/whatever, afhankelijk van wat je maakt.
Het zal je verbazen in hoeveel recepten melk zit (bijvoorbeeld kaas, boter, room etc). Dus ik kan mij voorstellen dat iemand dat lastig vind. En als het bijvoorbeeld gaat om een hartige taart met crème fraiche, geraspte kaas en feta dan begrijp ik ook nog wel dat dat aanpassen niks meer overeind laat van het recept.
En dan maak ik dus liever iets voor mezelf dan iedereen een aangepaste variant opdringen die niet meer hetzelfde is als het origineel. Uiteraard zou het leuker zijn als er dan gewoon in het geheel een ander recept gekozen zou zijn maar soit.
Ik val nu ook echt vooral over het pakje bladerdeeg. Dat is echt geen enkele moeite. Het is goedkoper, het werkt exact hetzelfde en in smaak veranderd nauwelijks iets. Het voelt echt als onwil.
Mensen vinden het vaak lastig of gezeur. Een vriendin van mij heeft een gluten allergie. Als ze komt eten is alles glutenvrij en de oven e.d. gepoetst zodat er geen kruisbemetting plaats vind. Als we op een feest wel iets van gluten hebben zet ik alles voor haar apart (nadat eerst haar deel is klaargemaakt). Iedereen die dan bij haar deel in de buurt wil komen krijgt een tik op z'n vingers. Het zal je wellicht niet verbazen dat ze bij weinig andere mensen met een gerust hart gaat eten.
Een allergie betekend nadenken wat je op tafel zet. Lactose, gluten of wat dan ook betekend etiketten lezen en opletten bij het koken. Kennelijk (helaas) kan niet iedereen daar mee omgaan.