Langdurige klachten na Covid, wie ook? (gesloten)

Sunlover ik snap je helemaal! Wij horen alleen de berichten via de media, maar jij ziet het in de praktijk! Vind je je baan op dit moment nog wel leuk?

Yumi, nee dit is niet normaal! Kan me voorstellen dat je je zo niet gehoord voelt.
Volg jij eigenlijk een long covid revalidatie traject?
En je hebt toch helemaal geen puf om bijv op zoek te moeten naar een andere huisarts. Is de huisarts die je hebt wel fijn (en nu al zolang niet hebt gezien)

Ik had gisteren zo'n dag, dus nu voor jou een dikke knuffel 

Juffertje, als ik hoor dat 4 op de 5 patiënten die in het ziekenhuis liggen niet gevaccineerd zijn dan lijkt dat best veel. Maar ik vind het moeilijk om de betekenis van die cijfers goed te begrijpen. 

Jeetje wat stom en naar zeg Yumi

Ik hen gisteren een hele fijne dag gehad, maar vandaag begon ik te huilen tijdens mijn meditatie.
Soms ben ik er zo zat van, niet alleen alles dat niet gaat, maar ook alles dat "moet". En vooral dat dat laatste een groot deel van mijn dagen vult. Althans als het gaat om mijn energie.

Ik moet mediteren, nlo oefeningen doen 's ochtends en door de dag, naar de fysio, de ergo komt naar mij, mijn autisme coach, de osteopaat, nog even bloedprikken volgende week, week er op intake tandarts en moet nu echt want last van mijn tandvlees, contact met werk onderhouden, dan nog de afwas, de was, koken, vuilnisbakken legen, wandelen, op mijn eten letten.

Ik weet waarvoor ik het doe, maar ben de hele dag zoveel bezig met alles wat "moet". En als je fit bent is het niet anders, want dan heb je geen therapie maar werk, dan probeer ik ook te wandelen, let ik ook op mijn eten. Maar dan wordt het veel meer uitgebalanceerd met alle leuke dingen die nu niet kunnen. Nu bepaald wat moet mijn ritme. 

En het voelt super suf, want heb deze week ook twee leuke sociale afspraken gehad en echt ik hou van mijn fysio. 
Maar soms ben ik er gewoon zo ontzettend zat van, alles dat "moet".

Yumi, wel een goed advies om contact op te nemen met je longarts, maar weer iets wat moet.... 
Mag ik vragen wat voor longziekte je hebt?

Lollypop ik herken het zo herstellen en opkrabbelen is super hard werken! !!!
Je staat eigenlijk op stand overleven en bij mij kwam ook pas het besef en ruimte voor wat er eigenlijk nu allemaal was gebeurd, toen ik fysiek weer meer kon!
 
Ik dacht vorige week, zou wel even niets hoeven......dat is dan ook De Goden verzoeken natuurlijk  toen liep ik dit verkoudheidsvirus op.

Er wilde nu ook een vriendin afspreken die ik al een lange tijd niet heb gezien. Maar wil niet elke vrijdag in  november alweer volgepland hebben....
Dan maar een x uitgebreid bellen en in het nieuwe jaar de afspraak. Gelukkig heb ik in mijn vriendenkring bijna alleen maar Hsp'ers dus veel begrip.

Ik vanochtend ook nog gehuild om alles, ben zoveel dingen aan het 'opruimen' ook nog van vroeger.

Dus laat die tranen maar stromen, lost niet direct op, maar lucht vaak wel op!
En misschien een 'vakantie' week inplannen van alle hulpverleners gesprekken.

Ik moet trouwens ook nog een afspraak maken met de tandarts voor een kroon, uitzoeken of ik over wil stappen naar een nieuwe zorgverzekering, afspraak maken bij een oogkliniek, allemaal zoveel dingen waar ik zooooo geen zin in heb!

Nu op dag 4 van m’n verkoudheid. Nog geen fut gehad om naar de teststraat te gaan (want 17km verderop) en vandaag ben ik wat duizelig dus zit het er ook niet in. Zit al 5 dagen binnen en alle afspraken tot iig na het weekend afgezegd. Ik weet eigenlijk niet meer hoe lang een verkoudheid hoort te duren. Het gaat wel iets beter, maar nog heel moe, verstopte neus en soms beetje hoesten. Ik ben gelukkig wel in staat kleine dingen te doen, dus ben niet aan bed gebonden. 
@lollypopje ik herken je gevoel helemaal. Ik vind alle afspraken soms ook vermoeiend en alle moetjes die erbij komen. Begin deze week deed een dag mn internet het niet en toen zag ik het ook even niet meer zitten, want weer een ander soort tegenslag en iets dat opgelost moet worden. Het is iedere keer wel iets en mensen om mij heen kunnen ‘gewoon’ leven, als dat logisch klinkt. 

@Pheebs Ja, dat klinkt heel logisch.

voor je verkoudheid, hoop voor je dat het snel beter gaat. 

Goed bezig lollypopje! Nu welverdiend uitrusten. 
Voor de thuiszitters: hoe houden jullie contact met collega’s? Appen jullie vanuit jezelf of nemen collega’s ook wel eens contact op? 
Mijn leidinggevende vroeg hoe het ging en ik antwoordde dat de basis van dagelijkse taken met kleine stapjes weer vooruit gaat, maar ik nog wel op tijd rustmomenten moet plannen en in overleg met ergo/fysio hier weer kleine stappen in mag maken. Maar LG zag dat antwoord meteen alweer als de mogelijkheid om te komen werken. Communiceer ik dan niet duidelijk genoeg hoe het gaat? Ik wil ook niet constant met een negatief antwoord komen dat er nog geen verandering in zit (wat ik tot 2 weken terug wel steeds zei en ook zo was).

ik moet volgende week weer naar de bedrijfsarts en merk dat ik daar nu al gespannen voor ben. Omdat deze in het vorige rapport benoemde om evt de volgende keer (dus komende week) kijken naar mogelijkheden voor reïntegratie, maar daar is het nog veeeel te vroeg voor. Ik ben net blij dat sinds kort het heftigste voorbij is en ik weer een heel klein beetje fatsoenlijk dingen kan doen. 

jij bent duidelijk, je LG luisterd niet goed.

Maak je niet te druk over reintegratie, daar wil hr het met mij ook over hebben, maar dat betekent niet meer dan een wekelijks vast koffiekwartiertje met mijn werk.
Nu hou ik wel wekelijks contact, maar daar zit geen structuur in.

En als ze wel meer bedoelen gewoon duidelijk je grenzen aan blijven geven. Jij weet wat gaat.

Dank voor je antwoord lollypopje. Vind het toch wel fijn om te lezen hoe dit bij anderen gaat, omdat ik door werk aan mezelf ga twijfelen of ik het goed aanpak. Wat eigenlijk al een teken is dat dit geen gezonde werkomgeving is voor mij. 

Lollypopje, dat moeten is zo herkenbaar, als je ziek bent moet er van alles om aan je herstel te werken. Als je daarnaast nog werkt dan krijg je ook nog eens gedoe met Arboartsen en werk. Ik snap dat je het zat bent en hoop dat het snel beter met je gaat. 
Wat goed dat je ondanks dit regenachtige weer toch bent gaan wandelen, petje af.

Juffertje ik lees dat ook jij (te)veel zorg afspraken in je agenda hebt, je herinnert me aan overstappen zorgverzekering… moet ik ook nog doen.

Pheebs de duur van een verkoudheid is niet te voorspellen, maar hij is in ieder geval te lang 😉 Dat mensen om je heen gewoon met hun leven doorgaan zo voelt het inderdaad. Alsof de versoepelingen en de vrijheid terug niet voor ons geldt, zoiets… Hoop dat je snel van je verkoudheid af bent!

Vandaag een rare dag, ik hou het even vaag ivm de herkenbaarheid. Het komt er op neer dat ik een aanvraag deed die verband heeft met ziek zijn. Gesprek van ’n uur waarin het hemd van mijn lijf werd gevraagd. Zegt die man, tja ik begrijp u aanvraag, maar u voldoet niet aan 1 voorwaarde. Ik vroeg waarom we dit gesprek dan hadden,want dat was tijdens het telefonisch consult al duidelijk. Nou ja, ik ga het nog even bespreken in het team maar ik moet denk ik u aanvraag afkeuren. Nou toen begon ik weer te huilen, na het gezeik van gisteren was dit de druppel. Kwam niet meer uit mijn woorden, en bleef snikken. Ben even naar het toilet gelopen en toen ik terugkwam zei hij, u heeft wel erg veel tegenslag de laatste tijd, ik keur de aanvraag toch goed. Ik heb nog bedankt, maar verder weet ik het niet meer kon niet stoppen met huilen. Vind het een vreemde gang van zaken, waarom moet ik eerst in de stress schieten en dan kan het wel? De hele verdere dag niks meer gedaan, was stuk en nu heb ik e.a. rare trilling in mijn lip. Voelt net zoals een ooglid dat trilt, waarschijnlijk puur stress. Herkent iemand dat?
Fijne avond allemaal en een goed weekend!