Langdurige klachten na Covid, wie ook? (gesloten)

Hi. Ik doe zelf momenteel alleen vrijwilligerswerk, dus nu geen ervaring.
Kan me voorstellen dat het lastig is, ook omdat sommige klachten elkaar overlappen.

Ik was vanochtend trots op mijzelf dat ik al mijn afspraken had afgezegd. Een fijn gevoel van de komende dagen niets hoeven en uitzieken met dit herfstweer voelde ook fijn. En opeens voel ik me toch k#t en krijg me toch een huilbui!

Kan me dan zo alleen voelen en kwetsbaar en in de steek gelaten. Ook al heb ik erg fijne mensen om me heen, kan dit gevoel me dan echt overvallen.
Om alles maar weer elke dag uit jezelf te moeten halen.

Is voor mij ook echt nieuw, want was vroeger de stoere Juffer die alles aankon en niet mocht zeuren of boos zijn bij tegenslag en ben nu aan het leren om het leven kl#te en oneerlijk te mogen vinden!
Bij mij speelt er natuurlijk ook meer dan alleen de long covid.

Herkennen jullie ook deze worsteling?

Ach, Juffertje, wat heftig, het gevoel dat je het allemaal alleen moet doen en uit jezelf halen herken ik ook en dat is soms ook inderdaad klote. Dan zijn de momenten van stilte en rust, juist de momenten dat het verdriet zich een weg naar buiten baant. En in plaats van dat het oplucht, komt er soms alleen maar wanhoop bij en een gebrek aan vertrouwen in de toekomst. En dan weer, hup, je tranen drogen, jezelf herpakken en maar weer iets (proberen te) gaan doen, afleiding, zinvol of nuttig bezig zijn…. 
in elk geval ís het ook goed, verstandig en fijn dat je je afspraken hebt afgezegd en niets hoeft. En ja dan mag je het verdriet ook laten komen. Soms helpt het zelfs om júist dan, zielige muziek te luisteren ofzo. Doorvoelen van wat er is enzo.
nou, ik hoop dat je vanmiddag weer iets fijner gaat voelen. Heb je al eten gemaakt voor straks? Ik zit nu met een dekentje op de bank en ik ga zometeen in horizontale stand met de ogen dicht. Ben erg moe. Maar voldaan. 

@Lollypopje, had jij nou al een daglicht lamp?

Lief jullie reacties! 
Net het boek uitgelezen Omarm je Emoties, zeer interessant! En daar wordt er echt op gehamerd om je emoties te doorvoeren.
Het huilen lucht vaak wel op, maar voel me nu ook belabberd en lukt me niet zo goed om te slapen, dus dan ga je ook over alles nadenken.

Ben van mijzelf iemand die van humor houdt, mensen voor de gek houdt en best luchtig en onbevangen in het leven staat/stond.
Maar door alles wat ik heb meegemaakt, lijkt dit soms voor een groot gedeelte verdwenen, wat ik echt jammer vind.
Terwijl als ik me fijn voel direct weer als ik onder een fietstunneltje rij, Hiiiehaaa roep. Net zoals ik vroeger als kind altijd deed  en waar mijn ex een gruwelijke hekel aan had 

Dus het zit er nog wel, maar voelt nu even niet zo!

Ik ben zelf wel echt een mens van de seizoenen en kan er slecht tegen als de temperatuur boven de 25 graden komt.
Maar snap Lollypop dat als je meer een lente/zomer type bent, dit weer lastig is. Heb je je hangmat nu binnen opgehangen 
Hobbeltverder ik ga nu ook weer rusten, begin met een yoga nidra en dan val ik wrs wel in slaap.

Bedenk me net dat er volgens mij ook een Webimair op het Coronsplein staat over long covid en hervatten van werk.
Misschien nog handige tips daar! 

Hobbelster schreef op 20-10-2021 om 14:22:

@Lollypopje, had jij nou al een daglicht lamp?

Ja al jaren. Sindsdien gaan de winters wel beter, maar het blijft een dingetje.

Ik slaap echt heerlijk met wind en regen, dus vannacht was een goede nacht voor me. Gisteren was ik redelijk uitgeteld maar ik heb me na het eten toch nog even naar buiten geschopt omdat het zulk schitterend licht was met de ondergaande zon die de bomen bloedrood en oranje kleurde. Toch een kwartier wat kunnen wandelen. Het begint weer ergens op te lijken hier (al ben ik er nog lang niet maar dat terzijde)

Hoe is het met de snotteraars? (Bijna) uitgesnotterd of nog altijd niet? Beterschap iig!!

@Hobbel en dan moest ik juist vannacht mijn oordopprn in doen, omdat ik anders door de regen niet meer in slaap was gevallen 😂

Hier enkel glas, dus een stortbui klinkt alsof het binnen is.

voor mijzelf ben ik niet bang voor een lockdown, daar zit ik toch al soort van in 😂

Maar ik ga wel weer vaker een mondkapje dragen, want ik heb geen zin om een virus op te pikken. Of dat nu corona is of iets anders. Daar is mijn immuunsysteem echt nog niet op berekend.

Ik krijg vandaag een lift ergens heen en het valt me op dat ik sinds mijn long covid weer veel gevoeliger ben voor wagenziekte. 
Herkennen jullie dat?

Nou ik heb mijn dag niet, slecht geslapen zit er doorheen en ik snotter maar door.   Probeerde weer een afspraak met de huisarts te maken, omdat  aanhoudende verkoudheid mijn longziekte kan verergeren. Vertelde assistente dat ik een afspraak bij mijn eigen huisarts wou, dat is me het afgelopen sinds april niet gelukt...vol. Dat ik al een half jaar met klachten loop en steeds andere artsen krijg en weg wordt gestuurd met koop maar 'n neusspray. Dat ik het gevoel krijg dat ze het niet serieus nemen en niet begrijp waarom er geen onderzoek is gedaan, naar het effect van corona op mijn longen. Ze reageerde van, o nou ik begrijp best dat u zich ongerust maakt, dus ik plan u in voor een dubbele afspraak.... in november.
En toen brak er iets bij mij zei huilend dat ik me ook nu niet gehoord voel, en dat ik geen afspraak meer wil en dat ik een andere arts ga zoeken.
Ik begrijp dat het druk is, maar dit kan toch niet?