Algemene Coronavirus COVID-19 SARS-CoV-2 topic

Sophia_! schreef op 03-09-2021 om 21:39:

[..]

Ik ben al jaren chronisch ziek, arbeidsongeschikt en waarschijnlijk hebben de vaccins ook weinig zin gehad.

Dat is ook vervelend voor je. 

Tweede deel van de zin begrijp ik niet. Bedoel je 'weinig zin' bij jou? Dat je ze wel hebt gehad maar niet werken?

Het is voor veel mensen nog steeds een abstract iets dat corona. Er zijn er nog genoeg bij die het niet in hun directe omgeving hebben meegemaakt en dus bestaat het niet. Ik snap ook niet dat die wappies op die ene site die niet genoemd mag worden niet besmet zijn geraakt. Ik gun ze echt af en toe een flink ziekbed toe (graag niet in het ziekenhuis maar thuis happend naar lucht - sorry dat ik het zeg)
Want pas als men het zelf meemaakt (al dan niet zelf of bij naasten) lijken ze wakker te worden. 
Ik ben al vanaf dag 1 door mijn werk geconfronteerd met de gevolgen van deze slopende ziekte en heb zelf een immuunstoornis (ik ben al in februari gevaccineerd en ben best bang dat deze nu zo'n beetje zijn uitgewerkt)
Daarnaast hebben best veel mensen in mijn omgeving (en gezin) corona gehad en heb ik veel te vaak met eigen ogen gezien wat een kut virus het is.
Ik zie ook dagelijks de barbecues en feestjes in de stad en om mij heen in de wijk. Ik zie de ouders vrijmibo'en zonder afstand ik zie de stad al maanden nokkie vol. Ik zie mijn vrienden op vakantie gaan. En mijn familie is verscheurd omdat er twee kampen zijn ontstaan en de helft wappie is geworden. 
Dit virus maakt behalve zieken en doden ook zoveel secundaire slachtoffers. Het duurt nog jaren voor we dit een beetje te boven zijn (op alle mogelijke vlakken)
Mensen die ervoor kiezen niet in angst te leven snap ik maar vind ik ook naief en soms zelfs deels egoistisch. Want ik wil ook niet in angst leven maar ik leef het wel. Al meer dan anderhalf jaar. Dat is geen keuze. Dat is gevolg van mijn werk en gezondheid. En ik doe er alles aan om het virus buiten de deur te houden maar dat heeft wel als gevolg dat ik met een burn-out thuis heb gezeten maanden en nauwelijks nog mensen zie en al helemaal nergens meer kom zowat. Ik ben er zo eentje die nog met een mondkapje de deur uitgaat en waar wel eens meewarig naar wordt gekeken. Merendeel van de dagen zit ik binnen een beetje doelloos te forummen hopende dat er ooit eens een dag aanbreekt dat de cijfers echt gaan dalen of dat er een wonder gebeurt en het virus uitdooft. Tot die tijd ben ik inderdaad bang. En vaak ook boos. Op die mensen die inderdaad weer alles doen omdat het lang genoeg geduurd heeft. Die denken: we zien het wel als het gebeurd ik kan het toch niet tegenhouden.
Ik zou dat ook wel willen maar samen met mij zijn er duizenden en duizenden mensen die onzichtbaar wegkwijnen. En die ooit midden in het leven stonden.
Ik was altijd heel actief en ging vaak op vakantie, naar concerten of optredens. Ik sportte en had hobby's en vrijwilligerswerk naast mijn baan. Ik had vrienden, borrels en feestjes. Ik ging graag naar de sauna, de kapper, of de schoonheidsspecialiste. Hield van winkelen en lunchen en uit eten gaan. Of met mijn kinderen naar een pretpark een museum of de bioscoop. Ik heb al anderhalf jaar geen ruk gedaan. Weet je hoe simpel je daar van wordt op den duur?

Sophia_! schreef op 03-09-2021 om 21:45:

[..]

Ja, dat bedoel ik. Ze weten het niet zeker, ik zal nog eens aan mijn arts vragen hoe ze dat eigenlijk kunnen bepalen. Misschien met bloedprikken?

Oké. Ja, ben ik ook benieuwd naar. 

Ik ben ziek geweest na de tweede prik. Mijn moeder van bijna 93 heeft er niks van gemerkt. Heeft het bij haar wel iets gedaan?

Salomewinterqueen schreef op 03-09-2021 om 21:43:

Het is voor veel mensen nog steeds een abstract iets dat corona. Er zijn er nog genoeg bij die het niet in hun directe omgeving hebben meegemaakt en dus bestaat het niet. Ik snap ook niet dat die wappies op die ene site die niet genoemd mag worden niet besmet zijn geraakt. Ik gun ze echt af en toe een flink ziekbed toe (graag niet in het ziekenhuis maar thuis happend naar lucht - sorry dat ik het zeg)
Want pas als men het zelf meemaakt (al dan niet zelf of bij naasten) lijken ze wakker te worden.
Ik ben al vanaf dag 1 door mijn werk geconfronteerd met de gevolgen van deze slopende ziekte en heb zelf een immuunstoornis (ik ben al in februari gevaccineerd en ben best bang dat deze nu zo'n beetje zijn uitgewerkt)
Daarnaast hebben best veel mensen in mijn omgeving (en gezin) corona gehad en heb ik veel te vaak met eigen ogen gezien wat een kut virus het is.
Ik zie ook dagelijks de barbecues en feestjes in de stad en om mij heen in de wijk. Ik zie de ouders vrijmibo'en zonder afstand ik zie de stad al maanden nokkie vol. Ik zie mijn vrienden op vakantie gaan. En mijn familie is verscheurd omdat er twee kampen zijn ontstaan en de helft wappie is geworden.
Dit virus maakt behalve zieken en doden ook zoveel secundaire slachtoffers. Het duurt nog jaren voor we dit een beetje te boven zijn (op alle mogelijke vlakken)
Mensen die ervoor kiezen niet in angst te leven snap ik maar vind ik ook naief en soms zelfs deels egoistisch. Want ik wil ook niet in angst leven maar ik leef het wel. Al meer dan anderhalf jaar. Dat is geen keuze. Dat is gevolg van mijn werk en gezondheid. En ik doe er alles aan om het virus buiten de deur te houden maar dat heeft wel als gevolg dat ik met een burn-out thuis heb gezeten maanden en nauwelijks nog mensen zie en al helemaal nergens meer kom zowat. Ik ben er zo eentje die nog met een mondkapje de deur uitgaat en waar wel eens meewarig naar wordt gekeken. Merendeel van de dagen zit ik binnen een beetje doelloos te forummen hopende dat er ooit eens een dag aanbreekt dat de cijfers echt gaan dalen of dat er een wonder gebeurt en het virus uitdooft. Tot die tijd ben ik inderdaad bang. En vaak ook boos. Op die mensen die inderdaad weer alles doen omdat het lang genoeg geduurd heeft. Die denken: we zien het wel als het gebeurd ik kan het toch niet tegenhouden.
Ik zou dat ook wel willen maar samen met mij zijn er duizenden en duizenden mensen die onzichtbaar wegkwijnen. En die ooit midden in het leven stonden.
Ik was altijd heel actief en ging vaak op vakantie, naar concerten of optredens. Ik sportte en had hobby's en vrijwilligerswerk naast mijn baan. Ik had vrienden, borrels en feestjes. Ik ging graag naar de sauna, de kapper, of de schoonheidsspecialiste. Hield van winkelen en lunchen en uit eten gaan. Of met mijn kinderen naar een pretpark een museum of de bioscoop. Ik heb al anderhalf jaar geen ruk gedaan. Weet je hoe simpel je daar van wordt op den duur?

Mensen die ervoor kiezen niet in angst te leven snap ik maar vind ik ook naief en soms zelfs deels egoistisch. 
 
Nou , bedankt dan maar 😏
Ik zie niet wat daar naïef en egoïstisch aan is? Ik doe niks verkeerd hoor, door niet bang te zijn. 

Sophia_! schreef op 03-09-2021 om 21:50:

Mensen die ervoor kiezen niet in angst te leven snap ik maar vind ik ook naief en soms zelfs deels egoistisch.

Nou , bedankt dan maar 😏
Ik zie niet wat daar naïef en egoïstisch aan is? Ik doe niks verkeerd hoor, door niet bang te zijn.

Het gaat om het gedrag wat daar vaak mee gepaard gaat. Het niet bang zijn hoeft nog niet te betekenen dat je je niet aan de regels houdt. Maar zeggen dat je gewoon weer doorleeft en knuffelt en geen afstand houdt want je wil niet in angst leven daar heb ik een mening over. Dat vind ik niet fraai naar de ander die zich wel al die tijd heeft ingehouden. Denk je dat ik niet de behoefte voel mijn familie te knuffelen? Ik ben er ziek van.

Sophia_! schreef op 03-09-2021 om 21:58:

[..]

Dus nu ben je letterlijk ziek door je angst, wat schiet je daar mee op dan? Daarom kun je beter wel weer een beetje normaal gaan leven in plaats je in je huis op te sluiten. Niet dat je dan helemaal los moet gaan, doe ik ook niet, maar je moet wel zorgen voor jezelf en je eigen geestelijke welbevinden. Anders krijg je misschien geen corona, maar blijft er verder ook niks van je over. Beetje balans zoeken, zou ik denken.

Ja was het maar zo eenvoudig. Voor angst kies je niet. Ik heb wel gekozen om er hulp bij te zoeken maar de hulpverlening stroomt momenteel over van de mensen zoals ik. De wachtlijsten rijzen de pan uit. Het is een even groot probleem als de ziekenhuiszorg. Alleen blijft het veel meer onder de pet.

Het is niet persoonlijk maar als er net even wat meer mensen zich aan de regels hielden voor de kwetsbaren (al dan niet psychisch) zoals ik dan zou de wereld er een stukje aangenamer op worden voor iedereen. Maar helaas de mensheid is in zijn algemeenheid veel te individualistisch (hier althans) gebleken om zich voor die ander aan te passen. In het begin misschien maar nu allang niet meer. En ja dat maakt me moedeloos en ook boos. En ik ben bij lange na de enige niet.

Salomewinterqueen schreef op 03-09-2021 om 22:02:

[..]

Ja was het maar zo eenvoudig. Voor angst kies je niet. Ik heb wel gekozen om er hulp bij te zoeken maar de hulpverlening stroomt momenteel over van de mensen zoals ik. De wachtlijsten rijzen de pan uit. Het is een even groot probleem als de ziekenhuiszorg. Alleen blijft het veel meer onder de pet.

Het is niet persoonlijk maar als er net even wat meer mensen zich aan de regels hielden voor de kwetsbaren (al dan niet psychisch) zoals ik dan zou de wereld er een stukje aangenamer op worden voor iedereen. Maar helaas de mensheid is in zijn algemeenheid veel te individualistisch (hier althans) gebleken om zich voor die ander aan te passen. In het begin misschien maar nu allang niet meer. En ja dat maakt me moedeloos en ook boos. En ik ben bij lange na de enige niet.

Klopt, inmiddels doet iedereen weer waar hij zin in heeft. Dat vind ik ook niet goed, maar wel begrijpelijk. Als je jong, gevaccineerd en niet kwetsbaar bent wordt het ook steeds meer ver-van-mijn-bed. Vooral als je dan in het ziekenhuis werkt snap ik al zeker de boosheid 

Ik vind het sowieso onmenselijk om te verwachten dat mensen afstand houden van hun eigen familie. En dat anderhalf jaar lang. Zodra mijn ouders gevaccineerd waren ben ik ze weer gaan knuffelen. Dat was een jaar na de uitbraak en dat is al belachelijk lang om 80- jarige mensjes niet aan te raken. 

Drietje schreef op 03-09-2021 om 19:32:

[..]

Dit is mijn bron, is gebaseerd op het RIVM. Maar inderdaad, die percentages die ik noemde zijn de eerste prik. Helemaal onderin vind je de percentages voor 18 plus en 12 plus.

Ik denk dat het percentage tweede prikken wel veel lager zal blijven dan eerste prikken. Janssen is maar 1 prik en als je corona hebt gehad krijg je ook maar 1 prik. En miljoenen mensen hebben corona gehad. Als je dat meerekent zitten we al heel hoog. Het probleem zit m heel specifiek bij migranten en zwarte kousen.

https://coronabeeld.nl/

Ook bij jouw bron staat volledig gevaccineerd pas op 63,9%. En ja, daar zitten alle Jansen-gevaccineerden natuurlijk ook bij, want daarbij betekent 1 prik gewoon volledig gevaccineerd. Als de immuniteit echt zo hoog zou zijn als jij stelt, dan waren er nu een stuk minder positieve tests geweest. 

Avena schreef op 04-09-2021 om 11:28:

[..]

Ook bij jouw bron staat volledig gevaccineerd pas op 63,9%. En ja, daar zitten alle Jansen-gevaccineerden natuurlijk ook bij, want daarbij betekent 1 prik gewoon volledig gevaccineerd. Als de immuniteit echt zo hoog zou zijn als jij stelt, dan waren er nu een stuk minder positieve tests geweest.

Zijn gewoon gepubliceerde onderzoeken hoor. 

93 procent had eind juli antistoffen, nu zal het weer een stukje hoger zijn. Dat zijn wel 18-plussers natuurlijk. 

https://nos.nl/l/2391497

Gevaccineerden kunnen ook positief testen natuurlijk, het verschil zie je vooral in de ziekenhuisopnames. Die zijn heel laag vergeleken bij vergelijkbare positieve testen voordat de vaccinaties begonnen.

Drietje schreef op 04-09-2021 om 11:41:

[..]

Zijn gewoon gepubliceerde onderzoeken hoor.

93 procent had eind juli antistoffen, nu zal het weer een stukje hoger zijn. Dat zijn wel 18-plussers natuurlijk.

https://nos.nl/l/2391497

Gevaccineerden kunnen ook positief testen natuurlijk, het verschil zie je vooral in de ziekenhuisopnames. Die zijn heel laag vergeleken bij vergelijkbare positieve testen voordat de vaccinaties begonnen.

93% van de bloeddonoren is niet als hetzelfde als van alle Nederlanders.
Onder bloeddonoren is wit, hoog opgeleid, man en hetero oververtegenwoordigd. En inderdaad alleen 18+.