U zeggen
Ik las in een ander topic dat een kind geleerd wordt om u te zeggen tegen volwassenen die hij/zij niet kent. Wij hebben dat thuis ook wel meegekregen, maar ik heb het bijzonder weinig in de praktijk toegepast. En nu eigenlijk nog steeds bijna nooit. Dus ik was benieuwd...
Leer jij je kind dat hij/zij u moet zeggen tegen volwassenen die hij niet kent? Of is dat verouderd en is het inmiddels (eindelijk) toegestaan om elkaar te tutoyeren?
Over dat ziekenhuisbed: ik kijk weleens Engelse ziekenhuis programma's (24 uur in de A&E bv) en daar wordt iedereen aangesproken met de voornaam en telkens "my darling". Ik vind dat dus echt om te gruwelen. Zo zou ik niet willen worden aangesproken als ik op de seh lig, of waar dan ook eigenlijk 
Battle-Royale schreef op 17-06-2022 om 07:28:
[..]
Jouw kinderen misschien maar ik was door mijn opvoeding al op de hoogte in welke situaties je beter U en meneer en mevrouw zegt ipv jij en jou. Dat leerde ik niet door ervaring.
Tuurlijk wel, want sommige situaties kom je helemaal niet tegen als kind. En in andere situaties merk je dat je het anders mag/moet doen dan je ouders zeiden.
Maar ik vermoed dat ik ouder ben dan jij - heb je niet geleerd om 'uw kinderen' te zeggen dan? 
Valeria schreef op 17-06-2022 om 10:51:
[..]
Tuurlijk wel, want sommige situaties kom je helemaal niet tegen als kind. En in andere situaties merk je dat je het anders mag/moet doen dan je ouders zeiden.
Maar ik vermoed dat ik ouder ben dan jij - heb je niet geleerd om 'uw kinderen' te zeggen dan?
Maar het kan gewoon geen kwaad om je kind het verschil tussen U en jou/jij te leren. En het is niet dat je alleen tegen ouderen U zegt maar tegen de meeste volwassenen begin je niet meteen met jij en ik merk dat dat blijkbaar een oldskool opvoeding is want veel van mijn jongere medewerkers moet ik eraan herinneren dat ze U zeggen tegen gasten. Want bij hun zit dat er gewoon niet in lijkt het wel. Waarschijnlijk omdat ze het nooit aangeleerd gekregen hebben. Ik zie er ook geen probleem in om dat wel aan te leren, niet iedereen is je vriendje of je gelijke en daar heb je je gewoon op aan te passen. Want de indruk die je achterlaat na een foutje telt gewoon mee.
Hm, op zich vind ik u zeggen volkomen flauwekul. Maar uiteraard ben ik zelf opgevoed daarmee. En uiteraard heb ik kind ook opgevoed dat je tegen ouderen/volwassenen in eerste instantie u zegt. Wel valt dan op dat veel ouders van vriendjes/vriendinnetjes zichzelf voorstellen met voornaam bij kind waar dan ook je bij hoort. Of er wordt gezegd: zeg maar je. Kortom, de nieuwe generatie gaat daar anders mee om. Dus ik denk dat het langzamerhand gaat uitsterven. Maar ik vind wel dat als de oudere generatie (en dan bedoel ik minimaal 60+) graag met u aangesproken wordt (omdat zij dat gewend zijn en daarmee zijn opgevoed), dat je dat gewoon doet. Sterft vanzelf uit...
bieb1963 schreef op 17-06-2022 om 11:32:
als de oudere generatie (en dan bedoel ik minimaal 60+) graag met u aangesproken wordt (omdat zij dat gewend zijn en daarmee zijn opgevoed), dat je dat gewoon doet
Minimaal 60+? Iemand van 55 niet?
Ik lees geregeld de uitspraak "Ik bepaal zelf hoe ik aangesproken wil worden" als iemand zich liever laat tutoyeren, maar waarom zou dat andersom niet gelden?
Het lijkt net alsof vousvoyeren zoiets is als je met je knieën op de grond laten vallen, je hoofd naar de grond buigen en uitroepen "Oh gij nobele edele, mag deze nietswaardige aardworm het woord tot u richten". Alsof het een krankzinnige vertoning van nederigheid is.
Ginevra schreef op 17-06-2022 om 11:47:
[..]
Minimaal 60+? Iemand van 55 niet?
Ik lees geregeld de uitspraak "Ik bepaal zelf hoe ik aangesproken wil worden" als iemand zich liever laat tutoyeren, maar waarom zou dat andersom niet gelden?
Het lijkt net alsof vousvoyeren zoiets is als je met je knieën op de grond laten vallen, je hoofd naar de grond buigen en uitroepen "Oh gij nobele edele, mag deze nietswaardige aardworm het woord tot u richten". Alsof het een krankzinnige vertoning van nederigheid is.
Dit zeggen degenen die met 'u' aangesproken willen worden. Doet de ander dit niet, dan denken ze dat de ander geen manieren heeft/slecht opgevoed/geen respect heeft.
Degenen die liever getutoyeerd worden zeggen dat niet. De ander mag je/jij zeggen maar ze worden niet veroordeeld als ze dat niet doen.
kenfan schreef op 16-06-2022 om 23:49:
Ik heb het de kinderen wel geleerd, ooit. Ze hebben het zelden hoeven gebruiken.
Waar ik benieuwder naar ben of is of de veertigplussers onder ons onbekende leeftijdsgenoten met u aanspreken. En dan heb ik het niet over formele situaties als de tandarts of de hypotheekverstrekker. Maar in de kleedkamer van de sportschool, de bushalte of zoiets.
Ik heb het idee dat wij als volwassenen langzamerhand naar het Engelse model toe bewegen waar iederen gewoon you is.
Maar daar zit het niet in het gebruik van het woordje you maar gaat het om de volledige zin....
Krisper schreef op 17-06-2022 om 12:02:
[..]
Dit zeggen degenen die met 'u' aangesproken willen worden. Doet de ander dit niet, dan denken ze dat de ander geen manieren heeft/slecht opgevoed/geen respect heeft.
Degenen die liever getutoyeerd worden zeggen dat niet. De ander mag je/jij zeggen maar ze worden niet veroordeeld als ze dat niet doen.
Dan lees en hoor jij andere dingen dan ik. Ik lees/hoor veel vaker dat iemand een punt maakt in de trant van "Mijn neefje zegt u tegen me en dan voel ik me zo oud, ik heb gezegd dat hij me mag tutoyeren maar daar is zijn moeder het niet mee eens. Ik bepaal toch zeker zelf hoe ik aangesproken wil worden".
Ik heb zelf nooit meegemaakt dat iemand er hardop een punt van maakte dat hij getutoyeerd werd maar dat hij liever met "u" aangesproken werd. Wel dat mensen daar in algemene zin iets over zeggen, maar ik heb het echt nog nooit (nou ja, voor zover ik me kan herinneren, de afgelopen 20 jaar of zo) horen corrigeren tegen de aanspreker. Ik denk er het mijne van, maar ik zal het zelf ook nooit hardop zeggen.
Ik ken niet anders dan dat je in de publieke opinie hip en vlot bent als je getutoyeerd wil worden, en een zich verheven voelend fossiel als je dat liever niet altijd hebt.
Maar goed, misschien verkeren wij in andere kringen.
Ginevra schreef op 17-06-2022 om 11:47:
[..]
Ik lees geregeld de uitspraak "Ik bepaal zelf hoe ik aangesproken wil worden" als iemand zich liever laat tutoyeren, maar waarom zou dat andersom niet gelden?
Omdat het uiteindelijk uitdrukt dat je je 'meer' voelt dan de andere.Hoezo?
bieb1963 schreef op 17-06-2022 om 13:12:
[..]
Omdat het uiteindelijk uitdrukt dat je je 'meer' voelt dan de andere.Hoezo?
Ik heb een aantal keren in dit topic geprobeerd uit te leggen waarom dat niet zo is. Als je dat alleen maar kunt platslaan tot "dus je voelt je meer dan een ander", dan heb ik duidelijk gefaald in die pogingen en heeft het geen zin het nog een keer te proberen.
Ginevra schreef op 17-06-2022 om 13:31:
[..]
Ik heb een aantal keren in dit topic geprobeerd uit te leggen waarom dat niet zo is. Als je dat alleen maar kunt platslaan tot "dus je voelt je meer dan een ander", dan heb ik duidelijk gefaald in die pogingen en heeft het geen zin het nog een keer te proberen.
Ik snap het wel, het is gewoon goed fatsoen en heeft niks of weinig te maken met je meer of minder voelen, het is niet dat U gebruiken je automatisch minder maakt. U maakt ook meteen de gepaste afstand duidelijk.
Ik zou het wel jammer vinden als vriendjes van kind het idee hebben dat ze mij met een gepaste afstand moeten benaderen. Zou het in die zin juist wel waarderen als ze zelf inschatten dat dat niet nodig noch gewenst is.
Battle-Royale schreef op 17-06-2022 om 13:44:
[..]
Ik snap het wel, het is gewoon goed fatsoen en heeft niks of weinig te maken met je meer of minder voelen, het is niet dat U gebruiken je automatisch minder maakt. U maakt ook meteen de gepaste afstand duidelijk.
Welke gepaste afstand? Baas/medewerker? En zeg je dan als 50 jarige medewerker ook u tegen de 25 jarige manager? Of alleen als ie een stuk ouder is? En zeg je als 25 jarige medewerker ook u tegen je 25 jarige manager? En andersom? Leg dat verschil eens uit. Ik zie het niet.
En je zegt u tegen de oudere bankmedewerker, maar niet tegen de hele jonge bankmedewerker (zelfde functie)?
Battle-Royale schreef op 17-06-2022 om 13:44:
[..]
Ik snap het wel, het is gewoon goed fatsoen. U maakt ook meteen de gepaste afstand duidelijk.
Ik vind het zo moeilijk te rijmen dat jij enerzijds dit soort uitspraken post en anderzijds situaties schetst op het forum waarin je mot hebt met een kind/moeder omdat je pitbull uitvalt en je full-tokkie losgaat op je buurvrouw omdat ze zich niet gedroeg. Dat past voor mij helemaal niet bij elkaar.
U is beleefd maar niet onderdanig of zo. Het creëert ook niet perse een hiërarchie want meestal gebruiken beide partijen u. Dat is inderdaad anders in de relatie kinderen-volwassen maar daar zit ook een verschil tussen de aanspreek vorm, want die relatie is niet volkomen gelijk.
Ik spreek overigens ook de 17 jarige caissière met u aan, want ook al is zij een stuk jonger en technisch gesproken nog een kind, op het moment dat ik daar kom als klant is dat een professionele verhouding en dus vind ik het dan netjes om allebei u te gebruiken.