oma
LHBTIQ+
asielzoekers
statushouders
en waar hoor ik.dan ? oma van
2 kleinkinderen 1 van 4 jaar een van 7 maanden .
Geboren en getogen bij opa en oma, ik ben oma maar zorg wel samen met mijn dochter 24/7 voor de 2 kinderen. ,terwijl opa nog 60 uur werk in de week, en mijn dochter 32 uur, ik ben bestempeld als oma , maar dat ben ik niet en zo voel ik het niet , ik ben voor hun ook een moeder ,is er voor mij ook een andere naam ?
omama of zo ? kan ik ook herkenning krijgen. wie ben ik anders nog ?
ik voel me in het vergeethokje geduwd ben mijn identiteit kwijt ,kan zo maar dat ze hier nog 6 jaar wonen .voordat mijn dochter een huurhuis krijgt toegewezen, dan staat ze 12 jaar ingeschreven,
tegen die tijd zijn ze de kinderen.tien en zes jaar oud.
Mijn. man en ik zijn tegen die tijd met pensioen. Nee mijn dochter is geen urgent geval volgens de gemeente .heeft geen recht op een sociale huurwoning,.maar hoeveel verdriet heeft ons gezin dan als het uit elkaar getrokken word over 6 jaar of langer ,als ze niet beter weten dan dat wij bij elkaar horen.?
Ik hou met heel mijn hart van deze twee kinderen .maar het oma zijn is mij ontnomen ,en de kinderen een toekomst met hun moeder samen.
Ik ben. bang voor de toekomst ,ik weet ze moeten zo snel mogelijk een huis krijgen,voor de pijn en het verdriet te groot word voor ons als gezin.
waar blijft onze hulp ?
intussen geniet ik van de kinderen
ze doen het geweldig, ze zijn geweldig
en ik hou van ze of ze van mezelf zijn .
maar dat zijn ze niet en zo mag ik niet denken.
dus verheug ik mij voor hun en mezelf
als zij hun eigen stekje krijgen en ik weer oma mag zijn.
P.S zou graag in contact komen
met oudere in dezelfde situatie
Ik denk dat je wat meer voor jezelf op moet komen zodat je wat meer vrijheid krijgt. Dan moet je dochter maar vaker oppas regelen want het zijn haar kinderen.
Ik ben het met je eens 
Mijn ouders hebben ook periodes een heel gezin erbij moeten draaien.
Vind het en knap en ook iets zwaars. Gelukkig van tijdelijke aard maar nooit precies wetende hoe lang.
Het is echt wel rot, zo heb ik het ook van mijn kant ervaren. Nooit kon ik echt genieten en ik was blij dat ik ergens kon zijn maar niet voor te lang. Het moet wel voor iedereen houdbaar zijn.
Dus andersom is het ook een opgaaf. Je moet het wel volhouden. Er moet een stipje komen aan de horizon. Dat er om en nabij een datum zicht op verandering komt. Dus toch kijken naar iets waar je tussen die tijd kunt verlichten. Zeg in het weekend dat je tussen bepaalde tijden alleen oma bent maar geen oppas, dus moeder let op de kinderen. Werkt moeder niet dan let ze op de kinderen. Dat duidelijk afspreken.
Je bent nog steeds dezelfde omama maar wel met uren die uitgezonderd zijn. En van mij krijg je herkenning en waardering. Het is niet makkelijk en ik gun je dochter een eigen woning. Maar dat je dit doet is iets onbetaalbaars. Dus wees er vooral trots op. Jij bent bijzonder en later zullen de kleinkinderen nog trots zijn.
Aiden schreef op 27-09-2022 om 09:00:
[..]
Klopt je inschrijving dan nog wel? Dus je persoonlijke gegevens? Sta je niet toevallig nog met een kind ingeschreven? Hier in groot (heel groot) Amsterdam kan dat niet.
Jazeker kloppen mijn gegevens, heb nl geen kinderen en al 20 jaar single en ook zo ingeschreven.