oma
LHBTIQ+
asielzoekers
statushouders
en waar hoor ik.dan ? oma van
2 kleinkinderen 1 van 4 jaar een van 7 maanden .
Geboren en getogen bij opa en oma, ik ben oma maar zorg wel samen met mijn dochter 24/7 voor de 2 kinderen. ,terwijl opa nog 60 uur werk in de week, en mijn dochter 32 uur, ik ben bestempeld als oma , maar dat ben ik niet en zo voel ik het niet , ik ben voor hun ook een moeder ,is er voor mij ook een andere naam ?
omama of zo ? kan ik ook herkenning krijgen. wie ben ik anders nog ?
ik voel me in het vergeethokje geduwd ben mijn identiteit kwijt ,kan zo maar dat ze hier nog 6 jaar wonen .voordat mijn dochter een huurhuis krijgt toegewezen, dan staat ze 12 jaar ingeschreven,
tegen die tijd zijn ze de kinderen.tien en zes jaar oud.
Mijn. man en ik zijn tegen die tijd met pensioen. Nee mijn dochter is geen urgent geval volgens de gemeente .heeft geen recht op een sociale huurwoning,.maar hoeveel verdriet heeft ons gezin dan als het uit elkaar getrokken word over 6 jaar of langer ,als ze niet beter weten dan dat wij bij elkaar horen.?
Ik hou met heel mijn hart van deze twee kinderen .maar het oma zijn is mij ontnomen ,en de kinderen een toekomst met hun moeder samen.
Ik ben. bang voor de toekomst ,ik weet ze moeten zo snel mogelijk een huis krijgen,voor de pijn en het verdriet te groot word voor ons als gezin.
waar blijft onze hulp ?
intussen geniet ik van de kinderen
ze doen het geweldig, ze zijn geweldig
en ik hou van ze of ze van mezelf zijn .
maar dat zijn ze niet en zo mag ik niet denken.
dus verheug ik mij voor hun en mezelf
als zij hun eigen stekje krijgen en ik weer oma mag zijn.
P.S zou graag in contact komen
met oudere in dezelfde situatie
Ysenda schreef op 26-09-2022 om 17:54:
Maar al die 'voor het geval dat' inschrijvingen kunnen het beeld van de woningnood wel vertekenen denk ik.
Ik zal niet ontkennen dat het er is maar vraag me af of de getallen dan wel kloppen.
Die getallen kloppen echt wel, want ze kunnen echt wel zien of iemand zoekende is of niet. Dat heeft te maken met inschrijvingen op woningen. Ik heb in de regio zaanstad gewoond en daar moest je een x aantal keer per jaar op een woning reageren om ingeschreven te blijven.
Decembermamma schreef op 26-09-2022 om 18:01:
[..]
Die getallen kloppen echt wel, want ze kunnen echt wel zien of iemand zoekende is of niet. Dat heeft te maken met inschrijvingen op woningen. Ik heb in de regio zaanstad gewoond en daar moest je een x aantal keer per jaar op een woning reageren om ingeschreven te blijven.
De regels zijn overal anders, maar het is heel lastig om echt te bepalen hoe lang er gewacht moet worden op een sociale huurwoning. Daarvoor de inschrijvingsduur nemen is in elk geval niet accuraat. Want inschrijvingsduur is niet gelijk aan de actuele tijd dat er gewacht is op een sociale huurwoning. Wat ik hier zie is trouwens dat het ook vaak gaat om woonwensen. Als je overal in de regio wilt wonen heb je veel sneller een plek dan wanneer je een deel van de plaatsen/wijken uitsluit.
helemaal eens met Kersje, ik ben ook ingeschreven, verdien teveel voor sociale huur. Maar ik weet helaas dat het leven soms anders gaat dan in de planning stond.
En die 15 euro per jaar betaal ik met liefde, voor een beetje meer zekerheid
Ook eens met Kersje. Je weet nooit wanneer het van pas komt. Zo heb ik zelf eerst sociaal gehuurd, en mij toen ook direct weer ingeschreven als woningzoekende. Daardoor kon ik jaren later een heel mooi huis kopen van de woningbouwvereniging met korting, daarbij rekenden ze ook met je inschrijftijd. Ingeschreven staan is altijd gunstig.
On topic TO, oma’s komen in vele gradaties. Mijn oma zag ik vroeger minimaal één keer per week maar de kinderen van mijn oom woonden praktisch bij haar omdat mijn tante ernstig ziek was en mijn oom moest werken. Mijn ouders passen ook veel op de kleinkinderen en hebben ook een tijdje een huis gedeeld. Als dat kan lijkt het me vooral erg mooi. Als jij tegen een grens aanloopt moet je dat aangeven bij je dochter en duidelijk maken waar je behoefte aan hebt. Een andere naam lijkt mij het verschil niet maken, je blijft de oma.
Heden ten dage heb je ook nog de optie om je bij je voornaam te laten aanspreken.
Kersje schreef op 26-09-2022 om 17:37:
[..]
Of vallen, tegen de tijd dat ze aan de beurt zijn, juist terug, waardoor zij weer wel voor een sociale huurwoning in aanmerking komen!
Dit wordt namelijk best vaak over het hoofd gezien en is de reden dat mensen zich vaak niet of te laat inschrijven voor een sociale huurwoning. Ingeschreven staan kost je hooguit (soms) een paar Euro per jaar, ongeacht je inkomsten, en kan nooit kwaad. Zo kun je 20 jaar lang veel teveel verdienen voor sociale huur, maar in het 21e jaar bijv. arbeidsongeschikt raken óf scheiden óf………noem maar op en opeens wel in aanmerking komen.
Ik ben 2 jaar geleden onverwachts blijvend arbeidsongeschikt geworden en kwam 30 jaar niet in aanmerking voor een sociale huurwoning, omdat ik teveel verdiende. Door mijn arbeidsongeschiktheid ging ik qua inkomsten een flinke stap terug en kwam ik uiteindelijk weer wél in aanmerking.
Nu heb ik onlangs weer gekocht (en andere huis verkocht), maar behoud ik mijn jarenlange inschrijving voor sociale huur. Niemand kan nl in de toekomst kijken, dus inschrijven loont áltijd vind ik persoonlijk.
Klopt, hier ook helaas arbeidsongeschikt geworden. Toen ik een koophuis verliet mocht ik bij mijn inschrijving 5 jaar optellen. Maar toen ik een huurwoning accepteerde ( tussen soc huur en partic), ging de teller weer op nul. Daar woon ik nu bijna 9 jaar, blij dat ik die inschrijving heb laten staan toen.
Daglichtlamp schreef op 26-09-2022 om 18:09:
[..]
De regels zijn overal anders, maar het is heel lastig om echt te bepalen hoe lang er gewacht moet worden op een sociale huurwoning. Daarvoor de inschrijvingsduur nemen is in elk geval niet accuraat. Want inschrijvingsduur is niet gelijk aan de actuele tijd dat er gewacht is op een sociale huurwoning. Wat ik hier zie is trouwens dat het ook vaak gaat om woonwensen. Als je overal in de regio wilt wonen heb je veel sneller een plek dan wanneer je een deel van de plaatsen/wijken uitsluit.
Klopt als jonge meiden konden mijn zus en ik zo terecht in een woning met gaten in de kozijnen (waarvan verwacht werd dat wij dat zelf zouden repareren) in een wijk waar je als jonge meid zonder hoofddoek niet veilig over straat kon al helemaal niet als de schemering aanwezig was. Dat pastte niet met onze werk en studie tijden. En ons gevoel van veiligheid.
Decembermamma schreef op 26-09-2022 om 18:01:
[..]
Die getallen kloppen echt wel, want ze kunnen echt wel zien of iemand zoekende is of niet. Dat heeft te maken met inschrijvingen op woningen. Ik heb in de regio zaanstad gewoond en daar moest je een x aantal keer per jaar op een woning reageren om ingeschreven te blijven.
Hier geldt die regel iig zeker niet en is inschrijvingsduur leidend. Soms kijk ik weleens op aangeboden woningen en als ik ben ingelogd zie je ook op welke plaats je eindigt als je zou reageren op desbetreffende woning. Vreemd genoeg kom ik als alleenstaande regelmatig op nummer 1 voor een eengezinswoning, vind ik zo absurd in deze tijden van woningnood!?
Zilver_gray schreef op 25-09-2022 om 22:58:
[..]
Yep!
lol
Jonagold schreef op 26-09-2022 om 10:27:
Eens met de overige reageerders. Er valt als ik het zo lees zeker nog e.e.a. te verbeteren in jullie situatie door andere afspraken te maken.
Je schrijft ook dat je kleinkinderen bij jullie geboren en getogen zijn. Dus niet dat je dochter door scheiding of andere ellende plots met haar kinderen bij jullie in moesten trekken. Dus daar hebben jullie of heeft zij een bewuste keus in gemaakt. Dan had je daar van tevoren misschien beter over na moeten denken.
Verder snap ik sowieso niet dat mensen (vinden dat ze) 60 uur in de week moeten werken. Dat is niet gezond voor jezelf en niet voor je relatie volgens mij. Dus wat mij betreft mag opa best wat minderen zodat hij ook tijd kan doorbrengen met de kinderen en kan helpen in het huishouden.
Je dochter werkt 32 uur. Werk jij? Zo nee, dan is er wat voor te zeggen om zelf ook aan de slag te gaan en de kinderen naar de opvang te doen. Dan heb je in ieder geval wat tijd waarin je een eigen (werk)kring hebt, ben je even niet bezig met het huishouden en kan je dochter meer in de rol stappen van moeder en verantwoordelijke voor haar kinderen en medeverantwoordelijke voor het huishouden.
Los van dit alles, het heeft geen zin om te kijken naar 'schuldigen' zoals asielzoekers. Het is zoals het is, we moeten er allemaal het beste van maken. En het zal allemaal nog wel moeilijker worden in de wereld en ook in Nederland. Het is niet meer zoals het was, daar zullen we aan moeten wennen met zijn allen. En ach, woningnood is niet iets nieuws. Mijn ouders zaten ook op een zolderetage zonder verwarming bij een bejaarde hospita tot ze na jaren wachten een flatje konden huren.
Misschien vlucht opa met zijn vele werken juist weg uit de ongezonde thuissituatie met non stop aanwezige kleinkinderen? Op die leeftijd zouden grootouders de tijd voor zichzelf moeten hebben ipv weer terug bij af te zijn.
Ginevra schreef op 26-09-2022 om 12:26:
Omama post zo warrig, emotioneel geladen en gefrustreerd dat ik niet denk dat een rationele discussie over macro-economie en huisvestingspolitiek aan haar besteed is. het zoeken naar "waarom is er geen term voor mensen zoals ik" is ook maar een manoeuvre die niet over het echte probleem gaat. Ze haalt er van alles bij en er moet kennelijk een hoop frustratie uit, en ik vind het best sneu maar ik denk dat ze vooral dit zoekt
en "het is toch wat"
Die term is deurmat. Ze laat zichzelf voor het karretje van dochter spannen ipv haar grenzen aan te geven en dochter gewoon opvang buitenshuis te laten regelen.
wat vindt je van de reacties omama?
Kersje schreef op 26-09-2022 om 22:19:
[..]
Hier geldt die regel iig zeker niet en is inschrijvingsduur leidend. Soms kijk ik weleens op aangeboden woningen en als ik ben ingelogd zie je ook op welke plaats je eindigt als je zou reageren op desbetreffende woning. Vreemd genoeg kom ik als alleenstaande regelmatig op nummer 1 voor een eengezinswoning, vind ik zo absurd in deze tijden van woningnood!?
Klopt je inschrijving dan nog wel? Dus je persoonlijke gegevens? Sta je niet toevallig nog met een kind ingeschreven? Hier in groot (heel groot) Amsterdam kan dat niet.
Fijn dat je erkent dat je oma bent en niet de moeder. Het is heel lastig zo betrokken te zijn, zoveel liefde te geven, maar niet de beslissingen in opvoeding, schoolkeuze enz. te kunnen nemen. Want dat moet je echt niet doen! Je drijft je dochter dan mogelijk bij je vandaan. Laat de keuzes, de eindverantwoording bij haar. Het is lastig, je geeft alles en moet dan wat keuzes betreft op een afstand gaan staan. Maar doe je het niet, dan kom je misschien in conflict met je dochter. Is dat het waard? Ik zeg niet dat je dat doet, maar even een waarschuwing, heb het zien gebeuren en het was triest. Veel geruzie, ook niet goed voor de kinderen.
Uiteindelijk is er maar één kapitein op het schip (1 of 2 ouders). Dus ook met opvoedkeuzes nooit jouw mening opdringen, zeker geen commentaar leveren waar de kinderen bij zijn.
mamanatuurlijk schreef op 02-10-2022 om 03:07:
Fijn dat je erkent dat je oma bent en niet de moeder. Het is heel lastig zo betrokken te zijn, zoveel liefde te geven, maar niet de beslissingen in opvoeding, schoolkeuze enz. te kunnen nemen. Want dat moet je echt niet doen! Je drijft je dochter dan mogelijk bij je vandaan. Laat de keuzes, de eindverantwoording bij haar. Het is lastig, je geeft alles en moet dan wat keuzes betreft op een afstand gaan staan. Maar doe je het niet, dan kom je misschien in conflict met je dochter. Is dat het waard? Ik zeg niet dat je dat doet, maar even een waarschuwing, heb het zien gebeuren en het was triest. Veel geruzie, ook niet goed voor de kinderen.
Uiteindelijk is er maar één kapitein op het schip (1 of 2 ouders). Dus ook met opvoedkeuzes nooit jouw mening opdringen, zeker geen commentaar leveren waar de kinderen bij zijn.
Dit laat natuurlijk onverlet dat je als oma wel degelijk de vrijheid en verantwoordelijkheid hebt om opmerkingen van opvoedkundige aard te maken aan het adres van de kleinkinderen. Zo kwam borrelde bij mij naar aanleiding van #Metoo een herinnering naar boven met betrekking tot mijn oma. Zij drukte mij een keer op het hart: "Meid, wat je ook gaat doen later in het leven; wordt nooit actrice, want daar gebeuren rottige dingen en dan is je leven gans verproetst!"
Nu stond de hele filmwereld mijlenver van mij af, aangezien ik een grondige hekel aan films had ontwikkeld door de gewelddadige pulp van Amerikaanse makelij die de Nederlandse omroepen toentertijd heen stortten over de televisiekijker. Dus die opmerking bevreemdde me nogal.
En achteraf bezien zag zij het kennelijk nog niet zo snel gebeuren dat de arbeidsvoorwaarden voor actrices zouden verbeteren.