Niet uit kinderwens kunnen komen
Ik ben op zoek naar vrouwen / mannen die eenzelfde dilemma hebben gehad: Ik (32) heb al zo lang ik me kan herinneren een kinderwens, mijn vriend (35) heeft er nooit echt bij stilgestaan voordat hij mij leerde kennen (3,5 jaar geleden).
Mijn vriend ging er voor onze relatie begon vanuit dat hij nooit kinderen zou hebben. Vroeg in de relatie hebben we hier een gesprek over gehad, gezien ik de wens wel heb. Mijn vriend liet toen weten dat hij een gezin starten met mij wel zag zitten.
En toen gingen we samenwonen, na 9 maanden, direct aan het begin van Corona. Ik raakte als ZZP’er voor onbepaalde tijd m’n werk kwijt, en had dus geen inkomsten. Ik ging voor het eerst samenwonen (vriend had hier al ruime ervaring mee), en omdat het werk van mijn vriend door ging, kwam er veel van het uitpakken en opruimen van onze spullen op mijn schouders.
Dit heeft een hele hoop stress met zich meegebracht, zodanig dat we dachten dat onze relatie het niet ging redden. In deze periode is mijn vriend gaan twijfelen of hij wel aan kinderen zou moeten beginnen.
Die twijfel is nooit verdwenen, en nu 2,5 jaar later zijn wij daar nog steeds mee bezig. Het hele Fencesitter topic op reddit hebben we afgestruind, alle collega’s en naaste familie en vrienden hebben het dilemma aangehoord en hun ervaringen meegedeeld, we hebben er uren over gepraat (en gehuild). En nog komt hij er niet uit.
Het idee dat we uit elkaar zouden moeten maakt ons ongelofelijk verdrietig, we houden enorm veel van elkaar. En naast deze twijfel is er gewoon niks verkeerd of niet goed aan onze relatie.
2 jaar voor ik mijn vriend leerde kennen kwam ik uit een hele giftige relatie die 7,5 jaar heeft geduurd, dus je kunt snappen dat ik mijn vriend ongelofelijk waardeer - iemand die echt lief is en me respecteert. Alleen die verdomde kinderwenstwijfel.
Mijn vraag is eigenlijk: wie heeft nog meer voor dit vuur gestaan, en wat heb je / hebben jullie er toen mee gedaan? Zijn er specialisten met wie we zouden kunnen praten (afgezien van de praktijkondersteuner, die kon ons niet echt helpen, of een ‘reguliere’ psycholoog)? Wij wonen in Utrecht.
dankjewel.
Maar TO heeft toch net goed die twijfel, namelijk wel of niet blijven bij een partner die het niet weet? Ook voor haar geldt dat het niet maakbaar is en dat ze keuzestress heeft. Ze zou ook kunnen accepteren dat ze een partner heeft getroffen die misschien geen kinderen wil. En dat het dan gaat zoals het gaat en maar zien waar het schip strandt. Dus misschien snap ik niet zo waarom dit nadeel van de maakbaarheid alleen bij partner wordt neergelegd.Trek het dan ook door naar alle partijen. Maar op de een of andere manier lijkt de wens voor wél kinderen ‘normaler’ en daarom belangrijker te zijn dan die voor geen kinderen.
MeganRapinoe schreef op 18-01-2023 om 12:45:
Maar TO heeft toch net goed die twijfel, namelijk wel of niet blijven bij een partner die het niet weet? Ook voor haar geldt dat het niet maakbaar is en dat ze keuzestress heeft. Ze zou ook kunnen accepteren dat ze een partner heeft getroffen die misschien geen kinderen wil. En dat het dan gaat zoals het gaat en maar zien waar het schip strandt. Dus misschien snap ik niet zo waarom dit nadeel van de maakbaarheid alleen bij partner wordt neergelegd.Trek het dan ook door naar alle partijen. Maar op de een of andere manier lijkt de wens voor wél kinderen ‘normaler’ en daarom belangrijker te zijn dan die voor geen kinderen.
Als normaal betekent “wat het meeste voorkomt” dan is de wens voor wel kinderen ook normaler. Niet beter. Het is wat het is. Man hoeft net zo min toe te geven als TO en dat gaat gevolgen hebben voor allebei. Ik zie nergens dat iemand het alleen bij hem legt, want haar is ook vele malen aangeraden om een keuze te maken los van wat hij wil.
Ik heb niet alle 11 pagina's gelezen, maar hier ging het zo:
Nog maar net een relatie met iemand zonder (bewuste) kinderwens, ik raakte zwanger op een ongunstig moment en wilde ook echt geen abortus. Voor die tijd had ik nog niet nagedacht of ik kinderen wilde.
Inmiddels bijna 20 jaar verder en we zijn nog steeds een leuk gezin met elkaar. Vriend bleek een ontzettend leuke en toegewijde vader te zijn, terwijl hij in het verleden altijd keihard geroepen heeft dat zijn genetisch materiaal beter niet doorgegeven kon worden.
Soms is het makkelijk als de keuze wordt gemaakt.... ik kan wel zeggen 'probeer per ongeluk zwanger te worden'. Maarja, of je relatie dat veel goed doet...
Dutchgirly schreef op 18-01-2023 om 11:15:
[..]
Je kan dit toch net zo goed omdraaien? Waarom moet degene die geen kinderen wil dan inleveren? Ik kan wel 100 redenen benoemen waarom ik geen kind wil. Zou ik dat dan in jouw ogen allemaal maar aan de kant moeten zetten, als mijn partner wel persé kinderen zou willen? Omdat hij anders verliest?
Volgens mij heb je dan gewoon niet hetzelfde leven voor ogen en moet je daar conclusies aan verbinden.
Ja daar moet ze ook haar conclusies aan verbinden, daarom schrijf ik ook dat ik zou zijn weggeweest om meerdere redenen waarschijnlijk als ik dat zo lees. Verder lijkt het wel alsof degene die geen kinderen wil altijd de sterkere papieren heeft. Met als reden je moet allebei 100 procent voor een kind gaan want dat kun je een kind niet aandoen als je niet 100 procent voor een kind gaat. Nu zeg ik niet dat je niet moet nadenken over een kind en opvoeding verre van. Veel zwangeren en hun partners begeleid en geloof me daar waren er echt bij die beter geen kinderen hadden kunnen krijgen maar dat waren bij lange na niet altijd degenen die eerst enorm getwijfeld hebben. Echt niet. Je kunt nooit een op een zeggen dat als je twijfelt een slechte ouder bent.
Maar voor mij heeft AlisonH de spijker op zijn kop geslagen. Het leven wordt zo maakbaar geacht en je moet je eigen geluk vormgeven. Dat als iets mislukt het je eigen schuld is.
Ik zou zo niet kunnen leven.. en dat is waarschijnlijk ook de reden dat ik als ik TO zou zijn weg zou wezen. Tegelijkertijd besef ik mij ook wel dat ik makkelijk praten heb omdat ik iemand getroffen heb die op dezelfde manier in het leven staat en To uit een mega slechte relatie komt en nu heel blij is met partner. Heel moeilijk voor haar. Daarom ook mijn eerdere vraag aan haar of ze samen met haar vriend andere idealen heeft waar ze voor wil gaan .
troelahoep schreef op 18-01-2023 om 13:27:
Ik heb niet alle 11 pagina's gelezen, maar hier ging het zo:
Nog maar net een relatie met iemand zonder (bewuste) kinderwens, ik raakte zwanger op een ongunstig moment en wilde ook echt geen abortus. Voor die tijd had ik nog niet nagedacht of ik kinderen wilde.
Inmiddels bijna 20 jaar verder en we zijn nog steeds een leuk gezin met elkaar. Vriend bleek een ontzettend leuke en toegewijde vader te zijn, terwijl hij in het verleden altijd keihard geroepen heeft dat zijn genetisch materiaal beter niet doorgegeven kon worden.
Soms is het makkelijk als de keuze wordt gemaakt.... ik kan wel zeggen 'probeer per ongeluk zwanger te worden'. Maarja, of je relatie dat veel goed doet...
Dit, TO!
'per ongeluk' zwanger worden is wel het laagste wat je kunt doen. Ik haat zulk soort vrouwen en wens ze niks goeds toe.
watertoren schreef op 18-01-2023 om 13:48:
'per ongeluk' zwanger worden is wel het laagste wat je kunt doen. Ik haat zulk soort vrouwen en wens ze niks goeds toe.
Eens. De enige reden waarom ze er mee wegkomen, is omdat de partner te vaak te goed van vertrouwen is, maar ook als ze eenmaal zwanger is, zit je er aan vast.
Naast dat het asociaal is tegenover je partner, is het ook gewoon zo ongelofelijk lui en gemakzuchtig. Wil je partner geen kind en jij perse wel? Maak het uit en zoek een man die het net zo graag wil als jij.
AlisonH schreef op 18-01-2023 om 10:37:
Twee nadelen van de gedeeltelijke maakbaarheid van het leven:
- het leven is niet écht maakbaar. Je kunt sommige dingen zelf bepalen, maar heel veel dingen komen gewoon op je pad en daar heb je maar mee om te gaan.
- als je echt gelooft dat je zelf “meester van je eigen lot” bent is alles wat je kiest en dat verkeerd uitpakt meteen je eigen verantwoordelijkheid. Enorm verlammend, zeker als je het soort piekeraar bent dan bij elke keuze onmiddellijk tien verschillende doemscenario’s ziet.
Dit was off-topic. On-topic had ik al eerder gezegd dat TO zal moeten kiezen: wel partner geen kind, of wel kind geen partner. En toch een deadline aan partner geven: dan en dan wil ik het weten. In het gunstigste geval kiest partner dan toch voor een kind, in het ongunstigste geval: zie keuze hierboven.
Een partnerkeuze is wel degelijk een keuze. Een relatie met een onzekere doemdenker is niet verplicht.
Ik vraag mij af hoe graag TO nu echt een goede relatie en een gezin wil, wanneer zij van die gemankeerde types blijft kiezen. Kan best zijn dat zij onderbewust veel liever bezig is met nodig zijn en helpen , dan met gelukkig zijn en kinderen maken. Wie is to wanneer er niets valt te redden in de relatie of valt te verbeteren aan de man?
To is de enige die kan inschatten waar 'oops pil een keer vergeten' toe gaat leiden met deze man.
troelahoep schreef op 18-01-2023 om 13:27:
Soms is het makkelijk als de keuze wordt gemaakt.... ik kan wel zeggen 'probeer per ongeluk zwanger te worden'. Maarja, of je relatie dat veel goed doet...
Hier zat (voor ons destijds) een hele grote waarheid in!
Op een gegeven moment kreeg mijn vriend ook de vraag vd psycholoog “stel dat ze onverwachts tóch zwanger zou zijn, zou je haar dan verlaten?” Nou, hij keek haar met grote verontwaardigde ogen aan, ‘nee, natuurlijk niet!’ Duidelijk, als de keuze niet door hemzelf gemaakt hoefde te worden, was het dus een ander verhaal. En eigenlijk begrijp ik dat dondersgoed hoor, want het maakt natuurlijk best een heel groot verschil of men nu eenmaal voor een bepaald feit komt te staan óf dat je vrijwillig voor iets kiest, zeker als het gaat om nieuw leven!
Aan de andere kant kreeg ik ook weleens advies van anderen ‘ach, dan vergeet je toch per ongeluk de pil’, maar serieus, hoe groot mijn kinderwens (met hem) ook was, ik heb dit NOOIT als oplossing gezien. Zou niet met mezelf hebben kunnen leven, juíst omdat het om nieuw leven ging. Grappig, want ook deze vraag werd hem gesteld destijds, of hij mij volledig vertrouwde als het ging over het het trouw nemen van anticonceptie 😃
rebmaaviv schreef op 18-01-2023 om 13:59:
[..]
Een partnerkeuze is wel degelijk een keuze. Een relatie met een onzekere doemdenker is niet verplicht.
To is de enige die kan inschatten waar 'oops pil een keer vergeten' toe gaat leiden met deze man.
Alsof goed nadenken over een kind iemand een onzekere doemdenker maakt waarmee men vooral geen relatie moet hebben, doe normaal zeg. Dachten maar meer mensen een stuk bewuster na voordat ze kinderen krijgen!
En je 2e zin, daar reageer ik verder niet op, alleen dat ik meer respect kan opbrengen voor een doemdenker vwb kinderen, dan een vrouw die haar partner én kind er inluist uit puur egoïsme.
troelahoep schreef op 18-01-2023 om 13:27:
Soms is het makkelijk als de keuze wordt gemaakt.... ik kan wel zeggen 'probeer per ongeluk zwanger te worden'. Maarja, of je relatie dat veel goed doet...
You did not just say that
"Per ongeluk" zwanger raken is echt het domste wat je kunt doen omdat het de vertrouwensbasis onder je relatie ondermijnt en kapot maakt.
In een relatie maak je afspraken over anticonceptie. Welke middelen en wie ze gebruikt. Daar moet je dan ook op kunnen vertrouwen. Als het dan ondanks alles toch mis gaat, dat is een scenario om over na te denken. Goede vraag ook wel.
Ik schreef onlangs in een ander draadje over 'gradaties in kinderwens'. Dat varieert van 'tegen elke prijs geen kind willen' tot 'tegen elke prijs per se een kind willen'. En nog heel veel daartussen. Ik lees van de partner van TS niet dat hij tegen elke prijs geen kind wil. Hij twijfelt en vindt keuzes maken lastig. Van TS zelf lees ik ook niet dat ze het tegen elke prijs wel wil. Anders was ze waarschijnlijk al lang weg geweest, of gestopt met anticonceptie (nogmaals geen aanbeveling).
Kersje schreef op 18-01-2023 om 14:08:
[..]
Alsof goed nadenken over een kind iemand een onzekere doemdenker maakt waarmee men vooral geen relatie moet hebben, doe normaal zeg. Dachten maar meer mensen een stuk bewuster na voordat ze kinderen krijgen!
En je 2e zin, daar reageer ik verder niet op, alleen dat ik meer respect kan opbrengen voor een doemdenker vwb kinderen, dan een vrouw die haar partner én kind er inluist uit puur egoïsme.
Doemdenker zijn de woorden van to.
watertoren schreef op 18-01-2023 om 13:48:
'per ongeluk' zwanger worden is wel het laagste wat je kunt doen. Ik haat zulk soort vrouwen en wens ze niks goeds toe.
Je schrijft het wat pittiger op dan ik zou doen, maar inderdaad. Koekoek!
rebmaaviv schreef op 18-01-2023 om 14:51:
[..]
Doemdenker zijn de woorden van to.
En (negatief) versterkt door anderen door er meerdere voorbeelden bij te halen, waaronder jijzelf. Daar waar ik doemdenker wat genuanceerder en in verschillende categorieën kan opdelen.
Ik vind partner van TO geen doemdenker als het enkel gaat om iets onomkeerbaars gaat als een kind, althans niet in zo’n negatief opzicht dat hij daarom maar iets aan zijn doemdenken/angst moet gaan doen. Nogal een klein nuanceverschil.
Aanvulling: ik begrijp ook nooit zo waarom er bij dit onderwerp zoveel andere voorbeelden moeten worden opgesomd, zoals andere baan/financiële problemen etc. Dat zijn zeker vervelende zaken, maar deze situaties zijn te keren. Er bestaan toeslagen, uitkeringen, noem maar op. Bij ziekte of overlijden sta je machteloos en hoort helaas bij het leven, geen keuze mogelijk en sta je voor een voldongen feit. Dit soort voorbeelden gaan toch allemaal mank bij de keuze wel/geen kinderen? (Oké, buiten het ‘per ongeluk expres’ zwanger worden uiteraard)