Alleenstaande vader met autisme
Mijn vriendin is onlangs overleden als gevolg ik nu alleen sta voor mijn 2 zoontjes. Oudste is 4 jaar, kleinste is nog maar 3 maanden. Zelf heb ik autisme en daar krijg ik nu kritiek op van mensen uit mijn omgeving tot zelf dreigementen. Een stel buurtbewoners roepen dat ik niet in staat ben om mijn kinderen op te voeden en al zeker niet omdat mijn oudste zoontje ook autisme heeft. De kans dat de jongste het ook heeft is groot maar wat maakt het uit? Ik zie mijn kinderen graag, verzorg ze zoals het hoort, maak alle dagen vers eten, breng ze van en naar school alle dagen. Geef ze affectie, ben er 24/7 voor hen en zorg ervoor dat ze veilig en gezond zijn. Ik heb mijn oudste zoontje bijna altijd zelf verzorgd omdat mijn vriendin ernstig ziek was. Ik heb geen financiële problemen, heb geen strafblad enzovoort en toch zijn er mensen die op mij walgen en het kunnen verdragen dat iemand met autisme kinderen op aan het voeden is. Zelfs dreigde iemand om de kinderbescherming op mij af te sturen, die dienst heeft er gelukkig geen zaak van gemaakt want ze hadden geen deftige reden. Maar het stoort me zo enorm dat er mensen zijn die je zo proberen te raken. Dit gewoon omdat ze met hun hoofdje nog in de Middeleeuwen leven en alleen het negatieve fantaseren van ouders met autisme. Steun van familie is er niet. Mijn ouders zijn dood, die van mijn vriendin hebben al jaren geleden contact met haar verbroken en wonen in Canada. Omdat ik er met bijna niemand mee kan over spreken. Is het nu zo dramatisch en erg dat iemand met autisme kinderen heeft en ze opvoed?
Nee dat is niet erg to. Ik denk dat jij een hele liefdevolle vader bent als ik dit zo lees. Ik zou proberen me te omringen met positieve mensen en de vervelende uit je leven bannen.
Ik denk niet dat je een slechte opvoeder bent, maar je bent alleen en moet in je eentje alle ballen hoog houden. Misschien is het wel fijn toch een soort back-up te hebben voor als jij ziek bent. Of misschien heb je straks vragen over de ontwikkeling of schoolkeuze van je kinderen, dan is hulp wel fijn. Zeker omdat in ieder geval 1 van je kinderen ook autisme heeft.
nee het is prima. Zoveel mensen met autisme die kinderen opvoeden
wel is het verstandig een netwerk om je heen op te bouwen. Stel dat jij ziek wordt of in het ziekenhuis kom te liggen, waar kunnen je kinderen dan terecht.
Ik word echt heel boos en heel verdrietig van je openingspost. Waar in hemelsnaam bemoeien die mensen zich mee en gaan ze kinderbescherming bellen omdat iemand met autisme kinderen heeft en ervoor zorgt? Ik zou ze graag hoogstpersoonlijk op hun bek komen timmeren. Het leest alsof je een hele liefdevolle vader bent die zijn kinderen absoluut op 1 heeft staan en dat allemaal zonder steun fixt. Ik doe het je niet na. Ik heb zelf ook autisme, ik heb een kind (zonder autisme), maar dat mijn man sterft is wel mijn grootste nachtmerrie. En dan heb ik nog ouders die in de buurt wonen.
Ik zou inderdaad wel een noodnetwerk organiseren voor als jij ziek bent of iets dergelijks. Dat geldt net zo goed voor alleenstaande ouders zonder autisme die geen familie of vrienden (in de buurt) hebben.
Hoe weten ze eigenlijk dat je autisme hebt? Ik heb ADD maar dat weten mijn buren niet. Hoe komt het dat er zoveel van jouw buren dat weten dat ze je nu het leven zo zuur kunnen maken?
Misschien moet je verhuizen. Opnieuw beginnen. Ik zou helemaal geen zin hebben om in een buurt te wonen waar mensen zo met mij bezig zijn.
Als alleenstaand ouder, autisme of niet, is een netwerk belangrijk. Probeer aansluiting te vinden zodat je af en toe een beroep kunt doen voor steun.
En als je zelf door je autisme beperkingen ziet bij het in je eentje opvoeden van je kinderen, zoek hulp.
Doomske, ik weet niet of je het al geregeld hebt, maar als er echt geen familie is met wie je contact hebt, dan is het wel belangrijk om de voogdij vast te leggen mocht er met jou iets gebeuren en je kinderen nog minderjarig zijn.
Allereerst wil ik je condoleren met het verlies van je vriendin.
Ook ik vraag me af waar iedereen zich mee bemoeit. Zelfs al zou je zo nu en dan een steekje laten vallen. De situatie waar je in zit is enorm verdrietig en een baby van drie maanden is daarnaast ook gewoon zwaar. Ik geloof dat ook een vader zonder autisme daarin niet feilloos zou handelen.
Bovendien denk ik dat het voor je oudste zoon misschien juist fijn is dat jij ook autisme hebt. Jij begrijpt als geen ander waar hij tegen aan loopt.
Ik wens je veel sterkte en ik hoop dat je de kritieken naast je neer kunt leggen.
Ik begrijp waar je tegenaan loopt. Ik heb recent de diagnose autisme gekregen, en ik werk als juf. Ik kan niet open zijn over mijn autisme op school. Mijn collega's weten het wel, maar de schoolleider heeft me gevraagd niets te vertellen aan de ouders of de leerlingen omdat ze bang is voor klachten. Ik vind dat wel moeilijk, die vooroordelen. Ik ben blij met de diagnose omdat het veel duidelijkheid heeft gegeven, maar ik merk inderdaad dat ik voor sommige mensen opeens eng en anders ben.
Maar je moet het naast je neerleggen. En ik denk dus dat het helemaal niet erg is. Ik heb zelf ook een kind, en op het werk ben ik verantwoordelijk voor 30 kinderen, en dat gaat prima.
Als alleenstaande ouder zonder familie raak je wel snel geïsoleerd, met alle gevolgen vandien, en zeker voor iemand met autisme is het niet altijd makkelijk een netwerk op te bouwen, dus daar zou ik wel bewust mee aan de slag gaan en eventueel hulp bij zoeken.
Ik heb met je te doen To. Naast de verdrietige tijd die je door moet maken heb je ook nog eens te maken met zo’n negatieve omgeving. Persoonlijk zou ik er voor kiezen om uit je huidige woonomgeving te verhuizen en ergens vers te starten waar mensen je zonder vooroordeel kunnen leren kennen. Zoals al is aangeraden zou het wel een goed idee zijn om iets van een achteropvang te hebben voor als er iets met jou is. Heb je wel vrienden To die je nu bijstaan?
Wat een verdrietige situatie.
Ik begrijp niet waarom men oordeelt i.p.v. jou een handreiking te doen.
Is er wellicht een stichting zoals Humanitas (ik weet niet of dat ook in België bestaat) waar je steun aan zou kunnen hebben?
Allereerst: gecondoleerd met je verlies.
Dan: wat een giftige mensen zijn dat die zoiets zeggen. Het klinkt alsof het prima doet en al laat je steekjes vallen: ik vermoed dat de meeste vaders zonder autisme het ook zwaar zouden hebben in jouw situatie. Natuurlijk zul je voor uitdagingen komen te staan, en sommige daarvan zullen te maken hebben met jouw autisme of dat van je zoon. Veel ook niet.
Wel eens met veel van de bovenstaande reacties: kun je weg uit die omgeving, en zie je kans om ergens iets meer steun/een netwerk te krijgen? Dat lijkt me wel belangrijk.
Tickel schreef op 28-06-2022 om 20:21:
Doomske, ik weet niet of je het al geregeld hebt, maar als er echt geen familie is met wie je contact hebt, dan is het wel belangrijk om de voogdij vast te leggen mocht er met jou iets gebeuren en je kinderen nog minderjarig zijn.
Ik heb nog wel een zus die heb ik reeds al wel gevraagd om voogd te worden indien er met mij iets zou gebeuren en ze is bereid dit ook te doen. De ouders van mijn overleden vriendin is zeker geen optie, deze wonen in Canada en hebben nooit gevraagd hoe het met hun kleinkinderen is. Ik ken ook een goeie betrouwbare kinderverzorgster die mij ook al vertelt heeft dat ze voor de kinderen wil zorgen ingeval ik eens ziek wordt of ergens heen moet waar de kinderen niet bij kunnen zijn.
Doomske schreef op 28-06-2022 om 21:41:
[..]
Ik heb nog wel een zus die heb ik reeds al wel gevraagd om voogd te worden indien er met mij iets zou gebeuren en ze is bereid dit ook te doen. De ouders van mijn overleden vriendin is zeker geen optie, deze wonen in Canada en hebben nooit gevraagd hoe het met hun kleinkinderen is. Ik ken ook een goeie betrouwbare kinderverzorgster die mij ook al vertelt heeft dat ze voor de kinderen wil zorgen ingeval ik eens ziek wordt of ergens heen moet waar de kinderen niet bij kunnen zijn.
Fijn dat je zus dit wil doen! Vergeet het niet vast te laten leggen. En misschien kan je zus beginnen met een band opbouwen met de kinderen? Gaan je kinderen naar een kinderdagverblijf en/of school?
Eens met Omnik, in zo’n omgeving blijven wonen is niet gezond. Wel jammer want jullie kinderen zijn daar vertrouwd. Misschien via woningbouwvereniging van woning ruilen, want jij en je kinderen liggen nu onder een vergrootglas. Verhuis, voor het escaleert.
Die dreigementen kan je samen met die kinderverzorgster bespreken met de wijkagent; weet die ook wat er speelt, voor de buren bij hem of haar over jullie gaan klachten.
Zo ken ik een alleenstaande vrouw die mocht vernemen hoe een paar buren de buurt afliepen met een handtekeninglijst, om haar weg te krijgen omdat één van haar kinderen autistisch was en wel eens schreeuwde. Ze is naar de politie gestapt en toen stopte die hetze ( voor een tijdje).
Praat ook met de huisarts, mocht over een tijdje weer een melding komen, en VT bij de huisarts vragen gaan stellen, weet de huisarts uit welke hoek de wind waait.
Gecondoleerd met het verlies van je vriendin en in 1 zin( hoe wreed) gefeliciteerd met je pasgeboren baby.
Je klinkt liefdevol en verantwoordelijk.
Ga er voor om dat netwerk zo groot mogelijk te maken.