Wat is er met ons meisje?
Het gaat even niet zo lekker met onze dochter van bijna 15.
Vorige week maandag is ze voor het eerst ziek thuis gebleven met in eerste instantie klachten als buikpijn en misselijk. Ze gaf aan het afwisselend warm en koud te hebben dus wij dachten dat ze een virusje zou hebben.
Toen ik later die dag thuiskwam van werk lag ze onder een dekentje op de bank. Ik vond haar ‘tam’, maar goed, als je niet lekker bent dan kan dat. Ze zei dat ze niet goed kon aangeven wat er aan de hand was en hoe ze zich voelde.
Dinsdag is ze ook thuis gebleven, woensdag wilde ze zelf naar school voor een paar belangrijke lessen. Deze lessen heeft ze gevolgd en is daarna weer naar huis gekomen. We hebben haar de rest van de week thuis gelaten om haar wat rust te geven. Vandaag is ze terug naar school gegaan, maar nu ook onderweg naar huis.
Inmiddels lijkt duidelijk dat ze niet ziek is in de zin van een virus o.i.d, maar is het naar ons idee meer iets mentaal. Ze geeft aan dat ze niet goed weet wat er aan de hand is, en ook niet goed te kunnen zeggen wát ze precies voelt. De sparkle lijkt even een beetje weg bij haar. Ze is stiller dan normaal en wat meer in zichzelf gekeerd. Normaal wil ze altijd afspreken met vrienden en vriendinnen, wil ze overal bij zijn en aan meedoen, maar gister zei ze dat ze geen zin heeft om af te spreken met mensen.
Ze is afgelopen week wel mee geweest boodschappen doen. Er zijn 2 keer vriendinnen geweest en haar beste vriend is haar komen opzoeken. Afgelopen zaterdag had ze een feestje van hem, maar gister heeft ze heel de dag in bed gelegen. Nu was ze ook gister ongesteld geworden, dus dat speelde in elk geval gister een rol in haar bui en gedrag, maar omdat wij onze dochter niet kennen zoals we haar vorige week gezien hebben, baart het me wel zorgen. Zorgen maken zit wel in mijn aard, maar ik voel me dus niet fijn bij de situatie.
Ik heb net even overleg gehad met de huisarts en die zegt dat we het nog even moeten aankijken.
Wie herkent dit van zijn/haar puber en wat heb je gedaan om hem/haar weer terug te krijgen naar ‘normaal’?
Wat haal je er veel bij. Ze heeft onder een dekentje gelegen met buikpijn, misselijkheid en warm en koud, ze is ongesteld geworden en lag toen een dag in bed. Ik lees echt niks geks.
Volg de raad van de huisarts op en kijk het nog een week aan. Een griep kan zo twee weken duren. En de ene dag kun je grieperiger zijn dan de andere. Mocht het daarna niet beter worden dan kun je altijd nog laten bloedprikken. Relax…
Ze is eerder dit jaar aangerand, schrijf je. Soms komt dit soort dingen ineens weer in je enkel bijten als je denkt dat het al verwerkt is. Dat is helemaal niet gek.
Ik zou het inderdaad even afwachten, haar in de gaten houden en even vertroetelen.
Ze is dus in een week meerdere keren wel naar school geweest en heeft drie keer afgesproken met vrienden. Daarnaast is ze naar een feestje gegaan.
Ik begrijp de zorgen eerlijk gezegd niet echt, laat staan de adviezen om bloed te prikken. Ze voelt zich even wat minder goed en spreekt iets minder af. Als dit al minder is vind ik trouwens dat ze gewoon heel eg veel deed.
Schoondochter schreef op 02-12-2025 om 13:39:
Ze is dus in een week meerdere keren wel naar school geweest en heeft drie keer afgesproken met vrienden. Daarnaast is ze naar een feestje gegaan.
Ik begrijp de zorgen eerlijk gezegd niet echt, laat staan de adviezen om bloed te prikken. Ze voelt zich even wat minder goed en spreekt iets minder af. Als dit al minder is vind ik trouwens dat ze gewoon heel eg veel deed.
Dat bedacht ik me ook inderdaad, toen ik het bericht teruglas na mijn reactie. Maar het kan ook zijn dat ze op haar ziekbed bezoek heeft gehad van de vriendinnen gezamenlijk? Er gaan hier weken zo niet maanden voorbij dat mijn kinderen buiten school, bijbaantje en clubjes niks afspreken met vrienden.
Due-scimmie schreef op 02-12-2025 om 08:19:
Het is pas een ruime week zo hè to. Ze kan ook gewoon even twee weken een dipje hebben. Ik zou even aankijken en echt nog niet spreken over lijkend op depressief zoals anderen die reageren.
Ik weet het, maar ze is zo beduidend anders dan anders. Ik ben zelf nogal angstig aangelegd en ik heb moeite om rationeel te blijven denken - hierom alsjeblieft geen aanval op me openen.
Ze is wel te levendig nog zeg maar om naar mijn idee een depressie te hebben. Het is niet zo dat ze geen lol meer heeft oid.
Gisteravond gaf ze aan dat ze 'moe in haar hoofd' is. Weinig puf om af te spreken en school is veel.
Schoondochter schreef op 02-12-2025 om 13:39:
Ze is dus in een week meerdere keren wel naar school geweest en heeft drie keer afgesproken met vrienden. Daarnaast is ze naar een feestje gegaan.
Ik begrijp de zorgen eerlijk gezegd niet echt, laat staan de adviezen om bloed te prikken. Ze voelt zich even wat minder goed en spreekt iets minder af. Als dit al minder is vind ik trouwens dat ze gewoon heel eg veel deed.
Klopt, maar het kost allemaal veel moeite. Ze is zo anders dan anders en dat baart me zorgen. En ja, die heb ik misschien wat sneller dan gemiddeld, maar los van dat ken ik mijn dochter te goed om te zien dat ze zichzelf niet is.
En an sich vind ik het zeker niet erg dat ze minder afspreekt, want het nam soms FOMO-achtige vormen aan, maar de reden waarom ze niet af wil spreken zit me niet lekker.
Lizzyliz schreef op 02-12-2025 om 13:25:
Wat haal je er veel bij. Ze heeft onder een dekentje gelegen met buikpijn, misselijkheid en warm en koud, ze is ongesteld geworden en lag toen een dag in bed. Ik lees echt niks geks.
Volg de raad van de huisarts op en kijk het nog een week aan. Een griep kan zo twee weken duren. En de ene dag kun je grieperiger zijn dan de andere. Mocht het daarna niet beter worden dan kun je altijd nog laten bloedprikken. Relax…
Ik snap dat het zo overkomt hoor, en de 1e dag lag ze inderdaad onder een dekentje zoals jij beschreef, maar ze is niet ziek van een griepje.
Ik wil haar sowieso even de ruimte geven om bij te trekken, maar ik wil wel voorkomen dat ze dagen in bed ligt te vegeteren want daar knap je ook niet van op. Maar hoe beweeg ik haar nou tot een fatsoenlijk ritme en blijft ze enigszins actief? We proberen haar naar school te laten gaan, al is het alleen voor de lessen die ze nodig heeft, maar eenmaal thuis ligt ze toch weer snel in bed. Ook dit deed ze voorheen, maar ik wil nu voorkomen dat ze er slechter van wordt.
Iemand hier nog tips voor?
je wilt haar dus niet de ruimte geven
Als het allemaal wat mee valt en ze gaat naar school dan laat je haar even
Ze is bijna 15 . Ook vaak de leeftijd om wat los van je (overbezorgde angstige ) moeder te komen .
Edjekroketje schreef op 02-12-2025 om 17:44:
Ik wil haar sowieso even de ruimte geven om bij te trekken, maar ik wil wel voorkomen dat ze dagen in bed ligt te vegeteren want daar knap je ook niet van op. Maar hoe beweeg ik haar nou tot een fatsoenlijk ritme en blijft ze enigszins actief? We proberen haar naar school te laten gaan, al is het alleen voor de lessen die ze nodig heeft, maar eenmaal thuis ligt ze toch weer snel in bed. Ook dit deed ze voorheen, maar ik wil nu voorkomen dat ze er slechter van wordt.
Iemand hier nog tips voor?
Soms knapt een mens dus enorm op van een paar dagen vegeteren, daar is 0 mis mee. Mijn tip is dus er minder bovenop zitten en haar even met rust te laten.
Edjekroketje schreef op 02-12-2025 om 17:44:
Ik wil haar sowieso even de ruimte geven om bij te trekken, maar ik wil wel voorkomen dat ze dagen in bed ligt te vegeteren want daar knap je ook niet van op. Maar hoe beweeg ik haar nou tot een fatsoenlijk ritme en blijft ze enigszins actief? We proberen haar naar school te laten gaan, al is het alleen voor de lessen die ze nodig heeft, maar eenmaal thuis ligt ze toch weer snel in bed. Ook dit deed ze voorheen, maar ik wil nu voorkomen dat ze er slechter van wordt.
Iemand hier nog tips voor?
Van griep is bekend dat je daar heel lang niet fit en lamlendig van kunt zijn als je niet uitziekt. Ik ken je dochter natuurlijk helemaal niet, maar vooral omdat je je eigen angstige inslag al een paar keer genoemd hebt, komt het op mij over dat je haar echt de ruimte moet gunnen om een beetje bij te komen van een virus/menstruatie/schoolziek wat dan ook.
Zou het erg zijn om haar een paar dagen thuis te houden denk je? Als ze daar niet van opknapt en/of alleen maar somberder wordt kun je alsnog terug naar de dokter.
gewoon toe aan vakantie?
Of heb je het idee dat er iets speelt wasr je je vinger niet op kan leggen op school? Word ze misschien gepest en weet ze niet hoe ze dat op moet lossen?
Als ze er geen woorden aan kan geven, dan kan je zelf ook vragen of het met school te maken heeft? Met haar klas? Met haar vriendinnen? Over hoe ze zich voelt? Iets wat ze graag wil veranderen, maar niet weet hoe?
Je geeft zelf aan dat je vrij angstig bent aangelegd. Ik vind het daarom moedig dat je hier raad komt vragen. Kun je de adviezen hier ook als een soort 'reality check' lezen? Soms is het leven gewoon niet leuk (zeker niet als je puber bent), maar dat hoort ook bij het leven.
Bellebelle schreef op 02-12-2025 om 21:44:
Je geeft zelf aan dat je vrij angstig bent aangelegd. Ik vind het daarom moedig dat je hier raad komt vragen. Kun je de adviezen hier ook als een soort 'reality check' lezen? Soms is het leven gewoon niet leuk (zeker niet als je puber bent), maar dat hoort ook bij het leven.
Dank je, want ik weet dat die openheid over mijn angst nog weleens een berg aan 'commentaar' kan opleveren of dat ik daar door niet serieus genomen word. Ik probeer de achtergrond over mijn angsten te geven, maar hoop niet dat mijn constatering over haar daarmee 'ongeldig' is.
Ik snap ook dat het lijkt alsof ik haar de ruimte niet geef om even te rusten. Dat is niet de bedoeling, alleen als we haar volledig haar gang laten gaan nu dan ligt ze 24/7 in bed met de gordijnen hartstikke dicht eindeloos te scrollen, komt ze er niet uit om te eten oid en ik ben van mening dat dat nu gewoon misschien niet het beste is. Geen frisse lucht, geen daglicht, geen ritme en ook niet eten - iets wat toch al moeizaam gaat (nee, ze heeft geen eetstoornis). En ze hoeft echt niet heel de dag op te zitten he, don't get me wrong. Verder leggen we geen druk, ze moet niks, ze hoeft niets en er is alle begrip. Heb contact gehad met school om te zien of ze tijdelijk even wat af kan schakelen en alleen voor het hoognodige op school hoeft te zijn. Ze heeft namelijk wel tentamens die ze graag wil doen.
En toe aan vakantie wat jij zegt, Bridget, dat kan ook meespelen.
Ik heb allerlei vragen gesteld en suggesties gedaan (als in: word je misschien bedreigd, gaan er vervelende foto's van jou rond etc.), maar ze zegt dat dat niet zo is en dat ze gewoon niet weet hoe ze zich voelt en waardoor. Wel dat ze het gewoon even zat is om af te spreken, continue in contact te zijn met vrienden en al het drama eromheen.
Een daglichtlamp bij het ontbijt (zie onder voor de snelle planga variant, maar een gewone lamp kan ook) en eventueel vitamine bijslikken (let op; teveel van bepaalde vitamines kan ook schadelijk zijn).
Dat ze vroeger geen winterdip had, betekent niet dat die nu niet de kop opsteekt, zeker in combinatie met veranderende hormonen, mogelijk griepje en sociale meh. Kan net die kleine lamlendige randjes eraf halen, waardoor ze wat makkelijker in beweging komt.
Kan niet zo heel veel kwaad (laat je wel goed voorlichten).
Verder medische redenen uitsluiten en zo snel mogelijk toch wat in beweging komen. Al is het maar even naar de winkel lopen voor iets lekkers als de zon even schijnt. Van mij zou ze waarschijnlijk ook zo snel mogelijk weer naar school moeten. Naschoolse activiteiten/vrienden, daar zou ik wat soepeler in zijn. Maar een beetje ritme houden is belangrijk, lamlendigheid voedt lamlendigheid.
En bij echte depressie gaat alles hierboven niet op. Dat vereist een andere aanpak.
Sterkte.
