stiefdochter van 17 jaar - geen respect meer
hallo allen,
ik wil mijn verhaal delen, want ik ben soms ten einde raad.
Sinds 4 jaar woon ik samen met mijn partner, hij heeft een dochter (Sofie) die, destijds ik bij hem ging wonen, 13/14 jaar was, zij is altijd een schat van een meisje geweest, helpen met kleine dingen in het huishouden, vriendelijk, lief, beleefd.... Helaas is hier een hele ommeslag in gebeurd. Sinds haar 16de (zomer van 2022) heeft ze een vriendje, hij is een jaar ouder dan haar. Sindsdien heb ik haar gedrag beetje bij beetje zien veranderen van dat lieve meisje naar een arrogante, onfatsoenlijke puber. Het is ook een feit dat haar vriendje van een lage komaf is, van een familie die allemaal van het ocmw leven, geen enkele zus of broer van hem heeft ooit een job gehad en ze staan bekend voor vechtpartijen. En ze wonen allemaal onder hetzelfde dak , hele dagen te niksen. Als je zijn familie ziet dan kan je ze een beetje vergelijken met de flodderfamilie. Echter de moeder van Sofie heeft die relatie direct goedgekeurd (I don't get it). Aangezien de opvoeding bij haar moeder gebeurd en er nooit overleg is met mijn partner.. heeft hij als vader niet veel in de pap te brokken.
Sofie komt enkel in de weekends bij ons en in de week woont ze bij haar moeder.
Nu het begin van het verhaal: de eerste keer dat ze met haar vriendje bij ons kwam in het weekend (zomer 2022) wist ik niet wat ik allemaal zag.
Die gast ging zich onmiddellijk in de zetel neerleggen, alsof hij kind aan huis was.
Mijn partner (vader van sofie) zei hier niets op, tja hij wist eigenlijk niet hoe te reageren.
Hij was zelf stomverbaasd en heeft die dag een beetje de vlucht genomen door met een biertje op ons terras naar een voetbalmatch te gaan kijken. Echter ik was in de woonkamer naar het nieuws aan het kijken, terwijl Sofie bij hem ging liggen in de zetel en ze zonder schaamte elkaar begonnen af te likken, hij met zijn hand in haar broek , ik hoef er geen tekeningtje erbij te maken. Aangezien ik nooit een rol heb moeten spelen in haar opvoeding, kon en mocht ik hier ook niets op zeggen. En plus ik wist niet wat ik zag.. Ik vond het een zo onfatsoenlijke en genante situatie, dat ik mijn partner ben gaan vergezellen op het terras. Ik voelde mij eigenlijk teveel in mijn eigen huis, 2 vrijende pubers in mijn zetel... Ik sprak toen mijn partner hierover aan en hij minimaliseerde de situatie en telkens hij binnen een kijkje ging nemen, hadden ze al snel hun gsm genomen om te doen dat ze onschuldig aan het gsm'en waren. Als ik binnenkwam deden ze gewoon verder alsof ik er niet was, ook wat later was de jongeheer rustig aan zijn ballen aan het krabben onder mijn ogen, ongegeneerd. Ik dacht toen wat een onbeschoft, ongemanierd ventje.
Ook sinds Sofie haar vriendje heeft, heb ik geen enkel gesprek meer met haar, ze praat gewoon niet meer tegen mij en ze heeft een grote mond gekregen. Als ik iets vraag krijg ik een korte ja of nee. De band die we hadden is er niet meer.
Ze spreekt mij enkel nog aan als ze iets nodig heeft, als ik bijvoorbeeld iets moet wassen in de wasmachine of als ik iets moet kopen, bv een parfum. Voor de rest negeert ze mij compleet.
Ik mag ook niets weigeren, als ze iets wil , dan moet ik dat stante pede doen, anders krijg ik de wind van voren.
Beetje bij beetje is zij chef geworden in huis en mijn partner heeft geen grip meer op haar en ik ben hier de dupe van. Ik kan mij niet van de indruk ontdoen, dat zij mij als geldschieter en poetsvrouw beziet, haar dienster.
Het laatste jaar is de situatie aan het escaleren, nog meer arrogantie en ordinair gedrag.
Ook haar vriendje zegt nooit een woord tegen mij en elk weekend is hij er ook bij. Hij blijft overnachten, ontbijten, lunchen en souperen bij ons. Nog NOOIT heeft hij nog maar 1x een dank u gezegd als ik het eten op tafel zet of bv het is lekker. Geen enkele dankbaarheid, geen enkel woord. Als ik iets vraag, antwoord hij mij niet.
Net voor laatste kerstmis kreeg ik plots een whatsappje van Sofie. Eerlijk gezegd, ik blij dat ze contact met me nam, oh er is hoop..... helaas.
Ze vroeg mij via whatsapp of ik wilde bijleggen voor het kerstcadeau van haar vader.
oh tof dacht ik....
Een voetbaltruitje dat hij graag zag, kostprijs 100euro.
Ik heb haar toen voorgesteld dat ik 60euro ging bijleggen, zij blij en ik blij dat ik een contact met haar had.
Nu komt het, met kerstmis pakt mijn partner zijn cadeau uit en het truitje pastte perfect.
Hij knipte dus het etiket eruit en toen zag ik de prijs erop, 80euro.... ipv 100euro.
Ik heb dit toen nagekeken op internet en effectief , het truitje kostte maar 80euro....
Ik heb (en kon niet, durfde niet) hier toen niets van gezegd, maar vroeg mij ten stelligste af waarom zij heeft gelogen over de aankoopprijs....tja opdat ik meer zou geven natuurlijk....
Ook elke kerstmis is haar vriendje erbij en kopen wij ook een cadeau voor hem.
Vice versa, koopt hij niets voor ons, hij komt steeds met lege handen binnen.
Ook koop ik altijd een mooi duur cadeau voor Sofie, omgekeerd krijg ik van haar telkens iets van amper 10euro, terwijl ze voor haar vader en haar vriend cadeau's van rond de 100euro koopt. Geeft mij het gevoel van de dienster te zijn die ook een kleinigheidje heeft gehad.
Wat ze ook al gedaan heeft is mijn spulletjes in de badkamer wegnemen en die in een kast verstoppen. Als ik haar daarover aansprak, haar vroeg waarom ze mijn spullen uit de badkamer had weggenomen, dan antwoordde ze : zomaar , ik verveelde mij......
Ze is mij meer en meer een onbehaaglijk gevoel aan het geven, mij aan het uitsluiten in alles.
Het maakt mij zo verdrietig en ik sta machteloos hiertegen.
Want het ergerlijke hieraan is , dat mijn partner, meestal niet aanwezig is als ze mij denigrerend aanspreekt of dingen uitsteekt.
Mijn verjaardag vergeet ze ook telkens , maar van mij verwacht ze een mooi cadeau voor haar verjaardag.
Ik krijg ook geen gehoor of steun bij mijn partner, het is zijn dochterje , de engel en ik moet mijn mond houden.
Ik weet zeker dat hij enkel zo reageert omdat hij het niet wil inzien, hij zegt mij ook dat hij het niet wil weten....
Elk weekend is een verschrikking voor mij, ik moet plaats maken voor hun, ik moet haar gehoorzamen en er is geen enkel leuk moment, gesprek.
Nog een voorbeeld, soms haalt ze het bedovertrek en hoeslaken van haar bed om te wassen en ze gooit dat in het midden van de traphal, zoals je handdoeken op de grond gooit in een hotel voor de housekeeping. Als mijn partner dan vraagt om dat in de wasmand te gooien, dan kijkt ze verbaasd en vraagt ze: waarom moet ik dit doen? Zij verwacht van mij dat ik alles opruim en opkuis.... zij beziet mij niet als een lid van de familie, niet meer.... en ik begrijp het niet, is dit nu de slechte invloed van haar vriendje en zijn familie?
Wie herkent deze situatie?
Pubers hebben vaak veel bewondering voor figuren die zich tegendraads gedragen. Dat zien ze als kracht. Bij het volwassen worden zien ze dat het geen kracht is en dan gaat het vaak over en gaan ze échte kracht bewonderen.
Het is ook mijn persoonlijke ervaring dat als je ouders zich verzetten tegen je vriendje, jij de vriend met hand en tand gaat verdedigen en je blijft dan veel langer bij het vriendje dan je had gedaan als de ouders zich neutraal hadden opgesteld.
Natuurlijk hoef je je boel niet laten vernielen en je hoeft ook niets te financieren. Dat is het andere uiterste. Je vriend is je man niet en het kind is niets van jou dus je hoeft er geen eigen geld aan te besteden.
Eens met de meeste reacties: jij, maar vooral je partner zullen echt grenzen moeten gaan stellen. Op de lange termijn levert dit veel meer op dan steeds deze bizarre conlicten. Wtf, op de bank met zijn handen in haar broek? Dat durven ze bij de Mac (of quick, denk dat je Vlaams bent?) Ook niet. Maar de vader moet wel voorop en jou steunen.
Waarom zou je er niets van mogen zeggen als ze zitten te vozen op de bank? Jij woont toch ook in huis?
Tijd voor afspraken, al zal je eerst een hartig woordje met je man moeten spreken. Je bent geen huissloof of geldschieter of wat dan ook. Dus kom voor jezelf op!
Ik snap wel dat het lastig is omdat je haar moeder niet bent en denkt dat je hier niets over zeggen kan. En je doet dit ook al jaren niet (omdat het niet nodig was) maar je zal nu echt wel moeten, want ze zoekt echt jouw grenzen op. Van dat vozen op de bank zou ik toch wel wat zeggen (ook al is dat moeilijk) ben jij iemand die confrontatie mijdend is? Dan is het nog lastiger. Je vriend (haar vader) zou jou hierin echt moeten steunen en niet tegen jou zeggen 'ik heb het niet gezien, dus ik weet het niet' hij moet achter jou staan en gewoon zeggen dat ze voor dat gedrag maar naar hun slaapkamer gaan.
Verder zou ik niets voor haar betalen, waarom zou je voor haar parfum en luxe shampoo kopen? Gewoon niet meer doen. En als je het aanspreken moeilijk vindt van het cadeau, vanaf nu dat niet meer samen doen, je kan haar blijkbaar niet vertrouwen, dan zou ik dit soort dingen vermijden.
En ik zou vaker weggaan in het weekend, als zij er is. Je vriend lost het zelf maar op, nu ben jij het mikpunt lijkt het wel.
Ik kan mij jou zorgen goed voorstellen. En ook vooral het type vriendje en zijn familie. En het klinkt als een tokkie familie met dat vechten, wat jij beschrijft. Heel, heel erg zorgelijk!
Het gaat namelijk niet eens zozeer om het pubbergedrag (waarin je best grenzen aan mag geven en met wat humor er een andere draai aan geven) of dat dochter een vriendje heeft. Maar wel het type vriendje! En zijn invloed op haar (en wellicht ook zijn familie).
Je beschrijft haar als een lief en sociaal en behulpzaam meisje, die een enorme omzwaai laat zien in haar gedrag.
Is het een 'kwetsbaar' meisje? Is ze makkelijk beïnvloedbaar? Is ze voldoende weerbaar? Want het klinkt als een situatie waartegen ze beschermt moet worden. Kan ze een juiste keuze maken tussen goed en fout? Weet ze qua 'rode vlaggen' waar ze op moet letten bij jongens? Is dit ooit met haar besproken? Vindt ze zichzelf de moeite waard en heeft ze voldoende zelfvertrouwen om deze keuze te kunnen maken en 'juist' te beoordelen?
Jou man mag natuurlijk grenzen aangeven.
Heeft haar moeder zorgen over deze situatie?
Catz schreef op 23-01-2024 om 19:09:
Reactie aan iedereen, haar moeder en meter zijn steenrijk. Zij zelf zwemt ondertss ook in de luxe en heeft een bankrekening van meer dan 10.000euro... toch dien ik haar parfum, luxe salon shampoo te betalen, ik heb maar een simpel bediendeloon... ik vind hier veel botte Reacties tussen.. als jullie het hele verhaal maar eens wisten... en idd mijn vriend is alle controle kwijt over haar en bang haar te verliezen..en ik overweeg om hem te verlaten want idd ik voel mij niet gerespecteerd en hij werkt het op mij uit...EN ik heb absoluut geen hoge dunk van mezelf, ik kom ook uit een arbeidsgezin en veel respect voor de mensen die werken , maar geen respect voor de profiteurs en vechters... en dus ja ik moet haar vriendje niet... hij geeft me de kriebels... hij houd ervan om egels dood te rijden...hilarisch vind hij... en in de winter gaan jagen op konijnen en herten in de Ardennen , voor de lol.. maar school of werk is vreemd voor hem.... ik zal dus ook nooit mijn cavia's alleen laten met hem. Ik had hier gewoon wat gehoopt op positieve steun en raad.. maar wat is me dat hier... maatschappij is echt gewoon rot
Niemand hier beweert dat het vriendje een lot uit de loterij is. Maar hoe meer jij laat merken hem niet te mogen, hoe meer je stiefdochter hem vast zal proberen te houden. Zo werkt dat gewoon bij pubers. Hier in Nederland hanteren we dan het gezegde dat je zo’n jongen het graf in moet prijzen.
Dat jij alle goede (!) raad die hier gegeven wordt niet positief (genoeg) vindt is erg jammer, dan lees je toch niet goed denk ik. Door je opmerking over lage komaf zet je gewoon een bepaalde toon, en daar wordt op gereageerd. Maar als je dat stukje weglaat, staat er in de meeste reacties hetzelfde, namelijk kom voor jezelf op. Je hoeft echt niet te accepteren wat er allemaal gebeurt. Als je partner dat accepteert moet hij dat zelf weten, maar jij kan prima zelf je eigen grenzen aangeven. En als dat niet voldoende helpt kun je dus zelf weggaan, al of niet samen met je partner.
Catz schreef op 23-01-2024 om 19:09:
Reactie aan iedereen, haar moeder en meter zijn steenrijk. Zij zelf zwemt ondertss ook in de luxe en heeft een bankrekening van meer dan 10.000euro... toch dien ik haar parfum, luxe salon shampoo te betalen, ik heb maar een simpel bediendeloon... ik vind hier veel botte Reacties tussen.. als jullie het hele verhaal maar eens wisten... en idd mijn vriend is alle controle kwijt over haar en bang haar te verliezen..en ik overweeg om hem te verlaten want idd ik voel mij niet gerespecteerd en hij werkt het op mij uit...EN ik heb absoluut geen hoge dunk van mezelf, ik kom ook uit een arbeidsgezin en veel respect voor de mensen die werken , maar geen respect voor de profiteurs en vechters... en dus ja ik moet haar vriendje niet... hij geeft me de kriebels... hij houd ervan om egels dood te rijden...hilarisch vind hij... en in de winter gaan jagen op konijnen en herten in de Ardennen , voor de lol.. maar school of werk is vreemd voor hem.... ik zal dus ook nooit mijn cavia's alleen laten met hem. Ik had hier gewoon wat gehoopt op positieve steun en raad.. maar wat is me dat hier... maatschappij is echt gewoon rot
Waarom zou jij dat moeten betalen? Haar vader kan dat toch doen?
Maar, eerlijk is eerlijk, ik zou lekker vertrekken en de vader het uit laten zoeken met dochter. Hij laat je gewoon in de kou staan en is banger om zijn dochter te verliezen dan jou. Onbewust heeft hij de keuze al gemaakt. En met het vriendje van dochter zou ik helemaal niet aan 1 tafel willen zitten met z'n sadistisch gedrag.
Maar waarom ‘moet’ je het allemaal doen? Nee is ook een antwoord. En dan is zij boos op je. So what? Waarom is dat een probleem voor jou? Waarom maak/voel je je zo ondergeschikt aan haar? Dat hoeft toch helemaal niet? Ik denk dat je voor haar beter kunt verbergen dat het je zo enorm raakt. Dan gaat de lol er wel af.
Ahja, met pubers is het echt wel wat (flink) jongleren en koorddansen.
Jammer dat je niet op het voos- gedrag de eerste dag hebt gereageerd. Begrijpelijk hoor, ik reageer zelf soms ook te traag en laat me verrassen. Zoiets verzin je toch gewoon ook niet?!
Maar het zet gewoon de toon. Helaas, pindakaas. Je hebt jezelf 10-0 achter gezet. Dat kun je hen eigenlijk ook niet zo heel kwalijk nemen….het werkt gewoon zo en daar zijn ze zich vast niet zo bewust van ook. Je hebt nu gecommuniceerd: ‘ach, let niet op mij, ik ben er niet!! Negeer me maar gewoon. Doe alsof ik er niet ben. Of weet je wat? Ik ga zelf wel weg, nog leuker voor jullie’.
Dit kun je heel goed ombuigen, maar daar is wel heel wat voor nodig, nu de lijnen eenmaal uitgezet zijn.
Eerlijk gezegd denk ik, je verhaal lezend, dat het moeilijk voor je is, ik zou er hulp bij zoeken. Ga naar een coach, doe een assertiviteitstraining, volg toneellessen, een zelfverdedigingscursus. Opties zat.
Wat ik zelf niet zou doen is je partner vragen je in bescherming te nemen. Daarmee maak je jezelf nog kleiner.
Wat je wel kunt doen is eisen stellen aan je partner. Je kunt best eisen dat als jij een weekend weg gaat (vooral doen!) het bij terugkomst netjes is. Hoe hij dat regelt met dochter zoekt hij zelf maar uit.
Wat ook zou kunnen is dat dochter last van schaamte gevoelens oid naar jou toe. Door het gevoos of meer algemeen omdat ze jouw afkeuring vast voelt of oppikt. Daar kan ze misschien moeilijk mee overweg.
Als je in deze relatie wilt blijven zou ik naast jezelf afgrenzen en zorgen dat je er veel minder last van hebt ook insteken op verbeteren van de relatie met het meisje.
Is er niks dat jullie samen kunnen doen? Leuk zo’n parfum kopen voor haar maar dat kunnen jullie ook samen gaan doen in een vreemde stad bijv.
Verder wil ik aangeven dat ik een hoop herken t.a.v. mijn eigen kinderen. Ik voel me ook geregeld een enorme huissloof en worstel daar bij tijd en wijle nog best mee ook al zijn ze wat ouder al. Het blijft laveren. Grenzen aangeven maar niet teveel want dan raakt sfeer verziekt. En altijd in proportie, vooral ook oog voor de dingen die wel goed gaan hoe klein ook. Na flink wat complimenten en positieve aandacht kan dochter hier wat kritiek veel beter handelen
Eigenlijk zo logisch als wat. Toch vergeet ik dit zelf nog geregeld.
Weg wezen daar! Deze man vind het prima dat jij zo behandeld wordt en doet zelf mee door alles voor je te laten liggen.
Ik zou er niet eens aan beginnen ook maar iets van verbetering te verwachten. Dus: gaan ! Laat je vooral niet wijsmaken dat dit normaal pubergedrag is. Je gaat ook niet zo zeer weg om het meisje maar om de partner die jou niet gesteund heeft en dit ook nooit gaat doen omdat hij totaal geen respect voor je heeft.
Pippeltje schreef op 24-01-2024 om 02:27:
Weg wezen daar! Deze man vind het prima dat jij zo behandeld wordt en doet zelf mee door alles voor je te laten liggen.
Ik zou er niet eens aan beginnen ook maar iets van verbetering te verwachten. Dus: gaan ! Laat je vooral niet wijsmaken dat dit normaal pubergedrag is. Je gaat ook niet zo zeer weg om het meisje maar om de partner die jou niet gesteund heeft en dit ook nooit gaat doen omdat hij totaal geen respect voor je heeft.
Dit zeg je heel goed.
Ik kan er niet met mijn verstand bij dat iemand doet alsof dit onder de categorie normaal pubergedrag valt.
Man is minstens net zo schuldig door niks te doen en te verwachten dat zijn vrouw als onbetaalde dienstmeid fungeert.
’Normaal’ is ook maar een bandbreedte. Ik heb nog wel erger meegemaakt…
Ik wil niet zeggen dat het gedrag van stiefdochter TO haar eigen schuld is, maar ze heeft het gedrag van stiefdochter natuurlijk wel enorm gefaciliteerd door er voorheen nooit wat van te zeggen. Dan kan iedereen hier wel naar de vader wijzen (die natuurlijk in eerste instantie verantwoordelijk is om in te grijpen) maar TO had zelf allang tegengas kunnen en zelfs moeten geven. Iets terugdraaien is altijd ingewikkelder dan het voorkomen. Dus ik vind dat TO nu zelf haar grenzen aan moet geven. Maar omdat je een puber niet meer voor straf naar haar kamer stuurt dat wel lastig. Vandaar de suggestie om zelf weg te gaan.
En natuurlijk moet er een goed gesprek met pa plaatsvinden. Maar ik snap best dat als hij het bewuste gedrag niet zelf meemaakt hij het lastig vindt om de kant van zijn partner te kiezen, tégen zijn dochter. In elk ander draadje zou hier heel hard geroepen worden dat zijn kind op de eerste plek hoort te komen bij hem…
Dus de sleutel ligt naar mijn idee echt bij TO. Ook al omdat je een ander niet kunt veranderen, alleen je eigen gedrag en hoe je met gedrag van anderen omgaat. Daar heb ik verschillende suggesties voor aangedragen.
Als mijn zoon dit gedrag bij zijn stiefmoeder zou vertonen verwacht ik van haar dat ze daar wat van zegt, net als van elke andere volwassene.
Dit heeft niets met bemoeien met de opvoeding door een stiefouder te maken, dit heeft alles met gewone fatsoensnormen te maken. Door er niets van te zeggen en het aan de ouder over te willen laten heb je jezelf 10 -0 achter gezet.
Op het moment dat ze gingen vissen had je gewoon kunnen zeggen: zeg stop daar eens mee, dat doe je maar lekker op je kamer maar niet hier. En die ruzie zou ik gewoon aan gaan.
Jonagold schreef op 24-01-2024 om 13:35:
’Normaal’ is ook maar een bandbreedte. Ik heb nog wel erger meegemaakt…
"Erger" is ook maar een bandbreedte.
Zo kan je niks meer zeggen natuurlijk.
Dit is ver boven gemiddeld schandalig gedrag. Wat TO ondergaat is bij de beesten af, vooral omdat ze helemaal niet gesteund wordt door man. Waarom ruimt hij die rommel niet op?
Jonagold schreef op 24-01-2024 om 13:35:
"In elk ander draadje zou hier heel hard geroepen worden dat zijn kind op de eerste plek hoort te komen bij hem…"
Juist. En wat maakt did draadje zo anders dan? Dat deze situatie niet in de buurt van de "normaal" opstandig pubergedrag is.
@Catz, je moet je niet zo op de kast laten jagen.
Iedere keer als je iets ziet dat je stoort, kan dat een actie van hen of van haar zijn om je op de kast te jagen. Dat is m.i. stapje erger dan pubergedrag. Ik zie het als pestgedrag. Bv dat gedoe in de zetel; puur kijken hoe jij gaat reageren om te toetsen waar jij bij haar vader staat of dat gedoe met de parfum; puur om te zien hoe je in gareel springt om de lieve vrede te bewaren.
Bij iedere keer dat je ‘getest’ wordt, denk je in vervolg maar;’ je bent echt niets meer dan de pestkoppen op schoolplein. Als je mijn dochter was had ik je laten weten dat mensen niet zo met elkaar om gaan.’
Je kan je aanmelden bij een sportschool en op de middagen dat je je even klaar met op eieren lopen omdat je partner niets doet, gaan sporten. Misschien willen jullie dan wel even samen gaan sporten... Maar doe iets waardoor die opvoeding van zijn dochter niet bij jou komt te liggen.
En koop ook niet te veel lekkere dingen in huis; zo blijven ze helemaal in die zetel plakken.
Ik neem aan dat de jongedame op haar kamer ook een tv heeft hangen; je kan haar gerust naar haar kamer sturen als ze zich in de huiskamer onwenselijk gedrag laat zien.