stiefdochter van 17 jaar - geen respect meer
hallo allen,
ik wil mijn verhaal delen, want ik ben soms ten einde raad.
Sinds 4 jaar woon ik samen met mijn partner, hij heeft een dochter (Sofie) die, destijds ik bij hem ging wonen, 13/14 jaar was, zij is altijd een schat van een meisje geweest, helpen met kleine dingen in het huishouden, vriendelijk, lief, beleefd.... Helaas is hier een hele ommeslag in gebeurd. Sinds haar 16de (zomer van 2022) heeft ze een vriendje, hij is een jaar ouder dan haar. Sindsdien heb ik haar gedrag beetje bij beetje zien veranderen van dat lieve meisje naar een arrogante, onfatsoenlijke puber. Het is ook een feit dat haar vriendje van een lage komaf is, van een familie die allemaal van het ocmw leven, geen enkele zus of broer van hem heeft ooit een job gehad en ze staan bekend voor vechtpartijen. En ze wonen allemaal onder hetzelfde dak , hele dagen te niksen. Als je zijn familie ziet dan kan je ze een beetje vergelijken met de flodderfamilie. Echter de moeder van Sofie heeft die relatie direct goedgekeurd (I don't get it). Aangezien de opvoeding bij haar moeder gebeurd en er nooit overleg is met mijn partner.. heeft hij als vader niet veel in de pap te brokken.
Sofie komt enkel in de weekends bij ons en in de week woont ze bij haar moeder.
Nu het begin van het verhaal: de eerste keer dat ze met haar vriendje bij ons kwam in het weekend (zomer 2022) wist ik niet wat ik allemaal zag.
Die gast ging zich onmiddellijk in de zetel neerleggen, alsof hij kind aan huis was.
Mijn partner (vader van sofie) zei hier niets op, tja hij wist eigenlijk niet hoe te reageren.
Hij was zelf stomverbaasd en heeft die dag een beetje de vlucht genomen door met een biertje op ons terras naar een voetbalmatch te gaan kijken. Echter ik was in de woonkamer naar het nieuws aan het kijken, terwijl Sofie bij hem ging liggen in de zetel en ze zonder schaamte elkaar begonnen af te likken, hij met zijn hand in haar broek , ik hoef er geen tekeningtje erbij te maken. Aangezien ik nooit een rol heb moeten spelen in haar opvoeding, kon en mocht ik hier ook niets op zeggen. En plus ik wist niet wat ik zag.. Ik vond het een zo onfatsoenlijke en genante situatie, dat ik mijn partner ben gaan vergezellen op het terras. Ik voelde mij eigenlijk teveel in mijn eigen huis, 2 vrijende pubers in mijn zetel... Ik sprak toen mijn partner hierover aan en hij minimaliseerde de situatie en telkens hij binnen een kijkje ging nemen, hadden ze al snel hun gsm genomen om te doen dat ze onschuldig aan het gsm'en waren. Als ik binnenkwam deden ze gewoon verder alsof ik er niet was, ook wat later was de jongeheer rustig aan zijn ballen aan het krabben onder mijn ogen, ongegeneerd. Ik dacht toen wat een onbeschoft, ongemanierd ventje.
Ook sinds Sofie haar vriendje heeft, heb ik geen enkel gesprek meer met haar, ze praat gewoon niet meer tegen mij en ze heeft een grote mond gekregen. Als ik iets vraag krijg ik een korte ja of nee. De band die we hadden is er niet meer.
Ze spreekt mij enkel nog aan als ze iets nodig heeft, als ik bijvoorbeeld iets moet wassen in de wasmachine of als ik iets moet kopen, bv een parfum. Voor de rest negeert ze mij compleet.
Ik mag ook niets weigeren, als ze iets wil , dan moet ik dat stante pede doen, anders krijg ik de wind van voren.
Beetje bij beetje is zij chef geworden in huis en mijn partner heeft geen grip meer op haar en ik ben hier de dupe van. Ik kan mij niet van de indruk ontdoen, dat zij mij als geldschieter en poetsvrouw beziet, haar dienster.
Het laatste jaar is de situatie aan het escaleren, nog meer arrogantie en ordinair gedrag.
Ook haar vriendje zegt nooit een woord tegen mij en elk weekend is hij er ook bij. Hij blijft overnachten, ontbijten, lunchen en souperen bij ons. Nog NOOIT heeft hij nog maar 1x een dank u gezegd als ik het eten op tafel zet of bv het is lekker. Geen enkele dankbaarheid, geen enkel woord. Als ik iets vraag, antwoord hij mij niet.
Net voor laatste kerstmis kreeg ik plots een whatsappje van Sofie. Eerlijk gezegd, ik blij dat ze contact met me nam, oh er is hoop..... helaas.
Ze vroeg mij via whatsapp of ik wilde bijleggen voor het kerstcadeau van haar vader.
oh tof dacht ik....
Een voetbaltruitje dat hij graag zag, kostprijs 100euro.
Ik heb haar toen voorgesteld dat ik 60euro ging bijleggen, zij blij en ik blij dat ik een contact met haar had.
Nu komt het, met kerstmis pakt mijn partner zijn cadeau uit en het truitje pastte perfect.
Hij knipte dus het etiket eruit en toen zag ik de prijs erop, 80euro.... ipv 100euro.
Ik heb dit toen nagekeken op internet en effectief , het truitje kostte maar 80euro....
Ik heb (en kon niet, durfde niet) hier toen niets van gezegd, maar vroeg mij ten stelligste af waarom zij heeft gelogen over de aankoopprijs....tja opdat ik meer zou geven natuurlijk....
Ook elke kerstmis is haar vriendje erbij en kopen wij ook een cadeau voor hem.
Vice versa, koopt hij niets voor ons, hij komt steeds met lege handen binnen.
Ook koop ik altijd een mooi duur cadeau voor Sofie, omgekeerd krijg ik van haar telkens iets van amper 10euro, terwijl ze voor haar vader en haar vriend cadeau's van rond de 100euro koopt. Geeft mij het gevoel van de dienster te zijn die ook een kleinigheidje heeft gehad.
Wat ze ook al gedaan heeft is mijn spulletjes in de badkamer wegnemen en die in een kast verstoppen. Als ik haar daarover aansprak, haar vroeg waarom ze mijn spullen uit de badkamer had weggenomen, dan antwoordde ze : zomaar , ik verveelde mij......
Ze is mij meer en meer een onbehaaglijk gevoel aan het geven, mij aan het uitsluiten in alles.
Het maakt mij zo verdrietig en ik sta machteloos hiertegen.
Want het ergerlijke hieraan is , dat mijn partner, meestal niet aanwezig is als ze mij denigrerend aanspreekt of dingen uitsteekt.
Mijn verjaardag vergeet ze ook telkens , maar van mij verwacht ze een mooi cadeau voor haar verjaardag.
Ik krijg ook geen gehoor of steun bij mijn partner, het is zijn dochterje , de engel en ik moet mijn mond houden.
Ik weet zeker dat hij enkel zo reageert omdat hij het niet wil inzien, hij zegt mij ook dat hij het niet wil weten....
Elk weekend is een verschrikking voor mij, ik moet plaats maken voor hun, ik moet haar gehoorzamen en er is geen enkel leuk moment, gesprek.
Nog een voorbeeld, soms haalt ze het bedovertrek en hoeslaken van haar bed om te wassen en ze gooit dat in het midden van de traphal, zoals je handdoeken op de grond gooit in een hotel voor de housekeeping. Als mijn partner dan vraagt om dat in de wasmand te gooien, dan kijkt ze verbaasd en vraagt ze: waarom moet ik dit doen? Zij verwacht van mij dat ik alles opruim en opkuis.... zij beziet mij niet als een lid van de familie, niet meer.... en ik begrijp het niet, is dit nu de slechte invloed van haar vriendje en zijn familie?
Wie herkent deze situatie?
Dit gedrag is niet normaal, ook niet voor pubers. Grenzen opzoeken hoort erbij, maar die moeten dan wel gesteld worden. Sommige activiteiten doe je niet in het openbaar, zoals jezelf bevredigen, in elkaars broek zitten of seksen. Ook niet als je puber bent.
Ik vind ook niet dat alleen de eigen ouders een kind mogen opvoeden. Als mijn kind een vriendinnetje te spelen heeft en die doet iets wat bij ons niet mag, dan zeg ik daar ook wat van. Als iemand over jouw grenzen gaat, dan mag je daar wat van zeggen.
Daarbij 'hoef' jij helemaal niet zo veel als je denkt. Je hoeft geen dure spullen voor haar te kopen. Ook niet als zij dat wil. Je kunt gewoon zeggen dat ze ouders heeft, zakgeld en eventueel een baantje kan zoeken.
Verder komt de vriend in kwestie over als een psychopaat. Als je ervan geniet om dieren te doden, expres, dan zit er in je hoofd iets niet goed. Als je jezelf gaat zitten bevredigen openbaar bij andere mensen thuis evenmin.
Wat ik niet begrijp van je partner is dat hij hier geen grenzen in stelt. Waarom accepteert je partner dat zijn dochter en haar vriend jou zo behandelen?
En je kind op 1 zetten is iets anders dan alles maar goed vinden omwille van de lieve vrede. Op de lange termijn is je kind daar ook niet bij gebaat.
Miraval schreef op 24-01-2024 om 22:23:
[..]
Is dit niet de stiefdochter zelf?
Mijn god wat een vreemde reacties.
Dat dacht ik ook al aan, komt niet geloofwaardig over. Is het niet de stiefdochter dan is het een puber die denkt leuk te zijn 
Ik zou het contact met stiefdochter voorlopig beperken tot een uiterst minimum. Het is geen gezonde situatie om elk weekend deze vorm van onrespectvol gedrag te moeten ondergaan. Je zegt dat je af en toe bij je moeder of elders gaat logeren. Kan je je moeder in vertrouwen nemen en eventueel de komende tijd elk weekend bij haar doorbrengen? Op die manier breek je een tijdje met de situatie. Dan is het de taak van je partner om te koken en hun rommel op te ruimen.
Ik zou echt alle hulp die je momenteel geeft aan het meisje stopzetten tot ze zich neutraal en beleefd gedraagt naar jou toe: niets voor haar kopen, geen dure shampoos en dergelijke, geen eten/snacks/drank voorzien voor de weekends, geen was en plas meer voor haar, geen rommel opruimen (zelfs al blijft die dan de rest van de week liggen).
Even alle zorg en verantwoordelijkheid in de handen van de vader leggen. Als hij de weekends alleen met dit duo moet doorbrengen, gaat het na verloop van tijd misschien tot hem doordringen dat dit geen leefbare situatie is.
Misschien ook overwegen om eens met een psycholoog te gaan praten. Dan kan je er aan werken om dadelijk te reageren als je voelt dat iemand je grenzen van beleefdheid en respect overschrijdt.
OMG! Adam Curry ben jij that really??! 
iedereen zit heel erg op het gebrek aan respect en daar mag je zeker grenzen aan stellen.
Toch zou mijn grootste zorg haar relatie zijn. Die jongen klinkt zo verschrikkelijk fout en slecht.
Echt, bel haar moeder en geef jou ervaringen aan en ook jou alarmbellen. Dat zou ik heel erg waarderen in deze situatie. Hij heeft slechte invloed op haar en komt gestoord over. Dat meisje komt kwetsbaar over, dus zij moet uit die situatie gehaald worden
BritgetJones007 schreef op 25-01-2024 om 09:11:
iedereen zit heel erg op het gebrek aan respect en daar mag je zeker grenzen aan stellen.
Toch zou mijn grootste zorg haar relatie zijn. Die jongen klinkt zo verschrikkelijk fout en slecht.
Echt, bel haar moeder en geef jou ervaringen aan en ook jou alarmbellen. Dat zou ik heel erg waarderen in deze situatie. Hij heeft slechte invloed op haar en komt gestoord over. Dat meisje komt kwetsbaar over, dus zij moet uit die situatie gehaald worden
Heb jij zelf pubers? Ben jij zelf puber geweest? Ik moet de puber nog tegenkomen die braaf ja en amen zegt als ouders vinden dat die jongen geen relatiemateriaal is en dat de relatie verbroken moet worden... En TO schreef al dat de moeder het allemaal prima vindt. Wat ik me afvraag hoor, wellicht realiseert moeder zich dat ze er niks mee kan en dénkt TO alleen maar dat moeder het prima vindt. Wat ook nog kan is dat vriendje veel minder bij moeder over de vloer komt, want daar is dochter doordeweeks.
TO is niet degene die moeder moet bellen, áls er al gebeld moet worden. Dat is de taak van vader.
Sowieso vind ik het een hele rare omgangsregeling, waar een kind doordeweeks bij de ene ouder is en alle weekenden bij de andere. Maar goed, daar ging het hier niet over.
Ha, als spuit 11 zal ik ook nog even reageren.. vooral ook omdat ik de reacties van lievemoeder zie waar mijn haren recht van overeind gaan staan.
Stiefmoeder jij mag echt wel grenzen aan geven. Dit is ook jouw huis net als dat van je vriend en ook van zijn dochter. vriendje afwijzen zal hem mogelijk interessanter maken dus dat zou ik zelf niet adviseren maar dat ze liggen te vozen ( zelfs met hand in broek) in de woonkamer vind ik compleet respectloos en mogen ze best op aangesproken worden. Gaan ze maar lekker doen in haar kamer. Jij hoeft geen spullen te kopen of te faciliteren voor haar daar zijn ouders. Ik vind dat vooral vader hier echt een heleboel laat liggen. Hij moet zijn dochter aanspreken op de toon richting jou. Jij bent geen ouder maar dient wel gewoon respectvol benaderd te worden. Als vader dit niet oppakt zou ik je adviseren om zelf met hem in gesprek over hoe hij naar jou en de relatie kijkt of te beoordelen of het zinvol is om verder te gaan.
Laat je vooral niet van de wijs brengen door reguurders als lievemoeder want haar reacties zijn vooral veelzeggend over haarzelf en niet over jou.
Sterkte! Lastige situatie.
Jonagold schreef op 25-01-2024 om 10:06:
[..]
Heb jij zelf pubers? Ben jij zelf puber geweest? Ik moet de puber nog tegenkomen die braaf ja en amen zegt als ouders vinden dat die jongen geen relatiemateriaal is en dat de relatie verbroken moet worden... En TO schreef al dat de moeder het allemaal prima vindt. Wat ik me afvraag hoor, wellicht realiseert moeder zich dat ze er niks mee kan en dénkt TO alleen maar dat moeder het prima vindt. Wat ook nog kan is dat vriendje veel minder bij moeder over de vloer komt, want daar is dochter doordeweeks.
TO is niet degene die moeder moet bellen, áls er al gebeld moet worden. Dat is de taak van vader.
Sowieso vind ik het een hele rare omgangsregeling, waar een kind doordeweeks bij de ene ouder is en alle weekenden bij de andere. Maar goed, daar ging het hier niet over.
Je kunt niet eisen of verwachten dat puber de relatie verbreekt. Maar de te verwachten weerstand zou je er als ouder niet van moeten weerhouden je zorg uit te spreken. Juist dan, want sommige pubers zenden hele tegenstrijdige signalen af. Zeg je teveel, gaan ze steigeren, zeg je niks dan word je onverschilligheid aangewreven. Is de ervaring hier in elk geval.
Van "lagere komaf" is heel ongelukkig uitgedrukt, maar ik zou ook niet staan te juichen bij een ongelikte beer met psychopathische trekjes uit een familie van overgeerfde werkloosheid.
Achter zo'n radicale verdragsverandering schuilt vermoedelijk een doodongelukkig kind. Dan kom je met huis-tuin- en keukenopvoedtips niet ver.Aan de meeste reacties hier heeft ze geen fluit, en zeker niet van die reaguurder die ze niet alle 4 op een rijtje heeft en waar iedereen op afduikt als vliegen op verse stront. Forumvervuiling noemden we dat vroeger.
Deze situatie groeit vader boven het hoofd, en TO is de pispaal van het puberongeluk. Als ouder kom je in een spagaat van zorg,irritatie en schuldgevoel, waar je zonder deskundige hulp van een bekwame therapeut niet uitkomt.
Jonagold schreef op 24-01-2024 om 15:57:
[..]
Ik zeg nergens dat ze er niks van mag zeggen, maar juist dat ze er allang wat van had moeten zeggen. Maar dat wil ze zelf niet horen geloof ik.
Ik had het niet over TO maar over jouw opmerking tegen mij dat normaal maar een bandbreedte is.
Zo kan je geen enkel woord meer gebruiken natuurlijk.
Dit is geen normaal gedrag, ook niet voor een puber en ook niet als je de band van normaal heel wijd maakt.
Moxxie schreef op 24-01-2024 om 22:07:
Ik vind het toch zo raar wat sommige mensen allemaal zien als acceptabel gedrag van een adolescent jegens de nieuwe partner van een ouder. Alles moet maar kunnen, eindeloos begrip voor vervelend gedrag en de nieuwe partner moet het maar slikken of het veld ruimen.
Helemaal eens.
VanLotje schreef op 25-01-2024 om 13:17:
[..]
Ik had het niet over TO maar over jouw opmerking tegen mij dat normaal maar een bandbreedte is.
Zo kan je geen enkel woord meer gebruiken natuurlijk.
Dit is geen normaal gedrag, ook niet voor een puber en ook niet als je de band van normaal heel wijd maakt.
[..]
Helemaal eens.
Ja, en dan? Dan concludeer je dat je iets niet normaal vindt, en dan??
Ik vind het ook ‘niet normaal’ om je zelf op te werpen als mega sloof voor het gezin en slechts bevelen op te volgen. Maar dan, wat heb je eraan het te kwalificeren?
Het gaat erom dat je deze situatie gebogen krijgt lijkt me.
kenfan schreef op 25-01-2024 om 11:17:
[..]
Je kunt niet eisen of verwachten dat puber de relatie verbreekt. Maar de te verwachten weerstand zou je er als ouder niet van moeten weerhouden je zorg uit te spreken. Juist dan, want sommige pubers zenden hele tegenstrijdige signalen af. Zeg je teveel, gaan ze steigeren, zeg je niks dan word je onverschilligheid aangewreven. Is de ervaring hier in elk geval.
Van "lagere komaf" is heel ongelukkig uitgedrukt, maar ik zou ook niet staan te juichen bij een ongelikte beer met psychopathische trekjes uit een familie van overgeerfde werkloosheid.
Achter zo'n radicale verdragsverandering schuilt vermoedelijk een doodongelukkig kind. Dan kom je met huis-tuin- en keukenopvoedtips niet ver.Aan de meeste reacties hier heeft ze geen fluit, en zeker niet van die reaguurder die ze niet alle 4 op een rijtje heeft en waar iedereen op afduikt als vliegen op verse stront. Forumvervuiling noemden we dat vroeger.
Deze situatie groeit vader boven het hoofd, en TO is de pispaal van het puberongeluk. Als ouder kom je in een spagaat van zorg,irritatie en schuldgevoel, waar je zonder deskundige hulp van een bekwame therapeut niet uitkomt.
Mwoa Kenfan, zo gek is een ‘radicale gedragsverandering’ toch ook weer niet als een kind gaat puberen?
Waarmee ik zeker niet wil zeggen dat gedrag van betreffend kind perse door pubertijd komt en ook zeker niet dat kind níet doodongelukkig is.
Maar eerlijk gezegd zou ik me eerder zorgen maken als meisje altijd maar zo beleefd en lief zou blijven. Komt to misschien wel goed uit, dan hoef je niet af te grenzen of extra inspanning te leveren.
mijn advies is maak zsm een keuze in wat je gaat doen voordat ze 18 word, als ze eenmaal 18 is kan je haar volgens mij heeelemaal niks meer zeggen… want ze is dan 18 en ze mag het dan allemaal zelf weten omdat ze dan officieel volwassen is. het weekend komt er weer aan dus ik wens je oprecht veel succes hiermee
Pinokkio schreef op 25-01-2024 om 20:23:
[..]
Mwoa Kenfan, zo gek is een ‘radicale gedragsverandering’ toch ook weer niet als een kind gaat puberen?
Waarmee ik zeker niet wil zeggen dat gedrag van betreffend kind perse door pubertijd komt en ook zeker niet dat kind níet doodongelukkig is.
Maar eerlijk gezegd zou ik me eerder zorgen maken als meisje altijd maar zo beleefd en lief zou blijven. Komt to misschien wel goed uit, dan hoef je niet af te grenzen of extra inspanning te leveren.
Net wat iemand anders zegt; er is een bepaalde bandbreedte waarin de gedragsverandering nog te behappen is voor de ouder en niet te vergeten , het kind zelf. Wat TO beschrijft vind ik in elk geval zo extreem dat het buiten die normale bandbreedte valt.
En het is nou ook weer per definitie zo niet zo dat elk kind rond het 12e levensjaar de kont tegen de krib gooit. De jongste twee zijn vrijwel rimpelloos door de puberteit gezeild,nr 2 was wat bewerkelijker en bij de oudste lag onder de radicale gedragsverandering een onderliggend probleem waar niet met gebruikelijke opvoedmethoden tegen op te boksen viel.
De sneer naar TO in je laatste regel vind ik onterecht. Ga er maar eens aanstaan een zeventienjarige die je alleen in het weekend ziet grenzen op te leggen, als de ouders niet meewerken.
Pinokkio schreef op 25-01-2024 om 18:23:
[..]
Ja, en dan? Dan concludeer je dat je iets niet normaal vindt, en dan??
Ik vind het ook ‘niet normaal’ om je zelf op te werpen als mega sloof voor het gezin en slechts bevelen op te volgen. Maar dan, wat heb je eraan het te kwalificeren?
Het gaat erom dat je deze situatie gebogen krijgt lijkt me.
Wat een gezuig de hele tijd over het woord normaal. Jij springt nu in op een uitleg naar een andere poster nav een post van een aantal pagina's terug, waarin al een ander soort discussie over dit woord plaatsvond. Dacht dat daarmee de kous af was.
Goed:
Zolang TO denkt dat het normaal gedrag is, zal ze minder snel geneigd zijn om stappen te nemen dan wanneer ze doorheeft dat dit ver buiten 'normaal' ligt.
Zij zit nog steeds in deze situatie, dus de eerste stap voor haar is om te erkennen dat dit ver buiten normaal ligt en er zo snel mogelijk iets aan gedaan moet worden ipv pappen en nathouden en het steeds maar ondergaan. Ik krijg (naar mijn mening he, zodat daar niet weer een nieuwe discussie over de betekenis van een ander woord begint
namelijk niet het idee dat ze assertief genoeg is of nog genoeg noodzaak ziet om echt voor zichzelf op te komen, zij het door zich niet meer als sloof op te stellen of te vertrekken.