Dochter is eenzaam
Mijn dochter van 14 is een heel mooi meisje. Onzeker, heel onzeker, zit wat onder haar niveau op school en heeft geen aansluiting. Het doet echt pijn om haar zo eenzaam en ongelukkig te zien. Het is meer dat ze zelf niet durft en er bij moet worden getrokken maar meiden uit haatr klas denken dat ze niet wil omdat ze niets zegt. Logisch. School neemt geen actie omdat ze niets doen zonder mijn dochter te informeren en mijn dochter is bang dat anderen haar gek vinden. Elke pauze zit ze alleen, wil liever niet meer naar school. De eenzaamheid nekt haar.
Inmiddels is ze ook een eetstoornis aan het ontwikkelen. We lopen al bij een psycholoog. En het lijkt, mij zonder er verstand van te hebben, dat ik de onderliggende oorzaak wel weet. Ik gun haar zo graag een leuke vriendin. Ik heb alleen geen idee wat ik kan doen. Een verlegen meisje doe je ook niet in haar eentje op een sportclub. En echt het is een ontzettend leuke, grappige, moderne en slimme meid.
Iemand ervaring of een idee wat ik als moeder nog zou kunnen doen? Ik ben nu de enige in haar leven die op pad met haar gaat. Ik wil haar zo ontzettend graag gelukkig zien. Maar een vriendin tover je niet zomaar tevoorschijn. Alle ideeën zijn welkom!
Heel erg bedankt voor de warme reacties en tips!
"school doet niets zonder dochter te informeren ".
Heeft u met uw dochter besproken wat de school doen zou?
(ik weet niet precies wat de school doen kan, kinderen opdragen om vriendin te worden, werkt natuurlijk niet).
Irene6969 schreef op 31-03-2022 om 22:17:
[..]
Nou dat vind ik inderdaad fijn te lezen, ik geloof ook dat het goed komt hoor. Maar ook als moeder maakt het je zo verdrietig.
Ik heb ook aan theaterlessen gedacht maar dat is best moeilijk als je praten al eng vindt. Ze is eigenlijk heel volwassen en slim en vindt zelf niet dat ze verlegen is (gelukkig!), maar haar zelfbeeld is verstoord. Ze denkt dat alles wat ze zegt raar is of raar overkomt.
Als je denkt dat ze theater leuk zou kunnen vinden: zeker doen! Het kan juist onwijs helpen om te leren jezelf een houding te geven. Laat het haar gewoon proberen, vond ze het echt niks dan stopt ze weer? Ze kan er misschien ook vriendinnen maken. En anders heeft ze in elk geval weer een middag iets te doen in plaats van alleen thuis zitten.
Sterkte, dit is echt lastig, weet ik uit ervaring.
Theater is zeker een goed idee. Als dat de doen is in de buurt, zeker proberen.
Mijn kind heeft heel veel geleerd (en plezier gehad!) op een Sterkamp. Vond het doodeng om erheen te gaan, maar kwam terug met heel wat meer zelfvertrouwen. Zoek eens op Stichting De Ster. Zeer warm aanbevolen voor dit type kinderen.
Wat lief dat je je zo inzet voor je dochter. Ik herken het ook van mezelf. Muziek lag me en uiteindelijk bij een muziekvereniging terecht gekomen. Als je muziek maakt hoef je niet te praten en je bent toch met elkaar bezig.
Overigens kwam ik ook later in een klas op de mavo, de hele klas was al gevormd.
Na 2 jaar hebben ze toen alle klassen gehusseld, dat scheelde wel wat, iedereen had een nieuwe start en er was toen wel een groepje waar ik wat meer aansluiting mee had.
Een kamp / weekend kan ik me ook voorstellen, vooral als er veel alleen komen.
Ken je buitenkunst? Is ook leuk voor jongeren dacht ik.
Succes!
Je dochter zal er denk ik echt zelf aan moeten werken, maar dat kan ook met hulp, hebben jullie al eens aan een assertiviteitstraining gedacht?
Een zomerkamp is misschien ook wel leuk ja. Er zijn vast ook themakampen voor kinderen met een bepaalde interesse. Wel is het dan zo dat de vriendinnen door het hele land kunnen wonen en je ze niet zomaar elke week kunt zien. Wel kan het haar zelfvertrouwen vergroten waardoor ze misschien ook in de klas meer aansluiting durft te zoeken.
Het klinkt heel hard, maar school kan niet andere kinderen verplichten om vriendinnen met haar te worden. Wel kan bijvoorbeeld de mentor andere meiden stimuleren om haar eens te vragen om bij hun te zitten in de pauze. Maar dan moet ze wel nog zelf ja zeggen en dat ook doen.
wat verdrietig... Een kind wat niet goed in haar of zijn vel zit vreet aan je, weet ik helaas uit ervaring.
Je opmerking dat de school niets doet zonder je dochter te informeren ( wat ik snap) maar niets kan doen omdat zij dit niet wil, triggerde mij. Dat vind ik net even iets te gemakkelijk. Is er geen begeleidingsteam of IBer op school? Natuurlijk wil je dochter niets, ze zit compleet vast in haar denken. Zijn er gesprekken mogelijk? Individuelel.mwr haar. De mentor en/of IBer kent de klas en kan wellicht duwtjes geven. Zijn er mentor lessen waar de mentor tussen neus en lippen door iets kan zeggen.
Toen ik op de middelbare school zat stond er ook een meisje altijd buiten. Wij dachten ook dat ze niets wilde. Toen we via onze mentor begrepen dat ze niet durfde zijn we haar zelf gaan uitnodigen. ' kom bij ons zitten, ga je mee in het tussenuur'. Dat heeft haar uiteindelijk wel losser gemaakt.
Ik begrijp van jou dat de meiden haar niet pesten er is wellicht meer welwillendheid dan zij en jij denken.
Ik zou toch ook bij school aan de bel blijven trekken.
Verder hebben mijn kinderen hele goede ervaringen met scouting. Ook dochter. Zijn vaak hele accepterende groepen.en weet je als het niets is kan ze er zo weer vanaf. Dat is het voordeel van hobby's. Dat geeft haar wellicht ook lucht.
Sterkte voor haar en jou.
Dat school wel iets kan doen zonder toestemming van dochter ben ik wel met Leene eens. Bijvoorbeeld dat de mentor andere meiden stimuleert om dochter van TS eens te vragen bij hen te komen zitten of iets te gaan doen. De mentor weet dat het meisje dit wel graag wil, maar niet durft.
Scholen hebben vaak ook wel iets van leerlingbegeleiding of sova trainingen.
14 is ook niet meer een leeftijd dat je een hobby voor je kind uitzoekt, maar je kunt zeker nog op een nieuwe sport of ander clubje. Tuurlijk is dat de eerste keer spannend, maar als ze nergens heen gaat, leert ze ook geen leuke meiden kennen.
Als er een klassenactiviteit is, gaat ze dan mee? Scholen hebben ongetwijfeld een keer een sportdag, activiteitendag waarbij ook wel eens groepen gemaakt moeten worden.
Ik herken je dochter een beetje in mijzelf van die leeftijd, al had ik wel een paar vriendinnen. Ondertussen heb ik er overigens niet zoveel last meer van en gaat het allemaal een stuk makkelijker.
Mijn ouders gingen op die leeftijd ook veel met mij mee met dingen, vooral om mij door het eerste stukje heen te slepen eigenlijk. Wat mij ook hielp, is bijvoorbeeld samen met mijn nichtje op zomerkamp. Mijn nichtje was dan wel een paar jaar jonger, maar dan had ik in ieder geval 1 iemand waar ik mij goed bij voelde. Via mijn nichtje kwam ik zo ook weer makkelijker in contact met de andere meiden. Ook zijn mijn ouders bevriend met een stel dat een dochter heeft van mijn leeftijd, met haar heb ik vroeger ook veel opgetrokken, ook omdat we met de twee gezinnen op stap gingen.
Fijn dat je haar in ieder geval wil helpen, zoals ik al schreef, heb ik op die leeftijd veel aan mijn ouders gehad! Probeer leuke dingen met haar te doen en hopelijk leeft ze daar ook van op.
Heb je al samen met je dochter met de mentor gesproken? De mentor kan er wel een rol in spelen om je dochter te helpen met contact maken en andere meiden daar wat op aan te sporen. Dan kunnen jullie met zijn drieën bespreken wat je dochter kan helpen en wat de mentor daarin kan doen, en wat ze zelf kan doen.
En heb je toevallig contact met andere ouders? Ik heb een appgroepje met moeders van het vriendengroepje van onze kinderen (toevallig ontstaan op een ouderavond). Die zijn allemaal niet zo'n ster in sociale contacten, dus helpen wij ze daar af en toe een beetje bij (verjaardag vieren, naar de film, samen pizza eten ofzo).
Muurbloem1985 schreef op 01-04-2022 om 09:36:
Je dochter zal er denk ik echt zelf aan moeten werken, maar dat kan ook met hulp, hebben jullie al eens aan een assertiviteitstraining gedacht?
Jazeker, al vaker gedaan, eigenlijk geen resultaat. Het is best moeilijk, ze durft gewoon niet, hoewel ik de laatste tijd het idee heb dat ze niet alle deuren meer dichtgooit en meer openstaat voor de ideeën die ik bedenk.
MamaE schreef op 01-04-2022 om 09:49:
Een zomerkamp is misschien ook wel leuk ja. Er zijn vast ook themakampen voor kinderen met een bepaalde interesse. Wel is het dan zo dat de vriendinnen door het hele land kunnen wonen en je ze niet zomaar elke week kunt zien. Wel kan het haar zelfvertrouwen vergroten waardoor ze misschien ook in de klas meer aansluiting durft te zoeken.
Het klinkt heel hard, maar school kan niet andere kinderen verplichten om vriendinnen met haar te worden. Wel kan bijvoorbeeld de mentor andere meiden stimuleren om haar eens te vragen om bij hun te zitten in de pauze. Maar dan moet ze wel nog zelf ja zeggen en dat ook doen.
Natuurlijk kan school geen vriendinnen toveren maar bijvoorbeeld wel zorgen dat ze in de klas niet altijd alleen zit. Maar snap wat je schrijft hoor, het ligt ook zeker bij haar. Ik zeg haar zo vaak: als iemand iets zegt of vraagt, ga er op in. Blijf erbij. Maar het blijft moeilijk.
Evaluna schreef op 01-04-2022 om 09:22:
Een kamp / weekend kan ik me ook voorstellen, vooral als er veel alleen komen.
Ken je buitenkunst? Is ook leuk voor jongeren dacht ik.
Succes!
Buitenkunst (vroeger heette het 'Kreatief kamp') heeft echt mijn leven gered als puber. 
Was heel fijn voor mij.
is zij alleen verlegen of speelt er meer
Ass ???