Dochter is eenzaam
Mijn dochter van 14 is een heel mooi meisje. Onzeker, heel onzeker, zit wat onder haar niveau op school en heeft geen aansluiting. Het doet echt pijn om haar zo eenzaam en ongelukkig te zien. Het is meer dat ze zelf niet durft en er bij moet worden getrokken maar meiden uit haatr klas denken dat ze niet wil omdat ze niets zegt. Logisch. School neemt geen actie omdat ze niets doen zonder mijn dochter te informeren en mijn dochter is bang dat anderen haar gek vinden. Elke pauze zit ze alleen, wil liever niet meer naar school. De eenzaamheid nekt haar.
Inmiddels is ze ook een eetstoornis aan het ontwikkelen. We lopen al bij een psycholoog. En het lijkt, mij zonder er verstand van te hebben, dat ik de onderliggende oorzaak wel weet. Ik gun haar zo graag een leuke vriendin. Ik heb alleen geen idee wat ik kan doen. Een verlegen meisje doe je ook niet in haar eentje op een sportclub. En echt het is een ontzettend leuke, grappige, moderne en slimme meid.
Iemand ervaring of een idee wat ik als moeder nog zou kunnen doen? Ik ben nu de enige in haar leven die op pad met haar gaat. Ik wil haar zo ontzettend graag gelukkig zien. Maar een vriendin tover je niet zomaar tevoorschijn. Alle ideeën zijn welkom!
wat lastig voor haar en erg lastig om dit als ouder te zien. Ging het op de basisschool beter? Ik heb geen concrete tips helaas maar wil jullie sterkte wensen
Dankjewel voor je reactie, ja op de basisschool ging het wel goed. Maar in groep 8 werd haar schooladvies te laat bijgesteld en kwam ze op een andere school dan ze had gehoopt. Start was daarom al slecht. Na klas 1 mocht ze naar een ander niveau op een andere school, bij oud klasgenootjes, maar toen kwam corona roet in het eten gooien. Ik zou het liefst een advertentie in de krant zetten ..wie wil vriendin worden 
...maar ja..
Wat ziet je dochter zelf als oplossing?
Ach, wat verdrietig. Hopelijk helpt de psych haar met goede tips.
Heeft ze buiten school om vriendinnen?
Heeft ze een hobby wat ze in verenigingsverband zou kunnen doen? Denk bijv. aan muziek of theaterlessen. Dat laatste kan goed helpen om losser te worden.
Om je een hart onder de riem te steken: een familielid heeft heel lang nooit vriendinnen gehad, ze is inmiddels volwassen, maar gelukkig de laatste paar jaar heeft ze een paar vriendinnen.
clivia53 schreef op 31-03-2022 om 22:04:
Wat ziet je dochter zelf als oplossing?
Ze weet het zelf niet, ze is best somber. Ze stort zich wel op bijvoorbeeld koken. Kan ze heel goed, dus ik heb al gezocht naar kookworkshops voor pubers maar die zijn hier jammergenoeg niet. Begonnen met tekenlessen, alleen maar ouderen die weinig tot niets zeiden.
En echt als je haar ziet, niemand gelooft dat ze zo eenzaam is. Ze is wel heel sterk.
Vrijevlinder schreef op 31-03-2022 om 22:05:
Ach, wat verdrietig. Hopelijk helpt de psych haar met goede tips.
Heeft ze buiten school om vriendinnen?
Heeft ze een hobby wat ze in verenigingsverband zou kunnen doen? Denk bijv. aan muziek of theaterlessen. Dat laatste kan goed helpen om losser te worden.
Om je een hart onder de riem te steken: een familielid heeft heel lang nooit vriendinnen gehad, ze is inmiddels volwassen, maar gelukkig de laatste paar jaar heeft ze een paar vriendinnen.
Nou dat vind ik inderdaad fijn te lezen, ik geloof ook dat het goed komt hoor. Maar ook als moeder maakt het je zo verdrietig.
Ik heb ook aan theaterlessen gedacht maar dat is best moeilijk als je praten al eng vindt. Ze is eigenlijk heel volwassen en slim en vindt zelf niet dat ze verlegen is (gelukkig!), maar haar zelfbeeld is verstoord. Ze denkt dat alles wat ze zegt raar is of raar overkomt.
maar ze zit bij oud klasgenootjes ?
En wil ze zelf wel op een sport ?
En is er geen mentor die wat kan betekenen?
Irene6969 schreef op 31-03-2022 om 22:17:
[..]
Nou dat vind ik inderdaad fijn te lezen, ik geloof ook dat het goed komt hoor. Maar ook als moeder maakt het je zo verdrietig.
Ik heb ook aan theaterlessen gedacht maar dat is best moeilijk als je praten al eng vindt. Ze is eigenlijk heel volwassen en slim en vindt zelf niet dat ze verlegen is (gelukkig!), maar haar zelfbeeld is verstoord. Ze denkt dat alles wat ze zegt raar is of raar overkomt.
Maar als acteur praat je zelf niet, het personage dat jij bent heeft jou overgenomen, en die praat. dat is anders
Om meer aansluiting te vinden binnen haar klas zal ze toch meer initiatief moeten nemen. Ik lees niet dat ze gepest wordt dus lijkt dat klasgenoten hier best voor open kunnen staan.
Anderen groeten, vragen hoe het gaat, niet afzonderen maar bij anderen gaan staan. Zelfs als ze dan op het begin weinig zegt, is dat een goede stap.
Op school moeten er ook regelmatig groepjes of tweetallen gemaakt worden om samen te werken. Misschien kan ze van hieruit ook proberen om meer contact te krijgen.
En ik weet, meer contact staat nog niet gelijk aan vriendschap. Maar het wel de manier om de kans op een vriendschap te vergroten en bovenal, de kans op een prettiger bestaan op school.
bij mijn dochter zit ook een meisje in de klas dat niks zegt. Zij heeft dan geluk dat mijn dochter en vriendinnen haar wel uitnodigen enz....ze zegt alleen maar "ja en nee". Ik denk dat je dochter het beste kan oefenen met wat zinnen. Kun je haar daarmee helpen? Wil ze wel bij de meiden in de klas horen, in de pauze enz? Dan kun je haar wat tips meegeven. Vraag hoe het weekend was, begin met een openingszin. Dat meisje bij dochter uit klas zegt al 4 jaar lang niks, ik merk nu dat ze haar wel steeds minder gaan vragen. Al heeft je dochter maar 1 meisje waar ze zich prettig bij voelt, die zou ze ook thuis uit kunnen nodigen.
Wat verdrietig. Maar ze heeft niet meer de leeftijd dat jij afspraken met andere meiden kunt regelen. Wat vindt ze zo spannend aan contact zoeken met leeftijdsgenoten?
Ik lees hier vooral een heel groot gebrek aan zelfvertrouwen. Continu denken dat ze gek of raar is. Dat het goed kan komen op je vijftigste is geen troost als je 14 bent.
Theaterles vind ik helemaal geen gek idee. Je leert daar juist op een podium staan en je speelt een rol, dus niet jezelf. Als iemand raar overkomt, is het personage raar en niet de acteur.
Ik hoorde laatst iemand vertellen dat ze met haar vijftienjarige een workshop ouder-kind koken deed. Klonk heel gezellig. De vijftienjarige was wel de oudste begreep ik dus je zou dan even naar de leeftijden van de andere kinderen moeten vragen.
Misschien is er in de buurt wel een cursus chocolade maken/versieren, bonbons? Of iets bakken?
Ach, wat ontzettend naar. 
Zou het wat voor haar zijn om een penvriendin te zoeken? Die vind je gewoon via internet, er zijn een paar sites voor.
Heeft ze op school natuurlijk niets aan, maar het is laagdrempelig en zo krijgt ze wel sociale contacten en hopelijk ook zelfvertrouwen.
Ik was ook een beetje zo'n meisje, heel naar voor je dochter. En ook voor jou.
Je zegt: een verlegen meisje doe je ook niet in haar eentje op een sportclub. Is dat jouw mening, of durft ze dat echt niet? Want dat zou nou juist een goede manier kunnen zijn.
Is er iets dat ze heel graag zou doen, een sport of hobby? Ik hield bijvoorbeeld van paarden en daardoor durfde ik toch wel naar een manege.
Het is vaak makkelijker om aansluiting te vinden via activiteiten die iemand graag doet.
Helemaal waar. Maar ze durft zelf niet. Ik rij haar overal heen waar ze maar wil. Heb zelf ook gedacht aan paardrijden. Dus al wel aangemeld voor een proefles, en inmiddels gisteren ook contact gehad met jeudpunt is landelijke organisatie, lijkt een hele mooie warme organisatie waar ze leuke dingen doen voor jongeren die het net wat moeilijker hebben. Dus daar kan ik dan heel blij van worden!