Extreem slechte slaper, we weten het niet meer
Al vanaf dat Storm een baby was is hij een slechte slaper. Regelmatig uren met hem bezig geweest om hem in slaap te krijgen en ontelbare keren 's nachts het bed uit. Hij heeft nog nooit doorgeslapen en wordt ontzettend vaak wakker. Ook al hij bij ons in bed ligt. Een goede nacht voor ons is als hij 3-4 x wakker wordt, maar dat komt zelden voor.
Hij is nu 13,5 maand. Hij gaat in de avond naar zijn bedje op zijn kamer. Dan is hij tegenwoordig vaak binnen een half uur/uur in slaap. We leggen hem weg, hij gaat staan, dan laten we hem even huilen, troosten hem, laten hem huilen, troosten, etc. tot hij slaapt.
Soms slaapt hij 2/3 uur achter elkaar door, maar vaak is hij elke 3 kwartier wakker. Dan is het ook direct staan en brullen tot we hem troosten/wiegen. Als wij naar bed gaan nemen wij hem bij ons in bed, maar ook dan is hij tegenwoordig letterlijk elke drie kwartier wakker.
Hij lijkt niet zelfstandig in slaap te kunnen vallen. Zelfs als hij bij ons in bed ligt heeft hij de borst nodig of dat hij is slaap wordt gewiegd. Hij wordt dan ook gewoon huilend wakker.
Nu is het sinds kort ook nog eens dat hij soms ineens een uur/anderhalf wakker is?
Ik krijg vaak de vraag of het misschien iets medisch is. Maar het gekke is; als hij tegen de ochtend aan het jammeren/huilen is, en dan wordt hij ineens écht wakker en dan is het direct een dikke smile en spelen en helemaal blij. Daar zit nog geen 10 seconden tussen.
Wat moeten we nou doen? We zitten met de handen in het haar en het is ook niet positief voor onze relatie.. 
Jeetje wat een reacties met zoveel verschillende goede ideeën, dat helpt mij echt even er op een andere manier tegenaan te kijken. Reageren op iedereen lukt even niet maar ik heb alles gelezen en gewaardeerd 
Ik vind het ontzettend moeilijk om alleen maar te dénken aan hem laten huilen.. Ik weet niet zo goed wat ik daarmee moet..
Izza schreef op 11-03-2024 om 15:08:
[..]
Maar in de situatie van TO gaat het inslapen nu redelijk goed. Het gaat om doorslapen. Je kunt toch niet 5x per nacht bij je kind in bed kruipen tot ze slaapt en dan weer terug?
Ons kind kruipt dan tussen ons in en slaapt. Maar op die leeftijd ging ik er gewoon bijliggen en viel negen van 10 keer ook zelf daar weer in slaap.
Storm2023 schreef op 11-03-2024 om 16:16:
Jeetje wat een reacties met zoveel verschillende goede ideeën, dat helpt mij echt even er op een andere manier tegenaan te kijken. Reageren op iedereen lukt even niet maar ik heb alles gelezen en gewaardeerd
Ik vind het ontzettend moeilijk om alleen maar te dénken aan hem laten huilen.. Ik weet niet zo goed wat ik daarmee moet..
Je gevoel volgen! Mijn gevoel was en is faliekant tegen laten huilen dus dat hebben wij nooit gedaan.
en hoe slaapt hij als jullie er niet zijn? Bv als hij een nachtje bij opa en oma is?
Dat kan helpen om het patroon dat er nu is te doorbreken.
Due-scimmie schreef op 11-03-2024 om 16:44:
[..]
Je gevoel volgen! Mijn gevoel was en is faliekant tegen laten huilen dus dat hebben wij nooit gedaan.
Ja mijn gevoel zegt 99% nee, maar zoals het nu gaat kan het ook niet ..
Ysenda schreef op 11-03-2024 om 16:48:
en hoe slaapt hij als jullie er niet zijn? Bv als hij een nachtje bij opa en oma is?
Dat kan helpen om het patroon dat er nu is te doorbreken.
Hij is tot nu toe nog maar één nachtje weg geweest en dat ging hetzelfde als bij ons thuis
Due-scimmie schreef op 11-03-2024 om 16:44:
[..]
Je gevoel volgen! Mijn gevoel was en is faliekant tegen laten huilen dus dat hebben wij nooit gedaan.
Ja en dan zit je er dus nog naast als het kind 8 is. Als je dat niet erg vindt, vooral doen.
Mijn zoon sliep niet. Het ging elke nacht zoals bij jullie. Ik heb hem nooit laten huilen omdat mijn gevoel heel duidelijk nee zei. Lang verhaal kort hij bleek dus enorme druk achter zijn oren te hebben. Nooit iets gemerkt van oorpijn en vaak genoeg bij de huisarts geweest voor het slapen. Hij kreeg 2 dagen voor zijn tweede verjaardag buisjes en hij sliep ook meteen door. Ik zal niet zeggen dat hij toen een geweldige slaper was ( bleef behoorlijk vroeg wakker worden) maar het snachts spoken was echt vanaf dag 1 gedaan. Ik was zo blij dat ik hem niet heb laten huilen, hij had gewoon pijn, en wat voor signaal had je dan als ouder gegegeven...
Due-scimmie schreef op 11-03-2024 om 16:44:
[..]
Je gevoel volgen! Mijn gevoel was en is faliekant tegen laten huilen dus dat hebben wij nooit gedaan.
Precies, hier ook nooit gedaan en zou ik ook echt niet kunnen.
ik zou je eerst adviseren om naar de huisarts te gaan. Laat nakijken of er iets medisch is.
Dat moet eerst uitgesloten worden
ik zou je eerst adviseren om naar de huisarts te gaan. Laat nakijken of er iets medisch is.
Dat moet eerst uitgesloten worden
Yumi schreef op 11-03-2024 om 11:50:
[..]
Waarom meteen oordelen?
Sommige mensen raken na een paar keer wakker worden totaal van de leg en een ander doet het wat rustiger aan en komt de dag wel door.
Dat klopt, maar ook de ander heeft niet onuitputtelijke energie. Soms is het ook accepteren en meebewegen met de situatie in plaats van ertegen vechten.
Maar goed, ik weet hoe het werkt. Ook ik pak dat dan op en ga rustiger met dat soort situaties om.
MMcGonagall schreef op 11-03-2024 om 17:00:
[..]
Ja en dan zit je er dus nog naast als het kind 8 is. Als je dat niet erg vindt, vooral doen.
Dat hoeft natuurlijk helemaal niet. Er zit nog vanalles tussen op de arm in slaap wiegen en helemaal niet heen gaan en maar laten huilen. Stap voor stap kan je toewerken naar het leren slapen in een bedje en het leren zelf in slaap te vallen. Begin bijvoorbeeld eens met niet meer op je arm in slaap wiegen maar er bij staan om je kindje gerust te stellen. Eerst met een hand van jou op zijn buikje. Vervolgens door er naast te staan en zachtjes te fluisteren zodat je kindje weet dat je er bent. En zo steeds iets meer afstand.
Kimdekim schreef op 11-03-2024 om 17:25:
Mijn zoon sliep niet. Het ging elke nacht zoals bij jullie. Ik heb hem nooit laten huilen omdat mijn gevoel heel duidelijk nee zei. Lang verhaal kort hij bleek dus enorme druk achter zijn oren te hebben. Nooit iets gemerkt van oorpijn en vaak genoeg bij de huisarts geweest voor het slapen. Hij kreeg 2 dagen voor zijn tweede verjaardag buisjes en hij sliep ook meteen door. Ik zal niet zeggen dat hij toen een geweldige slaper was ( bleef behoorlijk vroeg wakker worden) maar het snachts spoken was echt vanaf dag 1 gedaan. Ik was zo blij dat ik hem niet heb laten huilen, hij had gewoon pijn, en wat voor signaal had je dan als ouder gegegeven...
Hier hetzelfde. Kind wilde altijd op mij liggen, ook niet graag plat in kinderwagen dus ik dacht aan reflux. Pas in peutertijd bij kno terecht gekomen en blijkt dat ze flink druk op de oren heeft en dat bij platliggen last geeft. Geen looporen, klachten van oorpijn etc dus werd nooit gezien.
Storm2023 schreef op 11-03-2024 om 16:16:
Jeetje wat een reacties met zoveel verschillende goede ideeën, dat helpt mij echt even er op een andere manier tegenaan te kijken. Reageren op iedereen lukt even niet maar ik heb alles gelezen en gewaardeerd
Ik vind het ontzettend moeilijk om alleen maar te dénken aan hem laten huilen.. Ik weet niet zo goed wat ik daarmee moet..
Natuurlijk moet je doen wat je zelf wil. Wil je echt niet laten huilen doe dat dan niet. Toch wil ik je wel een ander perspectief meegeven. Want hoe slecht is het voor een kind als het huilt bij het inslapen en daardoor leert slapen? Waardoor jullie allemaal uitgerust aan de dag kunnen beginnen en jij meer energie hebt om gedurende de dag een lieve en geduldige moeder te zijn. Want na zo lang niet slapen ontstaan er spanningen en dat voelt je kleine feilloos aan. Er wordt altijd erg gewezen op de onveilige hechting als je een kind laat huilen, maar veel spanningen in huis is net zo goed onveilig. Dat is de reden dat ik mijn kinderen wel heb laten huilen om ze te leren doorslapen. Wat al eerder is gezegd doe dat gecontroleerd op een manier die bij je past. Maar zorg dat je consequent bent in de uitvoer.
Mijn oudste zoon was ook een extreem slechte slaper. Ik moet erbij zeggen dat onze zoon een zeer zware verstandelijke beperking bleek te hebben, maar dit was de eerste paar jaar nog niet duidelijk voor ons.
Hij sliep meestal in de avond wel een paar uur. Daarna uren wakker (01.00-04.30) en daarna weer een paar uur slapen. Of hij was om 04.00 al wakker voor de dag nadat hij de hele nacht elke 45 minuten wakker was geweest. Het dreef ons echt tot waanzin. Alles geprobeerd. Melatonine, meer drinken, minder drinken, laten huilen, samen slapen...We zijn met hem ook naar een medische slaapkliniek geweest en zelf slaapmedicatie voor kinderen geprobeerd. Hiervan sliep hij in als een os, maar werd alsnog wakker om 01.00 en dan begon de ellende. Niks hielp.
Het gillen zodra hij wakker werd om de borst is mij ook zeer bekend. Ik ben toen hij 14 maanden was daarom gestopt. Dit hielp wel enorm tegen het gillen. Toen er geen borst meer was, was er ook minder om te gillen. Hij was toen gewoon 'stil' wakker, wat voor mij al veel hielp om het vol te houden. Het je gedacht om te stoppen?
Positieve noot...het duurde jaren, maar sinds dat hij een jaar of 5 was ging het steeds beter. Hij is vanzelf gaan doorslapen toen hij ouder werd.
Mijn andere 2 waren ook geen goede slapers, maar dat gillen hebben ze nooit gedaan en samenslapen was voldoende om redelijk door te slapen. Maar ook zij werden wel een keer of 3 a 4 wakker per nacht tot zeker een jaar of 2. Daarna ging het snel veel beter. Ik ken het dus niet dat jonge kinderen doorslapen... Nu zijn mijn zoons een stuk ouder en slapen ze alle 3 over het algemeen prima.
Oh, en ik zou echt om de beurt gaan slapen met jullie kind. Dit kan nog wel even duren en dit ga je geen jaren volhouden op deze manier... Ik kon van de spanning op een gegeven moment ook niet meer in slaap komen. Wij deden het ook om de beurt de eerste jaren. Daarna kreeg ik de andere 2 en sliep man met de oudste en ik met de andere 2. Man, hoe hebben we het overleefd vraag ik me soms af 😅
Een collega van mij heeft een dochter die ook extreem slecht sliep. Zij heeft haar wel laten huilen en altijd in eigen bed, maar het leverde helemaal niks op. Jaren ellende gehad. Als het zo simpel op te lossen was met laten huilen had je al lang een manier gevonden of was het vanzelf beter gegaan.
jonagold noemt de verzwaringsdeken als alternatief voor inbakeren. Maar je kunt op deze leeftijd ook nog inbakeren. Ik heb mijn dochter als jonge baby ingebakerd en daarna als dreumes en peuter opnieuw een flinke periode. Hiervoor ook een slaapcoach (ofzo) aan huis gehad. Ze maakte zichzelf steeds weer wakker door haar onrustige armbewegingen, voor haar ogen langs. Bakeren voorkwam dat. Je zag de rust neerdalen in dat koppje en lijfje als ze ingebonden was.
Dochter is altijd een slechte slaper gebleven. Bij haar bleek er later adhd achter te zitten. Maar er kan vanalles achter zitten. Soms ook iets met de nek tijdens de bevalling. Iemand anders kan daar misschien meer over vertellen.