Egoïstische man vs. zwangerschapshormonen
Hallo allemaal,
Sinds we weten dat ik zwanger ben (met 2 bewust voor gekozen), maak ik continu ruzie met mijn vriend. We gingen graag stappen, uit eten, etc. maar dit moet ik uiteraard beperken nu. Voor hem blijft het oké om gewoon zijn normale leven verder te zetten. Op bepaalde vlakken heb ik daar geen problemen mee op andere wel. Telkens we een ruzie hebben zegt hij dat ik een prenatale depressie heb (terwijl ik goed gezind en blij ben behalve met de zaken die hij zegt/doet) en ik vind gewoon dat hij enorm egoïstisch is.
Om een voorbeeld te geven: Hij wou graag naar Tomorrowland en ik vroeg hem dit niet te doen omdat dat het enige festival was waar ik echt spijt van had dat ik het niet mee kon doen (aangezien nog niemand wist dat ik zwanger was). Het zou niet leuk zijn geweest foto's/filmpjes en verhalen te krijgen als je er zelf heel graag bij had geweest. Achter mijn rug om heeft hij toch een ticket gekocht terwijl ik had voorgesteld anders samen iets leuk te doen die dag (aangezien we die dag ook 2 jaar samen waren). Na heel zware ruzies en tussenkomst van andere mensen is hij niet gegaan en heb ik 3 dagen met een zuur gezicht voor mij gezeten. Ps: mij werd verweten dat ik met vakantie een zuur gezicht trok toen we door hadden dat we zwanger waren. Wat hij niet wil begrijpen is dat ik enorm misselijk was en dat het dan niet echt makkelijk is heel de tijd te lachen.
PS2: Het is niet dat hij niet weg mag gaan (want zo ziet hij het) want komend weekend gaat hij naar een ander festival. En als hij 2 avonden op de week thuis eet, zal het veel zijn. En in september is hij ook nog een mannenweekend aan het plannen.
Nu komen we bij het volgende voorval: We zaten op een etentje en ik zie hem sturen in een vriendengroep 'Ibiza 2023' en ik spreek hem onmiddelijk aan over wat zijn bedoeling is aangezien mijn uitgerekende datum februari 2023 is.
'Het zijn maar ideeën en die moet ik niet met jou bespreken.' Ik vind dit ongelooflijk egoïstisch van zoiets niet op voorhand te bespreken met je partner. Ondertussen heb ik ook al (niet via hem!) vernomen dat de trip eind mei zou zijn (als ons kleintje dus 3-4 maand oud is).
Ik weet echt geen raad meer en zie het niet zitten om zo verder te gaan. Hij leeft op zichzelf en houdt gewoon geen rekening met mij. Of zo voel ik mij toch.
Zijn dit mijn zwangerschapshormonen die te fel reageren of is zijn dit dingen die niet door de beugen kunnen?
Graag jullie mening. Alvast bedankt!
@letterkoekje: nee hoor, dat is ook mijn idee, we typten tegelijkertijd.
Jonagold schreef op 09-08-2022 om 10:05:
Ik denk, dit allemaal lezend, dat jullie wat te snel en onbezonnen aan een kind begonnen zijn
. Jullie hebben pas 2 jaar een relatie, jullie communiceren vreemd met elkaar en jullie zijn allebei nogal egoïstisch (jij door hem te verbieden naar Tomorrowland te gaan, hij door volkomen zijn eigen gang te gaan). Hoog tijd om allebei volwassen te worden!
Ik zou een gezellig ontspannen avondje plannen met lekker eten, en van tevoren aankondigen dat je het wil hebben over hoe jullie samen zwanger kunnen zijn en hoe jullie samen een kind gaan opvoeden. Want geloof me, de zwangerschap is nog maar het begin, het samen zorgen voor een kind en het samen opvoeden met respect voor elkaars normen en waarden is topsport! Dus deze problemen moet je echt voor de bevalling al opgelost hebben.
Ik denk dat er wel wat zit in de post van Pippeltje, dat hij een beetje in paniek raakt van het idee dat hij 'nu niets meer kan en mag'. En jij bevestigt dat door hem direct al te verbieden naar Tomorrowland te gaan. Dus bespreek met elkaar wat je van elkaar nodig hebt, hoe je de toekomst ziet, hoeveel je voor elkaar over hebt en hoe jullie de taken gaan verdelen. Hoeveel gaan jullie allebei werken, hoeveel dagen gaat de kleine naar de opvang, wie doet welke taken in huis? Maak zoveel mogelijk concreet, want verwachtingen werken niet, dat worden irritaties omdat je elkaars verwachtingen niet waar maakt. Het lijkt me zelfs een goed idee voor jullie om relatietherapie te doen, want ik schrik echt van jullie manier van doen tegen elkaar!
Spijker op z’n kop! Neem deze goede post van Jonagold ter harte, TO. Een zwangerschap is niet niks, maar stelt dan weer weinig voor tov een kind opvoeden en alle uitdagingen die daarbij komen kijken. Sterkte!
Ik ben van mening dat je tijdens een zwangerschap nog bijna alles kan doen wat je voorheen ook deed. Als jij je fysiek niet goed genoeg voelt voor bepaalde activiteiten of er geen zin in hebt dan vind ik niet dat je vriend het kan ontzeggen. Ook als je kindje er straks is is het belangrijk om leuke dingen voor jezelf te blijven doen. Het is wel belangrijk dat jullie hierover communiceren, dat je beide leuke dingen kan doen en dat er een plan komt over de opvang en de zorg voor jullie kindje. Er zal dus gesproken moeten worden over wie welke avond weg is, wie wanneer voor jullie kindje zorgt en wanneer je tijd voor/met elkaar hebt. Dit moeten jullie samen doen. Ik vind een weekje vakantie als de baby 3/4 maanden is wel kunnen als er bijvoorbeeld met opa en oma is afgesproken dat zij die week bijspringen waar nodig. Uiteraard is het wel normaal dit te overleggen. En ook jij kan gerust een vriendinnenweekendje plannen en dan is het aan vriend om de zorg voor jullie kindje te dragen. Je moet er voor waken dat hij constant leuke dingen doet en jij alleen maar thuis zit met jullie kindje.
Jullie gebrek aan communicatie en de manier waarop jullie wel communiceren vind ik zorgwekkend. Relatietherapie zou jullie misschien kunnen helpen want ik voorzie problemen als jullie kindje er straks is. Ik vraag me af hoe goed jullie voordat je zwanger werd met elkaar hebben gesproken over het krijgen van een kindje en de zorg en verantwoordelijkheid die daar bij hoort.
Een gesprek aangaan hebben we meermaals geprobeerd maar eindigt op hetzelfde: ik heb volgens hem een prenatale depressie en ik vind hem een enorme egoïst. We gaan inderdaad ook hulp inroepen van een deskundige maar zolang zij niet kan afspreken zijn er dus veel slechte gevoelens tussen ons.
Het tomorrowlandverhaal was van mij een vraag om iets of wat solidair te zijn en omdat we die dag 2 jaar samen waren leek het mij niet zo veel gevraagd om iets samen te doen ipv het alleen af te trappen. Zoals ik al zei hij gaat en staat voor de rest waar hij wil: weekendjes weg met vrienden, komend weekend een festival met overnachting, dit jaar is hij al 2x een week met vrienden op vakantie geweest, etc.
Ik vroeg hem om 1 ding over te slagen. Lijkt mij toch niet te veel gevraagd?
Dat ik niet naar TL mee ging had niet te maken met niet te mogen drinken of met drugs want het kan inderdaad perfect leuk zijn zonder.
Het is mij sterk afgeraden om bij luide muziek te staan aangezien dit schadelijk is voor de baby. Dus nee ik kan zo'n dingen niet doen en ik vind dat in het algemeen (behalve een festival waar ik een heel jaar naar uit kijk) ook geen erg om niet te doen. Zoals ik al zei hij gaat naar festivals, hij gaat nog stappen, etc. en daar ben ik echt oké mee. Die ééne dag vroeg ik gewoon om het niet te doen en dat bleek te veel gevraagd.
Normaal zou ik Ibiza (mits dat ik er van op de hoogte ben) ook geen probleem vinden maar ik vind het nu achterbaks om het zo achter de rug om te regelen. Ruzie of geen ruzie. Er komt een kindje dat op die moment maar enkele maanden oud is. Niemand weet hoe het inderdaad na 3-4 maand gaat zijn (zowel met de baby als met mij), dus wat zit je nu zo vroeg na een bevalling een feesttripje in te plannen (zonder overleg!)? Dat begrijp ik niet.
Hemel, CD, jij gaat nog grote ogen trekken als je de echte wereld gaat leren kennen, als je een wereld met eigen kinderen gaat ontdekken! Mag ik vragen hoe oud jullie zijn?
En luide muziek erg voor een baby? Hoeveel kinderen zijn er niet geboren in oorlogssituaties, vrouwen die zwanger waren zonder dat ze het een aantal maanden wisten? En ook die kinderen zijn meestal gezond ter wereld gekomen.
Er zijn zeker argumenten te vinden die niet pleiten voor de volwassenheid van jouw vriend. Maar - ik wil niet kwetsen - dat denk ik van jou hetzelfde.
C_D schreef op 09-08-2022 om 10:31:
Een gesprek aangaan hebben we meermaals geprobeerd maar eindigt op hetzelfde: ik heb volgens hem een prenatale depressie en ik vind hem een enorme egoïst. We gaan inderdaad ook hulp inroepen van een deskundige maar zolang zij niet kan afspreken zijn er dus veel slechte gevoelens tussen ons.
Het tomorrowlandverhaal was van mij een vraag om iets of wat solidair te zijn en omdat we die dag 2 jaar samen waren leek het mij niet zo veel gevraagd om iets samen te doen ipv het alleen af te trappen. Zoals ik al zei hij gaat en staat voor de rest waar hij wil: weekendjes weg met vrienden, komend weekend een festival met overnachting, dit jaar is hij al 2x een week met vrienden op vakantie geweest, etc.
Ik vroeg hem om 1 ding over te slagen. Lijkt mij toch niet te veel gevraagd?
Dat ik niet naar TL mee ging had niet te maken met niet te mogen drinken of met drugs want het kan inderdaad perfect leuk zijn zonder.
Het is mij sterk afgeraden om bij luide muziek te staan aangezien dit schadelijk is voor de baby. Dus nee ik kan zo'n dingen niet doen en ik vind dat in het algemeen (behalve een festival waar ik een heel jaar naar uit kijk) ook geen erg om niet te doen. Zoals ik al zei hij gaat naar festivals, hij gaat nog stappen, etc. en daar ben ik echt oké mee. Die ééne dag vroeg ik gewoon om het niet te doen en dat bleek te veel gevraagd.
Normaal zou ik Ibiza (mits dat ik er van op de hoogte ben) ook geen probleem vinden maar ik vind het nu achterbaks om het zo achter de rug om te regelen. Ruzie of geen ruzie. Er komt een kindje dat op die moment maar enkele maanden oud is. Niemand weet hoe het inderdaad na 3-4 maand gaat zijn (zowel met de baby als met mij), dus wat zit je nu zo vroeg na een bevalling een feesttripje in te plannen (zonder overleg!)? Dat begrijp ik niet.
Ik weet niet hoe ver je bent, maar een foetus kan pas vanaf een week of 20 echt horen. Verder is het natuurlijk wat anders als je dagelijks te maken hebt met lage trillingen (op je werk bijvoorbeeld) of dat je eens een festival bezoekt. Je kunt best een plekje zoeken waar je niet met je snufferd bovenop de boxen staat. Dus ja, je kunt best wat doen, je hoeft echt geen huismus te worden vanaf de seconde dat je zwanger bent. Zeker als de zwangerschap nog pril is kun je veel nog gewoon doen. En dat is neem ik aan het geval, want niemand weet het nog en het is nog niet te zien.
Maar goed, dat zijn details die eigenlijk niet terzake doen. Het probleem zit in jullie communicatie. En in zijn kinderachtige gedrag. Ik snap steeds minder waarom je dacht dat een kind krijgen samen een goed idee was, als hij altijd al zo was. Goed dat jullie een deskundige hebben gezocht. Ik hoop dat je vriend bereid is kritisch naar zichzelf te kijken want zoals hij zich nu gedraagt vind ik hem echt een zeer onaantrekkelijk kinderachtig mannetje. Zeker geen vadermateriaal...
Jonagold schreef op 09-08-2022 om 10:45:
[..]
Ik weet niet hoe ver je bent, maar een foetus kan pas vanaf een week of 20 echt horen.
Niet goed gelezen Jonagold, uitgerekende datum is februari 2023. Dus nu zo'n 3 maand.
C_D schreef op 09-08-2022 om 10:31:
Het tomorrowlandverhaal was van mij een vraag om iets of wat solidair te zijn en omdat we die dag 2 jaar samen waren leek het mij niet zo veel gevraagd om iets samen te doen ipv het alleen af te trappen.
Normaal zou ik Ibiza (mits dat ik er van op de hoogte ben) ook geen probleem vinden maar ik vind het nu achterbaks om het zo achter de rug om te regelen. Ruzie of geen ruzie. Er komt een kindje dat op die moment maar enkele maanden oud is. Niemand weet hoe het inderdaad na 3-4 maand gaat zijn (zowel met de baby als met mij), dus wat zit je nu zo vroeg na een bevalling een feesttripje in te plannen (zonder overleg!)? Dat begrijp ik niet.
Tomorrowland is pas terug na 3 jaar kunnen doorgaan! Gun hem dat eens. En je had makkelijk zelf kunnen meegaan.
En over Ibiza spreek je jezelf 100% tegen: als je ervan op de hoogte was geweest, zou je het geen probleem vinden. Maar nu hij het niet heeft gezegd kan er zowel met jezelf als met de baby een probleem zijn! Trouwens, zo vroeg na de bevalling? Na 4 maand moet jij al terug aan het werken zijn hoor.
Echt, CD, probeer alles rond een zwangerschap en het moederschap anders te zien. Want ik denk dat jij anders nog veel traantjes gaat laten.
Maar ik wens je toch nog een leuke zwangerschap en een wolk van een baby toe.
C_D schreef op 09-08-2022 om 10:31:
Een gesprek aangaan hebben we meermaals geprobeerd maar eindigt op hetzelfde: ik heb volgens hem een prenatale depressie en ik vind hem een enorme egoïst. We gaan inderdaad ook hulp inroepen van een deskundige maar zolang zij niet kan afspreken zijn er dus veel slechte gevoelens tussen ons.
Het tomorrowlandverhaal was van mij een vraag om iets of wat solidair te zijn en omdat we die dag 2 jaar samen waren leek het mij niet zo veel gevraagd om iets samen te doen ipv het alleen af te trappen. Zoals ik al zei hij gaat en staat voor de rest waar hij wil: weekendjes weg met vrienden, komend weekend een festival met overnachting, dit jaar is hij al 2x een week met vrienden op vakantie geweest, etc.
Ik vroeg hem om 1 ding over te slagen. Lijkt mij toch niet te veel gevraagd?
Dat ik niet naar TL mee ging had niet te maken met niet te mogen drinken of met drugs want het kan inderdaad perfect leuk zijn zonder.
Het is mij sterk afgeraden om bij luide muziek te staan aangezien dit schadelijk is voor de baby. Dus nee ik kan zo'n dingen niet doen en ik vind dat in het algemeen (behalve een festival waar ik een heel jaar naar uit kijk) ook geen erg om niet te doen. Zoals ik al zei hij gaat naar festivals, hij gaat nog stappen, etc. en daar ben ik echt oké mee. Die ééne dag vroeg ik gewoon om het niet te doen en dat bleek te veel gevraagd.
Normaal zou ik Ibiza (mits dat ik er van op de hoogte ben) ook geen probleem vinden maar ik vind het nu achterbaks om het zo achter de rug om te regelen. Ruzie of geen ruzie. Er komt een kindje dat op die moment maar enkele maanden oud is. Niemand weet hoe het inderdaad na 3-4 maand gaat zijn (zowel met de baby als met mij), dus wat zit je nu zo vroeg na een bevalling een feesttripje in te plannen (zonder overleg!)? Dat begrijp ik niet.
Door wie? Stond dat op Facebook?
Jillz schreef op 09-08-2022 om 09:04:
[..]
Ja eens dat het snel na de bevalling is. Ik denk dat als er open communicatie mogelijk is zonder dat het per definitie niet mag dat TO in overleg misschien had kunnen voorstellen vanaf baby een half jaar is. Of onder de voorwaarde dat hij ondersteuning regelt voor thuis in de periode dat hij weg is.
Maar ik denk dat hij bang was dat als hij overlegt het van TO niet mag tot baby minstens 18 is. Het is gewoon niet reëel de ruzie over Tomorrowland.
Want zelf is ze daar na 4 maanden nog niet toe in staat? En waarom moet hij daar ondersteuning voor regelen? Als hij werken is zal ze ook wel eens alleen zijn met haar kind.
GinnyTwijfelvuur schreef op 09-08-2022 om 10:56:
[..]
Door wie? Stond dat op Facebook?
Door de gynaecoloog is dit afgeraden.
Lees ook gewoon even online
--> Gehoorschade bij de baby vanaf 3de maand, dus zulke dingen worden afgeraden.
Battle-Royale schreef op 09-08-2022 om 11:03:
[..]
Want zelf is ze daar na 4 maanden nog niet toe in staat? En waarom moet hij daar ondersteuning voor regelen? Als hij werken is zal ze ook wel eens alleen zijn met haar kind.
Omdat het ONS kind is, niet alleen het mijne. Je bent met 2 als je voor een kindje kiest, niet alleen. Dus ja het lijkt mij vrij logisch dat beide ouders verantwoordelijk zijn voor voldoende zorg voor een baby.
C_D schreef op 09-08-2022 om 11:08:
[..]
Omdat het ONS kind is, niet alleen het mijne. Je bent met 2 als je voor een kindje kiest, niet alleen. Dus ja het lijkt mij vrij logisch dat beide ouders verantwoordelijk zijn voor voldoende zorg voor een baby.
Ja dan ga je zelf ook een weekend weg he en laat je jullie kind bij hem.
Prenatale depressie … is dat een diagnose die bij jou gesteld is door een arts of verzint je vriend het zelf maar even om jou te pas en te onpas de mond te kunnen snoeren ? Het is duidelijk, jullie moeten zoals andere schrijvers al aangeven, zo snel mogelijk om de tafel om een realistisch ouderschapsplan op te stellen. Anders voorspel ik dat hij na de bevalling gaat beweren dat jij een post natale depressie hebt om zijn gang te kunnen blijven gaan.
Hoe is dit nu allemaal zo gekomen TO ? Is het kind gepland of heeft het jullie overvallen ? Het lijkt erop dat jullie eerst een goede match waren : samen feesten.
Nu lijken jullie geen match meer : samen de volwassen verantwoordelijkheid pakken om een gezin te starten lijkt te ontbreken. Dat wil niet zeggen dat je niet meer kunt reizen en feesten, maar je kunt niet zomaar met weinig overleg vrij door het leven fietsen.
Ik lees ook dat jullie niet naar elkaars gevoelens luisteren, maar vooral naar die van jezelf. Vandaar de beschuldigingen over en weer. Het is wel belangrijk dat jullie elkaar nog graag gelukkig willen zien en daar ook je best voor willen doen. Geven en nemen. Het belang van een goede relatie en de baby centraal stellen boven je eigen standpunten doordrammen zou voor jullie topprioriteit moeten zijn.
En dit is nog maar het relatief makkelijke begin. Ze noemen een gezin met kleine kinderen niet voor niets tropentijd voor de ouders. Het is van groot belang dat jullie beter leren communiceren.
letterkoekje schreef op 09-08-2022 om 10:49:
[..]
Niet goed gelezen Jonagold, uitgerekende datum is februari 2023. Dus nu zo'n 3 maand.
Oh ja. Maar dat is nog altijd pas 12 weken. Juist de tijd dat je alles nog kunt doen omdat het kind je fysiek nog niet in de weg zit (behalve bij misselijkheid natuurlijk, dan heb je er gewoon geen zin in en fut voor, maar dat is wat anders).