Egoïstische man vs. zwangerschapshormonen
Hallo allemaal,
Sinds we weten dat ik zwanger ben (met 2 bewust voor gekozen), maak ik continu ruzie met mijn vriend. We gingen graag stappen, uit eten, etc. maar dit moet ik uiteraard beperken nu. Voor hem blijft het oké om gewoon zijn normale leven verder te zetten. Op bepaalde vlakken heb ik daar geen problemen mee op andere wel. Telkens we een ruzie hebben zegt hij dat ik een prenatale depressie heb (terwijl ik goed gezind en blij ben behalve met de zaken die hij zegt/doet) en ik vind gewoon dat hij enorm egoïstisch is.
Om een voorbeeld te geven: Hij wou graag naar Tomorrowland en ik vroeg hem dit niet te doen omdat dat het enige festival was waar ik echt spijt van had dat ik het niet mee kon doen (aangezien nog niemand wist dat ik zwanger was). Het zou niet leuk zijn geweest foto's/filmpjes en verhalen te krijgen als je er zelf heel graag bij had geweest. Achter mijn rug om heeft hij toch een ticket gekocht terwijl ik had voorgesteld anders samen iets leuk te doen die dag (aangezien we die dag ook 2 jaar samen waren). Na heel zware ruzies en tussenkomst van andere mensen is hij niet gegaan en heb ik 3 dagen met een zuur gezicht voor mij gezeten. Ps: mij werd verweten dat ik met vakantie een zuur gezicht trok toen we door hadden dat we zwanger waren. Wat hij niet wil begrijpen is dat ik enorm misselijk was en dat het dan niet echt makkelijk is heel de tijd te lachen.
PS2: Het is niet dat hij niet weg mag gaan (want zo ziet hij het) want komend weekend gaat hij naar een ander festival. En als hij 2 avonden op de week thuis eet, zal het veel zijn. En in september is hij ook nog een mannenweekend aan het plannen.
Nu komen we bij het volgende voorval: We zaten op een etentje en ik zie hem sturen in een vriendengroep 'Ibiza 2023' en ik spreek hem onmiddelijk aan over wat zijn bedoeling is aangezien mijn uitgerekende datum februari 2023 is.
'Het zijn maar ideeën en die moet ik niet met jou bespreken.' Ik vind dit ongelooflijk egoïstisch van zoiets niet op voorhand te bespreken met je partner. Ondertussen heb ik ook al (niet via hem!) vernomen dat de trip eind mei zou zijn (als ons kleintje dus 3-4 maand oud is).
Ik weet echt geen raad meer en zie het niet zitten om zo verder te gaan. Hij leeft op zichzelf en houdt gewoon geen rekening met mij. Of zo voel ik mij toch.
Zijn dit mijn zwangerschapshormonen die te fel reageren of is zijn dit dingen die niet door de beugen kunnen?
Graag jullie mening. Alvast bedankt!
Ellori schreef op 09-08-2022 om 16:18:
[..]
Het kind is er ook nog niet. Zoals ik al aangegeven heb ontwikkelen de meeste mannen pas een band als het kind geboren is. Dus het is ook echt nog een ver van mijn bed show voor hem en dat kun je hem niet kwalijk nemen.
Bron?
Apiejapie schreef op 09-08-2022 om 16:16:
Wellicht was mijn vergelijking van mijn handicap en haar zwangerschap niet handig. Wilde to in laten zien dat je een ander ook wat kan gunnen ook al kun je het zelf niet. Het helpt niet om de ander thuis te houden als je zelf baalt. Maar het was niet mijn bedoeling om teniet te doen aan mensen die een zware zwangerschap hebben/hebben gehad.
Fijne reactie van jou!
C_D schreef op 09-08-2022 om 16:14:
[..]
Tuurlijk dit zijn allemaal dingen die we besproken hebben (voor we eraan begonnen). Ik heb gewoon nu heel erg het gevoel dat er voor hem nog geen kindje is (wat ik ergens begrijp want hij voelt fysiek niks). Maar het is niet makkelijk om zo om te gaan met elkaar. Hij vindt precies dat ik exact dezelfde persoon moet zijn als ervoor terwijl ik al wel een mamagevoel heb op deze moment.
Ik weet niet exact wat jij voelt, maar uit je OP maak ik helemaal niet op dat je je al mama voelt. Je voelt de kenmerken van een zwangere vrouw, maar als je echt op dit ogenblik al een mamagevoel had, dan kon het je niet schelen dat je man naar TL ging en jij niet. En dat betreur jij: dat je foto's en filmkes van het festival ziet zonder er lijfelijk bij te kunnen aanwezig zijn.
Ik zou denken dat, als je een mama-gevoel zou hebben, dat jij zou denken: laat mij maar lekker met mijn dikker wordend buikje thuisblijven, ik samen met mijn kindje. Maar je wilde deel uitmaken van de zatte bende, dat heb je letterlijk geschreven. Jij niet op het festival, je man ook niet op het festival. Is dat echt met een mama-gevoel te rijmen?
Ik snap je wel, het zou fijn zijn als hij deze keer solidair zou zijn geweest. Ik vind dat hij sowieso erg veel weg is. Ik hoop dat hij eraan kan wennen om na de bevalling wat meer thuis te zijn.
letterkoekje schreef op 09-08-2022 om 16:21:
[..]
Ik weet niet exact wat jij voelt, maar uit je OP maak ik helemaal niet op dat je je al mama voelt. Je voelt de kenmerken van een zwangere vrouw, maar als je echt op dit ogenblik al een mamagevoel had, dan kon het je niet schelen dat je man naar TL ging en jij niet.
NIVEA (niet invullen voor een ander), Letterkoekje. Het is zeker niet ondenkbaar dat het mama-gevoel je ingeeft dat het veiliger is met de aanstaande vader in de buurt dan op een festival.
letterkoekje schreef op 09-08-2022 om 16:21:
[..]
Ik weet niet exact wat jij voelt, maar uit je OP maak ik helemaal niet op dat je je al mama voelt. Je voelt de kenmerken van een zwangere vrouw, maar als je echt op dit ogenblik al een mamagevoel had, dan kon het je niet schelen dat je man naar TL ging en jij niet. En dat betreur jij: dat je foto's en filmkes van het festival ziet zonder er lijfelijk bij te kunnen aanwezig zijn.
Ik zou denken dat, als je een mama-gevoel zou hebben, dat jij zou denken: laat mij maar lekker met mijn dikker wordend buikje thuisblijven, ik samen met mijn kindje. Maar je wilde deel uitmaken van de zatte bende, dat heb je letterlijk geschreven. Jij niet op het festival, je man ook niet op het festival. Is dat echt met een mama-gevoel te rijmen?
Ook moeders kunnen het leuk vinden om de feesten en balen als ze niet naar een festival kunnen.
C_D schreef op 09-08-2022 om 16:14:
Hij vindt precies dat ik exact dezelfde persoon moet zijn als ervoor terwijl ik al wel een mamagevoel heb op deze moment.
Zoveel mannen zeggen "mijn vriendin was vroeger zo'n toffe chick, nu kan ze alleen nog maar zeiken sinds de kinderen er zijn".
Dat zijn dan mannen die vinden dat ze ernstig belemmerd worden om naar de kroeg te gaan, omdat hun partner heeft afgedwongen dat zij die avond Stijn naar zwemles moeten brengen. En oh hemel, hoe kon hij nou weten dat dat óók betekent zwembroek en handdoek en shampoo inpakken. Gezeik allemaal. Hij wil gewoon een biertje gaan drinken.
Sommige vrouwen hebben op voorhand (terecht of onterecht) de angst dat hun kerel ook zo is en gaan op voorhand regels instellen en dat noemen ze dan 'afspraken maken' of 'solidair zijn' of 'samen beslissen'. Het klinkt alsof jij ook tot die categorie behoort. En jij bent de moeder dus jij weet het het beste, en de mate waarin hij gehoorzaamt is de test of hij straks een betrouwbare vader is.
Je hebt kans dat het dan een self fulfilling prophecy wordt. Hij gaat alle ruimte pakken omdat hij zich op voorhand al vastgebonden voelt. Aan de andere kant kan het ook zijn dat hij een onvolwassen kerel is die in den beginne al niet bereid was concessies te doen voor zijn kind.
Het is al vaker gezegd: communiceer. En dan niet over de regels en wat wel en niet mag, maar over wat er achter zit. Dat jij het misschien eng vindt allemaal, of bang bent er straks alleen voor te staan. Hoe hij zijn leven voor zich ziet als er kinderen zijn.
Het is helemaal niet gek om wat steun te willen als je nieuwbakken moeder bent. Er komt een flinke verantwoordelijkheid op je af, dat is eng, en het is niet leuk om het idee te hebben dat jij het alleen moet gaan doen. Aan de andere kant betekent dat niet dat jij in je eentje de regels kunt bepalen voor wat die steun en solidariteit in moeten houden.
Wasmachine schreef op 09-08-2022 om 16:28:
[..]
Ook moeders kunnen het leuk vinden om de feesten en balen als ze niet naar een festival kunnen.
Maar dat begrijpt vlgs iedereen hier, tevens dat ze ervan baalt! Maar 1, ze kon prima mee, maar maakte zelf de keus dit niet te doen, prima! En 2, daarom zag ze vriend ook liever niet gaan, want……..allerlei drogredenen.
Apiejapie schreef op 09-08-2022 om 16:16:
Wellicht was mijn vergelijking van mijn handicap en haar zwangerschap niet handig. Wilde to in laten zien dat je een ander ook wat kan gunnen ook al kun je het zelf niet. Het helpt niet om de ander thuis te houden als je zelf baalt. Maar het was niet mijn bedoeling om teniet te doen aan mensen die een zware zwangerschap hebben/hebben gehad.
Ik begrijp je vergelijking ergens wel (ookal is ze inderdaad wat vreemd). En geloof mij ik gun mijn partner alle plezier, alleen of met vrienden. Voor hun vorige trip heb ik een pretpakket voor in de wagen gemaakt en ik krijg over het algemeen heel graag foto's ed over wat hij aan het doen is of waar hij is. Maar zijn manier van doen ik enorm veranderd sinds de zwangerschap en daarmee bedoel ik al die dingen achter mijn rug om regelen. Ik denk dat het komt omdat ik hem heb gevraagd niet naar TL te gaan dat hij dit doet maar ik snap niet dat 1 event kan opwegen tegen alle andere keren dat ik er niks van zeg. Ik begrijp gewoon niet als ik het op een bepaalde moment, met 1 ding echt niet eens ben (en ik probeer hem uit te leggen waarom - of iemand het daar nu al dan niet mee eens is), en ik doe over alle andere dingen niet moeilijk, dat hij daar dan niet zijn best voor kan doen om rekening mee te houden (zelfs zou hij mijn gevoel niet snappen)? En dat dan dat 1 (stom) voorval ook nog eens de aanleiding zou zijn om daarna alles in het geniep te regelen en dan last minute te zeggen dat hij weg is.
En geloof mij ik ben heel blij met mijn zwangerschap want het is inderdaad ongelooflijk een gevoel van mensje in maak maar het is inderdaad ook niet alleen rozegeur en manneschijn en daarbij is steun meer dan welkom.
Ik krijg ook enorm veel steun en liefde van mensen rondom mij maar de 1ne persoon waarvan ik het graag zou willen (en van verwacht), is er gewoon niet.
Spijker op z'n kop Ginevra
Lieveheersbeest schreef op 09-08-2022 om 16:18:
[..]
Ik pleit ook niet vóór het gedrag van TO, maar wel tégen het gedrag van haar vriend. Alles afschuiven op een prenatale depressie en het daarmee afdoen... Zo gaan ze de wedstrijd niet samen winnen. Daarom ook mijn reactie dat het me goed lijkt dat ze de komende maanden gaan gebruiken om e.e.a. bij te leren, zodat ze over 6 maanden weer samen sterk staan.
Hij steekt al mijn reacties (toegegeven dat er hormonale bij zitten!) op prenatale depressie maar dit is iets wat hij zegt (en wat niet fijn is om te horen want dat ik makkelijk een onderwerp afsluiten). Dit is niet vast gesteld of dergelijke door iemand met kennis van zaken.
In tegendeel ik ben eigenlijk over het algemeen heel goed gezind en blij het is gewoon de steun die ik van hem mis, dat mij heel droevig kan maken.
C_D schreef op 09-08-2022 om 16:34:
[..]
Ik begrijp je vergelijking ergens wel (ookal is ze inderdaad wat vreemd). En geloof mij ik gun mijn partner alle plezier, alleen of met vrienden. Voor hun vorige trip heb ik een pretpakket voor in de wagen gemaakt en ik krijg over het algemeen heel graag foto's ed over wat hij aan het doen is of waar hij is. Maar zijn manier van doen ik enorm veranderd sinds de zwangerschap en daarmee bedoel ik al die dingen achter mijn rug om regelen. Ik denk dat het komt omdat ik hem heb gevraagd niet naar TL te gaan dat hij dit doet maar ik snap niet dat 1 event kan opwegen tegen alle andere keren dat ik er niks van zeg. Ik begrijp gewoon niet als ik het op een bepaalde moment, met 1 ding echt niet eens ben (en ik probeer hem uit te leggen waarom - of iemand het daar nu al dan niet mee eens is), en ik doe over alle andere dingen niet moeilijk, dat hij daar dan niet zijn best voor kan doen om rekening mee te houden (zelfs zou hij mijn gevoel niet snappen)? En dat dan dat 1 (stom) voorval ook nog eens de aanleiding zou zijn om daarna alles in het geniep te regelen en dan last minute te zeggen dat hij weg is.
En geloof mij ik ben heel blij met mijn zwangerschap want het is inderdaad ongelooflijk een gevoel van mensje in maak maar het is inderdaad ook niet alleen rozegeur en manneschijn en daarbij is steun meer dan welkom.
Ik krijg ook enorm veel steun en liefde van mensen rondom mij maar de 1ne persoon waarvan ik het graag zou willen (en van verwacht), is er gewoon niet.
Ik zou dingen ook stiekem gaan regelen als ik hem was.
Apiejapie schreef op 09-08-2022 om 16:18:
[..]
Maar als je het zo uitlegt naar hem, dam komt dat toch heel anders over dan wanneer je vindt dat hij thuis moet blijven van TL omdat jij niet kunt gaan? De consequentie voor hem is misschien hetzelfde, maar jullie bereiken wel begrip bij elkaar door met elkaar in gesprek te gaan/blijven, zoals je hierboven dus laat zien dat je dat wel kunt.
Ik heb hem deze uitleg al gegeven maar dan zegt hij dat hij niet vindt dat omdat ik iets niet kan doen hij het niet mag doen. Ik ben de vrouw en ben zwanger, hij niet. 'Dan had ik maar van het andere geslacht moeten zijn'.
Ik geef hem gelijk in het feit dat hij niks moet laten maar ik hoopte gewoon op iets meer begrip als ik het eens nodig had. En hij mag ook alles doen behalve die 1ne dag had ik echt gehoopt dat hij mij zou blijven. Hij vertrekt zaterdag tot zondag nu ook naar een festival en ik hoop dat hij een leuke tijd heeft daar ik vind het alleen jammer dat we beide met zo'n slecht gevoel zitten in onze relatie want het is inderdaad leuker om elkaar gelukkig te zien.
Maar kun je omschrijven hoe een gesprek van jullie verloopt als je aangeeft dat je zijn steun nodig hebt?
Ellori schreef op 09-08-2022 om 16:41:
[..]
Ik zou dingen ook stiekem gaan regelen als ik hem was.
Deze reactie en meer van die hierboven vallen wat mij betreft onder de categorie: een karikatuur valt makkelijk aan te vallen. Ik lees ze bijna met plaatsvervangende schaamte. En vraag me af: vanwaar deze agressie?