Egoïstische man vs. zwangerschapshormonen
Hallo allemaal,
Sinds we weten dat ik zwanger ben (met 2 bewust voor gekozen), maak ik continu ruzie met mijn vriend. We gingen graag stappen, uit eten, etc. maar dit moet ik uiteraard beperken nu. Voor hem blijft het oké om gewoon zijn normale leven verder te zetten. Op bepaalde vlakken heb ik daar geen problemen mee op andere wel. Telkens we een ruzie hebben zegt hij dat ik een prenatale depressie heb (terwijl ik goed gezind en blij ben behalve met de zaken die hij zegt/doet) en ik vind gewoon dat hij enorm egoïstisch is.
Om een voorbeeld te geven: Hij wou graag naar Tomorrowland en ik vroeg hem dit niet te doen omdat dat het enige festival was waar ik echt spijt van had dat ik het niet mee kon doen (aangezien nog niemand wist dat ik zwanger was). Het zou niet leuk zijn geweest foto's/filmpjes en verhalen te krijgen als je er zelf heel graag bij had geweest. Achter mijn rug om heeft hij toch een ticket gekocht terwijl ik had voorgesteld anders samen iets leuk te doen die dag (aangezien we die dag ook 2 jaar samen waren). Na heel zware ruzies en tussenkomst van andere mensen is hij niet gegaan en heb ik 3 dagen met een zuur gezicht voor mij gezeten. Ps: mij werd verweten dat ik met vakantie een zuur gezicht trok toen we door hadden dat we zwanger waren. Wat hij niet wil begrijpen is dat ik enorm misselijk was en dat het dan niet echt makkelijk is heel de tijd te lachen.
PS2: Het is niet dat hij niet weg mag gaan (want zo ziet hij het) want komend weekend gaat hij naar een ander festival. En als hij 2 avonden op de week thuis eet, zal het veel zijn. En in september is hij ook nog een mannenweekend aan het plannen.
Nu komen we bij het volgende voorval: We zaten op een etentje en ik zie hem sturen in een vriendengroep 'Ibiza 2023' en ik spreek hem onmiddelijk aan over wat zijn bedoeling is aangezien mijn uitgerekende datum februari 2023 is.
'Het zijn maar ideeën en die moet ik niet met jou bespreken.' Ik vind dit ongelooflijk egoïstisch van zoiets niet op voorhand te bespreken met je partner. Ondertussen heb ik ook al (niet via hem!) vernomen dat de trip eind mei zou zijn (als ons kleintje dus 3-4 maand oud is).
Ik weet echt geen raad meer en zie het niet zitten om zo verder te gaan. Hij leeft op zichzelf en houdt gewoon geen rekening met mij. Of zo voel ik mij toch.
Zijn dit mijn zwangerschapshormonen die te fel reageren of is zijn dit dingen die niet door de beugen kunnen?
Graag jullie mening. Alvast bedankt!
Lieveheersbeest schreef op 09-08-2022 om 15:41:
Apiejapie, jij bent misschien al wat verder in je proces waardoor je nu op afstand kunt genieten. Kan je je voorstellen dat TO, die pas 3 maanden zwanger is, nog een beetje ondersteboven is en daardoor wat meer steun dan jij nodig heeft?
Ik praat haar insteek en gedrag niet goed (want daar valt nog wel wat winst te behalen), maar ik denk niet dat we alle behoeftes van mensen met beperkingen gelijk kunnen trekken. Het is (wat mij betreft) helemaal prima als TO andere dingen vergt van haar partner dan jij.
Verder in het proces? Sorry maar zwanger zijn is een keuze die blijheid op zou moeten roepen, geen zwaar proces (of het moet een zware zwangerschap zijn, maar dat lees ik hier niet).
Ik wilde to wat realiteitszin meegeven door mijn ervaring te delen, maar blijkbaar heeft to nog het een en ander te verwerken als ik het zo lees. Misschien moet ik dan maar dankbaar zijn dat het bij mij blijvend is, en ik daarom minder steun nodig heb? Rare gedachtegang.
Als je zwanger zijn als zoiets groots ziet, dan wordt dat nog iets als er echt wat tegen zit.
Ik vind overigens ook, en dat heb ik eerder ook geschreven, dat partner van to hier ook een aandeel in heeft. Dingen achter je partners rug om doen, kan echt niet. Hopelijk zorgt een therapeut voor de juiste begeleiding naar een betere communicatie.
Apiejapie schreef op 09-08-2022 om 15:59:
[..]
Verder in het proces? Sorry maar zwanger zijn is een keuze die blijheid op zou moeten roepen, geen zwaar proces (of het moet een zware zwangerschap zijn, maar dat lees ik hier niet).
Ik wilde to wat realiteitszin meegeven door mijn ervaring te delen, maar blijkbaar heeft to nog het een en ander te verwerken als ik het zo lees. Misschien moet ik dan maar dankbaar zijn dat het bij mij blijvend is, en ik daarom minder steun nodig heb? Rare gedachtegang.
Ik denk dat je daar te makkelijk over denkt. Er kan zoveel meer komen kijken bij een zwangerschap dan alleen blijheid. En ik ken eigenlijk aardig wat vrouwen die het wel een zwaar proces vinden, nu ik erover nadenk.
In je 2e alinea trek je een conclusie die in geen geval aansluit op mijn bericht. Ik vind helemaal niet dat je dankbaar moet zijn dat je blijvend beperkt bent. Dat vind ik heel naar voor je en dat wens ik je helemaal niet toe. Maar het blijvende karakter maakt, voor mij, niet dat jij wel recht hebt op steun en TO niet.
Apiejapie schreef op 09-08-2022 om 15:59:
[..]
Sorry maar zwanger zijn is een keuze die blijheid op zou moeten roepen, geen zwaar proces (of het moet een zware zwangerschap zijn, maar dat lees ik hier niet).
Hier gaat het erom dat het gedrag van de partner de blijdschap dreigt te verstoren.
Niet om wie er het sterkste in het leven staat.
RodeKrullenbol schreef op 09-08-2022 om 16:07:
[..]
Hier gaat het erom dat het gedrag van de partner de blijdschap dreigt te verstoren.
Niet om wie er het sterkste in het leven staat.
Dat gebeurt toch niet al bij 1 dag? Dan is er wel meer mis.
Lieveheersbeest schreef op 09-08-2022 om 16:03:
[..]
Ik denk dat je daar te makkelijk over denkt. Er kan zoveel meer komen kijken bij een zwangerschap dan alleen blijheid. En ik ken eigenlijk aardig wat vrouwen die het wel een zwaar proces vinden, nu ik erover nadenk.
In je 2e alinea trek je een conclusie die in geen geval aansluit op mijn bericht. Ik vind helemaal niet dat je dankbaar moet zijn dat je blijvend beperkt bent. Dat vind ik heel naar voor je en dat wens ik je helemaal niet toe. Maar het blijvende karakter maakt, voor mij, niet dat jij wel recht hebt op steun en TO niet.
Kán ja, maar dat is hier helemaal niet het geval! Jeetje, ze is pril zwanger, gaat niet naar een festival, want harde muziek is slecht voor de baby, vriend moet er zijn mocht ze last krijgen van een hormonale huilbui…..…ik zie de bekkeninstabiliteit al komen. Nogmaals, wij lezen hier maar een klein gedeelte.
Battle-Royale schreef op 09-08-2022 om 16:09:
[..]
Dat gebeurt toch niet al bij 1 dag? Dan is er wel meer mis.
Dat waren we hier al met elkaar eens, dat er wel een aantal dingen niet goed lijken te gaan in deze relatie.
Battle-Royale schreef op 09-08-2022 om 16:09:
[..]
Dat gebeurt toch niet al bij 1 dag? Dan is er wel meer mis.
Inderdaad! De manier waarop haar partner met TO is omgesprongen was zondermeer lomp.
Tickel schreef op 09-08-2022 om 14:55:
[..]
De communicatie en verwachtingen van en naar elkaar toe lopen niet erg soepel. Hebben jullie het wel gehad over de zorg van toekomstig kind? Werk, fulltime, parttime, stoppen. De financiën?
Tuurlijk dit zijn allemaal dingen die we besproken hebben (voor we eraan begonnen). Ik heb gewoon nu heel erg het gevoel dat er voor hem nog geen kindje is (wat ik ergens begrijp want hij voelt fysiek niks). Maar het is niet makkelijk om zo om te gaan met elkaar. Hij vindt precies dat ik exact dezelfde persoon moet zijn als ervoor terwijl ik al wel een mamagevoel heb op deze moment.
Wellicht was mijn vergelijking van mijn handicap en haar zwangerschap niet handig. Wilde to in laten zien dat je een ander ook wat kan gunnen ook al kun je het zelf niet. Het helpt niet om de ander thuis te houden als je zelf baalt. Maar het was niet mijn bedoeling om teniet te doen aan mensen die een zware zwangerschap hebben/hebben gehad.
RodeKrullenbol schreef op 09-08-2022 om 16:12:
[..]
Inderdaad! De manier waarop haar partner met TO is omgesprongen was zondermeer lomp.
Ja het verdient geen schoonheidsprijs maar het is nou ook weer niet iets waar je nog dagen over door moet gaan. Het is gebeurd, ze heeft het overleefd en door zou ik zeggen.
Misschien, C_D, kun je hem wat meer een papa-gevoel meegeven door hem mee te nemen naar de bezoekjes aan de verloskundige?
Kersje schreef op 09-08-2022 om 16:11:
[..]
Kán ja, maar dat is hier helemaal niet het geval! Jeetje, ze is pril zwanger, gaat niet naar een festival, want harde muziek is slecht voor de baby, vriend moet er zijn mocht ze last krijgen van een hormonale huilbui…..…
Ik pleit ook niet vóór het gedrag van TO, maar wel tégen het gedrag van haar vriend. Alles afschuiven op een prenatale depressie en het daarmee afdoen... Zo gaan ze de wedstrijd niet samen winnen. Daarom ook mijn reactie dat het me goed lijkt dat ze de komende maanden gaan gebruiken om e.e.a. bij te leren, zodat ze over 6 maanden weer samen sterk staan.
C_D schreef op 09-08-2022 om 16:14:
[..]
Tuurlijk dit zijn allemaal dingen die we besproken hebben (voor we eraan begonnen). Ik heb gewoon nu heel erg het gevoel dat er voor hem nog geen kindje is (wat ik ergens begrijp want hij voelt fysiek niks). Maar het is niet makkelijk om zo om te gaan met elkaar. Hij vindt precies dat ik exact dezelfde persoon moet zijn als ervoor terwijl ik al wel een mamagevoel heb op deze moment.
Maar als je het zo uitlegt naar hem, dam komt dat toch heel anders over dan wanneer je vindt dat hij thuis moet blijven van TL omdat jij niet kunt gaan? De consequentie voor hem is misschien hetzelfde, maar jullie bereiken wel begrip bij elkaar door met elkaar in gesprek te gaan/blijven, zoals je hierboven dus laat zien dat je dat wel kunt.
C_D schreef op 09-08-2022 om 16:14:
[..]
Tuurlijk dit zijn allemaal dingen die we besproken hebben (voor we eraan begonnen). Ik heb gewoon nu heel erg het gevoel dat er voor hem nog geen kindje is (wat ik ergens begrijp want hij voelt fysiek niks). Maar het is niet makkelijk om zo om te gaan met elkaar. Hij vindt precies dat ik exact dezelfde persoon moet zijn als ervoor terwijl ik al wel een mamagevoel heb op deze moment.
Het kind is er ook nog niet. Zoals ik al aangegeven heb ontwikkelen de meeste mannen pas een band als het kind geboren is. Dus het is ook echt nog een ver van mijn bed show voor hem en dat kun je hem niet kwalijk nemen.
Apiejapie schreef op 09-08-2022 om 16:16:
Wellicht was mijn vergelijking van mijn handicap en haar zwangerschap niet handig. Wilde to in laten zien dat je een ander ook wat kan gunnen ook al kun je het zelf niet. Het helpt niet om de ander thuis te houden als je zelf baalt. Maar het was niet mijn bedoeling om teniet te doen aan mensen die een zware zwangerschap hebben/hebben gehad.
Helemaal mee eens hoor... Ik hoop dat TO dat ook snel leert en haar vriend de ruimte geeft om nu te genieten van zaken die straks even op pauze komen te staan. Ook als zij niet mee kan en daarvan baalt.