Veilig Thuis Positieve ervaring

Toch begrijp ik het niet zo goed

Jullie hadden al hulp en een kinderpsycholoog, maar omdat je vrouw uitviel (overspannen thuis of in een instelling?) is er vanuit je vrienden/familiekring een melding gedaan naar de psycholoog?
Na overleg met jullie (ook met je vrouw dus?) heeft diezelfde kinderpsycholoog een officiële melding bij VT gedaan. VT heeft gekeken welke 'hulplijnen' er zijn uitgezet en er zijn veiligheidsafspraken met jullie gemaakt.

Die laatste zin, hoe bedoel je dat? Is er na tussenkomst van VT extra hulp geboden, maar hebben ze gekeken wat er al was, en vervolgens 'veiligheidsafspraken' (wat zijn dat?) gemaakt?

Die melding naar de psycholoog, is dat eerst met jullie besproken? Weten jullie wie dat was? Heeft die persoon zelf hulp aangeboden, dus aan jullie zelf? Of ziet men dat jullie vastlopen en meldt men vervolgens?

En die psycholoog? Ik begrijp vanuit de meldcode dat een hulpverlener naast melden/overleggen ook zelf kan kijken of er hulp geboden/in gang gezet kan worden. Had zij het gevoel dat zij jullie niet genoeg kon helpen?

Enfin, fijn dat jullie zijn geholpen, en dat je ervaring goed was, maar wat heeft jullie dat concreet gebracht. Ik denk dat dat fijne informatie is voor anderen in een vergelijkbare situatie.
Zijn er deuren geopend die eerst gesloten bleven? Hebben jullie nu bv pgb om hulp in te kopen? Krijgen de kinderen meer begeleiding/zorg? Worden jullie nu ontlast? Is er betere of meer begeleiding op school?

En een veiligheidsafspraak, wat houdt zoiets precies in? Betekent dat, dat jullie het kunnen laten weten als het niet meer gaat, als je weer vastloopt, en dat zij dan met concrete begeleiding en ondersteuning komen? Hebben jullie nu contacten die jullie helpen? Of betekent dat, dat een OTS volgt als er weer iemand uitvalt?

Kenneth

Ik heb moeite om te geloven dat jij als individu de behoefte voelt om een persoonlijke ervaring neer te zetten omdat je veilig thuis wilt helpen?
Het bewijs van het tegendeel is overweldigend en dat maakt dat ik het gevoel heb dat jouw bericht bedoeld is om een soort fake news movement te starten. Misschien heb ik het mis (en ik krijg uit de berichtgeving niet de indruk dat veilig thuis bezig is om naar zichzelf te kijken, laat staan een charme-offensief kan starten). Mijn mening over de zinnen en de woorden die je gebruikt is dat het hulpverlenertaal is, die iets minder formeel is gemaakt om echt te lijken. Normaliter zou ik een dergelijk vermoeden bij forumbeheer neerleggen, omdat ik niemand wil wegjagen en trollen moet je niet voederen. Maar als jouw bericht niet te goeder trouw is, zou ik het een erg foute poging vinden. En als je wel te goeder trouw bent 'jaag' ik je niet weg want je vraagt geen hulp. Vandaar.
gr Angela

Veilig Thuis

Voor al uw 'huishoudelijk' geweld.

Advertorial

Het doet me denken aan een advertorial uit sommige krantjes. Je denkt: gôh, een een interessant medisch verhaal, maar gaandeweg merk je dat het een reclameadvertentie is voor een geneesmiddel.
En dat huishoudelijk geweld is een mooie klapper 🤣

tja...

Wat fijn dat jij zo'n goede ervaring hebt, dat je zo'n reclametekst hebt willen schrijven. Ja, vaak gaat het goed. Maar het gaat ook vaak niet zo goed, en niet alleen bij serieuze probleemgezinnen met asociale, verslaafde of gestoorde ouders.

Ook mijn kinderen hebben ASS en zijn hoger (niet hoog) begaafd. Ook mijn kinderen hadden veel zorg nodig. Ook ik zat er doorheen en zocht hulp.

Ik heb met de kinderen het diagnosetraject doorlopen bij een kinderpsycholoog en vervolgens gingen we gezamenlijk met BJZ, de voorganger van VT, in overleg over hoe nu verder na de diagnose. We waren geen probleemgeval. Weliswaar was ik alleenstaande moeder, maar ik werkte, er was geen armoede- of verslavingsproblematiek, ik ben verbaal sterk en heb een goede opleiding gehad. Ik kon samen met de psycholoog goed verwoorden wat mijn kinderen nodig hadden en welke ondersteuning daarbij gewenst was. Alle neuzen stonden één kant op, we waren het enorm met elkaar eens over het vervolgtraject, BJZ zou een PGB regelen. Halleluja, zou je zeggen.

Helaas. Opeens ging BJZ de kont tegen de krib gooien en dwong ons een heel ander traject te gaan volgen dan het traject dat we gezamenlijk hadden afgesproken. Een traject dat de kinderen absoluut geen goed zou doen en dwars tegen het eerder besproken advies in ging. Protest (ook van de kinderpsycholoog) haalde niets uit. De sfeer sloeg volledig om en ik werd als moeder in een wurggreep gehouden en neergezet als incompetente ouder. Alles werd uit de kast gehaald om mij zwart te maken en de plannen van BJZ door te drammen. Er werd een rapportage vol leugens en verdraaiingen geschreven waarin ik o.a. zogenaamd labiel zou zijn en "bekend in de psychiatrie" (wat toen absoluut verzonnen was). Er werd gedreigd met OTS en uithuisplaatsing.

Ik was volkomen van mijn sokken geblazen. Had altijd gedacht: "Waar rook is, is vuur." Heb altijd netjes meegewerkt. Was de redelijkheid zelf. En nu zat ik opeens zelf in de problemen! Gelukkig had ik de juiste personen op de juiste plek, maar dat was meer geluk dan wijsheid.

Het is goed gekomen, al was het een flinke strijd. Maar het is inmiddels meer dan tien jaar later en ik heb nog steeds last van wat er gebeurd is. Ik ben door deze ervaring inderdaad die labiele, overspannen moeder geworden met zelfs vandaag nog een enorm wantrouwen richting "instanties", die je kunnen breken als ze daar zin in hebben. Het is niet te beschrijven wat het met een mens doet als je je altijd redelijk en welwillend hebt opgesteld, positief meewerkte en opeens zo wordt behandeld. Nog jaren daarna heb ik in angst geleefd dat BJZ, later VT, het weer op de heupen zou krijgen en mij opnieuw in de wurggreep zou nemen, ook al werd ik inmiddels wel netjes behandeld en te woord gestaan (ik bleef afhankelijk van ze vanwege het PG.

Het heeft me als moeder en als mens flink beschadigd en tot op de dag van vandaag heb ik daar last van, ondanks de therapie en EMDR die ik later heb gekregen (ja, toen was ik inderdaad "bekend in de psychiatrie" geworden). De dag dat mijn jongste kind meerderjarig werd, was voor mij een enorme opluchting: nu konden ze niets meer kapot maken!

Ik hoop met heel mijn hart dat bij jullie dit niet hoeven mee te maken. Het kan namelijk zomaar omslaan, ook bij jullie. En dat wens ik mijn ergste vijand nog niet toe...

Huishoudelijk

Zou Veilig Thuis dan even mijn was, huis en tuin willen komen doen en de auto kan ook wel een poetsbeurt gebruiken...want het aanpakken van verwaarlozing hoort ook tot hun takenpakket. Geweldig dat ze dit oppakken! Dit klinkt zo overdreven positief dat het bijna niet waar zal zijn. Ik zou bijvoorbeeld woedend zijn op degene die achter mij om met de therapeut is gaan babbelen en op de therapeut die dit dan ook met die persoon bespreekt, eerst contact opneemt met VT en het dan pas met mij als ouder bespreekt. Wat trouwens bijzonder is, is dat de vriendenkring de naam van de hulpverlener weet...Zelfs al heb je er over gesproken dan benoem je het meer als de Kinderpsycholoog dan als Truusje Huppeldepup.

Wel denk ik dat vooral excessen in het nieuws komen. Net zoals nu GGZ-instellingen onder vuur liggen. Ouders zoeken uit onvrede (om wat voor terechte of onterechte rede dan ook) de pers, gesterkt door de excessen, maar hulpverleners kunnen vanwege hun beroepsgeheim niet uit de school klappen en hun versie van het dossier delen. De nuance mist en de journalist verkoopt zijn artikeltje toch wel. Immers het onderwerp is hot, wijzen naar een instantie die zich niet makkelijk kan verdedigen is simpel en het afschuiven op het bezuinigingsbeleid van de regering scoort altijd. Ze staan qua beeldvorming hoe dan ook achter en het gaat helaas te vaak gruwelijk mis. Terwijl het ook vaak (net) goed gaat, de perfecte samenleving niet bestaat en het mensenwerk blijft. Maar dit soort berichten op fora werken averechts, want het moet wel heel slecht gaan om zo te proberen de publieke opinie te beïnvloeden.

reactie

Als allereerst, ik en mijn vrouw zijn geen hulp verleners. De branches waarin wij werken zit ver van de zorg vandaan. Wel zijn we ouders die goed ingelezen zijn, trainingen hebben gevolgd (oa trainingen bedoeld voor zorg professionals) en in de omgeving mensen die bekend zijn met zorgverlening. Trainingen zijN oa die van Geef mij de vijf.

Veel van de reacties die ik lees over VT zijn toch wel enige jaren oud 10+ jaar, als ik zo lees. In de tussentijd veranderen organisaties, maar blijft het negatieve beeld door de negatieve verhalen die blijven circuleren.

Ter aanvulling van mijn verhaal;

De melding naar de psycholoog was niet met ons besproken, en kwam vanuit een goede vriend van ons die zag dat het slecht ging met mijn vrouw, en op dat moment mij niet kon bereiken. We waren er eerlijk gezegd niet heel erg blij mee, maar de bezorgdheid is oprecht en deze vriend staat al jaren altijd voor ons klaar. We hebben hem uiteraard erover gesproken en we begrijpen zijn dilemma/zorgen.

De psycholoog is er alleen voor de kinderen en met ouders kan ze niet zoveel (buiten haar werkgebied) Als een zorgverlener niet de hulp kan bieden die nodig is dan is deze verplicht ook een melding te doen naar VT. Deze melding heeft ze eerst anoniem gedaan om advies in te winnen en daarna met ons besproken of ze hem mag doorzetten naar een melding.

Het veiligheidsplan is een plan dat je maakt waarin je vast legt wat je gaat doen als de situatie toch verkeerd gaat, maar ook wat VT gaat doen. In ons geval ging het om evt hulp thuis om voor onze kinderen te zorgen indien we beide niet beschikbaar zijn. Verder ging VT zoeken naar opties waar we op terug kunnen vallen voor de langere termijn, echter hier zijn we aangewezen op vrijwilligers. VT wil voor ons gaan zoeken naar noodopvang in geval van crisis.

De hulp van VT bestond uit checken van de zaken die we reeds hadden uitstaan (maar op een wachtlijst staan), waarbij wij helaas wel verrassingen kregen. Bij de gemeente jeugdzorg bleek ons dossier gesloten te zijn bijvoorbeeld. Ze hebben het dossier laten heropenen. Ook hebben ze gekeken of we hogere prio konden krijgen op de wachtlijst.
Wat betreft ontlasting konden ze niet veel meer voor ons betekenen. We hadden hiervoor al (weekend)opvang voor de kinderen geregeld bij een specialistische organisatie, maar ook daar de wachtlijst. VT heeft verder een persoon toegewezen die de regie overneemt over onze hulpverlening, in dit geval een dame bij de GGZ instelling waar we reeds lopen met de kinderen. Dit was overigens ook onze voorkeur en deze hebben we kenbaar gemaakt bij VT en de GGZ instelling.

Mijn vrouw is overigens gelukkig gewoon thuis en we hebben onderling afspraken gemaakt om haar te ontlasten.

Misschien komt dit relaas over als een promo verhaal voor VT, maar het is onze ervaring. Toen ik voor het eerst zocht op VT schrok ik over de hoeveelheid negatieve verhalen. Onze ervaring is dat Veilig Thuis er niet op uit zijn om ouders "te pakken", maar kijken naar de veiligheid van de kinderen en dat de zorg geregeld is (adviserend en coördinerend). Ze zijn behoorlijk doortastend en dat waardeerden we. Zonder doortastend te zijn kunnen ze ook de ernst van de situatie niet bepalen, kijken welke zorg noodzakelijk is en controleren of zorg is geregeld.

Oud?

Dan heb je de berichtgeving niet gelezen over de militair die ook zo dom was om jeugdzorg in te schakelen en nu ontouderd zijn zoontje niet meer ziet na een leugenachtig proces waarin zelfs politie en marechaussee hun oren lieten hangen naar de ongrondwettelijke acties.
En dan het nu nog steeds gaande proces van ontoudering van een kleuter met autisme die na een melding weggehaald werd bij zijn expatouders en waar de problemen van het kind geweten blijven worden aan de ouders terwijl de uithuisplaatsing een enorm trauma bezorgt aan elk kind maar zeker aan een kind met autisme.
In beide gevallen wordt geen poging ondernomen om het contact te herstellen maar worstelen de ouders zich in het veiligheidsmoeras steeds verder af van hun kinderen.
De constructie is fout. Je wil hulp voor gezinnen en kinderen en geen voordeur en de voortdurende dreiging van justitie omdat de grens flinterdun is, tussen zorg/school en justitie, en ouders en kinderen te weinig rechten hebben in het justitiele proces dat gebaseerd is op leugens en machtsmisbruik.

Wees blij dat je er genadig vanaf gekomen bent maar houd in de gaten dat ook bij jou de hulpverlening zich in een vloek en zucht tegen jou kan keren en dat je daar niets aan kunt doen om het te voorkomen.

BVIKZ

Volg ook eens de berichtgeving van de BVIKZ, de toenemende bedreiging van gezinnen met een zorgintensief kind door VT en de meldcode. Niet om je bang te maken maar om je borst nat te maken. Het zijn je vrienden niet en het is aan jou om vriendelijk, beleefd en zakelijk het contact te optimaliseren maar te voorkomen dat men aan de haal gaat met ondergeschikte details uit eigen dynamiek, meningsverschillen met jou of conflicten over het inzetten van ongeschikte zorg.
En houdt de twitter van Katinka Slump in de gaten, ze heeft onlangs een lintje gehad, omdat ze opkomt voor kinderen, waaronder veel kinderen met autisme, die vermalen worden in het school- en zorgsysteem en waar VT een escalerende rol speelt bij gebrek aan echt Passend Onderwijs en een ondoorzichtige bureaucratische en justitiele zorgstructuur. 1 Melding is genoeg om je onderuit te halen.

Kom op zeg

Wat een venijnige reacties op iemand die wel geholpen is door Veilig Thuis. Waar zijn jullie bang voor? Wees blij dat er soms ook dingen goed gaan, in plaats van meteen in alles voor onwaar weg te zetten.

Onwaar

Niet onwaar Knurf. Naief.

Nu bij Een Vandaag - actueel

Sinds de invoering van Passend Onderwijs is het aantal thuiszitters met een kwart gestegen.

Over de escalerende manier waarop VT ingezet wordt om de leerplicht af te dwingen, alsof ouders aan het mishandelen zijn terwijl het Passend Onderwijs niet past.
Het is geen hulp, het is justitie.

Hoogbegaafde leerling op Texel wordt door VT bedreigd met Uithuisplaatsing omdat de school haar onrechtmatig heeft uitgeschreven. Naar het voortgezet onderwijs mag ze niet van de inspecteur, dus zit ze thuis en kunnen de ouders een boete krijgen, buiten hun schuld. Het escalerende effect van VT terwijl het kind hier door de ouders niet mishandelt wordt.
Ik wil niet zo ver gaan om te beweren dat ze door school en inspectie mishandeld wordt, want ik vind het onnodige criminalisering om dit soort onmacht zo te noemen.

Volgens Katinka Slump zou handhaving door de overheid van het recht op Passend Onderwijs hier een must zijn.

Ouders kiezen voor particulier onderwijs. Daar moet je maar net geld voor hebben.

Positieve ervaring

Nou is het natuurlijk wel wat sneu dat je hier nou eens een positieve ervaring hebt, en dat wil je echt wel vaker horen, waar men meewerkend en professioneel een gezin goed geholpen blijkt te hebben, en dat je dan zo afgefakkeld wordt.
Het blijft namelijk zo vreemd dat je vooraf niet kunt weten of je er zonder kleerscheuren doorheen komt en bovendien heeft je gezin hulp nodig geen justitie en dat wil je dan ook niet in actie zien.
Ongelooflijk maar waar helaas.

Naief?

De ervaringen van TS zijn waar, wat is daar naief aan?

Het risico Knurf en je verwaarloosbare positie als ouder

Naief is om te denken dat de kritiek op VT onterecht is omdat ze je ook goed kunnen helpen, kijk maar naar TS.

Naast het risico dat op volstrekt subjectieve gronden je in de grootste problemen kunt komen is het ongewenst dat je als zelfstandige competente ouder 'geholpen' wordt door justitie en niet door de zorg en dat je geen positie hebt om te voorkomen dat je de regie over je gezin kwijtraakt omdat zorg en justitie nou eenmaal een dun lijntje hebben en voor je het weet wordt je geintimideerd met de dwangtak van de 'hulp'.

Het aparte is

Dat ik jouw/jullie kruistocht tegen jeugdzorg en zo oneens veel minder geloofwaardig vind nu ik weet dat jullie elke andere ervaring meteen afwijzen. Zo kom je bepaald niet objectief over.

Apart wel Knurf

Jammer dat je het zo ziet. Wat is er dan niet objectief aan?
Of vind je, net als het 'normale' verweer van dit soort instanties, dat ouders kritiek hebben op emotionele gronden? Want je komt aan hun kinderen? Dus hoeft men er zich niets van aan te trekken.

Hulp Knurf

Je wil dat het gezin van Knurf door de meldende psycholoog geholpen wordt, of doorverwezen, en niet 'gemeld'. Dat systeem deugt niet. Of ze al dan niet goed geholpen worden dat hoor je niet te presteren met een gezin dat gewoon meewerkt en open staat voor hulp.

Ovebelasting

Wat ik bij Kenneth lees is dat zowel hij als zijn vrouw zich bewust waren van de problemen en wilden erkennen dat het zorgelijk was. Ik vind het ook wel ernstig, twee kinderen met ass en (hoog)begaafd en dan zo'n zware last, dat er zoveel hulp bij moet komen.

Wat mij wel opviel is dit: 'Als een zorgverlener niet de hulp kan bieden die nodig is dan is deze verplicht ook een melding te doen naar VT. ' Nou ja, dat is een beetje uit zijn verband gehaald. Je schreef dat de kinderpsycholoog er niet voor de ouders is, maar dat wil niet zeggen dat er dan een melding moet komen bij VT. Je kunt ook zelf doorverwijzen, toch? Gewoon direct naar een andere hulpverleningsinstantie? Bij voorkeur via de huisarts, zodat die alle hulpverlening kan overzien.
Het tweede probleem, en daar lopen ouders vaak tegenaan, is dat een hulpverlener die niet in staat is om iets goeds te doen aan het probleem, dat die hulpverlener niet zichzelf incapabel noemt, maar het kind problematisch en de ouders heten dan vaak 'niet mee-werkend'.
Het was mooi geweest als de kinderpsycholoog jullie zodanig geholpen had, dat een toename van hulpverlening niet nodig was geweest. Maar dan had ze wel iets moeten weten over de mogelijkheden en onmogelijkheden voor ouders.

Wat ik lees is dat VT vooral op organisatorisch gebied wat drempeltjes heeft genomen (dossier weer open, iets meer druk op wachtlijsten, een contactpersoon die verantwoordelijk is, en alternatieve mogelijkheden voor eventuele opvang). Op zich is dat wel al belangrijk, want de situaties waarin het echt verkeerd is gegaan blijken vooral problemen te hebben gehad op dat organisatorische gebied. Dus als het helpt om hulp beter te organiseren, dan is dat wel degelijk winst en een stukje van een positief verhaal.

Tsjor

Nou AnneJ

Wat er niet objectief aan is, is dat een positieve ervaring meteen wordt gediskwalificeerd als 'reclame' of 'naief'. Daarmee geef je aan dat je alleen ervaringen wilt toestaan die bij jouw beeld van jeugdzorg passen. Je eigen bubble dus.

Tja Knurf

Die bubble waarvan je mij nu beticht, over op de man gesproken, zou je zelf ook nog wel eens kunnen hebben Knurf.

Het gaat hier om feitelijke en inhoudelijke kritiek en dat vind jij dan een 'beeld van jeugdzorg'.

Ook hier weer, door de kritiek zo te 'neutraliseren' ontsla je jezelf van de plicht om er iets mee te doen.

Idem

'Ook hier weer, door de kritiek zo te 'neutraliseren' ontsla je jezelf van de plicht om er iets mee te doen.' AnneJ, door een positief verhaal zo te neutraliseren ontsla je ook jezelf van de plicht om er iets mee te doen.
Bijvoorbeeld goed kijken: wat zijn nu de elementen die dit verhaal dan tot een positief verhaal maken. Zoals het aantellen van één persoon die de regie krijgt over alle hulpverleners en andere hulpverleners kan aansturen. als je enkele rampenrapporten hebt gelezen van de inspectie, dan zou je kunnen weten hoezeer escalaties met dramatische gevolgen veroorzaakt worden doordat er heel veel hulpverleners waren en absoluut geen regie.
Dat wil niet zeggen dat je niet verder mag denken, er zijn nog genoeg verbeterpunten over. Maar als je verbeteringen wil moet je ook in staat zijn te kijken naar die elementen die een positief verhaal tot een positief verhaal maken.

Mocht het echt alleen maar een verhuld reclameverhaal zijn om een positief beeld te schetsen,w aardoor er meer druk komt op de regering om meer geld beschikbaar te stellen, dan vervalt mijn hele verhaal, want daar zou ik geen greintje respect voor hebben.

Tsjor

Nee AnneJ

Ik sta open voor positieve en negatieve ervaringen. Dat is per definitie geen bubbel.

De regie

Ik neutraliseer dat niet actief Tsjor, ja natuurlijk wat je zegt ben je zelf, het is natuurlijk prima dat gezin van TS goed geholpen is, maar in het systeem dat we hiervoor hanteren is dat een onzekere uitkomst omdat het systeem niet deugt. Alsof de politieman toevallig jou bevalling kan begeleiden, het is een verwarring van branches. Je weet dat zo'n brandweerman of politieman wel iets kan met eerste hulp.
Maar je wil natuurlijk gewoon een vroedvrouw of een gynaecoloog.

Eerst tuigen ze een heel systeem op om jouw regie af te kunnen pakken en je af te kunnen breken, en dan is er ook nog wat mogelijk op het gebied van organiseren, verwijzen en adviseren. Waarvan overigens de kritiek is dat het vaak naar de onderste plank gaat, die hulp of dat het wachtlijsten heeft. Dus ja, dat je dan goed geholpen wordt is toch wel wat against all odd's.
En fijn om hier toch even in het zonnetje te zetten: ouders, het kAn ook goedgaan.

Wat denk je dat het voor gevolg heeft als je eerst de ouder onderuit schoffelt? Of diens positie ter discussie stelt en daar ook nog mee weg komt? En daarmee spanning en ruis veroorzaakt.

Het zal mij benieuwen of de hulp van TS via de rechter is gegaan. Zoals dat voorheen noodzakelijk was als je verplichte hulp kreeg. Het wordt steeds gekker.

Natuurlijk gaat het om hulp en niet om welke instantie dat dan doet, maar echt, je wil gewoon geholpen worden en niet zo dat je ouderschap je afgenomen kan worden. Dat is een minachting voor ouders geen steun.

En als je denkt dat het je even niet meer lukt of dat je meer hulp nodig hebt dan ga je naar de huisarts! Die overziet de zorg. Je gaat niet nog andere regiehouders in zitten voeren. Dat kost een vermogen, die mensen kennen jou gezin niet, dus die zullen nog sneller geneigd zijn om misbruik te maken van het meldsysteem. Uit voorzorg.

Greep krijgen op de tombola

'het is natuurlijk prima dat gezin van TS goed geholpen is,'Goed om te horen.
'in het systeem dat we hiervoor hanteren is dat een onzekere uitkomst omdat het systeem niet deugt.' Het tweede deel is dan weer een vooraf al genomen conclusie. Ja, het is onzeker, maar daarom is het interessant om te zien wanneer en waardoor iets dan wel een positief verhaal wordt. Misschien kan dat een constante worden, of iets wat we moeten benadrukken.
Voor jouw verhaal is dit belangrijk: 'Het zal mij benieuwen of de hulp van TS via de rechter is gegaan. Zoals dat voorheen noodzakelijk was als je verplichte hulp kreeg. Het wordt steeds gekker.' Wat wordt nu steeds gekker? Dat je hulp krijgt zonder tussenkomst van de rechter? Of wil je dat het via de rechter loopt omdat het verhaal over 'ze' die het systeem optuigen om ouders onderuit te halen, dat jouw verhaal daarover dan tenminste klopt.
Mijn advies zou zijn: vraag het. Met een open vraag.
De vraag zou dan zijn: is de hulp tot stand gekomen via een rechter?
Tweede vraag (iets kritischer): had de hulp een verplichtend karakter en waarin uitte zich die verplichting? Uiteraard weet jij op voorhand al dat het geen vrijblijvende hulp is: als ze zouden weigeren zou het verplicht worden. Maar het is toch goed om te vragen. Dan krijg je ook helderder of de 'vrijwillige hulpverlening' via VT een verhulde gedwongen hulpverlening is, zonder toetsing door het rechterlijke kader, want een negatief gegeven zou zijn.
Ik deel dat het het beste is om naar de huisarts te gaan. Maar hier is de hulp al opgeschaald naar specialiten (kinderpsycholoog, GGZ - overigens zonder dat dat heeft geholpen). Wat betreft de regiehouders: je kunt daar nu over tegen tekeer gaan, maar dan moet je de calamiteitenrapporten nog maar eens doornemen en zien, dat er situaties zijn waarin (desnoods via de huisarts) de hulpverleners over elkaar struikelden, zonder dat iemand ook maar iets echt daadwerkelijk kon bijdragen. De organisatie van de hulp is een groot probleem gebleken. Dat hulpverleners aangestuurd kunnen worden door iemand die namens of met de ouders de regie heeft is winst. Je weet zelf dat het een illusie is om te denken dat elke ouder in staat is zich een weg te banen door hulpverleners, als die als een ongeorganiseerd zooitje een situatie binnendenderen.
Misschien zou je wel iets meer kunnen koppelen aaneen melding bij VT, namelijk dat de betreffende hulpverlener moet verklaring waarom hij/zij neit in staat is de situatie op te lossen en welke consequenties hij/zij daaruit trekt. Bijvoorbeeld: dat je je terugtrekt uit de situatie, je hebt niets positiefs bijgedragen. Dat je aan herscholing gaat doen, dat je beseft dat je hulp aan anderen moet overlaten. Of dat je precies omschrijft wat jouw bijdrage nog zal zijn en wat je denkt daarmee te bereiken, op welke termijn.
Bij 1gezin1plan, de website waarvan ik hoopte dat die door ouders zou kunnen worden beheerd, zou van elke hulpverlening een omschreven doelstelling kunnen vragen: wat wil je bereiken, wat is je specialisatie,w at ga je inbrengen en op welke termijn is welk resultaat te verwachten.

Tsjor

Reactie

Bij ons is geen rechter, justitie of iets dergelijks betrokken. Noch is er sprake van dwang mbt betrokkenheid VT.

En nee we zaten ook niet te juichen om de melding. We vonden het erg, en na het lezen van de verhalen sloeg er ook zelfs twijfel toe.

Onze psycholoog van onze kinderen heeft in de afgelopen jaren vaak zaken bij het rechte eind, waardoor ze bij ons een hoop vertrouwen heeft opgebouwd. Haar verhaal over wat VT kan betekenen voor ons hechte wij veel waarde aan, en heeft ook zo uitgepakt voor ons.

Overigens heb ik ook VT procedures (triage bijvoorbeeld) voor zorg professionals gelezen van verschillende VT organisaties, met gewoon googlen kom je een heel eind. De procedures bevestigde het verhaal van onze psycholoog en gaf mij ook een gevoel bij wat ik kon verwachten. Misschien ging het wat ver om door een dergelijke stapel procedures te werken, maar begrijp ook dat ik schrok van de reacties online over VT. Die negativiteit knaagde aan mij waardoor ik documentatie ben gaan lezen.

Van negatieve verhalen die online staan weet ik niet wat er exact heeft afgespeeld. Net zoals mensen die mijn relaas lezen, die lezen alleen wat ik schrijf. Ook vraag ik mij af welk verhaal men eerder online gooit, negatief of positief?

VT krijgt een hoop complexe zaken over zich heen die ze met beperkte middelen/mogelijkheden moeten afhandelen. Het gaat zo nu en dan vast een keertje verkeerd bij VT, dat kan ook bijna niet anders. Als je dan degene bent met een valse melding dan is dat zacht gezegd zuur.

--TSJOR---
Dat hulpverleners aangestuurd kunnen worden door iemand die namens of met de ouders de regie heeft is winst. Je weet zelf dat het een illusie is om te denken dat elke ouder in staat is zich een weg te banen door hulpverleners, als die als een ongeorganiseerd zooitje een situatie binnendenderen.
-----------
Wij raakten ook het overzicht kwijt en wisten niet wat er nog meer mogelijk is (of wat aan te raden valt). Ook signaleerde we met VT dat het wel erg druk werd met hulpverlening en zijn er prioriteiten gesteld (wat moet nu, wat kan later). Wat Tsjor zegt vond ik er toepasselijk