Werk en Opleiding Werk en Opleiding

Werk en Opleiding

Na ziekte bij werkgever blijven

Iemand ervaring?

Ik zit in het staartje van een langdurige (ruim 1.5 jaar) ziekteperiode. Ik ben destijds uitgevallen met een ernstige postnatale depressie. Mijn werk deed ik daarvoor altijd met veel plezier en goede beoordelingen.

Inmiddels ben ik voor 90% beter en ik zie mezelf op korte termijn volledig terugkeren, alleen raadt iedereen (oa de bedrijfsarts en mijn tweede spoor coach) me dat af. Niet om gezondheids- of werkinhoudelijke redenen, maar omdat je na zolang ziek te zijn geweest toch altijd een stempel houdt en omdat het ook fijn kan zijn om met een schone lei te beginnen. 

Ik snap het en ik moet helaas ook erkennen dat er wel wat signalen zijn dat mijn werkgever inderdaad huiverig is geworden en mij liever zou zien gaan. En dat dat erg vervelend voelt. Alleen ik hou van mijn baan! Ik ben blij met het werk, de doelgroep, de collega's, de zekerheden die ik heb opgebouwd... Ik wil helemaal niet weg.

Wat denken jullie, kan het toch weer goedkomen? Of is het echt beter om elders te gaan solliciteren?


In mijn ervaring is het de eerste periode voor beide partijen wel even lastig om te "ontstempelen", maar als jij weer een tijd als vanouds belastbaar bent, lukt dat echt wel. Zeker als je nu al op 90% zit en die tijd naar ieders tevredenheid benut.

Wat een gek signaal van de bedrijfsarts en je coach. 

ik ben 1x bijna 2 jaar uitgevallen en een keer een jaar bij dezelfde club werkgever.
Altijd mijn werk goed gedaan.
volledig terug gekeerd naar mijn werk.
Ze wisten dat ik psychische problemen heb en daar wordt gelukkig altijd rekening mee gehouden door af en toe gesprekjes van hoe het gaat.

Owja ik zou terug keren. Solliciteren kan altijd toch?

Wanneer plan je een 2de (of volgende) kind?

Want ik zou als collega doodsbenauwd zijn dat de poppen dan weer aan 't dansen gaan.
Dat heb ik nu ook al met een collega die lang uitgelegen heeft. Elke keer als ze zich een dag ziek meldt met - wat achteraf een griepje bleek te zijn - vrees ik toch echt het ergste en dat we weer vertrokken zijn voor een half jaar.
Met bijhorende stapels extra werk en overuren voor mij.

Maar als je nu op 90 % zit ... proberen gaat mee.

ik ben ook teruggekeerd na een postnatale depressie, alleen was ik wat sneller weer volledig aan het werk. Ik kreeg de kans om in een andere functie terug te keren. Dat vond ik wel prettig, maar denk dat het in mijn oude functie ook goed zou zijn gegaan. Ben uiteindelijk zelf bij deze werkgever vertrokken om andere redenen.

Als je voor 90% beter bent, is het dan mogelijk om met een paar uur te beginnen, om te kijken hoe het gaat? Je voelt waarschijnlijk snel genoeg of je het nog zo'n fijne plek vindt, en je het aankunt. Overleg eens met de arboarts hoe hij erover denkt en of het mogelijkheid is. Overigens weggaan kan altijd nog, alleen is dat dan waarschijnlijk een tegenvaller en geeft het stress. 

Yumi schreef op 10-07-2025 om 20:29:

Als je voor 90% beter bent, is het dan mogelijk om met een paar uur te beginnen, om te kijken hoe het gaat? Je voelt waarschijnlijk snel genoeg of je het nog zo'n fijne plek vindt, en je het aankunt. Overleg eens met de arboarts hoe hij erover denkt en of het mogelijkheid is. Overigens weggaan kan altijd nog, alleen is dat dan waarschijnlijk een tegenvaller en geeft het stress.

Als ze voor 90 procent beter is dan is ze toch allang bezig met re-integreren? 

Mijn ervaring is prima (en ik ben zelfs meerdere keren langdurig uitgevallen). Ik moet wel zeggen dat ik ambtenaar ben, dus geen harde zakelijke omgeving.

Het heeft wel tijd gekost om weer leuke interessante projecten te krijgen, maar dat zie ik zelf ook wel als logisch, mensen moeten weer realiseren dat ze ook voor langdurige projecten op je kunnen rekenen.

De laatste keren dat ik uitviel hadden voornamelijk een lichamelijke oorzaak, maar ik ben ook twee keer uitgevallen met psychische klachten. Ik ben wel bewust minder gaan werken, om zo mijn belastbaarheid en wat ik doe goed in evenwicht te kunnen houden.


Marty1984 schreef op 10-07-2025 om 20:12:

Wanneer plan je een 2de (of volgende) kind?

Want ik zou als collega doodsbenauwd zijn dat de poppen dan weer aan 't dansen gaan.
Dat heb ik nu ook al met een collega die lang uitgelegen heeft. Elke keer als ze zich een dag ziek meldt met - wat achteraf een griepje bleek te zijn - vrees ik toch echt het ergste en dat we weer vertrokken zijn voor een half jaar.
Met bijhorende stapels extra werk en overuren voor mij.

Maar als je nu op 90 % zit ... proberen gaat mee.

Dat je bij een keer een postnatale depressie hebt gehad wil niet zeggen dat je het weet gaat krijgen bij een volgende zwangerschap. 

Ik vind jouw reactie naar. Het zegt of iets over jou als collega dat je niet spreekt over hoe tot deze situatie is voor je collega of het zegt iets over de organisatie waar je werkt. 

Ik heb een collega die al twee keer langere tijd uit de running is geweest. De eerste keer vanwege fysieke problemen, de tweede keer vanwege een burn-out. Toch ben ik blij dat ze nog steeds bij ons bedrijf werkt. En ik kijk niet negatief naar haar door deze ervaring.

Een andere collega was ook langere tijd ziek, meer dan 1,5 jaar uiteindelijk. En toen zij eindelijk weer volledig aan de slag was had ze kort daarna een nieuwe baan. Ik keek daar een stuk negatiever naar. We hebben veel energie in haar gestoken toen ze ziek was. En haar alle ruimte gegeven om weer langzaam op te bouwen. 

Persoonlijk zou het voor mij dus net omgekeerd zijn als wat jij beschrijft in je OP.

Voor 90% beter, betekent dat voor 90% aan het werk of ben je nog helemaal niet aan het werk? Als je al 90% aan het werk bent, dan scheelt het toch niet meer zoveel met 100%? Ik ben zelf bijna 1,5 jaar aan het revalideren/reïntegreren geweest ivm Long Covid. Ik ben nog steeds niet beter maar werk wel weer al mijn uren. Ik heb hier nooit het idee gekregen dat ze me weg wilden hebben. Wel de zorg of het werk nog wel te doen was voor mij. Ik werk op een middelbare school en dat is niet altijd handig als je gevoelig bent voor teveel prikkels. 
Ik zou gewoon blijven vanwege alle redenen die je noemt. Ik snap wel dat je werkgever misschien nog wat huiverig is, maar dat verdwijnt wel als blijkt dat het gewoon goed gaat.

maar een postnatale depressie doe je toch niet expres.
Ik zou er zo ook gaan instaan. Dat iedereen het kan overkomen.
Naar to. Gewoon weer proberen te werken?
En mocht het toch niet bevallen t.z.t. solliciteren.

Daglichtlamp schreef op 10-07-2025 om 20:41:

[..]

Als ze voor 90 procent beter is dan is ze toch allang bezig met re-integreren?

Mijn ervaring is prima (en ik ben zelfs meerdere keren langdurig uitgevallen). Ik moet wel zeggen dat ik ambtenaar ben, dus geen harde zakelijke omgeving.

Het heeft wel tijd gekost om weer leuke interessante projecten te krijgen, maar dat zie ik zelf ook wel als logisch, mensen moeten weer realiseren dat ze ook voor langdurige projecten op je kunnen rekenen.

De laatste keren dat ik uitviel hadden voornamelijk een lichamelijke oorzaak, maar ik ben ook twee keer uitgevallen met psychische klachten. Ik ben wel bewust minder gaan werken, om zo mijn belastbaarheid en wat ik doe goed in evenwicht te kunnen houden.

Dat dacht ik ook, maar dat lees ik niet in de OP. Ze schrijft dat ze is uitgevallen, en dat ze daarvoor het werk met veel plezier en goede beoordelingen deed.
Als ze nu (gedeeltelijk) aan het werk is, dan zou ze dit toch niet op deze manier schrijven? 

Fijn dat je goed hersteld bent Daglichtlamp, en het vertrouwen weer hebt gekregen.

Tureluur

Tureluur

11-07-2025 om 07:39 Topicstarter

Bedankt voor alle reacties, de positieve ervaringen zijn heel fijn om te lezen!

Ik ben inderdaad alweer voor 90% aan het werk, maar mijn re-integratie is langdurig zo slecht begeleid (dat is nu gelukkig opgelost) dat er van mijn werkplezier niets meer over was. Nu ik bijna volledig hersteld ben en niet meer afhankelijk ben van aanpassingen, begint het gelukkig wel weer als vanouds te voelen.

Tureluur

Tureluur

11-07-2025 om 07:45 Topicstarter

Marty1984 schreef op 10-07-2025 om 20:12:

Wanneer plan je een 2de (of volgende) kind?

Want ik zou als collega doodsbenauwd zijn dat de poppen dan weer aan 't dansen gaan.
Dat heb ik nu ook al met een collega die lang uitgelegen heeft. Elke keer als ze zich een dag ziek meldt met - wat achteraf een griepje bleek te zijn - vrees ik toch echt het ergste en dat we weer vertrokken zijn voor een half jaar.
Met bijhorende stapels extra werk en overuren voor mij.

Maar als je nu op 90 % zit ... proberen gaat mee.

Dit is wel precies waar ik bang voor ben en waarschijnlijk ook voor gewaarschuwd wordt. Temeer omdat we in de toekomst (voorlopig nog niet!) misschien inderdaad ooit ook wel een tweede kind zouden willen. 

Ik zou me heel erg beschaamd voelen om nog een keer een zwangerschap aan te kondigen op werk. Het voelt ongepast.

Aan de andere kant probeer ik mezelf vol te houden dat ik keihard heb gewerkt aan mezelf en mijn re-integratie en dat ziek worden gewoon pech is en niet een of ander moreel mankement.

En zou ik me in het geval van een nieuwe baan niet net zo bezwaard voelen? Ik ben bang van wel.

Tureluur

Tureluur

11-07-2025 om 07:46 Topicstarter

Madamecannibale schreef op 10-07-2025 om 21:09:

Ik heb een collega die al twee keer langere tijd uit de running is geweest. De eerste keer vanwege fysieke problemen, de tweede keer vanwege een burn-out. Toch ben ik blij dat ze nog steeds bij ons bedrijf werkt. En ik kijk niet negatief naar haar door deze ervaring.

Een andere collega was ook langere tijd ziek, meer dan 1,5 jaar uiteindelijk. En toen zij eindelijk weer volledig aan de slag was had ze kort daarna een nieuwe baan. Ik keek daar een stuk negatiever naar. We hebben veel energie in haar gestoken toen ze ziek was. En haar alle ruimte gegeven om weer langzaam op te bouwen.

Persoonlijk zou het voor mij dus net omgekeerd zijn als wat jij beschrijft in je OP.

Interessant, zo had ik er nog niet over nagedacht. Dankje!

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.