Dilemma m.b.t. ouders
Hoi allemaal,
Ik zit met een dilemma en wil graag jullie mening. Het is allebei niet per se goed of fout, maar ik ben wel benieuwd wat anderen zouden doen in deze situatie.
Al jaren zou ik graag willen emigreren, alleen was het altijd een langetermijnding en wist mijn man niet eens of hij dat wel echt zou willen. Maar de laatste tijd worden de plannen steeds concreter voor over een paar jaar. Nog steeds is het niet iets om op stel en sprong te doen ivm werk en kinderen, maar de plannen worden wel echt serieus.
Echter: ik zit met één ding behoorlijk, namelijk mijn ouders. Zij hebben mij een geweldige jeugd gegeven, zijn er áltijd voor me, hebben ons gezin een paar keer tijdelijk in huis genomen en zelfs een keer een heel jaar, hebben altijd opgepast (hoe ver weg ze ook woonden) en doen nog steeds superveel voor ons. En ja, dan zouden we zomaar weggaan en kan ik er niet voor hen zijn als ze mij straks nodig hebben. En dat vind ik heel moeilijk. Mijn verstand zegt ook nog wel: je hebt er als kind niet om gevraagd om op de wereld te komen en ook niet dat ze al die dingen voor mij/ons deden, ze kunnen uiteraard niet verwachten dat we dan altijd bij hen in de buurt blijven om voor hen te zorgen. Maar mijn gevoel zegt: dat kun je echt niet maken, je laat ze dan gewoon in de steek terwijl ze al op leeftijd zijn.
Ik heb nog wel een jongere zus en zwager met twee kinderen overigens, misschien dat jullie dat nog mee zouden laten wegen.
Wat zouden jullie doen?
Peiling
Emigreren?
Ik zeg: ja, emigreren, het is jullie leven.
Maar het hangt wel een beetje af van waar jullie heen willen gaan. Want het is natuurlijk een groot verschil of je binnen Europa blijft of naar Australië gaat.
Ik ben 30 jaar weg uit NL. En Ik heb toch echt geen rekening gehouden met mijn ouders. Het is mijn toekomst.Ik had geen kinderen toen ik weg ging......Want met kinderen die al naar school gaan zou ik niet emigreren
Moeilijk. Ik sta zelf meer aan de leeftijd-kant van je ouders denk ik en ik zou het niet leuk vinden maar ik zou mijn kinderen nooit tegenhouden in zo'n stap. Zelf probeer ik er altijd voor ze te zijn maar zelf zo weinig mogelijk beroep op ze te doen. Ook in de toekomst wil ik ze zo weinig mogelijk belasten.
In jouw geval zou de leeftijd van de kinderen mijn stap bepalen. Ik zou ze niet meer laten emigreren na de leeftijd van zes jaar.
Hoe graag wil je eigenlijk emigreren? Het klinkt niet als een heel erge diepe wens?
Zou het heel erg laten afhangen van de leeftijd van je kinderen en welke taal er gesproken wordt en wat voor opleidingsmogelijkheden er zijn.
Ik heb op nee gedrukt, maar dat is eigenlijk omdat, als ik het zo lees, jullie niet perse het dolgraag willen, anders was het al gebeurt (ik ben zelf een persoon die dromen gelijk uitvoert, maar ik realiseer me dat niet iedereen zo is). Dit klinkt meer als een droom, zonder dat jullie heel veel onderzoek hebben gedaan en het heel veilig voelt om over te dromen, maar veel mitsen en maren hebben als het concreter wordt.
Mijn ouders worden nu hulpbehoevend en mijn jeugd was gewoon oke, niet zo'n warme band als jullie en ik vind het heel fijn om langs te gaan wanneer dat moet of het mij uitkomt. Ik denk dat je, als het zover is dat je ouders meer nodig hebben, jij het dan niet echt naar je zin hebt als je dan zo ver weg woont en er is iets met je ouders. Tuurlijk zijn er veel oplossingen te bedenken zodat ze alle hulp krijgen die nodig is, maar ik denk te lezen dat je het eigenlijk wel fijn zou vinden om dan wat terug te kunnen doen.
Verder zou mijn afweging afhangen waarom je hier weg zou willen en wat je daar denkt te krijgen wat hier niet is.
Herfstappeltaart schreef op 09-02-2023 om 14:20:
Moeilijk. Ik sta zelf meer aan de leeftijd-kant van je ouders denk ik en ik zou het niet leuk vinden maar ik zou mijn kinderen nooit tegenhouden in zo'n stap. Zelf probeer ik er altijd voor ze te zijn maar zelf zo weinig mogelijk beroep op ze te doen. Ook in de toekomst wil ik ze zo weinig mogelijk belasten.
In jouw geval zou de leeftijd van de kinderen mijn stap bepalen. Ik zou ze niet meer laten emigreren na de leeftijd van zes jaar.
Hoe graag wil je eigenlijk emigreren? Het klinkt niet als een heel erge diepe wens?
Het is zeker wel een erg diepe wens, maar tot nu toe kon het gewoon echt niet. Dus het was voor mij echt iets voor later. Nu het ernaar uitziet dat het toch kan gaan gebeuren, begin ik over dit soort dingen na te denken. De kinderen zijn trouwens juist wat ouder; oudste is al volwassen, woont op kamers en heeft zelf plannen om naar het buitenland te gaan. En we wachten dan tot de jongste ook oud genoeg is, of echt zeker mee wil (ze zegt nu dat ze dat ook wil, maar ik denk dat ze de impact niet helemaal goed inschat).
En voor wie het vroeg: het zou wel binnen Europa zijn.
Cala schreef op 09-02-2023 om 14:25:
Ik heb op nee gedrukt, maar dat is eigenlijk omdat, als ik het zo lees, jullie niet perse het dolgraag willen, anders was het al gebeurt
Zo makkelijk is het uiteraard niet 
Het is iets wat ík altijd heb gewild, voor mijn man was het sowieso niet aan de orde omdat hij kinderen heeft bij zijn ex waar hij voor moest zorgen (zij zijn inmiddels al lang en breed volwassen) en een eigen bedrijf dat hij niet in het buitenland kon voortzetten. Dat lijkt mij dus niet een gevalletje “als je het echt zou willen, had je het wel gedaan”. En nu het voor mijn man dus ook mogelijk is, beseft hij dat hij het ook wel graag zou willen.
Cala schreef op 09-02-2023 om 14:25:
Verder zou mijn afweging afhangen waarom je hier weg zou willen en wat je daar denkt te krijgen wat hier niet is.
En dit hebben we allemaal al lang duidelijk, het gaat mij alleen nog om mijn ouders.
MissJones schreef op 09-02-2023 om 14:27:
[..]
Het is zeker wel een erg diepe wens, maar tot nu toe kon het gewoon echt niet. Dus het was voor mij echt iets voor later. Nu het ernaar uitziet dat het toch kan gaan gebeuren, begin ik over dit soort dingen na te denken. De kinderen zijn trouwens juist wat ouder; oudste is al volwassen, woont op kamers en heeft zelf plannen om naar het buitenland te gaan. En we wachten dan tot de jongste ook oud genoeg is, of echt zeker mee wil (ze zegt nu dat ze dat ook wil, maar ik denk dat ze de impact niet helemaal goed inschat).
En voor wie het vroeg: het zou wel binnen Europa zijn.
Maar dan ben je misschien voor je jongste kind ook niet meer beschikbaar? (als ze besluit in NL te blijven). Het heeft wel veel haken en ogen dan. Kinderen kunnen volwassen zijn maar je toch nog jaren graag op de achtergrond hebben. Die van ons zijn dertigers en doen heel vaak een beroep op ons (oppassen, helpen met vanalles enz.)
Lastig hoor. Ik wens je veel wijsheid.
Ik zou het nu niet meer doen met kinderen in de basisschool leeftijd. Dan had ik gekozen om voor er kinderen kwamen of voordat zij naar school moesten. Nu zou ik wachten tot de kinderen wat ouder zijn en niet perse meer mee hoeven/willen.
Caramelzeezoutchocola schreef op 09-02-2023 om 14:34:
Ik zou het nu niet meer doen met kinderen in de basisschool leeftijd. Dan had ik gekozen om voor er kinderen kwamen of voordat zij naar school moesten. Nu zou ik wachten tot de kinderen wat ouder zijn en niet perse meer mee hoeven/willen.
Dat zijn ze dan dus ook.
Ik zou gaan. Het klinkt als de ideale timing. Het is jouw en jullie leven en misschien zijn je ouders nog 20jr super gezond, je weet het niet. En binnen Europa ben je ook zo terug voor iets acuuts.
Wat zeggen je ouders er zelf van?
Ik zou ook gaan als je de kans hebt.
Ja, doen!
Beter spijt hebben en wel geprobeerd dan altijd maar denken: wat als…
SuzyQFive schreef op 09-02-2023 om 15:37:
Ja, doen!
Beter spijt hebben en wel geprobeerd dan altijd maar denken: wat als…
Precies.