Minnaar/Minnares deel 43
Al 42 delen lang schreven we over het wel en wee om en rond onze minnaars en/of minnaarrelaties in het algemeen. De voorgaande 42 delen sterven helaas een vroege dood met het verdwijnen van het Viva forum. Met de komst van Viafora mag een topic als dit natuurlijk niet ontbreken! 
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijg(st)er met pantser en harnas? Moeten de mannen/vrouwen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden.....
Kun jij een minnaar/minnares hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Of je status nu een open relatie, huwelijk of single bestaan betreft, het hebben van een minnaarrelatie is meestal een lastig onderwerp om te bespreken met je omgeving, terwijl het (vaak) een rollercoaster aan gevoelens en emoties met zich meebrengt. Met dit topic hopen we een ‘veilige’ plek te creëeren voor deze emoties. Elkaar een spiegel voorhouden, prima, maar behandel elkaar vooral met respect!
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Offtopic: Vind je het alleen maar leuk om je ongezouten ongenoegen over vreemdgaan hier te komen verkondigen, open dan vooral je eigen topic! Dit geldt tevens voor ongevraagde/ongewenste psychologische adviezen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Sailship schreef op 08-11-2021 om 22:31:
Je schrijft er poëtisch over, maar zoals ik het lees waren jullie, was jij, officieel gebonden aan anderen (?), maar minnaars van elkaar, en dáár weer buiten andere “avonturen”?
Hopelijk voor jou nog een keer liefde in je leven, je neemt vast je lessen uit het verleden mee.
Ja, gebonden aan anderen. Houden van die anderen en toch een minnaar/minnares zijn. Dat is al complex op zichzelf, gooi je nog een dun laagje avontuurtjes daar weer overheen, dan wordt het snel teveel.
Soms is het leven net een lasagne. Veel laagjes, pittig, heet, en oppassen om je lippen niet te verbranden.
Lessen uit het verleden vergeet je toch in het heetst van het vuur. Liefde laat zich slecht leiden en je trapt iedere keer in dezelfde valkuil lijkt het wel.
Weesliefff schreef op 09-11-2021 om 07:26:
[..] Liefde laat zich slecht leiden en je trapt iedere keer in dezelfde valkuil lijkt het wel.
Yep. Doe je wat je altijd deed dan krijg je wat je altijd kreeg. 
Alsof je er onbewust toch op aanstuurt.
haha ik moest lachen om Rooss. Maar ik snap wel wat zij bedoelt. Maar ook wel wat jij bedoelt Weeseenslieffff.
Of is het net alsof de verboden vrucht in het hof van Eden? Een 2e lief smaakt zo goddelijk zoet, daarna wil je nooit meer zonder?
Weesliefff schreef op 09-11-2021 om 08:49:
Of is het net alsof de verboden vrucht in het hof van Eden? Een 2e lief smaakt zo goddelijk zoet, daarna wil je nooit meer zonder?
Waarom je 2e lief en de goddelijke zoete smaak niet voor altijd houden?
En van je leven met je 2e lief een goddelijke zoete ervaring maken i.p.v. een verslaving aan een drama?
ZowatEndan schreef op 09-11-2021 om 09:02:
[..]
Waarom je 2e lief en de goddelijke zoete smaak niet voor altijd houden?
En van je leven met je 2e lief een goddelijke zoete ervaring maken i.p.v. een verslaving aan een drama?
Wat heb je dat mooi verwoord ZowatEndan. Het begint alweer te kriebelen, ik heb er zin in
Daar zit wel een verschillende benadering aan vast: een tweede lief, bij voorkeur geheim, voor extra spanning? Of deze persoon, helaas al gebonden, maar als hij/zij/die vrij was geweest dan waren we monogame partners geweest?
Weesliefff schreef op 09-11-2021 om 08:49:
Of is het net alsof de verboden vrucht in het hof van Eden? Een 2e lief smaakt zo goddelijk zoet, daarna wil je nooit meer zonder?
Dit herken ik helemaal niet. Ik heb 2e liefs gehad, veel en vaak maar nu ik een verse eerste lief heb weet ik dat dát het allerallerzoetst smaakt. Legaal, vaak voor handen en zonder enige remming op het gevoel. Met als bijbehorend voordeel dat niemand gekwetst kan raken als het "uitkomt".
Weesliefff schreef op 09-11-2021 om 10:54:
[..]
Wat heb je dat mooi verwoord ZowatEndan. Het begint alweer te kriebelen, ik heb er zin in
"Begint te kriebelen" om wat?
Om drama omdat de verboden vrucht van het hof van Eden onbereikbaar is?
En daarmee ook de heel korte zoete smaak van de gestolen momenten die verstrengeld zijn met de bittere en zure smaak die dan vele jaren blijft hangen?
Was het verdriet van je (2e? of misschien als nog de grootste) geliefde niet pijnlijk genoeg voor je om te zeggen: ik ga voor je?
Of was je 2e lief goed genoeg voor alleen die zoete en gestolen momenten?
Ik zou liever geen geheime lief willen zijn, of hebben. Het is wat mij betreft een verre van ideale situatie, al geniet ik nog zo veel van de momenten met vlam.
Het feit dat hij al gebonden was maakte hem niet aantrekkelijker voor mij.
Ik snap dat geromantiseer niet zo, vooral als duidelijk is dat mensen eronder lijden.
blauwevrouw schreef op 09-11-2021 om 13:45:
Ik zou liever geen geheime lief willen zijn, of hebben. Het is wat mij betreft een verre van ideale situatie, al geniet ik nog zo veel van de momenten met vlam.
Het feit dat hij al gebonden was maakte hem niet aantrekkelijker voor mij.
Ik snap dat geromantiseer niet zo, vooral als duidelijk is dat mensen eronder lijden.
Hier ben ik het mee eens. Ik zou hem liever als eerste en openlijke lief hebben
blauwevrouw schreef op 09-11-2021 om 13:45:
Ik snap dat geromantiseer niet zo, vooral als duidelijk is dat mensen eronder lijden.
Ik snap het wel, maar in veel gevallen is het niet per se de persoon, maar de omstandigheden die het zo intens maken. Juist het geheime is vaak wat affaires drijft, wat het romantische, het intense gevoel zo sterk maakt. Het lijkt dan alsof de klik en de liefde boven al het andere uitstijgen, maar juist het niet écht bij elkaar kunnen zijn is vaak wat dat voedt. Dat wordt vaak verward met het idee van een intensere liefde. En het is natuurlijk véél fijner om je te verliezen in een bubbel van intense liefde en passie dan te bedenken dat je tegelijkertijd anderen intens aan het kwetsen bent en dat jij óók die persoon bent.
De mate waarin je je kan afsluiten voor de pijn van anderen buiten de bubbel (de partners) bepaalt denk ik voor een aardig deel in hoeverre je je kan verliezen in de romantiek van een affaire. En uiteraard hebben de omstandigheden in ieders situatie hier invloed op. Een situatie als bij Poison is weer anders dan bij Sporty bijvoorbeeld. Een band voor langere tijd met één persoon is denk ik ook anders dan “een tweede liefde is altijd zoet/spannend/whatever”.
Maar de één zal het romantisch en poëtisch omschrijven zoals Weesliefff en de ander zal het zien als een verslaving aan drama, zoals zowatEndan. Ik denk dat het goed is om beide kanten te zien voor zover die in je eigen situatie gelden. Het maakt je ook minder afhankelijk.
Empara_Mi schreef op 08-11-2021 om 23:22:
@Sail, je tekst over verlies durven te nemen, kwam ook voor mij op een goed moment. Af en toe vind ik het nog lastig om voluit te gaan, gevoelens te uiten, vooral als de ander dichtbij komt. Uiteindelijk doe ik het wel hoor, het gaat alleen niet zo natuurlijk smooth. Het gaat verder gewoon goed maar ik bemerk bij mezelf een wat aarzelende houding, niet omdat ik aan de ander twijfel maar dus een soort angst voor verlies waar ik dan inderdaad meer last van hebt dan als ik het recht aankijk en onderga. Dus ja, om dan net dat stukje te lezen, heel fijn.
Ik lees met iedereen nog steeds mee. @Sporty, je zit er nuchter in en toch sterkte komende tijd.
@kersje, ik geniet nog steeds van je meedenken en meeleven met anderen hier. Mooi vind ik dat.
Wat fijn Empara, ik gun jou zó de vrijheid echt helemaal jezelf te zijn en jezelf te geven en te ontvangen wat er dan is vanuit de ander en dan ook helemaal om jou gaat. Wat een vrijheid! (Kan ik zelf ook zeker wat in leren.) En weten dat als je valt, het niet erg is. Natuurlijk is er verdriet, maar niet die intense afwijzing en ontkenning van jou als persoon. Volgens mij heb je daar ook wel al grote stappen in gemaakt, ik zie jou alleen maar sterker worden in jezelf.
Zie je ex-minnaar nog steeds?
Poison schreef op 09-11-2021 om 13:58:
[..]
Hier ben ik het mee eens. Ik zou hem liever als eerste en openlijke lief hebben
Is het een mogelijkheid dat dat erin zit in de (verre?) toekomst?