Minnaar/Minnares deel 43
Al 42 delen lang schreven we over het wel en wee om en rond onze minnaars en/of minnaarrelaties in het algemeen. De voorgaande 42 delen sterven helaas een vroege dood met het verdwijnen van het Viva forum. Met de komst van Viafora mag een topic als dit natuurlijk niet ontbreken! 
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijg(st)er met pantser en harnas? Moeten de mannen/vrouwen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden.....
Kun jij een minnaar/minnares hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Of je status nu een open relatie, huwelijk of single bestaan betreft, het hebben van een minnaarrelatie is meestal een lastig onderwerp om te bespreken met je omgeving, terwijl het (vaak) een rollercoaster aan gevoelens en emoties met zich meebrengt. Met dit topic hopen we een ‘veilige’ plek te creëeren voor deze emoties. Elkaar een spiegel voorhouden, prima, maar behandel elkaar vooral met respect!
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Offtopic: Vind je het alleen maar leuk om je ongezouten ongenoegen over vreemdgaan hier te komen verkondigen, open dan vooral je eigen topic! Dit geldt tevens voor ongevraagde/ongewenste psychologische adviezen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Sportyspice wat een moedige beslissing en goed dat je voor jezelf gekozen hebt. Ik ben ook benieuwd hoe je je eronder voelt?
Niet zozeer langer ontevreden, meer dat het steeds niet haalbaar was. Hij was ook erg wispelturig in wat hij nu wilde, kan moeilijk bij z'n gevoel en moeilijk communiceren. Eerder elkaar face to face gesproken. Toen al wel besloten te stoppen en was ik met vlagen ook wel verdrietig. Maar begin vd week kwam het contact ook weer op gang. Ik merkte alleen dat het me nu alleen maar frustreerde en ik er eigenlijk geen zin meer in had, terwijl het wel gewoon prima en gezellig was.
Vandaag besloot ik dat het genoeg was. Het levert het niet op voor me. Het is het gewoon niet waard. Dit speelde al langer bij me en wat een rust merk ik nu vooral. Het is echt een leuke vent, hele toffe en fijne tijd gehad, maar het is me niet meer waard om mn huwelijk hiervoor op het spel te zetten. Het matcht niet meer en dan kunnen we beiden eraan blijven trekken, maar dat levert meer puin op denk ik.
Dus ben er uitgestapt. Heb mn mailadres/account ook al afgesloten. Het zal echt nog wel met dalen en pieken gaan. Maar het is goed zo. Ik kom hem ook niet meer regelmatig tegen vanaf heden, dus dat maakt dat het ook zoveel makkelijker is afstand te nemen.
Aanvulling: Toen ik hem sprak, zag ik wel voor het eerst wat het echt voor hem betekende en hoe diep hij er in zit. Hoe lastig hij het vindt en hoe graag hij me wil hebben. Dat deed me ook wel veel en vond ik ook echt fijn om te zien. Mooie afsluiter!
En wat nu, Sporty? Ik neem aan dat je minnaar een doel diende. Wil je op termijn weer om je heen gaan kijken of ben je wel even goed zo?
Moedige beslissing Sporty, eigenlijk dubbelop voor jezelf gekozen dus..
Diende een doel, maar dat was meer een vlucht van andere zaken. Niet relatie-gerelateerd overigens. Daar ben ik mee aan de slag gegaan en heb op persoonlijke ontwikkeling een flinke slag geslagen, dat de behoefte minder aanwezig is nu. Daarbij was hij denk ik ook 'gewoonte' na een tijdje.
Ik vind het knap van je! Ook dat je gelijk alles verwijderd hebt... chapeau dat was iets wat ik echt echt niet kon. En ja er zullen nog vast dalen komen maar je weet waar je het voor gedaan hebt en dan kun je makkelijker achter je beslissing blijven staan denk ik. Hoe dan ook sterkte wel de komende tijd! 
Bewuste keuze dus Sporty en ja, het zal misschien soms wel aan je trekken. Vooral fijn dat je hem ook niet meer regelmatig tegenkomt, dat gaat een hoop schelen om het af te sluiten.
Ook fijn de bevestiging dat het voor hem ook veel betekende.
Zeker zal dat schelen. Dat blijft dit twijfel ook gewoon weg. Vervolgens kom ik hem vanochtend spontaan ergens tegen. Had van mij niet per se gehoeven, haha. We hebben elkaar alleen even aangekeken.
Mira, inderdaad alles verwijderd. In eerdere pauzes durfde ik dat ook niet, maar nu heb ik het wel resoluut wel gedaan. Alle berichten weg, mailaccount opgeheven. Het is goed zo. In geval van nood weet hij mij echt nog wel te bereiken, maar daar ga ik niet vanuit. Aan beide kanten is het gewoon op.
Verder voel ik me prima, eigenlijk alleen maar gesterkt in mijn eigen beslissing. Ik weet dat dit echt niet hele dagen zo zal blijven, maar nu echt even heerlijk!
@SportySpice
Ik herken veel in wat je schrijft, ik ervaarde hetzelfde eind vorig jaar en heb ik een paar weken later ook het contact verbroken. Ik miste de connectie, de diepgang en vond het te oppervlakkig worden en heb een gruwel aan oppervlakkigheid, vandaar mijn besluit. Heb toen ook meteen zijn contactgegevens verwijderd en had daar vrede mee.
vlgs mij heb jij mijn verhaal meegelezen destijds (ja toch?) dus weet je ook dat hij na 4 maanden weer opnieuw contact zocht. We hebben elkaar daarna ook zelfs weer gezien, maar ik merk heel sterk aan mezelf dat ik nu een stuk terughoudender ben. Beter had hij het contact gelaten voor wat het was, al weet ik dat hij liever een beetje contact heeft dan helemaal nooit meer en ik ben eigenlijk het tegenovergestelde. Hij stuurt vaak aan op een date, maar voor mij hoeft het eigenlijk niet zo meer en dat ga ik hem dus wederom maar eens vertellen.
Ruim 4,5 jaar contact nu, maar voor mij is het (wederom) weer wel genoeg geweest. Hij doet zeker ook wel zijn best en het is absoluut niet zo oppervlakkig als eind vorig jaar qua gesprekken, maar er zijn zoveel andere dingen die voor mij nu meer prioriteit hebben en belangrijker zijn dat het (voor mij) niet meer in balans is.
Ik begrijp je beslissing dus heel goed, zeker ook omdat jij zelf een partner hebt terwijl dit bij mij niet eens speelt. Mooie herinneringen kun je ook koesteren en je bent weer een ervaring rijker.
Kersje schreef op 05-11-2021 om 17:18:
Ik herken veel in wat je schrijft, ik ervaarde hetzelfde eind vorig jaar en heb ik een paar weken later ook het contact verbroken. Ik miste de connectie, de diepgang en vond het te oppervlakkig worden.
Wat treffend dat je dit nu benoemt. Dit is precies wat ik mij afgelopen week heb afgevraagd bij minnaar.
Het voelt alsof de verbinding is veranderd, de connectie weg ebt en hij mij "voor lief" neemt. Gesprekken gaan de laatste tijd eigenlijk nergens over, heel jammer. Hij benoemt steeds dat ik naast zijn vrouw sta en niet als erbij moet worden gezien en dit echt niet zo moet voelen maar toch blijft dit gevoel wel bestaan, vooral nu ik de verbinding steeds verder ga missen. Pijnlijk.....
Berichten komen 9 van de 10 keer vanuit mij, vind ik jammer....
Vandaag ook nog niks gestuurd, heel kinderachtig, maar ben benieuwd of er nog wat voorbij komt vanuit hem vandaag.
Jij hebt dus definitief voor afscheid gekozen kersje?
Vond je toen al zo sterk en nu weer. Jullie hadden ook best diepgaande gevoelens volgens mij dus het is een moeilijke beslissing maar echt vol bewondering hoe je het aanpakt.
Kersje, redelijk herkenbaar idd. Het contact werd steeds meer huis-tuin-keuken. Het grappige was wel dat we meer contact dan ooit hadden. Vroeger 2x per week en de laatste maanden eigenlijk bijna elke dag. Ik had meer behoefte aan dates dan hem. Hij kreeg dat lastig gepland, lag onder een vergrootglas (thuis en werk). Maar ja, ik zocht hierin vooral de seks, spanning, lust en aandacht. Terwijl ik voor hem veel meer z'n beste vriendin werd en hij veel waarde hecht aan onze vriendschap+.
Ik heb wel aangegeven dat alleen vrienden op z'n heimelijke manier niet werkt voor mij. Ik zoek die plus dan ook. Vrienden genoeg die ik ook gewoon kan zien/appen/bellen, als ik dat wil, zonder regels.
Daar konden we elkaar gewoon niet meer in vinden en dan is het beter zonder elkaar lijkt me!
Goed dat jij ook nu weer afgaat op definitief afscheid, als het gewoon nu niet bij je past. Beter dan blijven aanmodderen.
@Flower; pijnlijk om te lezen. Zien jullie het missen of verminderen van de verbinding beiden? Of alleen bij jou? Wil je wel 'gewoon' zijn voor hem?
Flower89 schreef op 05-11-2021 om 18:14:
Jij hebt dus definitief voor afscheid gekozen kersje?
Vond je toen al zo sterk en nu weer. Jullie hadden ook best diepgaande gevoelens volgens mij dus het is een moeilijke beslissing maar echt vol bewondering hoe je het aanpakt.
Nou, ik heb het hem, itt januari dit jaar, niet met zoveel woorden duidelijk gemaakt. Dus geen bericht gestuurd nog met deze boodschap, want baal er ook eigenlijk van dit wéér te moeten doen. Nu dus al zo’n 2 weken niet gereageerd op zijn laatste bericht en niet zozeer vanuit een “spelletje” ofzo, maar meer vanuit het feit dat ik hoop dat hij eens duidelijk ziet en voelt wat ik bedoelde met mijn bericht in januari!
Maar nogmaals Flower, ik ben bang dat dit valse hoop is vanuit mijn kant, want ik weet dat hij liever wél contact heeft (al is het sporadisch) dan helemaal nooit meer. Alleen heb ik zijn contact niet nodig om mezelf goed te voelen of ‘bevestiging op’ te krijgen, ik weet wie ikzelf ben en dat is tijdens mijn ziekteperiode zelfs alleen maar nóg sterker geworden.
Misschien is jouw relatie met minnaar anders, dat kan ik natuurlijk niet helemaal inschatten? Er waren zeker gevoelens, vanuit beide kanten, anders was hij mij zeker niet komen opzoeken in het ziekenhuis als het enkel seks betrof, maar ik heb zeker niet de illusie dat ik op gelijke hoogte met zijn vrouw stond, zeker niet zelfs, maar dat is mijn uitgangspunt ook nooit geweest. Hij ‘gebruikte’ mij voor de intimiteit en seks die hij miste en dat gold voor mij net zo, wij waren vooral elkaars aanvulling op hetgeen ik destijds miste in mijn single bestaan, meer ambieerde ik ook niet. Als er al sprake was van ‘gebruiken’, dan was het in ons geval zéker vice versa.
Daarnaast geloof ik ook zeker dat je, om verschillende redenen, van meerdere personen kunt houden hoor, zonder dat dit ten koste gaat van de liefde van de ander, maar het moge duidelijk zijn dat daar de meningen over zijn verdeeld 
Alleen jij kunt beoordelen en voelen of het nu anders is. En als je daar dan samen over kunt praten is dat heel mooi, maar het zou natuurlijk zomaar kunnen zijn dat ook jullie gevoelens en uiting daarvan zijn veranderd? Aan jou of het nog voldoende brengt voor jou? Zoals bij ‘gewone’ de relaties de koek op kan zijn, geldt dit natuurlijk ook bij minnaarrelaties.
Dat is ook hetgeen mij vaak zo stoort bij de eerdere reacties in dit topic, gevoelens zijn en blijven gevoelens evenals het daarbij behorende verdriet en dat staat totaal los van het feit of het een monogame traditionele relatie betreft of een minnaarsrelatie!
Maar even terugkomend op jouw vraag, ik denk dat ik hem binnenkort nogmaals zal moeten uitleggen waarom ik wederom het contact verbreek 😉
SportySpice schreef op 05-11-2021 om 18:51:
Ik heb wel aangegeven dat alleen vrienden op z'n heimelijke manier niet werk voor mij. Ik zoek die plus dan ook. Vrienden genoeg die ik ook gewoon kan zien/appen/bellen, als ik dat wil, zonder regels.
Juist vooral dit is zo herkenbaar! Hij wil mij niet kwijt als vriendin in zijn leven. Ik dacht in eerste instantie ook wel dat we vrienden konden zijn hoor, maar dat idee heb ik maar heel even gehad. Echte vrienden heb ik echt genoeg in mijn leven, zij zijn mij ontzettend dierbaar, maar ik heb een ander idee bij vriendschap.
Ik maak ook een heel groot onderscheid tussen vrienden en kennissen, zeker sinds ik ziek ben. Heb zelfs bewust van sommigen afscheid genomen en kennissen als vrienden erbij gekregen. Daarnaast zou onze zgn vriendschap ook alleen kunnen bestaan op zijn voorwaarden. Dus enkel contact wanneer het hem zou schikken en daar pas ik gewoon voor, dat is geen vriendschap voor mij. Dan liever mooie herinneringen aan de fantastische jaren die wij hebben gehad, want fantastisch waren ze zeker! 
Inderdaad. Eerst dacht ik ook even dat ik het wel kon, gebaseerd op angst hem te verliezen. Maar dat idee heb ik na een dag weer laten gaan. Teveel kaders en regels, dat is voor mij geen vriendschap. Het was een mooie tijd, toffe vent. Maar nu weer vooruit en op zoek naar andere (wel legale, haha) avonturen!