Minnaar/Minnares deel 43
Al 42 delen lang schreven we over het wel en wee om en rond onze minnaars en/of minnaarrelaties in het algemeen. De voorgaande 42 delen sterven helaas een vroege dood met het verdwijnen van het Viva forum. Met de komst van Viafora mag een topic als dit natuurlijk niet ontbreken! 
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijg(st)er met pantser en harnas? Moeten de mannen/vrouwen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden.....
Kun jij een minnaar/minnares hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Of je status nu een open relatie, huwelijk of single bestaan betreft, het hebben van een minnaarrelatie is meestal een lastig onderwerp om te bespreken met je omgeving, terwijl het (vaak) een rollercoaster aan gevoelens en emoties met zich meebrengt. Met dit topic hopen we een ‘veilige’ plek te creëeren voor deze emoties. Elkaar een spiegel voorhouden, prima, maar behandel elkaar vooral met respect!
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Offtopic: Vind je het alleen maar leuk om je ongezouten ongenoegen over vreemdgaan hier te komen verkondigen, open dan vooral je eigen topic! Dit geldt tevens voor ongevraagde/ongewenste psychologische adviezen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Vanilalala schreef op 24-10-2021 om 15:14:
Nou, het gekke is dat ik nu merk dat ik eigenlijk gewoon wel kan communiceren. Maar waar mijn woorden door mijn man totaal niet worden begrepen, snapt minnaar me wel. Ik zeg of doe niets anders tegen de een of de ander. Zeker de laatste tijd probeer ik echt heel duidelijk te zijn naar mijn man. Maar hij snapt gewoon mijn gevoelens niet, kan er niets mee, blijft vanuit zichzelf denken. Pijnlijk om te merken, want hij doet wel zijn best maar dit is het hoogst haalbare.
Had ik zonder minnaar allemaal nooit geweten.
Ik persoonlijk vind vetgedrukte wel een ‘gevaarlijke’ uitspraak en vergelijking eerlijk gezegd. Met een minnaar deel je gewoonweg niet hetzelfde leven als met je man en dat is een enorm verschil. Zou minnaar je nog steeds zo goed begrijpen als jullie in een ‘normale’ relatie gezeten zouden hebben?
Je man zal jouw gevoelens misschien best begrijpen (of mss ook niet), maar je bent er zelf altijd nog bij om grenzen te stellen en te bepalen of de koek op is of niet en of je ergens nog energie in wilt/kunt steken of niet. Misschien denkt je man wel hetzelfde over jou, dat jij hem niet begrijpt?!
Je kunt een minnaar volgens mij nooit vergelijken met je partner waar je al zoveel jaren lief en leed mee deelt. Juist dát is het verneukeratieve aan het hebben van een minnaarrelatie naast je eigen relatie.
Oh, nee, zo bedoel ik het niet. Ik snap wel dat je na zoveel jaar en zoveel geschiedenis gewoon vastzit in patronen. Maar mijn man mist gewoon bepaalde empathie. Als hij het niet slecht bedoelt, dan kan hij zich oprecht niet voorstellen dat het bij mij wel slecht aankomt. Gesprekken daarover lopen op niets uit. Hij legt uit wat hij bedoelde, waarom hij dingen deed, ik herhaal welk gevoel het mij geeft en waarom, maar het daadwerkelijke begrip komt nooit. Oprechte excuses voor lomp gedrag dus ook niet, want hij snapt het niet. We draaien in cirkeltjes rond. Therapie helpt daar ook niet bij. Hij weet overigens dat hij mij niet begrijpt, hoor. Maar dat helpt ook niet.
Dus ja, ik denk oprecht dat een 'echte' relatie met minnaar een stuk beter zou lopen. Hij heeft die empathie wel. Maar goed, hij is niet de vader van mijn kinderen dus het is allemaal niet zo eenvoudig.
Man is trouwens een (officiële, gediagnosticeerde) autist. Waar ik weinig van geloofde, want ik vond hem normaal. Mocht dat iets uitmaken voor het oordeel...
Vanilalala schreef op 24-10-2021 om 17:57:
Man is trouwens een (officiële, gediagnosticeerde) autist. Waar ik weinig van geloofde, want ik vond hem normaal. Mocht dat iets uitmaken voor het oordeel...
Mijn reactie was niet bedoeld als oordeel hoor, dus excuses als dit wel zo overkwam. Ik heb jouw uitspraak over begrip namelijk zo vaak gelezen en gehoord en ik denk dat je hiermee een beetje in ‘het gevaar’ loopt van ‘minnaar begrijpt mij zo goed’, vandaar
Daarnaast weet ik ook wel, dat als je al heel wat jaren in een relatie zit, je partner voor wat onzekerheid kan zorgen. Maar je partner is (hopelijk) toch niet de enige persoon in je leven die dat maakt of breekt? Ik bedoel, als je al twijfelde aan je communicatieskills, dan zouden meerderen (of andere situaties) je daar toch al wel op gewezen hebben lijkt mij? Of dat je door andere situaties, buiten je relatie, al tot deze conclusie was gekomen? Zeker als je weet dat je partner een gediagnosticeerde autist is.
Ik loop tegen het gebrek aan begrip alleen aan in de relatie met mijn man, inderdaad. Maar dat is wel de meest kwetsbare plek die er is. Dus logisch dat problemen juist daar boven komen, toch? En dat de communicatie met collega's, familie en vrienden dan van een leien dakje ging, heeft mij nooit doen vermoeden dat het probleem in de relatie niet aan mijn communicatie lag.
Ik wist altijd wel dat hij een autist is, maar nam dat niet serieus. Net als hij.
Vanilalala schreef op 24-10-2021 om 18:53:
Ik loop tegen het gebrek aan begrip alleen aan in de relatie met mijn man, inderdaad. Maar dat is wel de meest kwetsbare plek die er is. Dus logisch dat problemen juist daar boven komen, toch? En dat de communicatie met collega's, familie en vrienden dan van een leien dakje ging, heeft mij nooit doen vermoeden dat het probleem in de relatie niet aan mijn communicatie lag.
Ik wist altijd wel dat hij een autist is, maar nam dat niet serieus. Net als hij.
Maar je geeft minnaar blijkbaar wel alleen de credits voor je ontdekking? Daarmee verheerlijk je in mijn ogen de minnaarrelatie en zie je het niet meer objectief, vandaar dus het gevaar wat ik omschreef.
Vanilalala schreef op 24-10-2021 om 15:14:
Nou, het gekke is dat ik nu merk dat ik eigenlijk gewoon wel kan communiceren.
Had ik zonder minnaar allemaal nooit geweten.
deze opmerkingen bedoel ik dus.
Oh nee, dat is niet zijn verdienste. Hij is gewoon een normale gezonde man.
Vanilalala schreef op 23-10-2021 om 21:07:
Is het herkenbaar dat een minnaarrelatie duidelijk maakt welke patronen er in je relatie zijn geslopen? Ik merk nu dat ik knetter onzeker ben.
Hij hoeft maar wat later te reageren dan ik had verwacht, of zich onbedoeld net iets te lomp van me af te draaien, en ik lig me alweer helemaal op te vreten of tranen met tuiten te huilen. Pijnlijk hoor, en ik vind dat gedrag ook helemaal niet aantrekkelijk van mezelf. Je neemt jezelf altijd mee, denk ik dan maar? Herkenbaar?
Nee, ik herken hier eerlijk gezegd niks van.
Het tweede deel herken ik lichtelijk, een minnaarrelatie kan het onzekere meisje naar boven halen, gewoon, omdat je weet dat je inwisselbaar bent, je gaat het niet voor het eggie aan en dat maakt het wiebelig maar dat heeft voor mij altijd enorm los gestaan van de patronen in mijn eigen relatie van toen.
Mijn man droeg me op handen dus dat was helemaal niet aan de orde.
Weet jij zeker dat eea met elkaar verbonden is of ben je gewoon een emotioneel verwaarloosde echtgenote én een onzekere minnares? Was je wellicht ook een onzekere minnares geweest als je echtgenoot je wél de aandacht had gegeven die je ontbeert?
Vanilalala schreef op 24-10-2021 om 19:14:
Oh nee, dat is niet zijn verdienste. Hij is gewoon een normale gezonde man.
Waarom doe je het dan wel zo overkomen?
Wat Roos ook zegt dus…….
Rooss4 schreef op 24-10-2021 om 19:33:
[..]
Nee, ik herken hier eerlijk gezegd niks van.
Het tweede deel herken ik lichtelijk, een minnaarrelatie kan het onzekere meisje naar boven halen, gewoon, omdat je weet dat je inwisselbaar bent, je gaat het niet voor het eggie aan en dat maakt het wiebelig maar dat heeft voor mij altijd enorm los gestaan van de patronen in mijn eigen relatie van toen.
Mijn man droeg me op handen dus dat was helemaal niet aan de orde.
Weet jij zeker dat eea met elkaar verbonden is of ben je gewoon een emotioneel verwaarloosde echtgenote én een onzekere minnares? Was je wellicht ook een onzekere minnares geweest als je echtgenoot je wél de aandacht had gegeven die je ontbeert?
Ik ben een emotioneel verwaarloosde echtgenote en daardoor een onzekere minnares. Door dat tweede realiseer ik me nu het eerste.
Vanilalala schreef op 24-10-2021 om 20:01:
[..]
Ik ben een emotioneel verwaarloosde echtgenote en daardoor een onzekere minnares. Door dat tweede realiseer ik me nu het eerste.
Ah, zo bedoel je het. Ja, daar kan ik me wat bij voorstellen, je hebt geproefd van het groene gras en nu besef je dat het gras om en rond jouw eigen huisje wat bruinig en uitgedroogd is.
Wat een confronterend, akelig besef eigenlijk. Kun je met je minnaar praten over je onzekerheden (zonder dat hij het meteen moet/kan/wil veranderen)?
Je man weet het, schrijf je maar daar valt niet veel meer te winnen op communicatiegebied. Dit is dus wat het is maar jij hebt ondertussen voortschrijdend inzicht verworven omdat je minnaar laat zien hoe het ook kan!
Kun je met deze wetenschap nog door met je man?
Dat is dus precies de vraag. Of we nog door kunnen. Ik vind het heel moeilijk. Akelig, inderdaad. Aan de andere kant, als ik het al 20 jaar heb volgehouden, waarom dan niet nog 20 jaar?
Met minnaar kan ik er goed over praten.
Edit, toch te specifiek /herkenbaar
Vanilalala schreef op 24-10-2021 om 20:32:
Dat is dus precies de vraag. Of we nog door kunnen. Ik vind het heel moeilijk. Akelig, inderdaad. Aan de andere kant, als ik het al 20 jaar heb volgehouden, waarom dan niet nog 20 jaar?
Met minnaar kan ik er goed over praten.Edit, toch te specifiek /herkenbaar
Ik heb niet gelezen wat hebt ge-edit, maar ik denk dat het wel overeenkomt met wat ik eerder schreef en dat jij de enige bent die kan besluiten wat jouw grens is?! Kan ook dat ik er compleet naast zit hoor, wil vooral niet oordelen, want al klinkt het cliché, het is allemaal niet zo simpel en zwart/wit.
Een relatie mag veel meer zijn dan iets wat je kunt volhouden… het mag je ook echt iets brengen wat voor jou waardevol is, je laat groeien en meer van dat moois