Is vreemdgaan ok?
N. a. v. het minnaressentopic wil ik graag de discussie opengooien. Is het ok om vreemd te gaan (om welke reden dan ook), of niet?
Wie is er verantwoordelijk voor het vreemdgaan, alleen de persoon met een relatie, of ook de ander die het vreemdgaan faciliteert, maar zelf single is?
Heb jij zelf ervaring met vreemdgaan? Wat was je achterliggende motief? Kon je het naar jezelf verantwoorden en kon je jezelf nog recht aankijken in de spiegel? Of begon het toch te knagen naar verloop van tijd? Of was jij degene die werd bedonderd, hoe kwam je erachter? Hoe liep het af?
Peiling
Is vreemdgaan ok?
Als je zo redeneert, dan weet je niks zeker in het leven en kun je nergens op vertrouwen. Het idee van vertrouwen is nu juist dat je daar wel voor kiest, al weet je dat er altijd een hele kleine kans bestaat dat je vertrouwen geen basis heeft en je bedonderd wordt.
Punt is dat ik zo niet wil leven. Ik kies heel bewust voor vertrouwen, liefde en eerlijkheid. Ik vertrouw mijn moeder als ze iets tegen me zegt, omdat ik haar al mijn hele leven ken en ze mij keer op keer bewijst dat ze een lieve, aardige en oprechte vrouw is. Ze heeft nooit iets gedaan, of gezegd wat dat tegenspreekt, dus dat voedt mijn vertrouwen in haar, elke dag weer. Op eenzelfde manier heb ik mijn man leren kennen en vertrouwen.
Dat komt bij mij niet uit het niets, daar is een proces aan vooraf gegaan. Ik kan inmiddels wel zeggen dat ik zowel mijn moeder als mijn man voor 99,9999999% vertrouw. Die 0,0000001% blijft altijd staan, maar dat is niet iets waar ik veel mee bezig ben.
Eerlijk gezegd vind ik het nog moeilijker mezelf volledig te vertrouwen, dan dat ik daar moeite mee heb bij mijn moeder en mijn man.
Je kunt inderdaad nooit 100% zeker weten dat je partner niet vreemd gaat want de meeste mensen die vreemd gaan zullen dat niet vertellen. Zoals ik al eerder zei, ik ken vrouwen die zeggen van mijn partner doet dat gelukkig niet. Ik vertrouw hem voor de volle 100%. Bij die vrouwen wist ik dat het niet zo was. Bij een paar ervan had die man mij proberen te versieren. Ik werk achter de bar in een voetbalkantine en dan zie en hoor je ook nogal eens wat. De sportvelden worden niet alleen gebruikt om te voetballen.
Julali schreef op 12-08-2021 om 16:24:
Als je zo redeneert, dan weet je niks zeker in het leven en kun je nergens op vertrouwen.
Niets in het leven is zeker en kan morgen zomaar heel anders zijn, op (bijna)alle gebied!
Het enige dat je zeker weet in het leven is dat je dood gaat en dat je belasting moet betalen.
Mok schreef op 12-08-2021 om 16:49:
Het enige dat je zeker weet in het leven is dat je dood gaat en dat je belasting moet betalen.
Hahahahaha ja 
Mok schreef op 12-08-2021 om 16:49:
Het enige dat je zeker weet in het leven is dat je dood gaat en dat je belasting moet betalen.
En dat je af en toe moet poepen en dat je ooit geboren bent!
Ik wil ook vol vertrouwen in het leven staan, dat is een heel bewuste keuze. En toch zou ik het kunnen begrijpen dat de lieve mensen om me heen mijn vertrouwen beschamen doordat zaken ineens heel anders zijn en de mens nu eenmaal mens is. Vertrouwen is een heel mooi en groot goed.
Maar een uitspraak als: "mijn man zal nooit" of "mijn kinderen zullen nooit" zul je mij niet snel horen doen. Dat vind ik getuigen van een enorme naïviteit en dat staat in wezen los van vertrouwen. Ik wil iemand op zn woord (of mooie blauwe ogen) kunnen vertrouwen, dat wel. En als dat beschaamd wordt dan is dat bijzonder jammer.
Rooss4 schreef op 12-08-2021 om 17:24:
[..]
En dat je af en toe moet poepen en dat je ooit geboren bent!
Ik wil ook vol vertrouwen in het leven staan, dat is een heel bewuste keuze. En toch zou ik het kunnen begrijpen dat de lieve mensen om me heen mijn vertrouwen beschamen doordat zaken ineens heel anders zijn en de mens nu eenmaal mens is. Vertrouwen is een heel mooi en groot goed.
Maar een uitspraak als: "mijn man zal nooit" of "mijn kinderen zullen nooit" zul je mij niet snel horen doen. Dat vind ik getuigen van een enorme naïviteit en dat staat in wezen los van vertrouwen. Ik wil iemand op zn woord (of mooie blauwe ogen) kunnen vertrouwen, dat wel. En als dat beschaamd wordt dan is dat bijzonder jammer.
Mijn moeder zei altijd: wees vertrouwd en vertrouw niemand.
watertoren schreef op 12-08-2021 om 17:36:
[..]
Mijn moeder zei altijd: wees vertrouwd en vertrouw niemand.
Echt? Wat cynisch. Ik ben gelukkig anders opgevoed.
Rooss4 schreef op 12-08-2021 om 17:38:
[..]
Echt? Wat cynisch. Ik ben gelukkig anders opgevoed.
Het was meer een waarschuwing. Mijn moeder is een aantal keren teleurgesteld geweest in mensen. Gelukkig niet in mijn vader hoor.
Rooss4 schreef op 12-08-2021 om 17:24:
[..]
En dat je af en toe moet poepen en dat je ooit geboren bent!
Ik wil ook vol vertrouwen in het leven staan, dat is een heel bewuste keuze. En toch zou ik het kunnen begrijpen dat de lieve mensen om me heen mijn vertrouwen beschamen doordat zaken ineens heel anders zijn en de mens nu eenmaal mens is. Vertrouwen is een heel mooi en groot goed.
Maar een uitspraak als: "mijn man zal nooit" of "mijn kinderen zullen nooit" zul je mij niet snel horen doen. Dat vind ik getuigen van een enorme naïviteit en dat staat in wezen los van vertrouwen. Ik wil iemand op zn woord (of mooie blauwe ogen) kunnen vertrouwen, dat wel. En als dat beschaamd wordt dan is dat bijzonder jammer.
Eens en de uitspraak zeg nooit ‘nooit’ is er ook niet voor niets 
Heel eerlijk gezegd ben ik helemaal niet bezig met de vraag of mijn lief te vertrouwen is. Of mijn moeder. Of weet ik veel wie. Ik vertrouw veel mensen gewoon op hun woord, of ik maak een inschatting of iemand te vertrouwen is. Tegelijk weet ik dat vertrouwen soms onterecht is. Als blijkt dat alles anders is dan ik dacht, dan zie ik dat dan wel.
Realiteitszin is niet hetzelfde als cynisme of wantrouwen. We hebben allemaal een beeld van de werkelijkheid en van de mensen om ons heen. En we zitten er allemaal regelmatig faliekant naast. So be it.
Rooss4 schreef op 12-08-2021 om 17:38:
[..]
Echt? Wat cynisch. Ik ben gelukkig anders opgevoed.
Hm, ik vind het juist een hele goede levensles. Mijn man heeft dat niet meegekregen en uitgerekend hij was er juist op gebrand om het onze kinderen wel mee te geven. Ik zie dat niet als cynisch, maar als realistisch.
Wednesday schreef op 12-08-2021 om 18:21:
[..]
Hm, ik vind het juist een hele goede levensles. Mijn man heeft dat niet meegekregen en uitgerekend hij was er juist op gebrand om het onze kinderen wel mee te geven. Ik zie dat niet als cynisch, maar als realistisch.
Ik denk dat wantrouwen iets anders is dan anderen per definitie niet vertrouwen.
In het geval van wantrouwen ga je ervan uit dat de ander liegt en bedriegt en dingen voor je verbergt.
Als je anderen niet vertrouwt, houd je in je achterhoofd dat ze ook wel eens kunnen liegen. Dat het niet per se waar is wat ze zeggen. Dat is iets anders dan ervan uitgaan dat ze liegen.
Ik vond het meer iets van ben er op voorbereid dat niet iedereen het goed met je voor hebt in het leven. Ik was jong en deed het toen een beetje af als onzin. Met mijn levenservaring nu denk ik wel eens terug aan haar woorden. Jammer genoeg moet ik zeggen dat ze wel gelijk had wat sommige mensen in mijn leven betreft.
HexOpBezemsteel schreef op 12-08-2021 om 18:27:
[..]
Ik denk dat wantrouwen iets anders is dan anderen per definitie niet vertrouwen.
In het geval van wantrouwen ga je ervan uit dat de ander liegt en bedriegt en dingen voor je verbergt.
Als je anderen niet vertrouwt, houd je in je achterhoofd dat ze ook wel eens kunnen liegen. Dat het niet per se waar is wat ze zeggen. Dat is iets anders dan ervan uitgaan dat ze liegen.
Ja, ik sta zelf zo ongeveer in het leven als jij in je laatste alinea beschrijft. Ik heb helaas de ervaring dat zelfs in mijn eigen familie niet iedereen te vertrouwen is.