Zien jullie je ouders vooral uit plichtsbesef?

Miepjecody schreef op 04-02-2023 om 15:09:

I Waarom moet het voor jezelf ook " leuk" zijn?

Nou  dat is nou net het punt denk.ik.zo: omdat het dan uit plichtsbesef is of iig zo voelt.

Martje80 schreef op 05-02-2023 om 10:22:

[..]

Omdat het anders energie vreet? Ik onderhoud alleen contact met mensen waar ik ook energie van krijg. Dat gaat ook op voor mijn ouders. Dus ik heb bij beide besloten om niet meer op bezoek te gaan. Met één ouder heb ik nog wel app contact.

Ik hoor to niet over energie.  Als je ouders gewoon lief zijn wat is dan het probleem? Om gezellig over vroeger te praten of over iets wat op tv was?

Misschien iets meer verplaatsen in de belevingswereld van een ouder persoon?

Tenzij ze je wat aangedaan hebben oid of vervelend naar je doen. 

Miepjecody schreef op 05-02-2023 om 12:27:

[..]

Ik hoor to niet over energie. Als je ouders gewoon lief zijn wat is dan het probleem? Om gezellig over vroeger te praten of over iets wat op tv was?

Misschien iets meer verplaatsen in de belevingswereld van een ouder persoon?

Tenzij ze je wat aangedaan hebben oid of vervelend naar je doen.

Miepjecody schreef op 05-02-2023 om 12:28:

[..]

Hoe denk je dat je eigen belevingswereld is als je 80 bent?

To heeft het niet over energie dat klopt maar er is wel iets in het contact dat maakt dat het voor haar niet prettig is.

Bij de ouders van mijn man is het ook niet meer dan gepraat over koetjes en kalfjes, de tv van gisteren en de rommel op de galerij. Als het daarbij blijft kan het nog best "gezellig" zijn. 

Vaak gaat het na de gezellige fase over in het afkatten van de thuiszorg, negatief praten over zij van hiernaast en tenslotte het dwingende gepraat dat zoon vaker moet komen en meer voor ze moet doen. Dat afkatten van de zorg en die negatieve praat over de buren is gewoon zo onnodig,  er wordt zoveel voor ze gedaan en zeker die dames van de thuiszorg doen zo goed hun best, dat verdienen ze gewoon niet. Als man er tegenin gaat wordt het echt tijd om te vertrekken. 

Als 80 jarige wordt je wereld kleiner,  er vallen familie en vrienden weg en afhankelijk zijn van zorg is echt niet makkelijk maar je kunt ook de positieve kanten meer proberen te zien en dat delen met je kinderen. Dat je zegt dat het fijn is dat de thuiszorg je nu iedere dag komt aankleden en niet alleen komt als het tijd is om te douchen, omdat je partner het niet meer zelf red. In plaats van het oeverloos teuten dat er steeds dames van de zorg komen met een hoofddoek. 

Miepjecody schreef op 05-02-2023 om 12:28:

[..]

Hoe denk je dat je eigen belevingswereld is als je 80 bent?

Dat is helemaal niet het punt. Ik vind het prima om over koetjes en kalfjes te praten. Maar.dat neemt.niet weg, dat als je de bezoekjes niet als prettig ervaart, het dus uit plichtsgevoel is

Bakblik schreef op 05-02-2023 om 12:52:

[..]

[..]

Als 80 jarige wordt je wereld kleiner, er vallen familie en vrienden weg en afhankelijk zijn van zorg is echt niet makkelijk maar je kunt ook de positieve kanten meer proberen te zien en dat delen met je kinderen. Dat je zegt dat het fijn is dat de thuiszorg je nu iedere dag komt aankleden en niet alleen komt als het tijd is om te douchen, omdat je partner het niet meer zelf red. In plaats van het oeverloos teuten dat er steeds dames van de zorg komen met een hoofddoek.

Begrijp ook heel goed wat je zegt en ben het theoretisch ook helemaal met je eens, maar het is wel makkelijker gezegd dan gedaan, het positief denken als je in de situatie zit.

Ik merk het vooral bij mijn vader, 80+, die maar moeilijk de ‘aftakeling’ vh ouder worden kan accepteren. Het digitale tijdperk, wat veel te snel voor hen gaat, maar wel een steeds groter onderdeel vh leven is geworden inmiddels. En ja, zeker mooi dat er thuishulp is op momenten dat je het nodig hebt, maar ik heb aan den lijve mogen ervaren dat dit vaak  juist het verdriet vh niet meer zelf kunnen versterkt, omdat deze hulp in veel gevallen zo ontzettend onder de maat is dat het meer energie vreet dan iets van positiviteit oplevert. 

Mijn ouders hebben gelukkig nog geen externe zorg nodig en wij, als kinderen, zullen dit ook zoveel mogelijk zelf oppakken zoals wij ook hebben gedaan toen zij na een operatie thuiszorg aangeboden kregen. Helaas heeft niet iedere hulpbehoevende deze mogelijkheid en is het daardoor fijn dat het er wél is, maar nogmaals, dit is echt niet altijd rozengeur en maneschijn in deze tijd.

Wel eens met je laatste zin, niet nodig de hoofddoek zo te benoemen.

Gelukkig zijn mijn ouders van nature geen ‘klagers’, dat scheelt, maar hetgeen waarover zij soms klagen of gefrustreerd over zijn kan ik heel goed relativeren en begrijpen. Hun (belevings)wereld is gewoonweg een stuk kleiner geworden en wordt naarmate ze ouder worden steeds kleiner helaas, ik vind dat soms best moeilijk om te zien. 

Mensen die in een verzorgingstehuis verblijven, ‘s morgens hulp krijgen bij wassen en aankleden en daarna in een stoel voor het raam gezet worden. Af en toe bezoek krijgen, naar de gemeenschappelijke ruimte gaan (of gebracht worden) om te eten of een bakje koffie en dat dag in/uit. Lijkt me erg lastig dan nog enkel het positieve in te zien, er is niet voor niets zoveel eenzaamheid onder de ouderen. 

lastig TO. Heb je wel eens voorgesteld om een andere setting te proberen? Ergens een taartje eten of een wandeling maken?

Ik nodig vader 1x per maand uit, zodat hij zijn kleinkind kan zien. Aan meer contact heb ik geen behoefte meer. En helemaal afkappen wil ik niet ivm kleinkind. Dus dit is het.

Naar mijn moeder ga ik uit plichtsbesef. Ik kom er altijd doodmoe vandaan, ook telefoontjes vreten energie. Haar wereld is al jaren heel klein en ik heb echt het idee dat ze niet spoort en dat ze zwaar depressief is. Ze is tegenwoordig wel onder behandeling bij een psycholoog. Ze klaagt over alles en er is altijd van alles mis. En het is altijd de schuld van iemand anders. En tegenwoordig is ze nog doof ook dus het is sowieso lastig een normaal gesprek te voeren. 
Mijn vader zie ik al mijn hele leven zeer onregelmatig. Die leeft zijn leven.

Mijn schoonouders zijn lief maar schoonvader is aan het dementeren en dat is behoorlijk lastig.

Dolfje schreef op 05-02-2023 om 14:00:

Naar mijn moeder ga ik uit plichtsbesef. Ik kom er altijd doodmoe vandaan, ook telefoontjes vreten energie. Haar wereld is al jaren heel klein en ik heb echt het idee dat ze niet spoort en dat ze zwaar depressief is. Ze is tegenwoordig wel onder behandeling bij een psycholoog. Ze klaagt over alles en er is altijd van alles mis. En het is altijd de schuld van iemand anders. En tegenwoordig is ze nog doof ook dus het is sowieso lastig een normaal gesprek te voeren.
Mijn vader zie ik al mijn hele leven zeer onregelmatig. Die leeft zijn leven.

Mijn schoonouders zijn lief maar schoonvader is aan het dementeren en dat is behoorlijk lastig.

Daar kan ze dan toch niets aan doen dat ze depressief is, en doof is?

-Escondido- schreef op 05-02-2023 om 14:39:

[..]

Dat zegt dolfje toch ook niet? Daar kan ze ook niks aan doen maar dat maakt dus dat je uit plichtsbesef en niet voor de lol gaat.

Jammer dat dat zo voelt dan. Je hoeft er toch niet altijd zelf wat aan te hebben?

Miepjecody schreef op 05-02-2023 om 14:15:

[..]

Daar kan ze dan toch niets aan doen dat ze depressief is, en doof is?

Nou dat vind ik dus van wel, je kan zorgen voor therapie ( wat ze nu dus eindelijk doet) en een goed werkend hoorapparaat. 

Miepjecody schreef op 05-02-2023 om 15:03:

[..]

Jammer dat dat zo voelt dan. Je hoeft er toch niet altijd zelf wat aan te hebben?

Nee maar ik hoef er zelf niet ook depressief van te worden.  

Mensen met een fijne relatie met hun ouders weten niet hoe vervelend en belastend het kan zijn als je dat niet hebt. Het is niet vanzelfsprekend dat je goed contact hebt. 

Dolfje schreef op 05-02-2023 om 15:40:

[..]

Nee maar ik hoef er zelf niet ook depressief van te worden.

Mensen met een fijne relatie met hun ouders weten niet hoe vervelend en belastend het kan zijn als je dat niet hebt. Het is niet vanzelfsprekend dat je goed contact hebt.

Dit!!!