Wat is het meest vervelendste wat je ooit heb meegemaakt in een vriendschap?

Ginevra schreef op 22-03-2024 om 12:18:

Ikzelf heb veel verdriet gehad om een vriendin die ik jarenlang als beste vriendin beschouwde, die het contact heeft verbroken.

We trokken op de middelbare school veel op en zijn ook nog samen op vakantie geweest. In de jaren erna schreven we met elkaar (ze is 600 km ver ver weg gaan wonen).
Na een tijd kreeg ik geen reactie meer.
Ik ging samenwonen en stuurde een adreswijziging, geen reactie, ik trouwde en stuurde haar een uitnodiging, geen reactie, ik mailde, maar kreeg geen reactie meer. Ik stuurde nog een bericht naar haar ouders met een beleefd praatje hoe het ging, en of ik het juiste mailadres wel had, maar kreeg daar een ijzig antwoord op. Geen idee waarom.
Van een andere kennis hoorde ik dat ze ging trouwen, maar ik werd niet uitgenodigd.

Nou kan het zijn dat ze mij dingen verwijt. Als ik dingen heb gedaan die haar geïrriteerd hebben of per ongeluk iets heb gezegd dat verkeerd viel, dan had ik dat graag uitgepraat. Die vriendschap was waardevol voor mij. Ook dat heb ik een keer gemaild, maar ik kreeg koeltjes een bericht met de strekking "dank voor je mail, maar het lag niet aan jou". Maar mailen of elkaar zien of bezoeken hoefde ook niet. Tja, ik kon moeilijk blijven aandringen als ze zo duidelijk niet wil.

Na dat punt zou ik eerlijk gezegd al gestopt zijn? Geen reactie,  daarna nog wel uitnodigen voor je bruiloft? 

MRI schreef op 22-03-2024 om 11:40:

[..]

Inderdaad, ik schrik best van de mensen die gewoon niet aan vriendschap doen omdat ze het te druk hebben. Begrijpelijk hoor, maar hoe moet dat later? Vraag ik (oud en grijs) me af.

Wat bedoel je met later? 
Ik doe niet aan vriendschappen omdat ik slecht ben met mensen en geen inspanning ervoor wil leveren. Daarnaast ben ik het ook gewoon dat vriendschap slechts uit 1 richting komt, dus ik laat het maar. 
Maar wat met later? Waarom zou ik ze als ik oud ben wel ineens nodig hebben?

BritgetJones007 schreef op 22-03-2024 om 18:45:

[..]

wat erg. Dat moet heel naar voelen. Heb je via via wel eens gehoord waarom je niet uitgenodigd was? Wat een misser van diegene zeg.

Nee, weet de reden niet,  ze belde altijd als ze in de shit zat, nu alles goed gaat hoor en zie ik ze niet meer, en nu maakt het mij niet meer uit wat de reden zou zijn, ik vind dit zo'n klotestreek. Stel dat ze wel stil getrouwd zou zijn , snap ik het helemaal maar dan nog had ze kunnen bellen, net als ze deed als ze in de shit zat.

Ex vriendin en ik hadden een jaar lang gepland om naar een festival te gaan in het buitenland voor twee weken, daar keken we natuurlijk allebei naar uit.

2 dagen voor het festival kreeg ik een ongeluk met een spoedoperatie, dus ik kon helaas niet meer gaan. Vriendin was teleurgesteld en wilde dat ik alsnog ging, ze zou mij wel duwen in een rolstoel. Dat zag ik niet zitten, want ik was beroerd. 

Daarna heb ik nooit meer iets van haar gehoord, 10 jaar vriendschap weg. 

Mijn toen allerbeste vriendin kwam vaak met man en kinderen bij ons logeren, was altijd gezellig (dacht ik). Tot ze in een telefoongesprek vertelde dat ze mijn man niet mocht.  Ik kreeg nog een uitnodiging voor een huwelijk, en een vrijgezelle avond, maar vond het niet nodig om daar bijna 1000 km voor te rijden.  

Een pijnlijke situatie die ik meemaakte in een vriendschap was dat ik meehielp bij een vriendin en ik op een steiger het huis schilderde voor haar. Ze had hoogtevrees namelijk. In plaats van het aanbieden van wat eten moest ik zelf een frietje gaan halen na een hele dag schilderen. Vond het niet bepaald gastvrij of hartelijk.

Toen het uitging met mijn ex belde ik of ik mocht langskomen om erover te praten/uit te huilen. Dat mocht. Op de dag dat ik langs zou komen belde ze in de middag op en vroeg 'wat ik ging doen met het avondeten?' Dat klaarzitten met tissues, thee en chocolade niet haar talent was begreep ik al wel ondertussen. Maar door die vraag van haar kreeg ik het gevoel dat ik niet bepaald welkom was. Toen heb ik geantwoord 'ik ga denk ik een frietje halen en blijf thuis want ik voel mij niet zo lekker' en heb daarna de vriendschap verbroken.

Moirmel schreef op 22-03-2024 om 20:31:

[..]

Wat bedoel je met later?
Ik doe niet aan vriendschappen omdat ik slecht ben met mensen en geen inspanning ervoor wil leveren. Daarnaast ben ik het ook gewoon dat vriendschap slechts uit 1 richting komt, dus ik laat het maar.
Maar wat met later? Waarom zou ik ze als ik oud ben wel ineens nodig hebben?

Nee in jouw geval maakt het niet uit natuurlijk. Ik dacht aan de mensen die wel vriendschappen zouden willen maar het te druk hebben. 
Ik zelf heb mensen en vriendschappen altijd heel belangrijk gevonden. Ze verrijken mijn leven en maken dat ik niet te veel in een cocon met met een eventuele relatie kom te zitten. Maar goed ik heb dan ook, naast mijn zoon verder geen familie

MMcGonagall schreef op 23-03-2024 om 10:34:

[..]

Dit vind ik dus heel verwarrend. Ik heb wel eens een vriendin gehad waarmee ik veel samen deed, altijd leuk. Ik was alleen geen fan van haar man en dat wist ze ook. Kan dat een reden zijn om een vriendschap te verbreken? Ik was natuurlijk wel altijd beleefd tegen de man.

Nou ja, zo zie ik in dit topic wel meer voorbeelden waarvan ik denk ‘schuldig’. Zo lastig is het dus om aan onuitgesproken verwachtingen van mensen te voldoen. Zie ook dat voorbeeld van Campanula. Heel logisch toch dat iemand wil weten of ze ook met avondeten op je moet rekenen? Nou ja, ik ben ook niet zo’n uithuiltype. Ik weet tegenwoordig dat ik niet in de praktisch advies modus moet schieten, maar vind het empatisch reageren erg lastig.

Ja dat zijn lastige dingen. In mijn voorbeeld hierboven (zou met vriendin op vakantie, plots blijft haar vriend onaangekondigd plakken, werd ruzie toen hij weg was) zal ze wel gemerkt hebben dat ik hem niet zo mocht. Ik zie vriendinnen ook altijd zonder de man erbij. Ook toen ik zelf relatie had nam ik hem niet mee. Waarom doen mensen dat? Juist het individuele karakter van een vriendschap maakt het bijzonder. Een feestje is een uitzondering natuurlijk

BritgetJones007 schreef op 23-03-2024 om 09:05:

[..]

Is ze toevallig getrouwd met diegene waardoor ze in de shit zat toendertijd?

Nee, was een heel ander iemand, aardige man, ik ben nog op kraamvisite geweest, altijd was het gezellig.

Campanula schreef op 23-03-2024 om 10:10:

Een pijnlijke situatie die ik meemaakte in een vriendschap was dat ik meehielp bij een vriendin en ik op een steiger het huis schilderde voor haar. Ze had hoogtevrees namelijk. In plaats van het aanbieden van wat eten moest ik zelf een frietje gaan halen na een hele dag schilderen. Vond het niet bepaald gastvrij of hartelijk.

Toen het uitging met mijn ex belde ik of ik mocht langskomen om erover te praten/uit te huilen. Dat mocht. Op de dag dat ik langs zou komen belde ze in de middag op en vroeg 'wat ik ging doen met het avondeten?' Dat klaarzitten met tissues, thee en chocolade niet haar talent was begreep ik al wel ondertussen. Maar door die vraag van haar kreeg ik het gevoel dat ik niet bepaald welkom was. Toen heb ik geantwoord 'ik ga denk ik een frietje halen en blijf thuis want ik voel mij niet zo lekker' en heb daarna de vriendschap verbroken.

Dat is toch geen rare vraag over dat avondeten? 

majorette2005 schreef op 23-03-2024 om 10:59:

[..]

Dat is toch geen rare vraag over dat avondeten?

Of een vraag 'raar' is heeft met de context te maken.