Uit elkaar
Mijn partner en ik gaan na een relatie van 20 jaar uit elkaar. Dat was niet mijn keus omdat ik echt nog zielsveel van hem hou. Maar het is wel begrijpelijk. We hebben afgesproken rustig aan hier naar toe te werken met onze dochter centraal. Ik hoop nu dat we uiteindelijk in de toekomst weer bij elkaar komen omdat ik weet dat hij echt nog van me houdt maar voor nu wil en kan hij niet meer door alles wat er in het verleden is gebeurd. Met mij en tussen ons. Dus hem uiteindelijk loslaten en afstand nemen is de enige mogelijkheid.
De ochtenden zijn voor mij nu het zwaarst. Het besef dat mijn toekomst die ik voor me zag in duigen zie vallen. Ik zal dat dus moeten verwerken en aan mezelf verder werken. Voor mezelf en ook onze dochter van 12. De ene keer ben ik verbazingwekkend kalm. Maar ben ook soms boos oo de situatie. Wil hem niet missen; tegelijkertijd zie ik dat onze relatie niet gelijkwaardig was en ik snap dat hij voor zichzelf moet kiezen. Ik ben gelukkig niet meer degene die ik was in de afgelopen 10 jaar.
Waarom we uit elkaar zijn kun je denk ik via het loepje terugvinden.
Door mentale klachten ben ik vorig jaar afgekeurd (voorlopig). We hebben afgesproken dat ik op zoek ga naar een huurwoning zo dichtbij mogelijk. En als het lukt houdt hij dit huis aan. Dat is het fijnst voor onze dochter van 12.
Voor de mensen die in deze situatie zitten, of hebben gezeten. Hoe is dit bij jullie verlopen? We hebben geen ruzie en gunnen elkaar het geluk.
Wat kan ik doen om alles te verwerken en me niet door mijn emoties mee te laten slepen? En door te gaan? Heb behoefte aan (positieve )ervaringen. Geruststelling. Hoe hebben jullir dit gedaan. Bestaat het om liefdevol uit elkaar te gaan? Dat is wat we willen.
Ik volg niet helemaal. Voor mij is je post verwarrend: jullie houden nog van mekaar, hebben besloten hier rustig naar toe te werken. Dan was het al een tijd duidelijk dat jullie niet bij mekaar bleven. Hij wil niet meer bij je blijven 'vanwege alles wat er in het verleden gebeurd is', maar 'gelukkig ben je niet diegene die je de afgelopen 10 jaar was. Dus, op het ogenblik dat jij aan de beterhand bent, stoppen jullie ermee.
En dan het huis. Is hij mentaal stabiel? Is het dan niet beter dat hij een ander huis zoekt? Ben jij in staat om het zoeken naar een ander huis ook nog op je te nemen.
Ook je zin dat je je toekomst in duigen ziet vallen vind ik vreemd in combinatie met het feit dat jullie hier rustig naartoe hebben gewerkt. Heb je de gedachten aan wat er allemaal op je zou afkomen dan altijd verdrongen?
Ik wil je in de eerste plaats een hart onder de riem steken. Heb je mensen met wie je zo close bent dat je er je hart bij kan uitstorten en raad vragen? Weet je dochtertje al dat mama en papa (tijdelijk?) niet meer bij mekaar blijven? Ik heb je andere topic niet gelezen, dus misschien zijn mijn vragen niet relevant.
Sterkte, TO
Edit: intussen ook 'man weet het niet meer' gelezen. Is relatietherapie (nog) iets wat jullie zien zitten?
letterkoekje schreef op 18-08-2025 om 11:30:
Ik volg niet helemaal. Voor mij is je post verwarrend: jullie houden nog van mekaar, hebben besloten hier rustig naar toe te werken. Dan was het al een tijd duidelijk dat jullie niet bij mekaar bleven. Hij wil niet meer bij je blijven 'vanwege alles wat er in het verleden gebeurd is', maar 'gelukkig ben je niet diegene die je de afgelopen 10 jaar was. Dus, op het ogenblik dat jij aan de beterhand bent, stoppen jullie ermee.
En dan het huis. Is hij mentaal stabiel? Is het dan niet beter dat hij een ander huis zoekt? Ben jij in staat om het zoeken naar een ander huis ook nog op je te nemen.
Ook je zin dat je je toekomst in duigen ziet vallen vind ik vreemd in combinatie met het feit dat jullie hier rustig naartoe hebben gewerkt. Heb je de gedachten aan wat er allemaal op je zou afkomen dan altijd verdrongen?
Ik wil je in de eerste plaats een hart onder de riem steken. Heb je mensen met wie je zo close bent dat je er je hart bij kan uitstorten en raad vragen? Weet je dochtertje al dat mama en papa (tijdelijk?) niet meer bij mekaar blijven? Ik heb je andere topic niet gelezen, dus misschien zijn mijn vragen niet relevant.
Sterkte, TOEdit: intussen ook 'man weet het niet meer' gelezen. Is relatietherapie (nog) iets wat jullie zien zitten?
Mijn vriend is gewoon helemaal op Letterkoekje. Voor zijn gevoel is dit de enige juiste keus voor hem zelf. Hij had het ook anders gewild. Maar ondanks dat het beter ging afgelopen jaar is de twijfel over wel en niet uit elkaar gaan bij hem gebleven. Dat vrat hem op. Een vriendin van mij vroeg gisteren Maar…. Was je dan echt zo erg… ja dat was ik. En daar heb ik een hoop mee kapot gemaakt in hem. Hij neemt het me niet eens kwalijk. Hij weet dat ik dit niet heb gewild. Ik haatte het gevoel in mij. Ik haatte soms alles! Alles wat speelde in mijn leven. Het niet gelukkig kunnen zijn. Altijd bang dat er weer wat mis zou gaan (en dat gebeurde vaak ook en had eigenlijk nooit wat met mij te maken). Hij was altijd in het nu. Heeft me altijd beschermd, probeerde zorg bij me weg te nemen en hoopte dat ik gelukkig zou worden. Maar ik wees hem af. Op alle gebieden. Het is een patient/hulpverleners verhouding geworden. En dan kan en wil hij niet meer. Ook al weet hij dat ik veranderd ben en dat ik juist nu naar een gezonde relatie had willen toewerken. En ik zie zijn pijn. Maar ik ben ook moe van de onzekerheid. Hoe verdrietig ook. Ik ben blij dat het er uit is.
Ik wist diep van binnen wel dat dit uiteindelijk zo zou kunnen lopen. Ik was in zijn situatie al eerder weggegaan.
We hebben vorige week bij de relatietherapeut gezeten. We hoopte dat dat nieuw e inzichten zou geven. Maar kort daarvoor heb ik hem aangegren dat ik het idee had dat hij misschien wel wist wat het besluit zou zijn maar dat hij dat niet durfde uit te spreken. En toen kwam het eruit dat dat waarschijnlijk wel zo was. En ook bij de relatietherapeut gaf hij niet meer aan onze relatie wil werken. Dat hij jarenlang voor onze relatie gevochten heeft en dat er iets geknapt is.
Net kwam trouwens naar me toe. Zoveel verdriet in hem. Het komt ook bij hem binnen. Voor het eerst kon ik een arm om hem heen slaan en er voor hem zijn. Zo raar.
Ja heb mensen om mij heen die er voor me zijn. Dat is fijn.
Misschien dat het alleen wonen goed voor je geestelijke gezondheid zal zijn. Ik zou er niet op rekenen dat jullie in de toekomst weer als samenwonend stel samen zullen komen. Dat idee zou ik los laten, wel goede vrienden, goede co-ouders en wie weet een lat relatie met hem of met iemand anders
Met iemand anders moet ik nu niet aan denken. Maar je weet maar nooit. Met oartner zit het nog wel in mijn hoofd, maar dat komt omdat het besluit vers is. En ja denk ook dat ik het nodig heb om verder te komen en zelf te ervaren hoe het is om op eigen benen te staan.
Heb je een advocaat?
Heb je hulp van maatschappelijk werk ?
Sta je ingeschreven voor sociale huur ?
Heb je oproep gedaan op facebook oid voor woonruimte?
Roos57 schreef op 18-08-2025 om 15:14:
Heb je een advocaat?
Heb je hulp van maatschappelijk werk ?
Sta je ingeschreven voor sociale huur ?
Heb je oproep gedaan op facebook oid voor woonruimte?
Advocaat niet nodig want we gaan het goed en eerlijk regelen. Het wordt geen vechtscheiding. Denk dat mediator uiteindelijk wel aan bod komt voor het ouderschapsplan. Ik sta nog ingeschreven ja maar meettijd moet denk ik herberekend worden. Daarover heb ik nog contact. Ik kan ook in aanmerking komen voor urgentie. Dus oproep facebook etc is nu absoluut nog niet nodig.
urgentie is er bijna niet meer . Informeer daar goed na
Advocaat is altijd goed denk ik ook bij geen vechtscheiding.
Maar das mijn kijk op de mensheid 😜
ach Jane, wat een verdrietige conclusie heeft je partner moeten trekken, al begrijp ik jouw verdriet volkomen! Toch begrijp ik je partner ook heel goed en was ik al bang dat dit de conclusie zou worden toen ik een stille meelezer van je andere topic was.
Ik heb een zelfde soort situatie van heel dichtbij meegemaakt en op een gegeven moment worden kleine breukjes grote scherven die niet meer gelijmd kunnen worden, hoe graag je dat ook zou willen. De gelijkwaardigheid van jullie relatie was al jaren uit balans en het doet gewoon heel veel met een mens als je ruim 2 jaar compleet wordt genegeerd en afgewezen door je liefdespartner op elk gebied.
Hij zal zich waarschijnlijk compleet leeggezogen voelen en is ook zichzelf beetje bij beetje kwijtgeraakt. Wel heel knap dat ook jij inmiddels dit heel goed kunt zien en je beschrijft het ook exact hoe het is, wees trots op jezelf dat je dat inmiddels hebt bereikt met werken aan jezelf!
Ik snap dat eea nog moet indalen en dat je soms niet kunt overzien hoe je toekomst eruit gaat zien, maar probeer er tegelijkertijd ook voor te waken dat je niet je hoop blijft vestigen op dat het misschien ooit weer wel goedkomt en jullie samen verdergaan!
Je kunt nog zoveel van elkaar houden, maar soms is alleen liefde niet genoeg! Sterkte gewenst 🌹
Roos57 schreef op 18-08-2025 om 16:22:
urgentie is er bijna niet meer . Informeer daar goed na
Advocaat is altijd goed denk ik ook bij geen vechtscheiding.
Maar das mijn kijk op de mensheid 😜
Ben ik niet met je eens, al moet je de zakelijke kant van scheiden ook weer niet te lang laten doorsudderen. Regel het zo snel mogelijk helemaal goed zolang jullie nog zoveel begrip en liefde voor elkaar voelen.
Jane1403 schreef op 18-08-2025 om 15:24:
[..]
Advocaat niet nodig want we gaan het goed en eerlijk regelen. Het wordt geen vechtscheiding. Denk dat mediator uiteindelijk wel aan bod komt voor het ouderschapsplan. Ik sta nog ingeschreven ja maar meettijd moet denk ik herberekend worden. Daarover heb ik nog contact. Ik kan ook in aanmerking komen voor urgentie. Dus oproep facebook etc is nu absoluut nog niet nodig.
Ik ben ook ooit zeer vriendschappelijk uit elkaar gegaan, met koophuis en de hele rambam. En ik (destijds naief) ben financieel flink genaaid.
En ik las laatst iets dat ik nu niet terug kan vinden dat vrouwen er financieel flink bij in schieten na een scheiding en er heel slecht van herstellen
Om het financiële maken we ons geen zorgen. Dat gaan we goed en eerlijk regelen. Maar we laten het wel grondig nakijken door oa een financieel adviseur.