Moeder wil oma worden
Ik zit met iets waar ik steeds last van heb: mijn moeder blijft maar aandringen dat ze oma wil worden. Wekelijks krijg ik opmerkingen naar m’n hoofd als: “In deze familie gaan alleen maar mensen dood, er wordt nooit eens een kind geboren.” Ze blijft herhalen dat ik “op moet schieten” voordat het straks niet meer kan.
Alleen… ik zit totaal niet in een situatie waarin ik kinderen kan of wil krijgen:
- Ik heb geen partner en ben daar ook niet naar op zoek. In Nederland vindt er ook teveel femicide plaats om wel een partner te willen.
- Ik heb geen eigen woning (ik woon sinds m’n einde studententijd weer thuis, ik ben daardoor opnieuw begonnen met inschrijfjaren bij de woningbouw dus heb er nu pas maar 7).
- Een donortraject zie ik totaal niet zitten, al helemaal niet het idee dat andere mensen gaan beoordelen of je wel “recht” hebt op een kind. Bah!
- En eerlijk gezegd twijfel ik sowieso of dit een goede tijd is om überhaupt nog aan kinderen te moeten willen beginnen. Dinsdag reed ik nog op de snelweg langs Purmerend die helemaal onderwater stond. Soms voelt het echt alsof we aan het begin staan van het einde der tijden. Klimaatverandering, woningcrisis, het nieuws vol geweld tegen vrouwen (femicide)…
Maar mijn moeder is vooral bezig op haar eigen verlangen om oma te worden. En dat legt ze volledig bij mij neer. Het is voor haar ikke ikke ikke de rest kan stikke. Ook met andere zaken.
Heeft iemand tips over hoe ik moeder eindelijk stil kan krijgen en dat ze zich niet meer zo met mij moet bemoeien? Ik ben al 28 jaar!
Dat is het probleem van je moeder. Ben je enigst kind? Had ze zelf meer kinderen moeten krijgen, dan had ze meer kans gehad.
Moet jij niet mee zitten en mss een keer heel duidelijk zeggen, dat jij (nu) niet kinderen wilt
Het lijkt me vooral belangrijk dat jij geen kind wil, niet wat voor argumenten er al dan niet rationeel zijn om aan kinderen te beginnen. Heel vervelend als iemand haar mening zo aan je opdringt, zeker je moeder. Ik weet hoe hardnekkig zoiets kan zijn, maar in algemene zin zou ik zeggen: grenzen stellen en je daaraan houden. Aangegeven dat je het onderwerp wil laten rusten en daar consequenties aan verbinden en die ook helder overbrengen. Begint je moeder er toch over, dan ga je bijvoorbeeld weg als dat is wat je hebt aangegeven. Ook notoire grensoverschrijdend kiezen op gegeven moment eieren voor hun geld. Sterkte, ia niet leuk!
Kan je je moeder niet afkappen met een opmerking dat je dan eerst maar eens een partner moet hebben en dan wel weer verder ziet?
Of de vraag "hoe zie je dat voor je? Nu ik nog thuis woon? Eerst maar eens een eigen huis"
Je moeder stil krijgen zal niet helemaal lukken. Ik denk dat argumenten haar ook niet helpen.
Is er niet iets tijdelijks te vinden? Onderverhuur? Anti kraak? Afstand nemen lijkt me de beste optie.
Allereerst: ik zou toch proberen op jezelf te gaan wonen. Bijvoorbeeld iets tijdelijks of iets minder groots. En verder, je moeder heeft geen zak te maken met je eventuele kinderwens. Je krijgt haar misschien niet stil, maar de discussie aangaan zou ik zeker niet doen. Dus gewoon als repliek geven: Mam, dat gaat de komende 5 jaar zeker niet gebeuren. Neem maar een hond als je ergens voor wil zorgen.
Tijd om op jezelf te gaan.
En verder 
Het is denk ik belangrijk voor jou om je te realiseren dat dit niet jouw probleem is. Dit is een probleem van je moeder. Het is eigenlijk nogal onbeschoft dat ze dit bij jou neerlegt. Natuurlijk mag ze in stilte moeite hebben met het niet worden van oma. Ze zou dit echter niet aan jou moeten laten weten, laat staan jou pushen om eventueel kinderen te krijgen. Dat is een grens die ze over gaat.
Je kunt niet zorgen dat je je moeder stil krijgt. Wel kun je duidelijk jouw standpunt aangeven en dan mag je ook best laten merken dat haar gedrag niet ok is. En je hoeft jouw standpunt inzake het krijgen van kinderen niet te onderbouwen. Je hoeft niet op de inhoud in te gaan, waar zij dan weer iets tegen in kan brengen. Je bespreekt dit gewoon niet met haar en het is heel raar dat ze dat wel van je vraagt/eist/verwacht.
Overigens eens met Ademes die zegt dat je beter op jezelf kunt wonen. Dan hoef je ook minder met elkaar te delen en is duidelijk dat jij je eigen keuzes kunt maken over je eigen gezinssamenstelling.
eens met bovenstaande reacties dat het niet jouw probleem is maar het hare.
Maar hoe kom je erbij dat er in Nederland teveel femicide plaats vind om een partner te vinden? Ieder geval van femicide is er een te veel uiteraard.
Maar waarom laat jij je leven daardoor bepalen? Waarom neem je aan dat het jouw ook gaat overkomen?
Serieus femicide??
En verder ga op jezelf.
Het hoort niet dat je moeder je pusht maar je kunt ook te bang zijn.
Je hebt nu geen eigen plek én geen relatie en dat zou voldoende reden moeten zijn om haar te laten stoppen met zeuren.
Ik zou melden dat ze dan maar heel snel nog 3 volwassen kinderen adopteert.
Misschien dat ze dan ooit kleinkinderen ziet.
Wat vervelend dat je moeder die wens heeft en aan jou uit. Niet fijn.
Ze zou een advertentie kunnen zetten in een lokale krant : Oma aangeboden! Er zijn vast wel kinderen die geen oma hebben....
Ik zou toch proberen op jezelf te gaan wonen, desnoods op een kamer gaan wonen. Vervelend gedrag van jouw moeder. Ik snap haar gevoel wel dat ze in de toekomst oma zou willen worden, maar ze moet niet bij jou daarom gaan pushen. Ik snap dat dat irritant voor je is. Ik zou aangeven dat je haar gedrag niet ok vindt, maar bij sommige moeders wil dat niet zeggen dat ze daar dan ook niet meer over gaan beginnen. Ik zou als ze weer begint ook aangeven dat je dan eerst een partner zou moeten hebben en zodra je die hebt dat je dan wel ziet hoe het gaat lopen. Verder niet te veel in discussie gaan.
Jullie hebben allebei een zeer ongezonde gedachte:
je moeder, die jou bijna dwingt om haar oma te maken;
jij die femicide zo verheft tot een dagelijks probleem waar bijna elke vrouw mee te maken krijgt.
Allebei, dames: NIET DOEN!
Uit huis gaan.
En verder: geen discussie voeren. "Ik beslis of en wanneer ik kinderen wil krijgen. Dat wil ik verder niet met jou bespreken."
Ik zou niet met al die argumenten komen. Je moeder zal er niet gevoelig voor zijn. En ze zijn ook niet allemaal even sterk 
Je hoeft ook geen argumenten te hebben; jij wil ze of niet. En bij niet, heeft je moeder pech, punt.
Verder was er laatst ook een topic van iemand die voor haar gevoel net als jou door de omgeving (in dat geval kennissen van haar basisschool) onder druk werd gezet om kinderen te krijgen. Terwijl ze ook net als jou geen partner had. Ze had ook, net als jou, geen woning. En ze kwam ook net als jou met een topic waarin ze vroeg hoe ze daarmee om moest gaan. En vervolgens kwam ze net als jou met een heel verhaal over waarom je geen kinderen zou moeten willen en wat er allemaal mis was met die mensen die ze wel hadden.
Daar doet dit topic mij erg aan denken. Wil jij tips over hoe je met je moeder om moet gaan? Of wil je een discussie voeren over de wenselijkheid van het krijgen van kinderen in de huidige tijd? Beide kan natuurlijk, maar als het het laatste is vind ik het persoonlijk prettiger als je dat gewoon zegt. Dan bespaar je mensen ook de moeite om advies te geven over iets waar je welllicht niet naar op zoek bent