Leeftijdsverschil van 24jaar
Hallo,
Ik ben 25 bijna 26 en mijn partner is 49 bijna 50.
Ik hoor van iedereen dat ik niet standaard de 25jarige ben maar dat ik heel matuur ben voor mijn leeftijd. En hij lijkt ook geen 50..
Ik had nooit verwacht dat dit me zou overkomen. Ik zou de eerste zijn die dacht ' allez nu ' maar kijk, nu is het mij overkomen en het is heeeerlijk.
We hebben wel besloten onze relatie even geheim te houden voor de omgeving. Hij heeft namelijk 2 kinderen van 16 en bijna 18. Staan dus heel dicht bij mijn leeftijd..
Hijzelf is maar 4 jaar jonger dan mijn ' vader '
Nu heeft de dochter van hem pas een opmerking gemaakt van ' ze wordt toch niet mijn nieuwe plusmama, ze is te jong. '
En ineens klapte hij in elkaar. Hij weet niet wat hij moet doen. Hij had altijd schrik voor negatieve reacties van zijn kinderen want dat was voor hem het voornaamste.
We zien elkaar enorm graag en onze liefde is puur. Al ben ik bang dat ik hem nu aan het verliezen ben door het gesprek met zijn dochter.
Wat moet ik nu doen?
Alvast bedankt
Dag allemaal
Wij hebben het geheim willen houden om eerst voor ons eigen. Onze beste vrienden wisten het wel. Ze zeiden ook die op jullie gemak en als jullie er klaar voor zijn komen jullie er vooruit.. we wilde niet meteen er vooruit komen en dan beseffen dit is het niet. Trouwens heb ik bij geen enkele relatie gedaan dit dadelijk verkondigen.
Hij heeft altijd schrik gehad voor de reactie van zijn kinderen. Daarom klapte hij ineen. Hij zei misschien moet ik het wat tijd geven? Zijn hart en verstand liggen enorm in de knoop.
We hebben uuuuuuuuren gepraat over het leeftijdsverschil, het heeft ons natuurlijk ook bezig gehouden. En inderdaad er komt een punt dat hij zorg nodig gaat hebben. Maar 1 dit kan ook andersom gebeuren, dat ik iets aan de hand krijg.. en 2 is dat niet in elke relatie dat je voor elkaar zorgt ondanks wat?
Moet ik hetgeen wat wij voelen negeren en weggooien en opzoek gaan naar iemand die ' volgens de buitenwereld wel de juiste leeftijd heeft'
Wij hebben een ongelofelijke tijd samen. Wij genieten van elkaar. We praten enorm veel. Enorm veel. We hebben ook geen kinderwens. Hij heeft er 2 en ik wil er geen..
Liefde overwint alles zeker?
Ik hoop het voor je, TO 
Hoe lang zijn jullie nu bij elkaar?
Dat iemand volwassen voor hun leeftijd is, dat hoort waarschijnlijk 80% van de bevolking wel voor ze 30 zijn. Dat vind ik niet zo veelzeggend.
Die dochter kan ik goed begrijpen. Ik zou je zeker niet als plusmama op gaan stellen. Blijf in ieder geval gewoon latten tot ook de jongste volwassen is. Het verhaal van Envelop is mooi, maar let daarbij wel op dat er geen kinderen waren en het dus een heel ander verhaal is dan het jouwe.
BritgetJones007 schreef op 05-02-2024 om 08:00:
ja, als ik mij inleef in de dochter dan kan ik mij wel het ongemak en gene voorstellen... je had eigenlijk haar beste vriendin kunnen zijn. Dat lijkt mij erg ongemakkelijk op die leeftijd en ook schaamtevol naar anderen toe. Ik kan mij ook voorstellen dat dit iets doet met het beeld wat ze van haar vader heeft.
T
Hoe denken jou ouders hierover? Ik kan mij niet voorstellen dat zij hier gelukkig mee zijn.
Het geheim willen houden is nu misschien nog leuk en aardig, maar reken maar dat de hele wereld straks een mening heeft over jullie relatie en ik kan je vertellen dat deze niet vaak positief zal zijn. Jouw ouders, zijn kinderen, maar ook andere mensen in jullie leven zullen er iets van vinden. Waarbij jouw vriend toch wel echt vaker zal worden gezien als een sneu figuur die het aanlegt met een 'meisje' die zijn dochter had kunnen zijn.
En eerlijk gezegd ben ik er zelf ook zo een en ik snap héél héél goed dat ik mijn vader echt een ongelofelijke (vul in) zal vinden. Mijn achting zal sterk dalen als hij bijna met een leeftijdgenoot komt aanzetten.
Iemand vroeg hoe lang hij al gescheiden is? Daar ben ik ook wel benieuwd naar.
Ik zou zeggen,wees maar vast voorbereid.
Diyer schreef op 06-02-2024 om 18:19:
[..]
Het geheim willen houden is nu misschien nog leuk en aardig, maar reken maar dat de hele wereld straks een mening heeft over jullie relatie en ik kan je vertellen dat deze niet vaak positief zal zijn. Jouw ouders, zijn kinderen, maar ook andere mensen in jullie leven zullen er iets van vinden. Waarbij jouw vriend toch wel echt vaker zal worden gezien als een sneu figuur die het aanlegt met een 'meisje' die zijn dochter had kunnen zijn.
En eerlijk gezegd ben ik er zelf ook zo een en ik snap héél héél goed dat ik mijn vader echt een ongelofelijke (vul in) zal vinden. Mijn achting zal sterk dalen als hij bijna met een leeftijdgenoot komt aanzetten.
Iemand vroeg hoe lang hij al gescheiden is? Daar ben ik ook wel benieuwd naar.
Ik zou zeggen,wees maar vast voorbereid.
Ja, hier gaan jullie tegenaan lopen. Die dochter vindt dit waarschijnlijk verschrikkelijk en schaamtevol. Ook naar haar moeder, zijn ex, komt dit raar over. Ik zou dit best een afknapper vinden, eerlijk gezegd
BritgetJones007 schreef op 06-02-2024 om 18:44:
[..]
Ja, hier gaan jullie tegenaan lopen. Die dochter vindt dit waarschijnlijk verschrikkelijk en schaamtevol. Ook naar haar moeder, zijn ex, komt dit raar over. Ik zou dit best een afknapper vinden, eerlijk gezegd
Mag ik ook vragen waarom? Mag ik vragen wat wij misdoen? Het is niet dat ik 15 ben. Dat de dochter dit moeilijk vindt kan ik begrijpen. Maar dat de ex zich zou schamen?
Hij was zelf 10 jaar verschil met zijn ex.
Mijn moeder is 2 jaar ouder dan hem. Ze had het er toen ik het haar vertelde even moeilijk mee. Maar is helemaal bijgedraaid. Ze zegt ik zie dat jullie gelukkig zijn en ik sta achter jullie. Het is jouw geluk. Jij bent de regisseur van je eigen leven..
Ze zei zijt voorbereid voor het negatieve maar je gaat altijd commentaar hebben. Ongeacht wie er langs jou staat..
Dan moet je het niet vragen to. Ik kan niet uitleggen waarom ik er iets van vind. Want het is legaal. Desondanks kan ik het niet helpen dat ik 'vieze vent' of 'sneue vent' gevoelens krijg. En mocht het mijn ex zijn, dan zou ik me ook schamen voor het feit dat ik blijkbaar in potentie zo'n man had uitgezocht die dergelijke voorkeuren heeft. Dus ik snap schaamte over een ex prima, ook al ben je er niet meer mee samen. En voor je eigen kinderen wil je dat toch ook niet? Als ik als moeder weet dat mijn ex een vriendin heeft die amper ouder is dan mijn kinderen, dan zou ik dat heel erg vinden en mezelf afvragen waar zijn verstand is gebleven en hij nu echt vervallen is in de cliché's.
Het zit ingeprogrammeerd in onze maatschappij dat men wat vindt van een erg groot leeftijdsverschil, zo groot dat je makkelijk zijn dochter had kunnen zijn. Als een klasgenoot je zou vertellen dat ze zou daten met jouw vader en met hem in bed ligt, krijg jij daar geen IEUW gevoelens bij? Denk je dan niet, doe normaal pa?!?
Daar zijn genoeg rationele argumenten voor aan te dragen, die hier anderen ook al geopperd hebben. Maar er zijn ook genoeg irrationele sentimenten die meespelen. En die sentimenten mag je vanalles van vinden, kortzichtig, you name it. Maar ik heb ze wel en ik weet heel zeker dat daar een heleboel meer mensen zo over denken.
Ik denk dat er veel over jullie gedacht of zelfs geroddeld wordt (en niet uitspreken) als ze jou hand in hand zien lopen met je vriend.
kerstbeer schreef op 06-02-2024 om 18:00:
[...} Het verhaal van Envelop is mooi, maar let daarbij wel op dat er geen kinderen waren en het dus een heel ander verhaal is dan het jouwe.
Er was nog een verhaal, weet je nog? Dat was van ene Egel. Wij hebben wel kinderen. En het is een mooi verhaal, maar misschien iets minder romantisch verwoord dan dat Envelop deed met het verhaal van de buren. Maar reken maar dat dit een huis vol liefde is! Ik ben nog altijd zeer gelukkig met mijn (nu vrij oude) man, en hij ook met mij. Ik heb nog altijd geen moment spijt gehad. Over diverse zaken in mijn leven twijfel ik, maar niet hierover. Ik ben een geluksvogel!
Diyer schreef op 06-02-2024 om 22:24:
Ik denk dat er veel over jullie gedacht of zelfs geroddeld wordt (en niet uitspreken) als ze jou hand in hand zien lopen met je vriend.
En wat dan nog? Kom je uit een klein dorpje waar veel geroddeld wordt of zo? Ik weet wel dat als ik jou dit soort dingen zou horen vertellen op een verjaardag (over een ander), dat ik vooral van JOU wat negatiefs vind: heel meutig, of hoe zeg je dat. Wat dan nog. Het maakt niet uit dat ik dit niet mooi van jou vindt, en het maakt ook niet uit dat 'veel mensen' wellicht 'ieuw' denken of 'iets denken' of 'roddelen'. En dan? Omdat de mensen bij de dorpspomp roddelen moet ze het uitmaken?
Ik zeg niet dat - alleen maar omdat ik zelf ook zo'n soort leeftijdsverschil heb- ik weet dat topicstarter hier echte liefde heeft, of dat het sowieso de beste keus is, of dat ik de wijsheid daarom nu in pacht heb. Maar ze hoeft zich niet te laten leiden door wat de mensen misschien wel of niet zullen vinden.
(behalve dus de kinderen, maar dat is dan weer vooral iets dat de vriend moet besluiten)
Egel. schreef op 06-02-2024 om 22:47:
[..]
Er was nog een verhaal, weet je nog? Dat was van ene Egel. Wij hebben wel kinderen.
Nee, want niet gelezen. En waren dat de kinderen van jullie beiden of enkel die van hem? In het geval van het eerste, is ook jouw verhaal niet dat van OP.
Ik ken wel verhalen van mensen met een korter leeftijdsverschil waar het uiteindelijk toch al op ging spelen en ze uit elkaar zijn.
O ja, ik had het inderdaad over de kinderen die we samen gekregen hebben. Mijn man had wel ook al kinderen.
Ja, soms zal het niet goed gaan. En misschien ligt dat soms ook aan het leeftijdsverschil, al zal dan de liefde ook niet groot genoeg zijn geweest (bij beiden of bij een van de twee).
Egel. schreef op 06-02-2024 om 23:42:
O ja, ik had het inderdaad over de kinderen die we samen gekregen hebben. Mijn man had wel ook al kinderen.
Ja, soms zal het niet goed gaan. En misschien ligt dat soms ook aan het leeftijdsverschil, al zal dan de liefde ook niet groot genoeg zijn geweest (bij beiden of bij een van de twee).
Dat hoeft niet zo te zijn. Misschien is er wel grote liefde, maar verpest het de relatie tussen de ouder en de kinderen dusdanig, dat ouder kiest voor de kinderen
Verder ben ik blij voor jou, maar ik begrijp wel dat twee tieners niet zitten te wachten op OP en al helemaal niet als een plusmama (of hoe men dit tegenwoordig ook noemt).
Ik ben helemaal niet tegen een beetje leeftijdsverschil. Sterker nog, heb zelf een relatie gehad waar 12 jaar tussen zat. Was superleuk en superfijn in het begin, maar op een gegeven moment was het ook het leeftijdsverschil wat onze relatie opbrak.
Als je 25 ben voel je je heel volwassen, dat is logisch, dat heeft bijna iedereen volgens mij. Maar feitelijk gezien zijn je hersenen pas zo rond je 25ste volgroeid. De meeste mensen kijken later terug op die leeftijd en denken dan “oh ja, zo volwassen was ik helemaal niet”. En dat hoort erbij, lijkt me heel normaal.
Wat ook een feit is, is dat jouw vriend bijna twee keer zo lang leeft als jij. En in die 24 jaar heeft hij zoveel extra dingen meegemaakt, ervaren, emoties gehad vergeleken met jou. Dat breekt vaak een relatie met een groot leeftijdsverschil op. Je zit gewoon niet op dezelfde lijn.
En het kan echt wel goed gaan, kijk naar de succesverhalen hierboven. Ik denk alleen dat de kans op succes erg klein is en dit wel uitzonderingen zijn.
Daarnaast zijn er nu kinderen bij betrokken waarvan eentje al op de relatie tegen is (wat echt meer dan begrijpelijk is). Dat verkleint de kans ook aanzienlijk.
ik zou een beetje eerlijk onderzoek doen naar je eigenwaarde als ik mijn advies mag geven. Je doet dit geheel vrijwillig begrijp ik zonder dat hij bijvoorbeeld jou voordelen geeft in geld, macht, status of een verblijfsvergunning? Misschien ben je bang dat je geen 30 jarige man kan krijgen en dat je dat niet waard bent etc.
Van die man vind ik het ook wat een tekort op zielsinhoud dat hij misschien een 45 jarige te pittig vind en dat niet aankan en te weinig op inhoud kan bieden. Maargoed dit zijn mijn gedachtes kijk maar wat je ermee doet. En liefde maakt blind trouwes. Over 3 jaar is dat uitgewerkt en kun je met iets meer afstand kijken naar je nu prins.
Ik snap dat jullie allemaal afgaan van je bent niet volwassen op je 25ste. Hij leeft al dubbel zo lang als jou blablabla. Hij heeft meer meegemaakt,..
Wel ik kan jullie verzekeren dat ik jong volwassen ben moeten worden. Ik was 8 toen mijn mama heel erg ziek werd en ik dus voor haar ging zorgen als papa ging werken. Ik heb van mijn 15de altijd gewerkt. Ik ben afgestudeerd en ben dadelijk aan een vaste job begonnen. Op mijn 20ste ben ik alleen gaan wonen. Om maar te zwijgen over hetgeen er tussendoor allemaal gebeurde. Maar hierin hoef ik me natuurlijk niet in te verantwoorden.
Wel heb ik met hem een gesprek hierover gehad en hij zei amai, jij leert me zoveel bij.. Jij geeft me liefde, je zorgt voor me.. ( ik werk in de zorg, met mensen met een beperking dus zorgen voor een ander doe ik met heel mijn hart)
Wat de kids betreft, ik wil niet de plusmama zijn ik ben zelf een kind van gescheiden ouders. Ik weet goed genoeg dat ik in mijn ogen vind dat ik 1 moeder en 1 vader heb. Waarom zou ik dan van iemand anders zijn kind verwachten dat zij me wel anders ziet?!
En de meningen van 'ieuw ' ja kijk, ik ben heus niet de eerste( lees maar verhalen hierboven) en de laatste dat op een oudere man zal vallen..
Kijk in de media, daar lees je ook zo'n verhalen. Maar dan zijn er altijd mensen dat praten ' ja ze is bij hem voor het geld.. ' blablablabla
Onverwachte liefde is een mooie liefde. En voila, dit van ons is onverwacht en ik zie hem enorm graag. Én ik vind hem nu aantrekkelijker dan dat hij jonger was.
Smaken verschillen én maargoed ook!
Als je zo zeker van jezelf bent, wat is dan je vraag?