Kinderwens zorgt voor relatietwijfel?
Hoi, ik ben benieuwd of mijn gevoel misschien bij sommige van jullie bekend voorkomt, of dat jullie adviezen hebben.
Ik ben bijna 10 jaar samen met mijn partner, grofweg van mijn 20ste tot 30ste. We zijn nu op het punt dat we over kinderen nadenken. Maar, sinds ik actief over dat scenario aan het nadenken ben, voel ik me ineens veel minder zeker over mijn relatie. Er is niks echt mis in mijn relatie, er zijn wat dingen niet perfect maar daar was ik nooit zo mee bezig. Maar nu de keuze voor samen kinderen komt, wordt alles ineens uitvergroot en weet ik niet of ik nog 20+ jaar met deze man verder wil. Maar dat voelt zo stom, want tot een half jaar geleden twijfelde ik helemaal niet over mijn relatie. Is dit koudwatervrees of openen mijn ogen nu gewoon meer? Ik weet het niet.. hebben jullie ideeen hierover? Herkenbaar?
Een kind moet je alleen nemen als je bereid bent de zorg in je eentje te doen, mannen kunnen er van weglopen als puntje bij paaltje is gekomen. En best bijzonder als het probleem te weinig me-time is maar die behoefte aan me-time opeens niet meer geldt als die ingeleverd moet worden voor een kind.
redbulletje schreef op 03-10-2021 om 14:16:
Een kind moet je alleen nemen als je bereid bent de zorg in je eentje te doen, mannen kunnen er van weglopen als puntje bij paaltje is gekomen. En best bijzonder als het probleem te weinig me-time is maar die behoefte aan me-time opeens niet meer geldt als die ingeleverd moet worden voor een kind.
Dat het bij jou zo zwart-wit is wil nog niet zeggen dat dit voor iedereen geldt hè. Er zou maar eens een heel groot grijs gebied zijn 
redbulletje schreef op 03-10-2021 om 14:16:
Een kind moet je alleen nemen als je bereid bent de zorg in je eentje te doen, mannen kunnen er van weglopen als puntje bij paaltje is gekomen. En best bijzonder als het probleem te weinig me-time is maar die behoefte aan me-time opeens niet meer geldt als die ingeleverd moet worden voor een kind.
Een vrouw niet? Die kan toch net zo goed weglopen.
Wattenbolleke schreef op 03-10-2021 om 14:28:
[..]
Een vrouw niet? Die kan toch net zo goed weglopen.
Wat zouden de percentages zijn vrouwen vs mannen die hun kind bij de ex achterlaten?
redbulletje schreef op 03-10-2021 om 14:40:
[..]
Wat zouden de percentages zijn vrouwen vs mannen die hun kind bij de ex achterlaten?
Nogal offtopic hier, je gaat er dus vanuit dat partner van TO zich helemaal terugtrekt van zorg (hypothetisch) kind? De percentages doen er helemaal niet toe in dit topic namelijk.
Desire schreef op 03-10-2021 om 15:06:
[..]
Nogal offtopic hier, je gaat er dus vanuit dat partner van TO zich helemaal terugtrekt van zorg (hypothetisch) kind? De percentages doen er helemaal niet toe in dit topic namelijk.
Daar ga ik niet vanuit, maar het is wel iets om rekening mee te houden voor TO aangezien ca 30% van de relaties strandt.
redbulletje schreef op 03-10-2021 om 15:10:
[..]
Daar ga ik niet vanuit, maar het is wel iets om rekening mee te houden voor TO aangezien ca 30% van de relaties strandt.
En dus ook 70% dat de relatie niet strandt, althans, niet enkel door komst van een kind. En strandt de relatie wél, dan nog loopt niet elke man weg voor zijn kind.
Niet herkenbaar.
Het enige wat ik je mee wil geven: begin er pas aan als je echt, echt, echt heel zeker van je zaak bent. Ik ben 3 augustus bevallen en wij hebben een hele moeilijke periode gehad, ik ben zelf ernstig ziek geweest door een complicatie bij de bevalling, postpartum depressie gekregen en ons meisje huilde zo veel dat ze uiteindelijk opgenomen is in het ziekenhuis. We waren zombies en ik heb vaak bij mezelf gedacht dat het maar goed is dat we zo een stabiele goede basis hadden samen, want het vraagt absurd veel van een mens. We lijken nu eindelijk een beetje uit het dal te krabbelen en ik ben heel dankbaar dat ik zo'n geweldige partner heb die me zo steunde.