Incompetente acties ouders
Ik ben benieuwd: hebben jullie nog verhalen over momenten waarvan je denkt, ma, pa, je was incompetent! Zelf moest ik net terug denken aan een ongemakkelijke herinnering uit mijn jeugd die ik volledig wijt aan het feit dat mijn vader op dat moment een nutteloze lambal was. En ik hoop eigenlijk dat iedereen zulke beschamende verhalen heeft haha.
Tijdens mijn puberteit woonde ik bij mijn vader. Ik was pas een tijdje ongesteld en ik vond het allemaal maar ongemakkelijk, vies en beschamend. Mijn vader negeerde het fenomeen volledig. Het kwam niet in hem op een prullenbakje bij de wc te zetten, dus ik verstopte maandverband altijd onder mijn shirt zodat ik het ongezien kon weggooien in de keuken. Maandverband kocht hij ook niet automatisch, daar moest ik om vragen. Dan kocht hij 1 pakje waar ik eigenlijk niet genoeg aan had. Dus moest ik opnieuw om maandverband vragen. Zijn reactie was “huh heb je het nu al op, misschien moet je zuiniger zijn”. En vanaf dat moment ging ik maandverband rantsoeneren. Ik probeerde zo min mogelijk mijn maandverband te wisselen zodat ik met dat pakje de week door kon komen. Dat werd echt een smerige boel en ik lekte constant door. Dus had ik bloedvlekken bij mijn kont. Soms liep ik meerdere dagen met diezelfde bevlekte broek, omdat het nog geen wasdag was. Ik voelde me constant vies en verstopte me op school, ik moest ook smoesjes bedenken voor gym want anders zag iedereen mijn bloederige onderbroek. Dit is mijn 13-jaar-oud-trauma. Mijn vader had geen enkel besef hoe ik dit ervaarde. Die was gewoon lekker met zijn eigen dingetjes bezig.
Als ik hier aan terugdenk denk ik pfffff hoe kan je zo’n lambal van een vader zijn. Een beetje pro-actief ouderschap was op zijn plaats geweest.
Dus hebben jullie ook van die vreselijke jeugdherinneringen die je kan danken aan nutteloos ouderschap 
? (Niet té zwaar).
Het verkapte doel van dit topic was dat ik mijn eigen beschamende verhaal even kwijt wilde als empowerment voor mijn 13-jarige ik.
Nog iets, echt onbeggrijpelijk, vind ik. Mijn ouders (mijn vader vooral eigenlijk) wilden heel graag asap kinderen. Toch hebben ze toen mijn moeders menstruatie uitbleef tussen de burgerlijke en de kerkelijke trouw een medicijn gebruikt 'om de menstruatie te laten komen'. Bleek achteraf een aborterend effect te kunenn hebben, hoorden ze .
Ik ben toch blijven zitten 
Mijn moeder vertelt ook altjd hoe ze borstvoeding geven verafschuwde ... daar werd ik, toen ik zelf moeder werd, best verdrietig van.
En toeb ik drie maanden was, zijn ze drie weken naar Spanje gegaan, en hebben mij bij mijn grootmoeder gelaten (waar mijn moeder weinig mee had). Ook zoiets onbegrijpelijks. Ze was er aan toe, zegt ze dan. Ik denk; je hebt de vierde maand van je kind gemist?
Ach ja. Andere tijden. Ze was zelf nog een kind, haast, en het was vooral mijn vader die per se snel kinderen wou. Toen zijn vriend zijn vrienidn per ongeluk zwanger maakte, 18 jaar oud en eind jaren zestig zei mijn vader tegen mijn moeder: Hij weet tenminste al dat hij vruchtbaar is.
OMG, dit topic maakt wel wat bij me los... Met mijn eigen kinderen holde ik voor het minste naar de huisarts om een schram te laten hechten, bang voor een litteken. Zelf heb ik twee grote littekens in mijn gezicht. Mijn moeder zei ooit 'ja, we dachten dat het trauma van laten hechten erger zou zijn dan het litteken.'
Ik weet dat ze zich er allebei een beetje schuldig om voelen, terecht 
yette schreef op 25-04-2022 om 09:59:
[..]
Incompetent vind ik hier een understatement. Helaas ben je niet de enige met ouders die er zo mee om gingen. Ik weet niet of je hier mag vloeken, maar ... djeez & gossamme
Ik hoop dat de jongere generatie ouders hier beter mee om gaat. Denk het wel. Maar nog niet beter genoeg.
Ik ken ook twee mensen die als kind seksueel misbruikt zijn, een zelfs binnen de familie. Die mensen zijn net zo getraumatiseerd geweest van hoe hun ouders ermee omgingen dan door het misbruik zelf. Dat heeft heel wat kruim gekost. Wat werd er toch veel onder het tapijt geveegd in die ‘goeie ouwe tijd’. Vreselijk.
Ginevra, wat erg voor je! Grapjes maken, Sinterklaasgedichten, over dat je misbruikt werd, onvoorstelbaar. Ze snapten er kennelijk helemaal niks van.
TO, nu pas deel twee van je verhaal gelezen. Geen woorden voor.
Nogmaals, een hele dikke knuffel.
En voor ‘Nee’: ik bleef ook haken op dat ‘niet te zwaar’ van jou. Ik werd behoorlijk stil van jouw ervaring. Het voelt zo eenzaam, als 13-jarige dagenlang in een vieze broek lopen en niemand iets kunnen of durven vragen of vertellen.
En nu heb ik ook je post gelezen over het spirituele gezwatel van je pa. Echt hoor, kansloos. Zeur nog maar even flink door over die man. Ik zit hier gewoon plaatsvervangend woest te wezen. Wat lopen er toch leipe types rond in de spirituele wereld. Zijig lopen te oreren maar intussen totaal geen gevoel of empathie voor anderen. Het eigen straatje schoonvegen. En daar dan ook nog bevestiging voor krijgen van de spirituele coaches of leiders. Knettergek!
Nog iets: mijn moeder vertelt altijd dat ze ons als baby hoestsiroop gaf om te slapen ...
En iets helemaal anders, goed bedoeld maar toch: toen mijn kat doodging, gaf ze me een slaappilletje. Me knuffelen kon ze niet maar in dat pilletje voelde ik wel haar liefde... ze kwam het me brengen toen ik al een uur stilletjes in bed lag te huilen.
Clothilde schreef op 25-04-2022 om 18:25:
Dolfje, ook voor jouw een hele dikke knuffel ((nu pas je bericht gelezen).
Ik hoop dat het leven nu liever voor je is
Dankjewel en voor jou ook terug.
Dolfje schreef op 25-04-2022 om 16:45:
Het stomme is dat ik er eigenlijk pas de laatste jaren "last"van heb. Als kind was het gewoon zo. Misschien omdat ik nu bij vrienden met kinderen zie hoe het anders moet.
Dat herken ik, ik merk nu pas, hoe anders mijn opvoeding is geweest dan die van anderen.
Ik had heel lang de gedachte, het is nu eenmaal zo gelopen. En nu pas bedenk ik me dat me er ook heel veel dingen zijn ontnomen. En dat is soms best even pittig, een soort uitgestelde rouw ofzo?
Aan alle forummers die hier heel erge verhalen van misbruik en/of verwaarlozing posten: heel veel sterkte, en ik hoop dat ik niemand kwets door de in wezen onbenullige incompetente acties van mijn ouders hier te posten. Bij hen zijn het net dat: incompetente acties. Bij jullie gaat het om heel wat anders. En jullie zijn kanjers!
Tatemae schreef op 25-04-2022 om 18:52:
[..]
Dat herken ik, ik merk nu pas, hoe anders mijn opvoeding is geweest dan die van anderen. Ik had heel lang de gedachte, het is nu eenmaal zo gelopen.
Hier ook herkenbaar. Zeker nu ik zelf kinderen heb en zij opa en oma zijn geworden valt het me op welke gedragingen eigenlijk helemaal niet zo normaal zijn.
Tatemae schreef op 25-04-2022 om 18:52:
[..]
Dat herken ik, ik merk nu pas, hoe anders mijn opvoeding is geweest dan die van anderen.
Ik had heel lang de gedachte, het is nu eenmaal zo gelopen. En nu pas bedenk ik me dat me er ook heel veel dingen zijn ontnomen. En dat is soms best even pittig, een soort uitgestelde rouw ofzo?
Ja precies dat.
Ik denk, weet eigenlijk wel zeker, dat ik met meer steun en aandacht meer van mijn leven had kunnen maken. Niet dat ik het slecht heb, helemaal niet zelfs maar ik heb wel jaren lopen klooien in werk wat niet leuk was.
Het topic is luchtig bedoeld en daarom zit ik al een hele tijd in de leesstand want ik heb een vreselijke vader die het niet verdient dat er een grappig verhaal over zijn acties wordt verteld. Ik schaamde me kapot dat hij mijn vader was. Er werd me wel eens gevraagd naar mijn achternaam, of ik een kind was van (mijn vader). Hij was nogal berucht en invloedrijk. Ik kon al net zo goed liegen als mijn vader als ik met een stalen gezicht antwoordde dat ik hem écht niet kende. Ik lijk uiterlijk ook nog best op hem helaas. Hij kan het vakje “ongeschikt” wel aankruisen en niet alleen als vader.
Verkeerde topic.
Ter compensatie wat onschuldige incompetente acties:
Mijn moeder had me netjes op tijd voorgelicht over menstruatie. Had ook gewoon voldoende maandverband en tampons in huis.
Maar ze had nooit verteld dat een menstruatie maar een paar dagen of hooguit een week duurde en in principe op gezette tijden kwam. De eerste maand bleef ik maar maandverband gebruiken, want ik dacht dat het gewoon random kon beginnen. 
Toen ging het haar opvallen dat er wel heel veel verband doorheen ging en heeft ze me toch maar volledig voorgelicht.
Ook heeft mijn broertje als kleuter wel eens alle restjes drank uit de glazen opgedronken na afloop van een feestje. Stomdronken natuurlijk. Zou je nu echt op vierendeling op social media komen te staan.
Door omstandigheden ben ik als kind (10jr) een aantal maanden uit huis geweest. Niet in een instelling, maar gewoon bij een schoolvriendinnetje.
Ik vond dat vooral heel gezellig, maar mij was nooit de reden verteld, terwijl vriendinnetje en iedereen dat wel wist. Ouders kwamen ook niet langs of hadden op een andere manier contact met mij, want 'dan zou ik maar heimwee krijgen'.
Ik weet dat er toen zo over gedacht werd en het was met goede intenties, maar toen begreep ik het niet.