Conflict tussen zoon en dochter
Ik zit met mijn handen in het haar. Een conflict tussen mijn zoon en dochter is zo uit de hand gelopen dat ik denk dat ons gezin uit elkaar gaat vallen. En ik weet niet meer wat ik moet doen.
Mijn zoon had een vriendin en daar is mijn dochter erg close mee geworden. Het is een jaar geleden uitgegaan omdat mijn zoon was vreemdgegaan. Het meisje waar die mee was vreemdgegaan is nu zijn huidige vriendin. Mijn dochter is nog erg loyaal naar de ex van zoon en wil daarom de huidige vriendin niet ontmoeten. Ik snap haar gevoel wel want zoon had het niet erg netjes uitgemaakt met zijn ex.
Onze dochter woont nog thuis (ze is 19) en zoon (hij is 25) woont op zichzelf. Dus als hij met zijn nieuwe vriendin langs komt dan geeft hij dat van te voren aan en dochter gaat dan zelf weg.
Het is niet ideaal, maar ik hoopte dat onze dochter wel bij zou draaien. Dat is nog niet gebeurd.
Mijn man was afgelopen weekend jarig en zoon kwam eerder onaangekondigd langs met zijn vriendin toen mijn dochter er nog was. Mijn dochter is toen uit haar slof geschoten en heeft haar uitgescholden voor h**r. Zoon is toen erg boos geworden en heeft mijn dochter een harde duw gegeven, ze viel zelfs op de grond. Mijn man moest er tussen springen zodat ze elkaar niet verder zouden aanvallen. Uiteindelijk voelde zoon zich ongewenst en is weggegaan en dochter voelde zich ook niet begrepen door ons. Het was een uur voor de verjaardag van mijn man dus wij konden ook niet de rest van de familie afzeggen. Het was een erg beladen feestje.
Wij zijn nu drie dagen verder en zoon reageert niet meer op appjes of belletjes en ik weet niet wat ik nu moet doen. Heeft iemand advies om dit op te lossen?
Frisdrank1972 schreef op 02-07-2025 om 08:03:
om alles te vergeten en vergeven. Alleen dochter blijft er zo in hangen.
Het is erg moeilijk met mijn dochter om hier over te praten omdat ze steeds de punten van die ex blijft er herhalen en overtuigd is van haar gelijk
ik denk dat vergeten en vergeven niet de juiste insteek is. Je dochter hoeft niks te vergeten en te vergeven, en dat wil ze ook helemaal niet. Ze is overtuigd van haar gelijk en dan kun je argumenteren tot je een ons weegt, maar dat zal haar niet overtuigen van het tegendeel. Dat is niet hoe het werkt. Ze zal op zeker moment zelf tot inzicht moeten komen, door levenservaring of door andere dingen om zich heen te zien. Bijvoorbeeld dat vriendin een nieuwe liefde krijgt en dan niet meer zo geïnteresseerd is in die hevige solidariteit.
Wat ze wél moet, is zich normaal gedragen. Zoon is welkom, en er wordt niet gescholden. Als ze het er niet mee eens is gaat ze maar naar haar kamer en daar mag ze zo solidair met haar vriendin gaan zitten zijn als ze wil. Gedachten zijn vrij. Maar bij gedrag trekken jullie de grens.
TO ik ben heel benieuwd wat je vrijdag tegen je zoon gaat zeggen. Weet je dat al ?
Roos57 schreef op 02-07-2025 om 08:43:
en wat is de bron Bridget ???
De bron van deze huidige situatie is dat zus loyaal is aan ex en zoals moeder zelf aangeeft, ook standpunten van ex blijft herhalen en hier ook stug in doorgaat.
Stel dat zus 2 per week afspreekt met ex en het zijn dikke vriendinnen en zij geconfronteerd wordt met haar verdriet en woede en er ook nog tussendoor over geappt wordt...en stel nou dat die ex ook deze loyaliteit 'eist' van zus, misschien niet letterlijk, maar dat voelt zus wel aan, dan is er 0,0 ruimte voor zus om hier genuanceerder in te gaan staan...
De manier waarop de break up heeft plaatsgevonden is natuurlijk de oorzaak vh probleem wat er nu speelt.
Maar ik vermoed dat moeder met zus kan praten hierover tot ze een ons weegt....het komt niet aan bij zus, omdat ze door ex gevoed wordt in haar woede door haar confrontatie met haar verdriet. En dat maakt op die leeftijd veel meer indruk.
Dus, hoe naar ook, en tegennatuurlijk om te doen, ik denk dat de enige uitweg is een gesprek met ex. Waarin er om te beginnen veel ruimte en erkenning is voor haar verdriet en dat moeder het ook graag anders had gezien, maar dan in het gesprek ook aangeven dat haar gezin uit elkaar is gevallen hierdoor. En hopelijk ontstaat er dan een opening voor een gesprek om te zoeken naar oplossingen hiervoor.
Ik denk dat er anders niks kan veranderen
Ginevra schreef op 02-07-2025 om 08:43:
[..]
ik denk dat vergeten en vergeven niet de juiste insteek is. Je dochter hoeft niks te vergeten en te vergeven, en dat wil ze ook helemaal niet. Ze is overtuigd van haar gelijk en dan kun je argumenteren tot je een ons weegt, maar dat zal haar niet overtuigen van het tegendeel. Dat is niet hoe het werkt. Ze zal op zeker moment zelf tot inzicht moeten komen, door levenservaring of door andere dingen om zich heen te zien. Bijvoorbeeld dat vriendin een nieuwe liefde krijgt en dan niet meer zo geïnteresseerd is in die hevige solidariteit.
Wat ze wél moet, is zich normaal gedragen. Zoon is welkom, en er wordt niet gescholden. Als ze het er niet mee eens is gaat ze maar naar haar kamer en daar mag ze zo solidair met haar vriendin gaan zitten zijn als ze wil. Gedachten zijn vrij. Maar bij gedrag trekken jullie de grens.
100% dit, alleen denk ik dat dochter te volhardend is in haar mening, dat blijkt wel.
Ik zal ook een gesprek met ex eraan wagen. Want stel dat ex pas over twee jaar een nieuwe relatie heeft, dan is deze schade onherstelbaar in dit gezin. Er is ook niks meer te verliezen, maar wel te winnen.
BritgetJones007 schreef op 02-07-2025 om 08:57:
[..]
De bron van deze huidige situatie is dat zus loyaal is aan ex en zoals moeder zelf aangeeft, ook standpunten van ex blijft herhalen en hier ook stug in doorgaat.
Stel dat zus 2 per week afspreekt met ex en het zijn dikke vriendinnen en zij geconfronteerd wordt met haar verdriet en woede en er ook nog tussendoor over geappt wordt...en stel nou dat die ex ook deze loyaliteit 'eist' van zus, misschien niet letterlijk, maar dat voelt zus wel aan, dan is er 0,0 ruimte voor zus om hier genuanceerder in te gaan staan...
De manier waarop de break up heeft plaatsgevonden is natuurlijk de oorzaak vh probleem wat er nu speelt.
Maar ik vermoed dat moeder met zus kan praten hierover tot ze een ons weegt....het komt niet aan bij zus, omdat ze door ex gevoed wordt in haar woede door haar confrontatie met haar verdriet. En dat maakt op die leeftijd veel meer indruk.
Dus, hoe naar ook, en tegennatuurlijk om te doen, ik denk dat de enige uitweg is een gesprek met ex. Waarin er om te beginnen veel ruimte en erkenning is voor haar verdriet en dat moeder het ook graag anders had gezien, maar dan in het gesprek ook aangeven dat haar gezin uit elkaar is gevallen hierdoor. En hopelijk ontstaat er dan een opening voor een gesprek om te zoeken naar oplossingen hiervoor.
Ik denk dat er anders niks kan veranderen
Echt? Stel je voor dat de moeder van je ex komt praten dat jij moet stoppen om tegen je vriendin te zeggen hoe k*t het is zoals je ex je heeft behandeld. Dan ga je toch alleen maar harder klagen? Of ze keihard uitlachen, dat kan ook nog.
Joszy schreef op 02-07-2025 om 09:03:
[..]
Echt? Stel je voor dat de moeder van je ex komt praten dat jij moet stoppen om tegen je vriendin te zeggen hoe k*t het is zoals je ex je heeft behandeld. Dan ga je toch alleen maar harder klagen? Of ze keihard uitlachen, dat kan ook nog.
Geen idee, de uitkomst daarvan weet ik ook niet. Dat ligt eraan of je de toon en snaar weet te raken in het gesprek...
Ik lees wel dat dochter zo volhardend is in haar mening, dat je via die weg geen verandering krijgt, ook al is de boodschap dat ze maar volwassen moet worden. Die is na de duw van broer alleen maar gevoed in haar standpunt.
Ik heb begrepen dat dochter nog thuis woont en dan is de kans groot dat ze nog een soort territoriumgevoel heeft: dit is mijn huis. Weliswaar van haar ouders, maar op die leeftijd is dat nog van jou, totdat je zelf uitvliegt. Dus dat kan bijgedragen hebben aan haar moed om zich te laten gelden.
Overigens wil ik een lans breken voor de zoon en voor iedereen die een relatie moet beëindigen: je kan het nooit helemaal goed doen. Er is altijd iemand pisnijdig op je. Doe je het keihard dan zeggen ze wat een schoft je bent, en doe je het te zacht en met gevoel dan krijgt die ander onterecht moed (en is alsnog boos, verdrietig, teleurgesteld, hatelijk). Je komt plotseling alleen te staan (beide), je moet beide opnieuw beginnen, en dat is heel moeilijk en verwarrend.
Joszy schreef op 02-07-2025 om 09:03:
[..]
Echt? Stel je voor dat de moeder van je ex komt praten dat jij moet stoppen om tegen je vriendin te zeggen hoe k*t het is zoals je ex je heeft behandeld. Dan ga je toch alleen maar harder klagen? Of ze keihard uitlachen, dat kan ook nog.
Zo zou je reageren tegen een moeder die hier ook niks aan kon doen, maar net zo goed de gevolgen hiervan draagt??
Ik denk als moeder de juiste toon en snaar weet te raken, met respect voor ex verdriet, maar ook met respect voor haar eigen gezin, dat er dan misschien een ingang is voor een gesprek hierover.
rionyriony schreef op 02-07-2025 om 09:46:
Ik heb begrepen dat dochter nog thuis woont en dan is de kans groot dat ze nog een soort territoriumgevoel heeft: dit is mijn huis. Weliswaar van haar ouders, maar op die leeftijd is dat nog van jou, totdat je zelf uitvliegt. Dus dat kan bijgedragen hebben aan haar moed om zich te laten gelden.
Overigens wil ik een lans breken voor de zoon en voor iedereen die een relatie moet beëindigen: je kan het nooit helemaal goed doen. Er is altijd iemand pisnijdig op je. Doe je het keihard dan zeggen ze wat een schoft je bent, en doe je het te zacht en met gevoel dan krijgt die ander onterecht moed (en is alsnog boos, verdrietig, teleurgesteld, hatelijk). Je komt plotseling alleen te staan (beide), je moet beide opnieuw beginnen, en dat is heel moeilijk en verwarrend.
Het is ook net zo goed haar huis.
BritgetJones007 schreef op 02-07-2025 om 09:48:
[..]
Zo zou je reageren tegen een moeder die hier ook niks aan kon doen, maar net zo goed de gevolgen hiervan draagt??
Ik denk als moeder de juiste toon en snaar weet te raken, met respect voor ex verdriet, maar ook met respect voor haar eigen gezin, dat er dan misschien een ingang is voor een gesprek hierover.
Maar hoe raakt ze die juiste toon en snaar dan? Hoe voorkom je dat ex denkt: waar bemoei je je mee? En ja, zou jij het normaal vinden als de moeder van je ex even kwam melden dat je je er nu toch echt wel overheen moet gaan zetten? Het is niet het probleem van de ex dat TO nu problemen heeft in haar gezin
BritgetJones007 schreef op 02-07-2025 om 09:51:
[..]
Het is ook net zo goed haar huis.
Op eigen terrein wil je het hoogste lied zingen, is mijn punt. Omdat dan de kans bestaat dat anderen onder de indruk zijn (i.c. zoon woont elders). Terwijl dat op andermans terrein minder het geval zou zijn.
Je dochter heeft gelijk dat de manier waarop het uit ging geen schoonheidsprijs verdient en daarin mag je haar bevestigen. Maar meer dan een jaar boos blijven, je broer totaal niet willen spreken en zijn nieuwe vriendin uitschelden zijn een aantal bruggen te ver.
Je zoon moet erop gewezen worden dat fysiek geweld tegenover zijn zus ook over de schreef ging..
En beiden zijn het schuld dat de verjaardag van je man danig verpest.
Lijkt me dat zij allebei wel eens sorry tegen jullie mogen zeggen.
Dat zou mijn boodschap zijn: jullie mogen allebei vinden wat je vindt, maar wij willen er geen last van hebben in ons huis en wij houden van jullie allebei, dus jullie zullen allebei steeds hier welkom zijn. We kunnen jullie niet verplichten om mekaar aardig te vinden, maar we eisen wel dat jullie je gedragen als normale volwassenen.
Los daarvan: het valt me op dat jongeren rond de leeftijd van 19/20 sowieso heel erg zwaar tillen aan allerlei vormen van vreemd gaan. Meer dan toen ik die leeftijd had zeg maar. In vriendenkring van dochter is er nu ook een tweespalt gekomen tussen mensen die de ene kant kozen en anderen die de andere kant kozen toen er een relatie uitging. Mijn dochter ging met beide partijen nog om en kreeg daardoor ook het deksel op de neus, want niet solidair genoeg gevonden met de "bedrogen" partij. In realiteit was dit een dronken kus op een feest. Maar neen: dat is nu de overspelige en daar mag niet meer mee omgegaan worden of je valt dus uit de vriendengroep. Ik geloof niet dat zoiets vroeger echt speelde - althans niet in mijn vriendenkring. We waren allemaal redelijk serieel monogaam en uitmaken gebeurde soms wel en soms niet netjes op die leeftijd. Nu lijkt het wel alsof ze al met 17 een commitment voor eeuwig willen aangaan ofzo.
Zoals je zelf zei: met ervaring kom je er pas achter dat normen en waarden een ding zijn, maar dat het soms ook best wel rommelig in je hoofd kan zijn als je nog jong bent en alles nog moet leren. Het is niet zo zwart wit.
Wel jammer dat de ex er nog steeds zoveel last van heeft. Ik denk dat dat ook niet heel gezond is. Laatste waar zij zit op te wachten is de moeder van haar ex die ook nog eens zich er mee gaat bemoeien denk ik.
Tja, je dochter heeft gelijk. Want je zoon is een dikke eikel geweest ten op zichte van zijn vorige vriendin. En dat verdient geen schoonheidsprijs. En die nieuwe vriendin is duidelijk ook een boyfriend stealing biatch. Maar wat dochter blijkbaar nog moet leren, is dat gelijk hebben niet alles is in het leven.
Ze stelt zich op als een kleuter / puber en het is tijd om haar duidelijk te maken dat dit gedrag niet langer door kan gaan. Of eigenlijk was het een jaar geleden al tijd daarvoor, maar daar heeft to iets in verzaakt.
Want er is jouw dochter niets aangedaan, en er is ook geen onherstelbare schade aangericht en er heeft geen criminele activiteit plaatsgevonden. Dus ze mag zich eroverheen zetten, en haar excuses aanbieden aan broer én vriendin.
Ik heb zelf ook geen contact met een sibling en ik zou willen dat mijn ouders hier lang lang geleden harder op ingegrepen hadden.
Joszy schreef op 02-07-2025 om 10:09:
[..]
Maar hoe raakt ze die juiste toon en snaar dan? Hoe voorkom je dat ex denkt: waar bemoei je je mee? En ja, zou jij het normaal vinden als de moeder van je ex even kwam melden dat je je er nu toch echt wel overheen moet gaan zetten? Het is niet het probleem van de ex dat TO nu problemen heeft in haar gezin
Ja, die juiste snaar raken, daarvoor moet je allereerst het verdriet van ex erkennen en benadrukken dat je het heel verdrietig voor haar vind hoe het allemaal is gelopen en dat ze in haar volste recht staat om boos te zijn. dus eroverheen zetten is nier hoe ik het bedoel, wel de erkenning geven voor haar pijn.
en dan ook aangeven hoe het jou als gezin beïnvloed en dat je de grip erop kwijt dreigt te raken en het gezin uiteenvalt en dat je daar als moeder zijnde ook veel verdriet over ervaart. Dat je zo graag zou zien dat beide kinderen weer thuis kunnen komen op hetzelfde moment, maar nu niet gaat vanwege deze situatie. Dat je merkt dat dochter enorm boos is, maar ook dat je merkt dat veel van dochters boosheid en woede, eigenlijk een weerspiegeling is van de boosheid van ex en dat je merkt dat ex nog met veel onverwerkt verdriet zit hierover. En dat je dat ook verdrietig maakt.
Misschien heeft ze, nu ruim een jaar later, behoefte aan een afsluitend gesprek met broer, waarin hij zijn onrechte en welgemeende excuses kan maken?
wat heeft zij nodig om verder te kunnen en kan je daar iets In betekenen....
Zoiets, open en eerlijk met ruimte voor elkaars pijn en verdriet. Daarvoor heb je wel empatisch inlevingsvermogen nodig en invoelen hoe je zo'n gesprek aangaat.
En dat is wat anders dan zeggen dat ze er nu maar eens overheen moet zijn, want blijkbaar heeft zijn ex schade opgelopen door dit bedrog en de break up en het feit dat ondertussen haar exvriend gewoon zijn leven doorzet met zijn nieuwe liefde, wasr hij jou mee bedrogen heeft.
joh die ex is hier zo niet verantwoordelijk voor. Ik begrijp werkelijk niet hoe met haar praten ineens als optie wordt opgeworpen. To heeft twee kinderen die ze zelf op moet voeden. Ze hoeft er geen derde bij op te voeden. Maar die derde is ook niet verantwoordelijk voor de opvoeding van haar kinderen. Hoe empatisch je dat ook zou willen aanpakken, een gesprek met haar is zo ongepast dat ik echt niet snap dat het überhaupt bedacht wordt.