Thuis zijn is voor mij als introvert het allerfijnst
Ik ben introvert. Dat betekent niet dat ik verlegen ben, integendeel. Ik ben een makkelijke prater, hou ook van lachen en lol maken en ga soms ook naar feestjes. Maar daarnaast hou ik erg van rust, stilte en mijn eigen gezelschap. Ik hou ervan om thuis te zijn, te rommelen met mijn eigen dingetjes, zonder verplichtingen, veel me-time. Dat is voor mij genieten.
Toch merk ik vaak dat anderen dit lastig vinden om te begrijpen. Regelmatig hoor ik: "Ga je nog wat leuks doen dit weekend?" Alsof ‘leuk’ per definitie iets buitenshuis, met anderen en vol activiteit moet zijn. Maar voor mij is het juist heerlijk om een weekend zonder plannen te hebben. Gewoon mijn eigen ritme volgen, wandelen, lezen, of muziek luisteren.
Soms voel ik me bijna verplicht om iets ‘beters’ te doen – iets wat past in het plaatje van wat sociaal als ‘leuk’ wordt gezien. Maar de waarheid is: ik ben op mijn best als ik trouw blijf aan mezelf. En dat betekent vaak gewoon thuis zijn.
Herkennen jullie dit?
Meesje schreef op 07-05-2025 om 10:49:
Hoe doen jullie dat als er iets moet? Als mensen iets van je willen?
Ik ben introvert en heb ook gewoonweg 'lege tijd' nodig. Maar ik merk dat de drukke mensen die lege tijd beschouwen als 'beschikbare tijd'. Dus eerst de vraag wat doe jij dit weekend. Mijn antwoord: zaterdag x en zondagochtend a,b en c en in de middag lekker thuis. De reactie: kun jij dan zondagmiddag even een cadeau voor Miep halen/zullen we dan zondagmiddag samen y/dan kom ik zondag gezellig langs en eten we samen. Ik voel me dan toch verplicht om dat cadeau te halen, ook al kost het naar de stad rijden, parkeren enz dan de hele middag. Afspreken kan ik nog wel afwijzen, maar één (zeer extraverte) vriendin neemt daar geen genoegen mee. 'ja maar als je niks te doen hebt..'' Of; 'ik regel het eten wel hoor'. Ik vind het lastig om dan beleefd af te slaan. Heb ook het idee dat zij zich afgewezen voelt. En voel me een beetje een kneus.
Ik geef geen antwoord op de vraag of ik iets te doen heb maar vraag terug 'wat wil je me eigenlijk echt vragen?'. En ik leg mijn antwoord niet uit, zeg alleen dat ik niet kan omdat ik andere plannen heb.
En soms doe ik het dan toch omdat je in relaties ook gewoon iets doet omdat de ander het graag wil. Maar die afweging maak ik zelf.
Schoondochter schreef op 07-05-2025 om 11:06:
[..]
Ik geef geen antwoord op de vraag of ik iets te doen heb maar vraag terug 'wat wil je me eigenlijk echt vragen?'. En ik leg mijn antwoord niet uit, zeg alleen dat ik niet kan omdat ik andere plannen heb.
En soms doe ik het dan toch omdat je in relaties ook gewoon iets doet omdat de ander het graag wil. Maar die afweging maak ik zelf.
Dat is wel slimmer idd. Ik herken de vraag vaak niet als inleiding tot een verzoek. Schaar het dan onder interesse.
Mijn antwoord: zaterdag x en zondagochtend a,b en c en in de middag even bijtanken, even niks, daar ben ik dan wel aan toe.
dit dus vooraf al in je antwoord verwerken. Dit hoeft niet perse bij een collega die een casual praatje begint, maar wel bij familie of een vriendin met andere verwachtingen/plannen.
Dus eerst de vraag wat doe jij dit weekend. Mijn antwoord: zaterdag x en zondagochtend a,b en c en in de middag lekker thuis.
Je kunt ook gewoon zeggen: x, a, b en c. Dan is het helemaal niet duidelijk wanneer precies wat gebeurt en klinkt je weekend hartstikke vol.
Niet zeggen dat je een lege middag of avond hebt. Beetje om de hete brei heen draaien. Als ze dan toch pushen zeggen het gaat helaas niet lukken/komt niet uit.
Je hoeft je echt niet te verantwoorden. Doen anderen ook niet.
Je kunt toch gewoon zeggen dat je een afspraak hebt? Je hebt met jezelf de afspraak gemaakt om niks te doen dus dat is ook een afspraak.
De betreffende vriendin vraagt dan gelijk; oh wat voor afspraak? Of Wat ga je doen dan? Als ik zeg dat ik een afspraak/plannen heb. Dus dat werkt niet echt. Nu ga ik vanzelfsprekend ook wel eens gewoon een cadeau halen voor een gezamenlijke vriendin oid. Daar gaat het niet om. Maar ik merk dat met name deze vriendin denkt over mijn lege tijd te kunnen beschikken. Wrs is de optie van mevrouw75 idd de beste.
Merk dat ik dat soort dingen, net als TO, soms toch wel lastig vindt. Dat plannen 'met anderen' of elders meer worden geaccepteerd dan plannen 'met mezelf' of thuis. Zal deels ook gewoon in mezelf zitten. En denk deels ook een maatschappelijk ding. Extraversie lijkt toch nog altijd meer gewaardeerd te worden.
Ik herken wel wat je zegt. Als een vriendin mij vraagt iets af te spreken maar ik heb dat weekend al iets gepland en dus ook 1 dag voor mezelf gepland, vind ik het lastig om nee te zeggen. Maar als ik ja zeg, baal ik van mezelf omdat dat teveel is voor mij. Ik red dat qua energie niet. Ik verzin soms dus een smoes. Erg eigenlijk maar soms doe ik dat wel..
thinkso schreef op 07-05-2025 om 17:52:
Ik herken wel wat je zegt. Als een vriendin mij vraagt iets af te spreken maar ik heb dat weekend al iets gepland en dus ook 1 dag voor mezelf gepland, vind ik het lastig om nee te zeggen. Maar als ik ja zeg, baal ik van mezelf omdat dat teveel is voor mij. Ik red dat qua energie niet. Ik verzin soms dus een smoes. Erg eigenlijk maar soms doe ik dat wel..
Ik doe dat ook hoor. Waarom is dat erg? Je kan het omdraaien. Als introvert heb je veel me time nodig om jezelf weer op te laden. Een extravert persoon heeft juist behoefte aan veel sociale contacten. Waarom moet jij je aanpassen aan de extravert?
'En in de middag even tijd voor mezelf.' Je hebt het toch juist ingepland voor jezelf?
gewoon schijt aan hebben. Ik ben wel eens naar een verjaardag gegaan. Binnen gekomen, jarige gefeliciteerd, toen constateerde ik dat het veel te druk was voor mij, heb ze bedankt voor de uitnodiging, gezegd dat dit voor mij teveel van het goede was en ben samen met een andere vriendin naar mijn huis vertrokken.
Maar ik zeg dan ook al heel lang dat activiteiten met meer dan 4 personen voor mij heel zwaar is maar dat ik de uitnodiging waardeer maar niet weet of ik het red.
En degenen die daar moeilijk over doen gaan vanzelf van de status vrienden naar vage kennissen.
Grindelwald schreef op 07-05-2025 om 18:13:
[..]
Ik doe dat ook hoor. Waarom is dat erg? Je kan het omdraaien. Als introvert heb je veel me time nodig om jezelf weer op te laden. Een extravert persoon heeft juist behoefte aan veel sociale contacten. Waarom moet jij je aanpassen aan de extravert?
Precies. De extraverte doet waar zij zich goed bij voelt, dat recht heb jij ook. Ik denk dan maar; een ander doet wat zij graag wil, waarom zou ik dat niet mogen.
Natuurlijk snap ik dat dit je overrompelt. Zou ik ook hebben hoor. Maar bedenk ook: het is jouw leven en die mag je invullen zoals jij wilt. Ik heb de neiging om dergelijke mensen op afstand te houden.
Maar duidelijk zijn dat je niet kunt is natuurlijke het handigst. Dit lijkt me een type die er niets van snapt dat er mensen zijn die anders leven en niet behoefte heeft aan volle agenda's. Maar dan nog, ook al snapt zij het niet, dan nog moet je lekker dingen doen waar jij je goed bij voelt.
Eigenlijk is ze heel brutaal, door zo af te dwingen dat jij wel even x kan doen. Wil je dat doen klinkt heel anders dan: dat kan jij wel even doen.
Vrijevlinder schreef op 03-05-2025 om 15:06:
[..]
Ooooh, wat een leuke hobby heb jij. Van dit soort dingen wordt ik blij en daar kan geen feestje of sociale activiteit tegen op.
En toch is het eigenlijk gek, dat 'wij' niet zeggen wat we doen, terwijl er niets mis is met onze activiteiten.
Dank je!
Door dit topic ga ik bewuster opletten wat ik vertel als er weer eens naar mijn weekend wordt gevraagd. Zodat ik niet woordeloos blijf als ze vragen “wat ga jij doen/heb je gedaan”, ik blijf altijd steken op dat “doen” terwijl ik best veel doe. Mijmeren is immers ook iets ‘doen’, bijvoorbeeld, en iets creatiefs bedenken of uitvoeren ook. 
Wat bij mij ook meespeelt, is dat er veel routinematige dingen in mijn vrije tijd zitten. Die vergeet ik dan te vermelden. Naar mijn idee heb ik dan ‘niks’ gedaan, althans niets noemenswaardigs buiten de dingen die ik altijd doe.
ik ben snel overprikkeld door mijn ass en ben graag thuis of spreek buitenshuis af met max 2 anderen ( incl vriend zouden we dan met 4 kunnen zijn).
Verjaardagen zo min mogelijk, feestjes zo min mogelijk en verder hou ik het rustig.
En wat anderen daar van vinden boeit me niet want dit is wat ik nodig heb. Veel rust. Deze week heb ik een weekje vrij. Heerlijk, wat fietsen, een lunchafspraak, op zoek naar wat nieuwe meubels en verder veel lezen. Als ik dat aan anderen vertel merk ik eigenlijk weinig van een mening.
Die doorvraagvriendin die ik hier lees, dat soort mensen heb ik geen zin in. Die hou ik op afstand, zoals iemand ook aangaf.
succes TO. Gewoon doen en zeggen wat door jou goed voelt.
Meesje schreef op 07-05-2025 om 13:40:
Merk dat ik dat soort dingen, net als TO, soms toch wel lastig vindt. Dat plannen 'met anderen' of elders meer worden geaccepteerd dan plannen 'met mezelf' of thuis. Zal deels ook gewoon in mezelf zitten. En denk deels ook een maatschappelijk ding. Extraversie lijkt toch nog altijd meer gewaardeerd te worden.
Dat is exact de kern waar het om draait. We leven in een maatschappij waarin extravert zijn meer als de norm wordt gezien. Maar wat je zegt, het zit ook in ons zelf. Daar hebben we ook wat werk te doen denk ik.