Spijtgevoelens consumptiegedrag
De afgelopen jaren heb ik me behoorlijk misgedragen met mijn consumptiegedrag. Vanaf 2008 kon ik als student geld lenen bij DUO en toen was het een komen en gaan van kleding, maandelijks met vriendinnen op weekend-stedentrip met het vliegtuig, eten kopen dat ik echt niet nodig heb en ga maar door. Toen de kinderen kwamen heb ik dat zolang ze nog niet naar school gingen doorgezet. Inmiddels is de oudste 9 jaar en vanaf de Coronatijd ben ik me wel een beetje gaan inhouden ook door de financiën. Maar ik ben nog wel vaak onnodig wezen shoppen en toen het weer kon meermaals met het vliegtuig op vakantie geweest.
Ik merk dat ik nu wel echt spijt heb van mijn gedrag. Net las ik een artikel op Nu over dat de aarde nog niet terminaal is maar “we” ons gedrag moeten veranderen. De kinderen zijn nu nog jong, dus hopelijk heb ik met mijn (en mans) gedrag niet teveel een blijvende stempel op hen achtergelaten. Maar ik realiseer me wel dat dit consumptiegedrag niemand goed heeft gedaan. Ik heb niet veel meer dan een paar foto’s en herinneringen overgehouden en de wereld gaat kapot.
Hoe gaan andere mensen om met dit soort spijtgevoelens?
En waardoor is de klik gekomen?
letterkoekje schreef op 14-05-2025 om 19:17:
En waardoor is de klik gekomen?
Ik denk door nieuwsmedia lezen. En mij realiseren dat alles veel geld en grondstoffen kost maar me maar heel kort gelukkig maakt.
Fijn dat je nu tot dat besef bent gekomen. Nu kun je elke dag het leven leven wat je wil.
Dus per dag het goede doen .En mild naar jezelf kijken . Je kunt het niet meer veranderen. Wat geweest is . Is geweest 🙃
Roos57 schreef op 14-05-2025 om 19:37:
Fijn dat je nu tot dat besef bent gekomen. Nu kun je elke dag het leven leven wat je wil.
Dus per dag het goede doen .En mild naar jezelf kijken . Je kunt het niet meer veranderen. Wat geweest is . Is geweest 🙃
Helemaal eens! Je kunt alleen nog naar het heden en de toekomst kijken en nieuwe keuzes maken.
That's life. Je leeft, doet dingen en soms krijg je spijt. Als ik op mijn leven terugkijk zijn er absoluut ook dingen die ik nu anders zou aanpakken.
Zoals hiervoor ook werd gezegd: morgen nieuwe kansen. Vanaf nu leef je zoals je het goed vindt en graag wil.
spijt zorgt dat je groeit. Zonder dat nare gevoel pas je je gedrag niet aan.
Dus: goed bezig! Je bent gegroeid en een ander, beter, mens geworden. Je mag trots zijn op jezelf.
De grote baas van de hemel zal wel weten hoe hij dit moet zien.
Voorlopig gaan er dit jaar nog meer mensen op vliegvakantie dan vorig jaar. Verreweg de meeste kerosineverslinders zitten in de groep hoogst opgeleiden en hoogst betaalden, want die hebben het geld daarvoor. En in de groep thuislandbezoekers. De laagstbetaalden pakken zelden of nooit het vliegtuig.
Talisha schreef op 14-05-2025 om 19:19:
[..]
Ik denk door nieuwsmedia lezen. En mij realiseren dat alles veel geld en grondstoffen kost maar me maar heel kort gelukkig maakt.
Zoek dingen die jou lang gelukkig maken.
Dat zit waarschijnlijk niet in spullen, maar in hobby's, of contacten met andere mensen (en tijd met jouw kinderen, neem ik aan).
Je kunt een fijn leven leiden met minder spullen, en je hoeft geen spijt te hebben dat je dat vroeger niet wist.
En er komt een moment waarop jouw kinderen verleid worden door telefoons en andere commerciële spullen.
Maar als ze zijn opgegroeid met genieten door te spelen i.p.v. te consumeren, zullen ze die fase ook weer ontgroeien.
Tsja, als we vantevoren hadden geweten wat we achteraf beseffen ...
Als ouders bewust consumeren, zullen hun kinderen dat ook van ze leren. Uiteraard kan je nooit uitsluiten dat ze op een gegeven moment toch gaan winkelen als een miljardair, maar je hebt ze dan in elk geval wel laten zien dat het ook anders kan. En dat is goed. Meer kan je niet doen.
Ik heb geen spijtgevoelens maar leef nu zeker duurzamer dan een paar jaar geleden. En dat probeer ik voor te leven aan mijn kinderen.
Zo eet ik grotendeels vegetarisch, zijn we zuinig met water en stroom etc.
In het kader van alle beetjes helpen en een betere wereld begint bij jezelf.
haarklover schreef op 15-05-2025 om 08:00:
Dat zit waarschijnlijk niet in spullen, maar in hobby's
Ik ben eigenlijk niet zo'n spullenmens. Ik heb al 5 jaar dezelfde telefoon en koop mijn kleren veelal tweedehands. Meubels en serviesgoed gaan ook vrij lang mee.
Maar hóbby's.... man daar moet ik mezelf wel op tegenhouden hoor. Hobbymaterialen en gereedschappen, en dan nog een handig kastje en veel bakken om alles in op te bergen, dat zijn ook allemaal spullen. En een lamp om het goed te kunnen zien, en uitstalmateriaal voor op de kunstmarkt, en nieuwe filters die dan weer bij een machine horen.... Als ik niet uitkijk dan zit daar mijn consumptie wel in. Ik probeer daar waar het kan wel materialen te hergebruiken maar dat kan gewoon ook niet altijd.
En ik vind diep in mijn hart dat dat van een "betere" en "hogere" orde dan mensen die de nieuwste krultang of 20 tassen willen hebben, omdat het toch ook met creatie te maken heeft en niet alleen maar met consumptie, maar voor het milieu is dat natuurlijk niet van belang.
Als je je leven lang viool speelt wil je misschien ook een keer een viool van 20.000 euro kopen.
Maar dan nog zit het plezier vooral in de training en het resultaat, niet in het produkt.
Tja, ik heb de kinderen voorgeleefd zonder auto in het gezin en zonder vliegvakantie, maar inmiddels hebben beide kinderen hun rijbewijs en een auto tot hun beschikking en is de ene is dit jaar naar Nieuw-Zeeland geweest en de andere naar Korea. Ze eten nog wel allebei vegetarisch zoals ze zijn opgevoed, dat wel. En wie weet denken ze nog wat meer na over hun autogebruik dan als ze mèt de auto waren opgevoed.
Ik ga amper op reis, eet amper vlees en koop weinig kleding, maar ik ben wel muziek fan en ga naar grote festivals en concerten waarbij die bands dan weer rondom de globe vliegen met mega podia/lichtinstallaties. Daarom vind ik het zo'n onzin om een ander op iets af te rekenen, want we zijn allemaal consumptiegericht. En ik heb ook al een kind gekregen en rij best veel auto. Mijn voetafdruk is dus vast ook veel te groot. Schamen doe ik me er niet voor, maar het stemt me wel somber over de toekomst. Want natuurlijk zullen andere landen, naarmate ze zich economisch meer ontwikkelen, ook willen profiteren van alles wat wij al jarenlang hebben en kunnen doen.