Omgaan met smalltalk/vragen/ongevraagd advies
Oke ik weet niet of de TT helemaal de lading dekt maar vind het lastig te omschrijven. Deels zoek ik herkenning, deels wil ik even m'n verhaal kwijt.
Ik was net bij de pedicure en heb het als niet zo fijn ervaren. Ik realiseer me dat dit deels aan mezelf ligt omdat ik nogal last heb van zelfbeeldproblemen en bepaalde onderwerpen liggen gevoelig, dingen zoals studie, werk, hoe ik eruitzie, en net al deze dingen kwamen ter sprake.
Er werd gevraagd wat voor werk ik doe, en ik zei dat ik momenteel in een winkel werk maar een beetje op zoek ga naar iets anders, maar nog niet precies wist wat ik wilde doen. Ze vroeg wat ik gestudeerd heb (gevoelig punt 1, want nooit iets afgemaakt) en toen ik het vertelde ging ze ongevraagd dingen voorstellen. Dingen die totaal onrealistisch zijn en waar ik nooit aangenomen zou worden (denk in de richting van: 'mijn vriendin werkt bij de Volkskrant, die kan ik weleens vragen').
Vorige keer gebeurde er ook al zoiets. Toen vroeg ze wat ik dit weekend ging doen, ik zei 'niet zoveel, ik vermaak me thuis wel', en toen ging ze me ook festivals en allerlei dingen om te doen aanraden. Bij het weggaan zei ze nota bene nog 'nou, ik zou lekker erop uit gaan dit weekend hoor!'
Punt is dat ik op dit moment met psychische klachten zit, heel weinig werk, al jaren (eigenlijk altijd) werk onder mijn niveau heb gedaan en dat ik in die zin geen 'normaal' persoon ben.
Toen ging het tot overmaat van ramp ook nog eens over hoe jong ik er wel niet uitzie, iets waar ik ook moeite mee heb omdat ik daar niet blij mee ben, maar me eerder een soort onderontwikkelde volwassene voel.
Al met al wilde ik eigenlijk dat ze zich richtte op haar werk in plaats van al dit soort vragen, smalltalk en ongevraagde adviezen.
Ik weet dat dit allemaal vast goed en gezellig bedoeld is, maar bij mij valt het helemaal verkeerd, ik vond het een naar bezoek en voel me er nu nog rot over.
Had laatst ook ongeveer hetzelfde met (nieuwe) collega's, ik raak de laatste tijd heel de tijd in gesprekken verzeild over onderwerpen die ik gewoon lastig trek.
Is dit herkenbaar voor mensen? Ging deze dame ''te ver'' of moet ik gewoon niet zo overgevoelig zijn (ja waarschijnlijk dit laatste, maar ik sta op dit moment ook op de wachtlijst voor psychische hulp in verband met onder andere sociale problemen en zelfbeeldproblemen)
Ik denk er nu over na om maar gewoon maar niet meer naar haar toe te gaan, of überhaupt niet meer dit soort dingen te doen omdat ik die smalltalk en praat met vreemden echt slecht trek. Ik ben één groot triggerpoint die mensen telkens indrukken.
Abigail schreef op 24-08-2023 om 17:53:
Ik voel me nu zo raar, mislukt, afwijkend, wat zij wel niet van me denkt, etc.
En ik besef dat dit allemaal vooral in mijn eigen hoofd zit, maar ik heb er echt veel last van.
De meeste mensen zijn meer met zichzelf bezig dan met de ander.
Dus waar jij nog piekert over wat je vertelt hebt, niet vertelt hebt en eigenlijk anders of niet had willen zeggen en hoe dat is overgekomen op de ander, is de ander 98 procent van het gesprek binnen 24 uur vergeten.
Zeker wanneer het om smalltalk gaat.
Je kunt jezelf bij zulke gedachten ook letterlijk de vraag stellen: is dit wel zo? Met andere woorden, zijn die gedachten wel gebasseerd op feiten?
om antwoord te geven op je vraag: het leest alsof jij op dit moment erg sensitief bent. Reguliere onderwerpen liggen gevoelig en je trekt je onschuldige interactie erg persoonlijk aan. Als je dit niet naar haar uitspreekt zit er maar 1 ding op en dat is weer iemand anders zoeken. Wellicht is het makkelijker om vooraf aan te geven dat je moeite hebt met small talk en de voorkeur geeft aan een behandeling zonder. Dan weet zo iemand ook dat het niet aan haar persoonlijk ligt en kan ze er actief naar handelen.
Succes met de zaken waar je tegenaan loopt. Ik hoop dat je snel de hulp krijgt die je nodig hebt en je snel beter gaat voelen.
Zelf m'n bericht weer weggehaald, was té off-topic
Abigail schreef op 24-08-2023 om 22:33:
[..]
Vragen of ik vandaag vrij heb en of ik nog op vakantie ga, ja, dat is prima. Zeggen dat ik 'niet zoveel beren op de weg moet zien' als ze me een ongevraagd en onrealistisch baanadvies geeft (zij weet letterlijk 0,0 van mij), dat is waar ik allemaal niet op zit te wachten bij een pedicure.
Dan heb ik inderdaad liever dat ze zich meer focust op haar werk, want ik kreeg nota bene een wondje met bloed dat ze niet eens had opgemerkt. En smalltalk is nooit 'verplicht' lijkt me, en mij leren kennen ook niet. Ja mijn voeten.Een stiltebehandeling hoeft niet direct, maar bij elk bezoek ongevraagd advies ook niet. (Vorige keer droeg ze me op om wat leuks te gaan doen in het weekend en noemde ze op wat er allemaal te doen was in de stad. Toen ging ik er ook al met een wat gek gevoel weg).
En voor sommige mensen is dat misschien onschuldige social talk, maar ik heb waarschijnlijk sociale angst en sowieso een zelfbeeld van onder nul, dus dat is voor mij allemaal best lastig en naar en een mail sturen over dit durf ik al helemaal niet. Ze is mijn pedicure, niet een collega of iets dergelijks waar ik een goede relatie mee moet onderhouden.
Maar wel goed en sympathiek dat jij dat hebt aangegeven van die stiltebehandeling
Met alle respect bedoel ik dit maar je maakt het echt veel te groot door te denken dat ze je dwingt iets te gaan doen maar ik begrijp dat dat zo voelt gezien de problematiek die je omschrijft. Ik vind het vervelend voor je dat je je zo voelt. En ja, hoe ongelooflijk het mag klinken, small talk is “verplicht” want in bepaalde beroepen kan je het echt niet maken om geen woord uit te wisselen. Je bouwt wel degelijk een bepaalde relatie op met iemand, ik weet ontzettend veel van mijn klanten als ze al jaren komen en het helpt mij ook hun beter te behandelen.
Het kan natuurlijk dat je geen klik met haar hebt maar probeer uit te gaan van het positieve, dat ze je alleen maar wil helpen en besef je dat je waarschijnlijk tegen hetzelfde aan blijft lopen bij een volgende. Het hoort er een beetje bij, tenzij je gewoon netjes aangeeft liever in stilte behandeld te worden. Hoe moeilijk dat ook is.
Ik kan me je gevoel heel goed voorstellen hoor. Ik heb geen issues zoals jij, maar ik heb ook een hekel aan het gebabbel bij de kapper. Het liefst zeg ik helemaal niks maar dat is ook weer zo onvriendelijk. De praatjes blijven meestal beperkt tot vakantie, de kleinkinderen en het weer. Ik geef zelf niet veel prijs van mijn privéleven dus veel aansluiting heeft ze daar niet. Ik snap dat de pedicure sociale praatjes houdt, maar ze moet ook haar grenzen kennen. Ik vind ongevraagd advies voor werk en invulling van vrije tijd te ver gaan. Dat gaat voorbij een oppervlakkig babbeltje.
Als ik jou was zocht ik een andere pedicure.
Ik vind het heerlijk om met collega's te kletsen over van alles en nog wat maar bij een kapper zitten en dan moeten kletsen dat vind ik helemaal niks. Ik draag mijn haar altijd in een staart en soms denk ik wel eens over een kort kapsel maar dat je dan regelmatig naar de kapper moet weerhoudt mij.
Zo'n pedicure is denk ik een noodzakelijk kwaad maar ik zou zeker een andere zoeken, wat een vervelend mens.
Bolmieke schreef op 25-08-2023 om 07:22:
Ik vind het heerlijk om met collega's te kletsen over van alles en nog wat maar bij een kapper zitten en dan moeten kletsen dat vind ik helemaal niks. Ik draag mijn haar altijd in een staart en soms denk ik wel eens over een kort kapsel maar dat je dan regelmatig naar de kapper moet weerhoudt mij.
Zo'n pedicure is denk ik een noodzakelijk kwaad maar ik zou zeker een andere zoeken, wat een vervelend mens.
Nou vervelend mens is wel wat overdreven niet? Kan ook helemaal de eigen interpretatie zijn van TO. De pedicure doet gewoon haar werk. Zegt ze niks is het ook niet goed. Het is dan gewoon handiger om het zelf aan te geven dat je geen zin in smalltalk hebt. Ik snap dat dat moeilijk is, en soms kun je dat ook wel aanvoelen bij mensen maar lang niet altijd.
Het lijkt me oprecht heel vervelend als mijn klanten zouden vinden dat ik m’n mond moest houden en gewoon m’n werk moest doen. Vinden diegene die daar de voorkeur aan geven dat zelf ook niet een beetje asociaal?
Lieveheersbeest schreef op 25-08-2023 om 08:27:
Het lijkt me oprecht heel vervelend als mijn klanten zouden vinden dat ik m’n mond moest houden en gewoon m’n werk moest doen. Vinden diegene die daar de voorkeur aan geven dat zelf ook niet een beetje asociaal?
Ja precies. Kijk ik voel het regelmatig wel redelijk goed aan maar niet altijd. Ik probeer gewoon mijn werk zo goed mogelijk te doen en daar hoort smalltalk ook gewoon bij. En dat is voor mij soms ook niet altijd even leuk of interessant maar wanneer ik het niet doe is het ook niet goed. En als je 9/10 uur per dag moet praten, ik vraag me af of degenen die er "geen zin in hebben" (even niet specifiek TO) beseffen dat dat ook gewoon zwaar is en onderdeel van je werk. Dat je dan een vervelend mens genoemd wordt omdat iemand je interesse verkeerd opvat is vrij pijnlijk om te horen.
Lieveheersbeest schreef op 25-08-2023 om 08:27:
Het lijkt me oprecht heel vervelend als mijn klanten zouden vinden dat ik m’n mond moest houden en gewoon m’n werk moest doen. Vinden diegene die daar de voorkeur aan geven dat zelf ook niet een beetje asociaal?
Je wordt toch niet betaald om te kletsen? Ik wel trouwens - maar ook dan is er maar weinig smalltalk. Juist daarom misschien wel, als we smalltalken kunnen we niet werken. Dus als je een fysieke dienst levert, is je mond vrij inderdaad. Maar dat wil niet zeggen dat daar voortdurend geluid uit hoeft te komen hoor.
Lieveheersbeest schreef op 25-08-2023 om 08:27:
Het lijkt me oprecht heel vervelend als mijn klanten zouden vinden dat ik m’n mond moest houden en gewoon m’n werk moest doen. Vinden diegene die daar de voorkeur aan geven dat zelf ook niet een beetje asociaal?
Nee, ik denk dat je het dan te persoonlijk oppakt. Sommige mensen hebben gewoon écht geen behoefte aan babbelen. En ik geval van TO zat de pedicure zo te babbelen dat ze even niet oplette waardoor er een wondje ontstond.
ToetieToover schreef op 25-08-2023 om 08:34:
[..]
Je wordt toch niet betaald om te kletsen? Ik wel trouwens - maar ook dan is er maar weinig smalltalk. Juist daarom misschien wel, als we smalltalken kunnen we niet werken. Dus als je een fysieke dienst levert, is je mond vrij inderdaad. Maar dat wil niet zeggen dat daar voortdurend geluid uit hoeft te komen hoor.
De elitaire arrogantie druipt er vanaf zeg.
Ik ben benieuwd hoeveel kapsters/pedicures/manicures/schoonheidsspecialisten/verkopers/verplegers/en dergelijken hun werk nog willen doen als de klantjes zoals jij eerlijk zouden zeggen dat ze hun mond moeten houden en gewoon moeten doen waar ze voor betaald worden.
ToetieToover schreef op 25-08-2023 om 08:34:
[..]
Je wordt toch niet betaald om te kletsen? Ik wel trouwens - maar ook dan is er maar weinig smalltalk. Juist daarom misschien wel, als we smalltalken kunnen we niet werken. Dus als je een fysieke dienst levert, is je mond vrij inderdaad. Maar dat wil niet zeggen dat daar voortdurend geluid uit hoeft te komen hoor.
😳 nou. Ehh. Gezelligheid kent geen tijd he.
Werk jij misschien als schooljuf
Ik ben kapster geweest en ik voelde het wel aan of iemand wilde kletsen of niet dus bij bepaalde mensen zei ik alleen het hoognodige. Ik heb wel vele keren op mijn donder gehad van mijn bazin omdat ik niet 'gezellig' kletste met de klant. Telkens gaf ik aan dat deze klant daar niet op zat te wachten maar dat ging er bij haar niet in. Op de opleiding word je al geleerd hoe je smalltalk moet doen dus dan zou je op zoek moeten naar een pedicure die dat net als ik wel aanvoelt maar dat weet je pas als je er een keer geweest bent.
Lieveheersbeest schreef op 25-08-2023 om 08:27:
Het lijkt me oprecht heel vervelend als mijn klanten zouden vinden dat ik m’n mond moest houden en gewoon m’n werk moest doen. Vinden diegene die daar de voorkeur aan geven dat zelf ook niet een beetje asociaal?
Als je het zo zegt dan klinkt het wel heel naar inderdaad. Maar mensen kunnen toch even geen behoefte hebben aan smalltalk? Ik noem maar wat:
- je gaat nog even naar de kapper omdat je fatsoenlijk voor de dag wil komen op een begrafenis
- je hebt de hele dag zelf al verkooppraatjes moeten houden of voor de klas gestaan en bent echt even toe aan een beetje rust
- je geest wordt in beslag genomen door een belangrijke of moeilijke kwestie en je hebt even geen mentale ruimte om over ditjes en datjes te praten
Dan moet je gewoon kunnen zeggen "sorry, ik ben in niet zo'n praterige bui, ga lekker je gang en laat mij maar even". Dat is dezelfde boodschap maar dan wat vriendelijker verpakt, maar dat moet je wel kunnen hebben als dienstverlener. Als jij dat niet acceptabel vindt, dan heb je weinig oog voor de behoeften van klanten.