Last van innerlijke monoloog
Even als achtergrondinformatie: ik heb een burn out met depressieve klachten. Ik krijg hier behandeling voor maar dat gaat nog niet zo snel.
Anyway. Ik heb op dit moment weer zoveel last van allemaal gedachten. Mijn hoofd gaat helemaal op hol. Het voelt echt alsof ik krankzinnig word. Het maakt me super onrustig en verdrietig. Ik weet gewoon niet wat ik er tegen kan doen. Als ik zo onrustig ben lukt eigenlijk niks echt goed. Als ik een boek lees, tetteren die stemmetjes op de achtergrond gewoon door. Concentratie is dan heel ver te zoeken.
Het varieert van: alles tot in den treure uitdenken (piekeren denk ik) en allerlei aanvechtingen van: je doet het niet goed, je verzint de boel, er is niks met je aan de hand, je dramatiseert, de huisarts schat het verkeerd in. En sommige iets positiever er doorheen: het hoort er allemaal bij, rustig blijven.
Wie herkent dit? En wat heb je eraan gedaan? Ik kom er gewoon even niet uit. Ik heb dit vanaf het begin af aan al wel, maar soms word het even zo erg, dan verzuip ik voor m'n gevoel.
Het voelt alsof het me langzaam uit elkaar scheurt, al die gedachten.
Ik moet zo gaan slapen, ik hoop dat ik nog ergens wat afleiding kan gaan vinden.
Het is inderdaad duidelijk dat ik er hè-le-maal niet mee om kan gaan 😫
Nee je verzint niks. Geloof me dit is typisch angst en paniek.
je verzint het niet. Je bent ziek, je hoofd heeft tijd nodig te herstellen. Gun jezelf die tijd en gun jezelf ook de rust en verlichting die de AD kunnen bieden. Je huisarts schrijft het niet voor niets voor.
en tot die tijd toch iets zoeken wat een beetje afleiding geeft, al ga je punniken als het maar helpt.
Wattenbolleke schreef op 16-07-2021 om 22:23:
[..]
dat probeer ik inderdaad. Uit te kristalliseren wat welke gedachte is. Maar ik weet gewoon niet meer wat de waarheid is. Want wat als die gedachten gelijk hebben?
ademhaling ga ik zo specifiek proberen.
Jij weet toch wat je al dan niet ervaart mbt de burn-out, of je echt niet meer vooruit te branden bent of de boel bij elkaar zit te fantaseren? Of je inderdaad teveel hooi op je vork hebt genomen en je grenzen niet genoeg hebt aangegeven? Houd je bij de feiten, want jij weet hoe het zit en als jij weet hoe het zit hoef je geen waarde te hechten aan negatieve gedachtes, dus gewoonweg niet meer entertainen de negatieve stemmetjes.
Vaak is het wel zo dat overvloedige negatieve gedachtes ergens vandaan komen. Heb jij je vaak miskend gevoel in je leven, het gevoel gehad dat je niet ertoe doet, want in feitte vertellen de negatieve gedachtes je precies wat je gemist hebt, op een bepaad punt in je leven en aan dient te werken..
Hobbelster schreef op 16-07-2021 om 22:55:
je verzint het niet. Je bent ziek, je hoofd heeft tijd nodig te herstellen. Gun jezelf die tijd en gun jezelf ook de rust en verlichting die de AD kunnen bieden. Je huisarts schrijft het niet voor niets voor.
tenzij ik hem de verkeerde info heb gegeven. Zeggen de gedachten in m'n hoofd.
Ik ben zo in de war van alles. Dat is de beste conclusie denk ik.
Als ik heel feitelijk ga strepen in het depressie/burn out lijstje snap ik het wel hoor. Nergens zin in, nergens naar uit kijken, veel huilen, piekeren, afvallen, somberheid. Maar dat is rationeel. Mijn hoofd zegt: je maakt jezelf gek. Je doet het jezelf aan met je gepieker. Je maakt het erger. Je hebt een schop onder je kont nodig. Je wilt gewoon niet. Je doet je best niet om dingen leuk te vinden.
Het gaat gewoon soms even van kwaad tot erger.
Fijn dat jullie er nog even zijn..
Find the sets is echt te ingewikkeld voor me nu. Ik raak bij puzzel 1 al gestresst
vervelend zijn dat soort gedachten toch. Je gaat het wel beter onder controle krijgen.
Mij hielp het lopen heel erg. En wat ook hielp op een gegeven moment om te denken was: het zijn maar gedachten. Hoe harder ik ging vechten hoe erger het werd. En ik had het erg want als ik wakker werd ging meteen alles op volle toeren in mijn hoofd. Ik was op. Te lang op reserve doorgegaan. Toen zag ik het ook niet en dacht ik word opgenomen ik word gek. Straks doe ik ook nog dingen die ik niet wil enz. Maar ik had tijd nodig en goede hulp gekregen en die zei wat wij nu tegen je zeggen. En ik weet dat het niet zo voelt voor je nu maar het komt goed. Echt waar. Zoek hulp. Plan dagen in stukjes ga lopen schrijven of wat dan ook wat prettig voelt.
Ik heb inderdaad hulp. Volgende week gelukkig weer. En ik moet naar de huisarts na start met de pillen.
Maar vanavond dacht ik echt dat ik gek werd.
Ik probeer elke dag te lopen, heb kinderen dus die moeten naar school dus dat ritme zit er wel in. Elke dag moet ik uit bed.
Maar m'n wilskracht is een beetje op. Ik kan het gewoon allemaal niet meer goed opbrengen merk ik. Ik heb zin om m'n therapie ook maar gewoon op te geven. Ik kan gewoon niet meer. Ik wil niet meer. Maar daar schiet ik niks mee op. Dat weet ik ook wel. Dus dat doe ik niet.
zo voelt het alleen, maar ik heb zelf wel eens urenlang rondjes door de kamer gelopen en kon mij niet voorstellen dat het ooit nog goed zou komen.
het is ook echt soms super moeilijk. Woon je alleen?
Woody puzzle is misschien makkelijker dan.
Goed dat je ook hier post. Maar zoek vertrouwen in jezelf. Kijk naar je kinderen en voel ergens de kracht de overlevers drang. Net als nu vanavond. Je red dit.
Hobbelster schreef op 16-07-2021 om 23:13:
het is ook echt soms super moeilijk. Woon je alleen?
Woody puzzle is misschien makkelijker dan.
Ga ik naar kijken!
nee. Maar ik ben op dit moment niet thuis. Nu dus wel alleen. En dat helpt ook helemaal niet. Terwijl ik het liefst helemaal alleen ben. Maar dan vlieg ik eerder uit de bocht.
Morgenochtend denk ik waarschijnlijk dat ik weer beter ben. En dan voelt dit topic super stupide.
Dat maakt het ook verwarrend. Zon golfslagbad.
is dit de eerste keer dat je dit meemaakt? Vaak slaat het toe op rustige momenten. Je hebt al gemerkt dat het ook minder kan worden of even helemaal weg kan zijn. Het komt goed
Wasmachine schreef op 16-07-2021 om 23:27:
is dit de eerste keer dat je dit meemaakt? Vaak slaat het toe op rustige momenten. Je hebt al gemerkt dat het ook minder kan worden of even helemaal weg kan zijn. Het komt goed
Nee. Maar het lijkt erger te worden.
Dat dingen ook weggaan en terugkomen vind ik juist zo moeilijk. Klinkt een beetje stom. Het is allemaal zo fluïde. De ene dag gaat best en kan ik een beetje lachen, de andere dag is het drama. En alles er tussenin. Het is niet stereotype. Meestal heb ik weinig energie, soms ineens wel even. Allemaal verwarrend. Ik ben de controle kwijt zeg maar.