Korte opname of niet? Help

sorry ik zie hoop behulpzame berichten ik lees ze en probeer mee te nemen. Ademen lukt als rust er is. Niet als chaos is. Dan kan ik het niet toepassen.
En ontsnappen lukt hier niet met 3 en twee van m’n jongens zijn 5 en klampen zich alleen maar meer aan me vast als ik afstand nodig heb. Wat jullie sturen is nuttig sorry als ik niet iedereen reageer. Lees het wel 

Ik lijk niks te willen proberen dat zie ik ook maar het is te gespannen nu van binnen. Probeer serie muziekje klussen huishouden overal komt t doorheen. Maar morgen afspraak en dan hoor ik meer dus denk daardoor en dat miss laatste x hier is dan althans de onzekerheid. Maakt me gek

De tips die Ysenda geeft zijn ook het type dingen die mij helpen. Terug naar je zintuigen en je ademhaling. Als ik echt heel erg angstig of onrustig ben dan luister ik graag een geleide meditatie die je meeneemt naar een veilige plek. Dan hoef ik zelf niet zo na te denken. Ik weet niet of je Spotify hebt, maar ik vind de mediations van 'The honest guys' heel fijn. The Haven heet het album. Je maakt dan rustige wandelingetjes door een veilig fantasiedorp. Klinkt wat knullig, maar is echt fijn. Ze staan ook gedeeltelijk gratis op Youtube.Ik maak dan een warme kruik voor mezelf en ga even rustig zitten. De hitte van de kruik is dan op een veilige manier intens(in tegenstelling tot andere intense dingen zoals pijn, overeten,etc) en daar focus ik dan op. Je kunt er ook.nog een kop thee bij nemen en daar rustig van drinken, dan heb je behoorlijk wat veilige lichamelijke sensaties om bij te blijven. Ik zak daarvan behoorlijk in mijn lichaam, en dat is voor mij altijd de weg uit het denken.

Iets minder intens maar soms ook goed; een waterfles nemen en even gaan zitten en rustig je fles leegdrinken. Gewoon slokje voor slokje, gewoon echt even focussen op het gevoel van het water dat door je mond en je keel naar beneden gaat. Voordeel is dat je je systeem echt even goed hydrateert. Dat vind ik altijd lastig als ik over mijn toeren ben. 

In beweging komen;  het is voor mij altijd een enorme hobbel, maar een online workout waarbij je hartslag goed omhoog gaat en je wat zweet is is voor mij een goede manier om de onrust wat te bezweren. Ik kan me voorstellen dat dit op het moment even een ver van je bed show is als je moeite hebt met slapen en wat rommelt met kalmeringsmiddelen. I've been there. Wellicht een stevige wandeling als je een omgeving hebt waar je dat met een enigszins veilig gevoel kunt doen. Gewoon stevig doorstappen, ademhaling wat omhoog laten komen.

Aan een flesje etherische muntolie ruiken kan ook helpen. Je geeft dan je lichaam een heel sterke prikkel en dat helpt weer te aarden. Wordt wat meer bij dissociatie gebruikt.

Onlyhuman schreef op 28-02-2024 om 15:30:

slechts-op-bezoek en gele bloem, wat doen jullie als je hoofd zo vol zit? Iedere prikkel is er één teveel en doe echt gestoord als al die prikkels er zijn. Kinderen iets vragen, andere ruzie, geluid game aan, hond die vervelend doet, ander huilen etc etc. Het lukt me niet het te verdragen. Hoe doen jullie dat? En stomme is dat ik die onrust (waardoor ik niks kan verdragen) probeer te fixen door andere dingen af te mogen strepen. Zelfs als dat partijtje pas ruim maand is. En ergernis onrust omdat ik geen overzicht heb. Zou liefst vandaag al versieren zodat ik weet volgende maand goed is. Ofzoiets. Zelfs speciaal winkel om doos kopen waar alles voor verjaardag in kan voelt als proberen controle terug te krijgen. De onrust zit in mij en gebruik dingen buiten mij om dat op te lossen. Maar ik ben het probleem. Ik wil gewoon rust maar ik ben niet in ruststand en alleen pillen doen dat beetje maar a: te weinig van en b: niet gezond. Maar ik sta zo stijf.
En het lijkt indd op soort van hypochonder maar dan voor innerlijk. Van binnen angst pijn verdriet spanning en zoek altijd iets waar het bij hoort of wat ik kan doen om op te lossen.
En goede vragen om mezelf te stellen. Verstandelijk als het rust is weet ik de antwoorden maar m’n vermogen om dat te kunnen tijdens slecjte momenten is weg

Ik ben niet het beste voorbeeld. Ik ervaar mijn ziek-zijn als dermate ontwrichtend en belastend dat ik in een euthanasietraject zit.

Ik kan mijn overvolle hoofd (ook) niet verhelpen.

Ik weet in ieder geval wel wat averechts werkt. 

Onlyhuman schreef op 28-02-2024 om 16:09:

en nu stuur ik stomme dingen. Wil het goedmaken. Sorry sorry. Mijn hoofd werkt echt niet normaal

Ik ken je helemaal niet en bekijk je van een afstandje, maar ik voel echt alleen maar compassie met de strijd die je aan het voeren bent. Je hoofd werkt misschien niet helemaal 'normaal' op het moment, wat dat ook moge zijn, maar dat is geen falen van jouw kant. Je stuurt geen stomme dingen, je uit gewoon je twijfels en je vertelt over je worstelingen. Je vraagt anderen om advies en probeert daar zelfs iets mee te doen terwijl je context je dat nu niet echt makkelijk maakt, je doet het goed.

Slechts-op-bezoek, wat ontzettend verdrietig om te lezen dat leven letterlijk te veel kan zijn. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik wil het niet fout doet maar ik vind je ongelofelijk lief. Dapper dat je je zelf zo shit voelt en dan toch probeert een ander te helpen. Ik vind het verdrietig dat jij zelf de hoop op beter worden hebt opgegeven. En ik snap je.. ik snap hoe onmogelijk het is om te moeten leven met de demonen in je hoofd met een hoofd dat zo werkt dat het echt ondraaglijk is. Ik weet niet of jij bepaalde diagnoses hebt gekregen? En zo ja of je die wil delen? Maar ik snap je wens om rust. Ik wil ook rust. Het voelt alsof ik niet anders kan zijn dan dit. En als dit het is is het een lijdensweg. Maar m’n kinderen.. ik heb geen spijt van m’n kinderen zozeer maar wel dat ik gevoelsmatig die keuze niet mag maken. Terwijl het voor mij niet meer hoeft. Het is te pijnlijk, teveel en stopt nooit. Maar ik moet het proberen voor hun. Maar ik wil je wel knuffel geven. Omdat ik met je meeleef en je waardeer. Als je ooit zelf je ei kwijt wil ben ik er. Hoop dat je lieve mensen om je heen hebt 

en bedankt dat jullie het niet stom vinden. Ik ga dat proberen vast te houden. Hulp vragen maakt kwetsbaar.. en triggert gevoelens van afwijzing. Ik ga met tips aan de slag om iig tot morgen te redden 

Slechts-op-bezoek schreef op 28-02-2024 om 16:50:

[..]

Dank je.

Bij mij is sprake van 30+ jaar ziek-zijn en 20+ jaar misdiagnostiek, dus verkeerde behandeling. Verkeerde behandeling waarbij er ook nog sprake is geweest van misbruik.

In het kader van het euthanasietraject is nieuwe diagnostiek uitgevoerd. Uitkomst: autisme en complex trauma.

Er is geen behandeling meer. In het voorjaar kijkt een tweede team of zij dat ook zo zien. (Dit is een verplichte stap in het traject).

Ik heb geen mensen om me heen. Sociaal isolement, vooral door het ziek-zijn.

Ik hoop voor jou op snel een beetje rust in je hoofd en leven.

Hier ben ik even stil van. Gun jezelf (en TO) die laatste zin. Enkel rust is ook al mooi.

ik heb een paar berichten gelezen...niet alles, maar ik schrik er wel van.
Ook van de enorme onrust die je thuis ervaart en druk van het gezinsleven. Je loopt echt zwaar op je tenen. En wat jij in eerste plaatst nodig hebt is rust. Zonder die rust ga jij het niet redden thuis. Het lijkt erop dat je uit de situatie van het gezinsleven gehaald moet worden om überhaupt ruimte te kunnen hebben voor behandeling. Dus die intensieve hulp voor thuis, lijkt mij voor op een later moment aan de orde, maar zeker niet nu. Daar ben je te ovevraagt en overspannen en chaotisch en angstig voor.
Eerst pas op de plaats. Stilstaan.
Jou zou ik dan een opname adviseren, maar of 3 weken genoeg zal zijn, dat weet je van te voren niet.

Kan je man geen zorgverlof aanvragen?

Slechts-op-bezoek schreef op 28-02-2024 om 16:50:

[..]

Dank je.

Bij mij is sprake van 30+ jaar ziek-zijn en 20+ jaar misdiagnostiek, dus verkeerde behandeling. Verkeerde behandeling waarbij er ook nog sprake is geweest van misbruik.

In het kader van het euthanasietraject is nieuwe diagnostiek uitgevoerd. Uitkomst: autisme en complex trauma.

Er is geen behandeling meer. In het voorjaar kijkt een tweede team of zij dat ook zo zien. (Dit is een verplichte stap in het traject).

Ik heb geen mensen om me heen. Sociaal isolement, vooral door het ziek-zijn.

Ik hoop voor jou op snel een beetje rust in je hoofd en leven.

Wat ontzettend kut. Heb er geen mooiere woorden voor.
En wat heftig allemaal kan me niet voorstellen wat je allemaal hebt moeten doorstaan al die tijd.. Je mag altijd pb-en. Met beetje geluk mag ik tijdens opname ook mobiel houden. Anders ben ik afgesneden van de wereld. Dankjewel en ik hoop voor jou ook voor wat rust. Sterkte

BritgetJones007 schreef op 28-02-2024 om 17:15:

ik heb een paar berichten gelezen...niet alles, maar ik schrik er wel van.
Ook van de enorme onrust die je thuis ervaart en druk van het gezinsleven. Je loopt echt zwaar op je tenen. En wat jij in eerste plaatst nodig hebt is rust. Zonder die rust ga jij het niet redden thuis. Het lijkt erop dat je uit de situatie van het gezinsleven gehaald moet worden om überhaupt ruimte te kunnen hebben voor behandeling. Dus die intensieve hulp voor thuis, lijkt mij voor op een later moment aan de orde, maar zeker niet nu. Daar ben je te ovevraagt en overspannen en chaotisch en angstig voor.
Eerst pas op de plaats. Stilstaan.
Jou zou ik dan een opname adviseren, maar of 3 weken genoeg zal zijn, dat weet je van te voren niet.

Kan je man geen zorgverlof aanvragen?

Ja dat denk ik ook. Het is zo’n chaos in m’n hoofd en bij bij vlagen helemaal overspoeld. En te snel hoort niet zo snel. Maar het moeilijke is dat ik altijd degene moest zijn bi hier t goed ging. Dus doe uiterste best goed te doen. Zeggen niet goed gaat maakt al bang. Denk ook eerst opname slimmer is. Anders start ik al overspannen intensief thuistrsject en kan er niks bij hebben + psych gaat sowieso dan overdragen en bang voor gat dan in val. Omdat zij enige houvast was. Dus denk opname eerst daarna hopelijk wel ruimte maar moet daarna wel intensiever zegt psycholoog. Het is zo chaotisch. Maar wbt verlof heb het besproken. Hij zegt dan iets als je als het moet dan moet het maar vdr niks. En als ik dan zeg miss volgende week opname dan reageert hij gestrest hoe hij dat dan moet regelen en wat moet zeggen. Maar praten er niet over vdr. Doen alsof niks is. Beide schuld aan. Ik laat mensen heel moeilijk toe en hij vindt t we makkelijk als t overwaait..