Kom ik er ooit écht vanaf?
Ik kamp met angsten en daarbij heb ik regelmatig last van paniekaanvallen. Dan heb ik een razend hart, een paniekgevoel, voel ik mij misselijk enzovoort. Ik heb eerder langdurig therapie gehad en ik heb nu weer opnieuw therapie, waar ik meer leer voelen in mijn lijf (AFT). Echter blijf ik met paniekgevoelens rondlopen en vraag ik mij af: kom ik er ooit écht vanaf? Ik heb dus al jaren af en aan therapie maar ik blijf die angsten houden. Ik weet wat ik moet doen maar toch overvallen ze me nog regelmatig. Ik zoek herkenning of misschien hoopvolle voorbeelden of gewoon even een luisterend oor. Ik slik geen medicatie, dat durf ik niet goed.
Verder functioneer ik prima en als je me niet kent, zul je niet gauw doorhebben dat ik zo angstig ben.
Even je post doorgelezen. Iets wat ik eruit haalde is dat je vertelde dat als iemand je niet goed kent, ze niet snel zullen doorhebben dat je angstig bent.
Misschien heb je best wat controle over jezelf en hoe je bent, je presenteert naar de buitenwereld.
Controle/ beheersing is een lastige, want dat wordt door jezelf gedaan. De controle belemmert vrijheid om je te uiten. Ik las even over AFT therapie want ik kende het niet. Eerlijk gezegd denk ik dat jij beter gebaat zou zijn bij een lichaamsgerichte therapie zoals haptonomie. Daarbij wordt het lijf gebruikt om dichter bij je gevoel te komen, ipv je hoofd (wat veelal bij psychologie gebeurt)
Ik heb ook veel innerlijke controle en heb in de loop van de tijd bepaalde dingen ontdekt in mezelf die iets kunnen afbikkelen aan de robuste controle. Ik wil ze wel delen met je.
-Trampoline springen en vooral de beweging waar ik mezelf op m’n kont laat vallen op de trampoline. Voelt eng en tegelijkertijd bevrijdend.
-Soms loop ik door m’n huis met m’n ogen dicht en ga dingen op de tast vinden. Zo schakel je je zicht even uit en doe je meer op gevoel.
-Goed letten op je ademhaling. Bij controle ben je veeal geneigd ‘hoger’ te ademhalen, via je borstkas terwijl ademhalen naar je buik de gewenste ademhaling is. Die is veel vollediger en dan sluit je minder af. Je kunt dit oefenen in stille momenten, door een tijdje te zitten en alleen te letten op je ademhaling. Te observeren hoe je ademt, of je adem hoog ( borstkas) of lager ( buik) is.
-Zwemmen. In water zijn werkt goed voor me. Ook dingen als duiken en in het water springen.
- Dansen in m’n eentje thuis op muziek die me aanspreekt. En ik dans raar. Maar kan me thuis bewegen zoals ik wil
-Zingen, zelfde als dansen. Gewoon zingen op een mooi nummer thuis, terwijl er niemand meeluistert.
-Spanning voelen in mijn lijf. Er zit altijd spanning in het lijf. In de loop van de tijd heb ik gevoelt hoeveel spanning er kan ophopen in mijn benen, armen, handen, schouders, buik. Het helpt om je bewust te worden van de spanning die zich ophoopt in je lijf, en door dit te voelen kun je het leren loslaten. Dit heeft tijd nodig. Bewustwording is het belangrijkste.
Zijn er dingen die je zelf best zou willen doen, maar die je niet durft?
Waterfles schreef op 30-04-2025 om 05:10:
Even je post doorgelezen. Iets wat ik eruit haalde is dat je vertelde dat als iemand je niet goed kent, ze niet snel zullen doorhebben dat je angstig bent.
Misschien heb je best wat controle over jezelf en hoe je bent, je presenteert naar de buitenwereld.
Controle/ beheersing is een lastige, want dat wordt door jezelf gedaan. De controle belemmert vrijheid om je te uiten. Ik las even over AFT therapie want ik kende het niet. Eerlijk gezegd denk ik dat jij beter gebaat zou zijn bij een lichaamsgerichte therapie zoals haptonomie. Daarbij wordt het lijf gebruikt om dichter bij je gevoel te komen, ipv je hoofd (wat veelal bij psychologie gebeurt)
Ik heb ook veel innerlijke controle en heb in de loop van de tijd bepaalde dingen ontdekt in mezelf die iets kunnen afbikkelen aan de robuste controle. Ik wil ze wel delen met je.
-Trampoline springen en vooral de beweging waar ik mezelf op m’n kont laat vallen op de trampoline. Voelt eng en tegelijkertijd bevrijdend.
-Soms loop ik door m’n huis met m’n ogen dicht en ga dingen op de tast vinden. Zo schakel je je zicht even uit en doe je meer op gevoel.
-Goed letten op je ademhaling. Bij controle ben je veeal geneigd ‘hoger’ te ademhalen, via je borstkas terwijl ademhalen naar je buik de gewenste ademhaling is. Die is veel vollediger en dan sluit je minder af. Je kunt dit oefenen in stille momenten, door een tijdje te zitten en alleen te letten op je ademhaling. Te observeren hoe je ademt, of je adem hoog ( borstkas) of lager ( buik) is.
-Zwemmen. In water zijn werkt goed voor me. Ook dingen als duiken en in het water springen.
- Dansen in m’n eentje thuis op muziek die me aanspreekt. En ik dans raar. Maar kan me thuis bewegen zoals ik wil
-Zingen, zelfde als dansen. Gewoon zingen op een mooi nummer thuis, terwijl er niemand meeluistert.
-Spanning voelen in mijn lijf. Er zit altijd spanning in het lijf. In de loop van de tijd heb ik gevoelt hoeveel spanning er kan ophopen in mijn benen, armen, handen, schouders, buik. Het helpt om je bewust te worden van de spanning die zich ophoopt in je lijf, en door dit te voelen kun je het leren loslaten. Dit heeft tijd nodig. Bewustwording is het belangrijkste.
Zijn er dingen die je zelf best zou willen doen, maar die je niet durft?
Wat mooi, Waterfles. 
ik heb dezelfde ontwikkeling doorgemaakt: van ‘mind’gericht naar meer/inclusief lichaamsgericht via yoga (bewust mijn lichaam voelen). Bewust ademhalen, didgeridoo spelen en zingen helpen mij ook. Raar dansen doe ik thuis gerust als mensen meekijken 
Ha leuk ToetieToover, wat mooi dat je de didgeridoo hebt leren spelen. Daar heb je geloof ik echt een vrije ademhaling voor nodig he.
Waterfles schreef op 01-05-2025 om 00:52:
Ha leuk ToetieToover, wat mooi dat je de didgeridoo hebt leren spelen. Daar heb je geloof ik echt een vrije ademhaling voor nodig he.
Circulair blazen. Hier ook iemand die didgeridoo speelt
Due-scimmie schreef op 29-04-2025 om 21:08:
Ik heb een collega met een zware angststoornis, medicatie maakt haar leven dragelijk.
Wat zegt je behandelaar over medicatie?
Mijn reacties in dit topic lieten even op zich wachten (paar dagen ziek geweest) maar bedankt voor jullie reacties. Behandelaar is neutraal over medicatie. Hij heeft wel aangegeven dat het lucht kan geven maar hij heeft er verder niet een advies over gegeven. Misschien dat ik daarom ook nog meer het gevoel heb dat het op te lossen zou moeten zijn vanuit mezelf, met therapie alhoewel ik ook mensen ken die er baat bij hebben. De twijfel zit hem in de ernst van mijn klachten: sommige dagen gaat het goed. Maar ja, er zijn dus ook vele dagen waar het niet goed gaat. Ik ben zo gewend geraakt aan mijn angsten dat ik niet goed weet waar ik goed aan doe.
TwoThirds schreef op 29-04-2025 om 21:15:
Antidepressiva hebben mij m'n leven teruggegeven. Ik had ook veel last van angst en uiteindelijk paniek.
Waarom moet je het zelf oplossen? Moet iemand met diabetes of kanker dat ook?
Wat fijn, TwoThirds. Merkte je al snel verschil nadat je startte met medicatie? Je hebt gelijk hoor. Angsten zijn zó ontwrichtend en voor andere ziekten zijn medicijnen ook nodig en helpend..
Rainbow91 schreef op 30-04-2025 om 00:07:
écht vanaf klinkt erg hoog gegrepen. In tijden van bv veel stress is de mens geneigd terug te vallen in bekende patronen. Maar dragelijk en lange (en korte) momenten van afwezigheid van de angstklachten klinkt voor mij wel reëel. Ook kun je leren om de eerste signalen te signaleren en hoe daarop te handelen om de angst controleerbaar te houden.
Ook betreft de werking van het brein, hoe vaker je iets doet/denkt, hoe sterker die hersenverbindingen worden. In jouw geval de gedachtes die bij angst horen, in mijn geval gedachtes die bij depressie horen. Je brein valt dan dus ook heel makkelijk terug op die snelwegen in stressituaties. Maar, de landweggetjes die bij de positieve gedachtes/ontspanning horen kunnen ook nog uitbreiden! Ook deze kunnen snelwegen worden waardoor je brein meer vlugge routes heeft om op terug te vallen. Het aanmaken van die nieuwe verbindingen heeft tijd nodig en succeservaringen. Medicatie kan daarbij helpen door idealere omstandigheden te creëren om die succeservaringen op te doen.
Bedankt voor je duidelijke uitleg.
Waterfles schreef op 30-04-2025 om 05:10:
Even je post doorgelezen. Iets wat ik eruit haalde is dat je vertelde dat als iemand je niet goed kent, ze niet snel zullen doorhebben dat je angstig bent.
Misschien heb je best wat controle over jezelf en hoe je bent, je presenteert naar de buitenwereld.
Controle/ beheersing is een lastige, want dat wordt door jezelf gedaan. De controle belemmert vrijheid om je te uiten. Ik las even over AFT therapie want ik kende het niet. Eerlijk gezegd denk ik dat jij beter gebaat zou zijn bij een lichaamsgerichte therapie zoals haptonomie. Daarbij wordt het lijf gebruikt om dichter bij je gevoel te komen, ipv je hoofd (wat veelal bij psychologie gebeurt)
Ik heb ook veel innerlijke controle en heb in de loop van de tijd bepaalde dingen ontdekt in mezelf die iets kunnen afbikkelen aan de robuste controle. Ik wil ze wel delen met je.
-Trampoline springen en vooral de beweging waar ik mezelf op m’n kont laat vallen op de trampoline. Voelt eng en tegelijkertijd bevrijdend.
-Soms loop ik door m’n huis met m’n ogen dicht en ga dingen op de tast vinden. Zo schakel je je zicht even uit en doe je meer op gevoel.
-Goed letten op je ademhaling. Bij controle ben je veeal geneigd ‘hoger’ te ademhalen, via je borstkas terwijl ademhalen naar je buik de gewenste ademhaling is. Die is veel vollediger en dan sluit je minder af. Je kunt dit oefenen in stille momenten, door een tijdje te zitten en alleen te letten op je ademhaling. Te observeren hoe je ademt, of je adem hoog ( borstkas) of lager ( buik) is.
-Zwemmen. In water zijn werkt goed voor me. Ook dingen als duiken en in het water springen.
- Dansen in m’n eentje thuis op muziek die me aanspreekt. En ik dans raar. Maar kan me thuis bewegen zoals ik wil
-Zingen, zelfde als dansen. Gewoon zingen op een mooi nummer thuis, terwijl er niemand meeluistert.
-Spanning voelen in mijn lijf. Er zit altijd spanning in het lijf. In de loop van de tijd heb ik gevoelt hoeveel spanning er kan ophopen in mijn benen, armen, handen, schouders, buik. Het helpt om je bewust te worden van de spanning die zich ophoopt in je lijf, en door dit te voelen kun je het leren loslaten. Dit heeft tijd nodig. Bewustwording is het belangrijkste.
Zijn er dingen die je zelf best zou willen doen, maar die je niet durft?
Ik heb inderdaad veel controlegedrag en vind het moeilijk te ontspannen of me vrij te bewegen/te uiten. Ik ga vaak op slot. Ik neem je tips mee. Ik beweeg weinig en zou iets als zwemmen of dans wel heel fijn vinden. Of zingen. Heb jij dat bewegen om spanning los te laten ergens geleerd of is dat iets wat je zelf doet? Haptonomie ken ik niet, daar ga ik eens meer over lezen.
Ik lees ook veel berichten over dat medicatie zo geholpen heeft en dat geeft me hoop. Ik wil er goed over na gaan denken en het dan ook misschien een kans geven. Ik ben al zo'n tijd aan het proberen op eigen kracht.
Hoi, ik hoop dat je weer beter bent Thinkso.
Ik ben qua dansen, zingen en andere dingen altijd een beetje afgegaan op wat me fijn leek. En dat gevoel volgde ik. Zoals jij vertelt dat iets als dans, zwemmen of zingen je wel fijn zou lijken, is dat denk ik een aangever, een soort richtingaanwijzer dat je het daarin kunt zoeken.
En natuurlijk ook medicatie wellicht, zoals je benoemde.
Ik voeg even een website toe van bewegen, dansen van ‘binnenuit’. Zoiets is heel geschikt om te leren meer te bewegen en in je lijf te zitten en je hoofd/ gedachten uit te schakelen. Bij zo’n cursus leer je meer jezelf te worden, niks moet, het gaat om dat het van binnenuit komt en de begeleider helpt hierbij.
Als ik dans, gek door m’n woonkamer beweeg doe ik dat eigenlijk van nature. Een soort drang om even te bewegen, raar te doen en los te komen, als het ware.
Maar kijk maar eens naar die cursus en de beschrijving. Als ik wat begeleiding zocht in hoe me te bewegen dan zou ik zo’n cursus gaan volgen.
https://www.garudatrainingen.nl/dans-beweging/dansen-van-binnenuit/
Waterfles schreef op 03-05-2025 om 07:45:
Hoi, ik hoop dat je weer beter bent Thinkso.
Ik ben qua dansen, zingen en andere dingen altijd een beetje afgegaan op wat me fijn leek. En dat gevoel volgde ik. Zoals jij vertelt dat iets als dans, zwemmen of zingen je wel fijn zou lijken, is dat denk ik een aangever, een soort richtingaanwijzer dat je het daarin kunt zoeken.
En natuurlijk ook medicatie wellicht, zoals je benoemde.
Ik voeg even een website toe van bewegen, dansen van ‘binnenuit’. Zoiets is heel geschikt om te leren meer te bewegen en in je lijf te zitten en je hoofd/ gedachten uit te schakelen. Bij zo’n cursus leer je meer jezelf te worden, niks moet, het gaat om dat het van binnenuit komt en de begeleider helpt hierbij.
Als ik dans, gek door m’n woonkamer beweeg doe ik dat eigenlijk van nature. Een soort drang om even te bewegen, raar te doen en los te komen, als het ware.
Maar kijk maar eens naar die cursus en de beschrijving. Als ik wat begeleiding zocht in hoe me te bewegen dan zou ik zo’n cursus gaan volgen.
https://www.garudatrainingen.nl/dans-beweging/dansen-van-binnenuit/
Ik zie dat ik hier nog niet op gereageerd heb. Ik denk dat ik hier wel echt te ongemakkelijk voor ben alhoewel ik denk dat het goed zou zijn. Ik heb de laatste dagen weer wat een terugval. Na een leuke dag kan ik dan in de keuken staan en overvallen worden door paniek, zweten, misselijk, hartkloppingen en buikpijn. Ik heb geen idee waar dit dan ineens door komt en voel me gelijk weer terug bij af.. Ik word er zo moedeloos van. Sorry voor mijn zeur-post.
Hoi Thinkso,
Ik zou je graag iets mee willen geven.
Hier helaas namelijk ook veel ervaring met angsten. Zie het nemen van medicatie niet als het niet meer zelf controle hebben of als falen. Medicatie ondersteunt je waardoor je juist zelf alles beter kan handelen. Zeg maar net als zijwieltjes bij het leren fietsen. Het fietsen doe je zelf en de wieltjes zorgen ervoor dat je niet omvalt. De medicatie is dan je zijwieltjes. Het zorgt er voor dat je je rustiger en stabieler voelt zo dat je (adem) ruimte hebt om aan je angsten te werken en te ontdekken wat voor jou wel en niet helpt.
En als het je rust geeft, zie medicatie niet als iets waar je voor de rest van je leven aan vast zit. Je kan er altijd weer vanaf.
Ik zou ook zeker nog eens kijken naar Haptonomie.