Psyche en mentaal Psyche en mentaal

Psyche en mentaal

Het grote pieker en schrijf het van je af topic


kerst schreef op 28-06-2025 om 12:14:

Wanneer ga ik me weer eens blij voelen?


Na de dood van mijn moeder in 2017 last van voortdurend mat gevoel, ook dankzij die maar voortdurende ondergang overgang.

Dit herken ik . Las laatst hier op het forum dat er wat stuk is . Dat vond ik ook een mooie uitdrukking 

Tegen de tijd dat mijn 4-maandelijkse CT-scan dichterbij komt, voel ik steeds meer ‘afwijkende en nieuwe’ pijntjes welke tevens weer aanleiding geven tot (vooral nachtelijk) piekeren. Gezien piekeren, én slaaptekort, ook niet goed is voor mijn lijf, heb ik inmiddels wel een soort van afleiding hiervoor gevonden. De TV op mijn slaapkamer zet ik aan en probeer ik een interessant programma te volgen, waardoor ik weer in slaap val. Meestal helpt dit wel, al is het ook onoverkomelijk dat het altijd lukt (helaas) 😫

lientje69

lientje69

28-06-2025 om 17:48 Topicstarter

Kersje schreef op 28-06-2025 om 16:25:

Tegen de tijd dat mijn 4-maandelijkse CT-scan dichterbij komt, voel ik steeds meer ‘afwijkende en nieuwe’ pijntjes welke tevens weer aanleiding geven tot (vooral nachtelijk) piekeren. Gezien piekeren, én slaaptekort, ook niet goed is voor mijn lijf, heb ik inmiddels wel een soort van afleiding hiervoor gevonden. De TV op mijn slaapkamer zet ik aan en probeer ik een interessant programma te volgen, waardoor ik weer in slaap val. Meestal helpt dit wel, al is het ook onoverkomelijk dat het altijd lukt (helaas) 😫

Dat zijn ook wel logische pieker/ zorgen kersje. Dat is echt spannend dan. En ook een beetje eng. Sterkte!

soms heb ik tijden dat ik aan het piekeren ben, maar nu is het even rustig.

lientje69 schreef op 28-06-2025 om 09:24:

[..]

Rionny, hoe doe je dat? Je gepieker onder een bepaald level houden? Ben ik nog steeds aan het leren.

Rooie kater, voor jou ook een


De wal keert het schip denk ik. In het begin wil je er van alles over weten om het gevaar goed in te kunnen schatten en je houding te bepalen maar later ga je onderzoeken hoe jij jezelf beter kan voelen. Dan richt je je op het heden. 

Meestal is de eerste nacht na een verschrikkelijke boodschap of gebeurtenis nog heel erg en m.i. komt dat doordat er 's nachts geen input is; alleen de herinnering en de angst.

De volgende dag heb je genoeg van de angst en het nare gevoel en dan richt je je op wat je wél hebt. Dus dan komt er input binnen, vaak over heel andere dingen dan waar je zo paniekerig mee bezig was en dat herinnert je eraan dat je toch niet meer hebt dan het heden.

's Nachts piekeren; vreemd he dat je dat jezelf aan lijkt te doen. Mijn man zei altijd: "Sorry; genoeg nu, ik ga slapen". En dan keerde hij zich om en hoorde je binnen één minuut of sneller nog aan zijn ademhaling, dat hij al in slaap was. Hij maakte altijd duidelijk het onderscheid tussen "nu" en "later" en hij was een man van het "nu". Later was later. Hij was zo goed mogelijk geprepareerd op het eventuele "later", maar "nu" achtte hij veel belangrijker.

Ik dacht dan vaak: "hoe kán hij nu gaan slapen? Slápen? De grond brokkelt weg onder je voeten en jij gaat slapen?" Dus dat relativeerde weer. Dat je iemand gewoon niet begreep maar dat het leven gewoon doorging. Misschien was het toch niet zo erg dan?


lientje69

lientje69

29-06-2025 om 10:13 Topicstarter

Ik ben sowieso een piekeraar. 'S nachtste of overdag maakt niks uit. Gelukkig slaap ik tegenwoordig na 7 jaar slecht slapen vrij aardig.  Maar als ik dan ook  wakker ben om een of andere reden in de nacht
Overdag kan je dan nog afleiding zoeken maar in de nacht is dat lastiger

goed idee een pieker topic. Ik blijf piekeren over mijn kind, maar heb verstandelijke inmiddels echt in de gaten dat dit mijn probleem is en niet dat van haar.
Het zijn ook van die gekke dingen. Ik heb ontzettend de behoefte aan perfectie in gedrag. Dat kan ik natuurlijk niet van een kind van 9 verlangen. Die moet zelf leren en niet opgelegd krijgen vanuit de moeder (iig niet sociaal wenselijk gedrag). Ben hier druk mee aan het oefenen om haar niet te belasten, maar wat is het soms moeilijk. Ik voel de behoefte om te checken of ze wel heeft afgesproken, of ze wel fijn gespeeld heeft, of ze geen ruzie heeft gehad. Ik ga het niet doen hoor, maar ik wil het zo graag. En als het ze dan niet heeft afgesproken komt die buikpijn op. Als ik het zo opschrijf weet ik hoe belachelijk het klinkt… wat maakt het uit, niet afspreken. Zoveel kinderen spreken niet elke dag af, maar ik ben meteen bang dat er wat aan de hand is. Er zijn ook nauwelijks redenen (ze gaat graag naar school, spreekt veel af, rapport geeft aan dat ze goed kan samenwerken en veel speelt met haar klasgenoten) en toch blijf ik zoeken naar een probleem. Dus, dit teruglezend maakt dat ik weer rust voel. En ook het besef, dit ligt bij mij…

Wel voel ik de behoefte voor een controle vraag aan jullie; kinderen maken toch wel eens ruzie, mogen een keer niet mee spelen, huilen een keer op school of bij sport en spreken niet altijd af?

Om op jou vraag te antwoorden 
Ja ja ja en ja

Ben jij niet bekaf na een dag met zoveel vragen/ piekeren?

Lolalyn schreef op 01-07-2025 om 14:37:



Wel voel ik de behoefte voor een controle vraag aan jullie; kinderen maken toch wel eens ruzie, mogen een keer niet mee spelen, huilen een keer op school of bij sport en spreken niet altijd af?

Mijn kinderen spraken en spreken maar zelden af buiten schooltijd, voor hen is de schooldag zelf al (meer dan) genoeg qua sociaal contact

Roos57 schreef op 01-07-2025 om 14:44:

Ben jij niet bekaf na een dag met zoveel vragen/ piekeren?

Ja heel erg, ging heel goed maar de laatste tijd heb ik er weer last van. Weet rationeel wel dat het echt nergens over gaat. Door het eens op te schrijven hier en jullie reactie te lezen, besef ik me hoe nietszeggend mijn zorgen zijn.

Lolalyn schreef op 01-07-2025 om 15:02:

[..]

Ja heel erg, ging heel goed maar de laatste tijd heb ik er weer last van. Weet rationeel wel dat het echt nergens over gaat. Door het eens op te schrijven hier en jullie reactie te lezen, besef ik me hoe nietszeggend mijn zorgen zijn.

Tis angst denk ik . Verstandelijk beredeneerd kom je een heel eind . 
Heb je wel eens hulp hiervoor gehad ?

lientje69

lientje69

01-07-2025 om 15:22 Topicstarter

Lolalyn schreef op 01-07-2025 om 15:02:

[..]

Ja heel erg, ging heel goed maar de laatste tijd heb ik er weer last van. Weet rationeel wel dat het echt nergens over gaat. Door het eens op te schrijven hier en jullie reactie te lezen, besef ik me hoe nietszeggend mijn zorgen zijn.

Lolalyn, drie keer ja op jouw vragen. Allemaal héél  normaal. 

Roos57 schreef op 01-07-2025 om 15:13:

[..]

Tis angst denk ik . Verstandelijk beredeneerd kom je een heel eind .
Heb je wel eens hulp hiervoor gehad ?

Ja, en ga weer beginnen, na de vakantie eerste afspraak, want maak mezelf gek. Is heel gek want dat is echt het enige waar ik dit mee heb, is ook ontstaan na mijn zwangerschap. Verder ben ik helemaal niet angstig… 

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.