De lange wachtlijst en angst voor therapie
Ik sta nu 6 maanden op een wachtlijst na een heel naar conflict bij mijn vorige hulpverleners. En ik ga het steeds spannender vinden.
Inmiddels heb ik wel meer grip op wat er mis is gegaan bij de vorige behandeling. Ik heb ook gesprekken gehad daarover met de directie (de eerste die luistert...). Die was echt heel erg verbaasd dat er dit soort dingen gebeurde op haar afdeling. Ze is nu nog dingen aan het uitzoeken. De belofte is uitgesproken dat dingen bij dit team gaan verbeteren maar ik heb daar zelf niks meer aan.
Ik weet nu wel waar ik op moet letten. Maar ja als ik iets signaleer durf ik het vast niet aan te kaarten (want daardoor gingen dingen hier mis).
Ik heb nu om de tijd te overbruggen gesprekken bij de praktijkondersteuner, maar die wil niet teveel de diepte in, terwijl ik dat eigenlijk heel erg nodig heb. Zij is wel tot de conclusie gekomen dat ik een trauma erbij heb gekregen bij die therapie en dat het niet mijn schuld is.
Ik geef helaas wel nog steeds mezelf de schuld; ik had veel eerder weg moeten gaan bij de vorige GGZ instelling. Gek genoeg heb ik nu al meer aan de praktijkondersteuner dan die therapeuten die allen gespecialiseerd waren.
Ze helpt me wel om een plan te maken om te signaleren als ik me weer niet veilig voel bij mijn toekomstige therapeut. Gek dat het moet.
De angst dat het weer misgaat is zo groot. Dat ik eindelijk aan de beurt ben en weer geen klik heb met de therapeut en niet mag veranderen.
Nog vaak nachtmerries over de therapie. En eigenlijk helemaal nooit hulp gekregen bij de problemen waarvoor ik in therapie ging.
Het gaat nu echt even slecht en ben bang dat ik het niet ga redden tot ik aan de beurt ben. Dit kan nog een half jaar duren, maar ook langer.
Pfff
Een dikke knuffel van mij wizz. Ik herken de ggz struggels als moeder . Hou vol
Het kan ook goed komen . 
Ach wat naar wat je overkomen is. En dat je nu nog zo lang moet wachten! Zou het fijn zijn als je nog een aantal gesprekken hebt met de poh terwijl je kennismaakt met je nieuwe therapeut? Dan kun je misschien makkelijker bij de poh uitspreken wat je van "de nieuwe" vindt. Voor zover ik weet mag je altijd aangeven dat je geen klik hebt met een therapeut. Wel heb ik ook eens meegemaakt dat er maar één psycholoog EMDR deed binnen mijn administratieve eenheid. Toen had ik ook geen andere keuze 
Martje80 schreef op 22-04-2025 om 12:09:
Ach wat naar wat je overkomen is. En dat je nu nog zo lang moet wachten! Zou het fijn zijn als je nog een aantal gesprekken hebt met de poh terwijl je kennismaakt met je nieuwe therapeut? Dan kun je misschien makkelijker bij de poh uitspreken wat je van "de nieuwe" vindt. Voor zover ik weet mag je altijd aangeven dat je geen klik hebt met een therapeut. Wel heb ik ook eens meegemaakt dat er maar één psycholoog EMDR deed binnen mijn administratieve eenheid. Toen had ik ook geen andere keuze
Dit kan ik je echt aanraden. Dat had ik ook, het was zo fijn om bij die, voor mij hele spannende, stap terug te kunnen vallen op de hele fijne poh. Samen kon bespreken hoe het was gegaan en die me ook actief kon helpen toen er iets fout liep en het me niet lukte om voor mezelf op te komen.
Mijn praktijkondersteuner was een hele fijne vrouw.
Als jouw praktijkondersteuner goed voelt, dan kun je daar echt naartoe blijven gaan.
Misschien werkt dat voor jou zelfs beter dan iemand die 'hoger in rang' zou zijn.
Je kan dit Wizz. Het gaat je lukken!
Goed idee om het hier met de POH over te hebben.
Ik denk dat “rang” eigenlijk helemaal niks uitmaakt. Als ik een fijne betrouwbare vriend(in) zou hebben zou ik wellicht al erg geholpen kunnen zijn, maar een van mijn problemen is juist dat ik geen echte verbinding met mensen kan maken. Een van mijn problemen die ik juist in therapie wilde leren. En dat wantrouwen is nu juist door deze therapeuten nog veel erger gemaakt.
Een hele dikke knuffel voor jou
Slecht nieuws. De wachtlijst is nu nog langer dan een jaar. Door uitval daar is er een intakestop. De POH (en ikzelf) kijkt nu ook rond voor alternatieven want het gaat steeds slechter met me. Dit is geen houdbare situatie
Dat is een lange wachtlijst.
Zou je een vrijgevestigde therapeut overwegen?
Kun je nog een tijdje bij de POH terecht?
Wow ik had (met urgentie geregeld) eindelijk een intake. Kunnen ze me daar helemaal niet helpen omdat mijn zorgvraag niet (meer) past bij het aanbod. Terwijl dat wel zo op hun website staat. Ze zitten midden in een fusie... WTF.
Over twee weken geven ze een terugkoppeling.
Echt zo bizar dit.
wat ontzettend naar toch, die wachtlijsten! Zelf ook in deze situatie gezeten met wachtlijst voor de specialistische ggz van meer dan een jaar.
Ik heb toen een goede coach gevonden waar ik elke 2 weken naartoe ging. Kostte me aardig wat geld, maar heb er ook veel aan gehad, al was t maar ter overbrugging. Verder ben ik uiteindelijk via de huisarts bij de crisisdienst terecht gekomen en heb daar oa een (acute) dag behandeling gekregen en ook goed ingesteld op medicatie, zodat ik t wat beter aankon.
Blijf dus contact houden met de huisarts en trek aan de bel als t niet meer gaat. Succes!
Ik wil niet in crisis komen. Echt niet. Maar blijkbaar is dat nodig om hulp te krijgen. Jemig.
Eigenlijk gaat het zo slecht door dat conflict. Die zorgaanbieder heeft me doorverwezen. Maar ik had deze nieuwe wel zelf opgezocht. Ze zou ook nagaan of het passend was. Heeft ze niet gedaan. Heb in november dus wel goedkeuring op mijn doorverwijzing gekregen, maar ze hadden toen al kunnen weten dat ze geen hulpaanbod voor me hadden (lijkt me). In mei nog gebeld, toen was de wachtlijst ook ineens weer veel langer. Urgentie afgedwongen door de vorige hulpverlener (die weer had moeten/ kunnen navragen of ze mij konden helpen).
Ook veel contact gehad met de huisarts, die echt geen idee lijkt te hebben welke zorg ik nodig heb en wat het aanbod is.
Een vrijgevestigde heeft alsnog een wachttijd van 3 maanden. Dat ga ik nu maar overwegen, want ik heb ook problemen met mijn medicatie waar niemand me bij helpt. En dan moet je dus wel een psychiater hebben want een coach kan dit niet oppakken.
Ik zit online te zoeken wat dan kan, maar het is of ver weg (ik heb geen auto en heel weinig energie om te lang te moeten reizen) of online (liever niet)
Ik heb nu wel wat mailtjes naar coaches/therapeuten gestuurd en al een afwijzing. Misschien niet vermelden dat ik een diagnose heb....
ik snap je helemaal, in crisis komen wil niemand. Tegelijk heeft t me geholpen om sneller passende behandeling te krijgen.
Ik zou zeker niet verzwijgen welke
diagnose je hebt. Lijkt me een korte termijn oplossing, want als je in behandeling gaat, komen ze er toch wel achter lijkt me. En daarbij, je wil gewoon een goede behandeling, die passend is bij je. Sta je nu ergens op de wachtlijst?
Wellicht kan je zorgverzekering ook iets betekenen, qua wachtlijst bemiddeling.
Ik weet niet of je op dit moment een baan heb, indien dit t geval is, kunnen zij ook misschien wat betekenen. Ik kon op een gegeven moment ook via de arbo arts of verzekering van mijn werkgever (weet t niet meer precies) bij een instelling terecht. Vooral omdat t in het belang van werkgever is om sneller beter te worden.
Momenteel sta ik niet echt op een wachtlijst, dat kan niet, want ik was net aan de beurt na 8 maanden en heb net een intake gehad. Over twee weken krijg ik terugkoppeling. Maar hun aanbod is niet iets wat past, dus eigenlijk weet ik al wat daaruit komt.
En ook; ze zitten dus midden in een fusie en dat lijkt de reden dat de informatie op hun website helemaal niet klopt en dat ook daardoor mijn hulpvraag die ik in september had (het moment van mijn keuze en later verwijzen) nu ineens niet meer in hun aanbod zit.
In mei, toen ik wilde informeren wat ik kon verwachten, kreeg ik eerst niemand aan de lijn en later een bureaumedewerker die zei dat de wachtlijst minimaal nog een jaar duurde door uitval en personeelstekort.
Mijn vorige ggz heeft na aandringen urgentie gevraagd (zij hadden zelf zorg moeten regelen na dat conflict, maar ze willen me niet meer helpen, ander was ik allang aan de beurt geweest). Huisarts vond dit de verantwoordelijkheid van de doorverwijzende partij dus moest ik weer in contact met de instelling die mij eigenlijk niet wil helpen. Dat was al rot genoeg.
De intake werd gedaan door iemand die er net zat (eerste week). Ik zag in de mail dat ze interim is. Wat me verder opviel is dat alle spreekkamers leeg waren (deuren stonden open). Geen goed gevoel bij….
Inmiddels ook contact gehad met de huisarts. Maar gekmakend is; ze weet geen ggz instelling voor me en vraagt aan mij om zelf op zoek te gaan. Wel een optie voor een Christelijke instelling waar ik in september eventueel kan worden opgenomen. Ik ben atheïst dus nee.
Ik ben zzp-er dus helaas geen werkgever of arbo arts die mee kan denken. Mijn werk ligt wel aardig op zijn gat nu.
Ik heb ook wel zelf rondgekeken, en overweeg dan maar een instelling die niet (helemaal) vergoed wordt. Dan moet ik alsnog 6-9 weken wachten voor een intake. Ik heb al een mail gestuurd en wacht op antwoord.
De zorgverzekeraar heb ik hierover ook al meerdere keren gesproken en kan eigenlijk niks doen. De ggz instelling waar ik een conflict heb was volgens haar de beste aanbieder.
Dit had ze voor mij uitgezocht nadat ik uitgebreid mijn verhaal had gedaan en ook verteld wat er was misgegaan. Ze leefde met me mee en leek helemaal te begrijpen dat deze ggz grote fouten had gemaakt. Een week hoop gehad.
Dat wachtlijstbemiddelen lijkt leuk, maar als alles vol zit houdt het op.
Ik ben het echt aan het opgeven nu. Ik heb heel hard hulp nodig, maar niemand helpt me. Ik voel me onwijs in de steek gelaten.
ach joh, wat een hoop gedoe komt er toch bij kijken waar je helemaal niet op zit te wachten. Je hebt al genoeg aan jezelf en zou toch verwachten dat je hulp van je huisarts mag krijgen.
Ik heb, toen ik hulp zocht, me ingeschreven bij meerdere instellingen. Wordt t niks meer de ene, dan heb je nog een optie en hoef je niet opnieuw te beginnen.
Je zegt in je laatste zin dat je t echt aan t opgeven ben. Ga daar mee naar je huisarts. Zeg dat t niet meer gaat. Dat je t niet meer weet. Want dit kun je niet alleen. Sterkte