Zoontje vindt school saai en te gemakkelijk
Mijn zoon is 4 en zit sinds november in groep 1. Net begonnen dus. Hij was de laatste maanden op de crèche dwars, pestte andere kindjes uit verveling. Hij zei ook thuis dat hij die kinderen 'stom' vond, het speelgoed was niet leuk. Conclusie volgens ons: hij was erg toe aan school.
De eerste weken op school was hij superblij, springend en dansend ging hij naar school. Maar nu is dat helaas over. Hij zegt vaak dat hij school saai vindt. Dat de werkjes niet leuk zijn, en dat hij "alles al weet". Dit zijn echt zijn eigen woorden. We hebben het in het begin een beetje genegeerd, maar "saai" is geen nieuw woord dat hij wil oefenen ofzo, hij legt zelfs uit wat hij bedoelt.
Gistere heeft mijn man even met de juf gepraat, heel kort bij het wegbrengen 's morgens voordat de school begon. De juf zei alleen dat zijn 'werkhouding moet verbeteren'.
En nu vrees ik dat we gaan meemaken dat de juf wacht op een verbetering van de inzet, de 'werkhouding' van onze zoon, terwijl onze zoon zich meer en meer gaat vervelen en afzetten tegen school.
Mijn dochter, intussen ruim 5,5 heeft extra werk gekregen omdat ze voorloopt. Maar zij vermaakt zich prima met knutselen, kleuren en poppen op school en pakt niet zelf de extra werkjes die voor haar klaar liggen. Zij vindt het wel leuk op school. Mijn zoontje vindt kleuren en knutselen maar matig interessant (en dat is al erg positief gezegd), die heeft nog lange kleuterjaren te gaan. Gaan we nu weer het eindeloze traject in van gesprekjes op school, lastige ouders uithangen, kind motiveren?
Ik vrees dat ik het antwoord wel weet, maar wie heeft er goede tips?
groet, Mamvantwee
Ik vrees met je mee
ik ben bang dat ik kom met het antwoord dat je zelf ook al in je hoofd had en dat is "ja, je begint waarschijnlijk overnieuw met al die gesprekken voeren".
Helaas ken ik het probleem en heb verder geen tips, erg vermoeiend. Succes.
Zit niets anders op
Dan gesprekken met school gaan voeren, vrees ik.
Ik neem tenminste niet aan dat je je kind op school ongelukkig wilt zien. Maar vervelend is het, dat zeker. Het vraagt een hoop energie, zeker als school het anders ziet dan jij blijkbaar.
De ervaring met je dochter hebben jullie al, dus dat kan jou helpen en school natuurlijk ook. Succes ermee!
Ja, daar gaan we weer
Uiteraard wil ik een gelukkig kind. Ik laat nog even bezinken of we nu voorafgaand aan de citotoets gaan praten met de juf of dat we de uitslag van de toets afwachten. Bij mijn dochter was de toetsuitslag de aanleiding (voor school) om een gesprek met ons aan te gaan. Toen werden we echt verrast, was voor ons volledig onverwacht. Maar daardoor zijn we nu idd voorbereid. En daarom weet ik op slag weer hoeveel energie het kostte...uiteraard doen we het met liefde, alles voor je kind nietwaar?
Ik hoop alleen dat mijn zoontje zijn blije springerige levenslustige houding ook op school weer terugkrijgt.
groet, Mamvantwee
mamvantwee
Ik begrijp je bezorgdheid maar wil je 1 tip geven.Je schrijft dat je man voor schooltijd even met de juf gepraat heeft. Ik weet ,als juf, hoe hectisch het dan is. Het is echt het verkeerde moment om met dit soort vragen/opmerkingen te komen. Juf is er dan eigenlijk voor de kinderen en alleen voor korte boodschappen. Natuurlijk had juf dat kunnen zeggen en een afspraak met je kunnen maken maar het zou zomaar kunnen dat ze in de hectiek van het ontvangen van de kinderen overvallen is en snel een antwoord heeft gegeven.Niet in het besef dat de vraag veel dieper gaat!Snap je wat ik bedoel?
Als ik jullie was zou ik om een afspraak maken.
psWeet je overigens zeker dat je kind met de cito meedoet want ook dat is niet op alle scholen zo.Dat zou je dan meteen mee kunnen nemen in je gesprek!
Succes
Overweging
Onze jongste wordt nu bij de cito in januari meteen doorgetoetst. Dat zou een reden kunnen zijn om wél nog snel even te gaan praten. Dan zouden ze behalve cito groep 1 meteen ook cito groep 2 kunnen meenemen.
Overigens zit er bij mij wat langer tussen en heeft oudste inmiddels een klas overgeslagen. Daardoor was de IB-er ook een stuk alerter, dit keer gaat het zelfs van de school uit en werd ons alleen om toestemming gevraagd.
Tis lastig, een voorspringende kleuter. Zo dubbel ook, je wilt ze liever niet grootkijken. In menig opzicht kunnen ze zich nog prima vermaken bij de kleuters. Maar de verschillen in ontwikkeling kunnen heel groot zijn. Hij was eigenlijk bij binnenkomst al toe aan groep 3-stof en na een paar maanden zonder extra werk zie je ze dan idd stuklopen.
Blijft een puzzel.
Hoe gaat school om met kleuters van okt-dec?
De 1 oktobergrens bestaat al lang niet meer, maar er zijn nog veel scholen die de oktobergrens nog steeds hanteren.
Hoe zit dat op jullie school. Zo te lezen is het in ieder geval handig als je zoon volgend schooljaar naar groep 2 gaat.
Natuurlijk is het handig om daarnaast uitdagend werk te geven. Maar in de praktijk valt dat niet overal mee.
Was hier ook
saai zei ayladochter ook altijd, school is saai en vervelend. ik vond dat altijd wel typisch, school was niet stom maar saai. Nu in groep 2 gaat het beter, school is niet haar favo bezigheid maar het is niet zo erg als vorig jaar. Deze juf houdt haar naar mijn idee beter bezig en heeft wat meer gevoel voor ayladochter.
Je zult denk ik wel gesprekken moeten aangaan, rot maar daar kom je denk ik niet onderuit
Reactie
Dank voor het reageren.
Even wat reacties:
@ Een juf: je hebt helemaal gelijk, en ik weet heel goed dat de ochtend voor de kinderen is. We beginnen dan ook nooit moeilijke gesprekken met de juf, zeggen niet meer dan 'goedemorgen' en 'fijne dag'. Juist daarom zei ik in mijn posting dat het 's ochtends was dat mijn man deze opmerking aan de juf maakte, en we dus ook niet verwachten dat zij hier op in kon gaan op dat moment.
Onze school hanteert geen oktobergrens of wat voor grens, tenminste, ik heb er nog niets van gemerkt. Toen mijn dochter op school kwam, was het mei. En ik wist nog niets van haar voorsprong, ze deed niet mee aan de cito van juni, en pas in het volgende schooljaar (weer groep 1) kwam ze bovendrijven.
Voor mijn zoon ga ik er van uit dat hij gewoon naar groep 2 kan volgend jaar. Juf heeft laatst tijdens een 10-minuten gesprekje (toen was hij net een maand op school) gezegd dat hij heel veel weet, en de antwoorden op alle vragen geeft, ook als groep 2 het niet meer weet, weet zoon het wel.
Ik wil hem inderdaad niet grootkijken, mooi gezegd. Ik wil net als voor mijn dochter dat hij gewoon in zijn eigen groep blijft, met alle zeilen bij, zolang dat praktisch haalbaar is voor school. Ook vind ik dat hij nog genoeg plezier kan hebben in groep 1, ook al kent hij alle kleuren, vormen, kan hij al wat lezen en schrijven e.d. Dat zijn 'slechts' cognitieve vaardigheden waar het volgens mij niet uitsluitend om gaat. Laat hem maar rennen, bouwen en verstoppertje spelen, alleen moet hij in de tussentijd bij werkjes wel meer uitgedaagd worden.
Ik zal vandaag na school eens vragen om een afspraak met de juf. Dat is toch de eerste stap.
groet, Mamvantwee
Hier ook
ik heb een dochter (nu bijna 6) die toen ze in groep 1 zat letterlijk stond te springen thuis om dingen te leren: wat staat hier ma, hoe schrijf je dat, hoeveel is dit + dat... Soms werd ik er gek van. Ik ben naar school gegaan en gevraagd of ze daar wat meer uitdaging kon krijgen. De juf herkende het helemaal niet. Mijn dochter was op school een stil en schuchter meisje dat niet liet merken dat ze bijvoorbeeld de letters allemaal al kende. Toch is de juf haar gaan testen en toen bleek dat dochterlief op sommige gebieden wel 3 jaar voorliep en op andere dingen minimaal 1 jaar. Dat was ook voor ons een verrassing. Na een aantal gesprekken met de juf en de IB-er hebben we toen besloten dat ze van groep 1 naar groep 3 zou gaan. Dat is dus gebeurd en het gaat heel erg goed. Ze is sinds kerst een zon-kind (met 4 andere kinderen in de groep die ook iets verder zijn en zelfstandig kunnen werken) en dat vindt ze geweldig. Ze moest er in het begin wel aan wennen dat ze ook nu werk moest doen dat ze al kon: dat was saaaaaaaaai. En dan deed ze het maar niet. Dus ik moest haar echt inprenten dat ze eerst aan de juf moest laten zien wat ze kon en dat ze daarna pas moeilijker werk zou krijgen. Dat is nu gelukkig goed tot haar doorgedrongen en nu heeft ze wel werk op haar niveau, al leest ze thuis wel moeilijker boeken dan op school. Maar goed, ze is erg blij dat ze in groep 3 zit.
Joos
Dat klinkt hoopgevend, want goed dat jullie school is gaan testen. Wij hebben net een afspraak gemaakt met de juf van onze zoon, volgende week kunnen we even praten. Maar de korte reacties van de juf tot nu toe zijn niet hoopgevend, moet ik zeggen.
Onze zoon kent het hele alfabet en kan korte woordjes spellen en lezen. Hij rekent ook, optellen en aftrekken tot 10 inmiddels en een beetje delen. Maar hij is vooral erg sociaal en nieuwsgierig en daarom zit hij in de klas liever te kletsen dan zijn werkje te maken. En de juf wil eerst zien dat hij die werkjes kan maken voordat ze moeilijkere werkjes aanbiedt. Ook logisch, vind ik. Ik hoop dat we volgende week in elk geval kunnen uitleggen wat hij thuis allemaal doet en kan, en dat we samen met de juf onze zoon het beste willen begeleiden.
Onze dochter leest ook al lekker, maar op school laat ze dat niet zien. Die vindt knutselen en in de poppenhoek spelen veel leuker.
groet, Mamvantwee
